ตอนที่19ปิยะวัฒน์ก็เหมือนคนตาบอดคนหนึ่ง

ต๭นที่19ปิยะวัฒน์ก็เหมือนคนตาบอดคนหนึ่ง เช้าวันต่อมาเวลาสิบโมงเช้าจิตราพาแพรวาไปถึงสถานที่ถ่ายทำตรงตามเวลานัด บริษัทนี้ถึงแม้ว่าจะเล็กแต่กลับเชิญบริษัทโฆษณาและกองถ่ายที่มีชื่อเสียงซึ่งล้วนแต่เป็นบริษัทแบรนด์ดังภายในประเทศเรียกมาใช้งานออกแบบโฆษณาให้ เมื่อแพรวามาถึงสตูดิโอและกำลังจะเตรียมกับงานงานคนที่เซ็นสัญญากับบริษัทก็รีบเดินออกมามาประสานกับแพรวาเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา“ต้องขอโทษคุณแพรวามากๆนะครับกองถ่ายก่อนหน้านี้มีปัญหานิดหน่อยทำให้ต้องถ่ายซ่อมดังนั้นก็เลยจะทำให้ล่าช้าไปหน่อยนะคะ” แพรวากวาดตามองไปทางสตูดิโอมองเห็นหลังของผู้หญิงลางๆที่แต่งตัวด้วยเครื่องแต่งกายโบราณรูปแบบลวดลายบนผ้ามีความสลับซับซ้อนค่อนข้างแปลกประหลาดเขากำลังพูดอะไรสักอย่างอยู่ การถ่ายทำครั้งนี้ค่อนข้างจะยิ่งใหญ่ดูรวมๆแล้วเหมือนกับถ่ายทำซีรี่ย์เลย ผู้ประสานงานเห็นว่าแพรวาไม่ได้โกรธก็เลยโล่งอกจึงกล้าที่จะเล่ามากขึ้นถึงเรื่องรักเล่ห์ทะเลสีครามซึ่งจะถ่ายทำแล้วด้านเกมส์มือถือก็กำลังพัฒนาพรีเซนเตอร์ของโฆษณาก็คือนางเอกของหนังเรื่องนั้นตอนนี้กำลังฟิตติ้งรูปภาพนัยว่าจะให้ทันฉายทันพร้อมหนังรักเล่ห์ทะเลสีครามก็เลยต้องรีบกันขนาดนี้ ระหว่างที่กำลังพูดคุยกับผู้ประสานงานแผ่นหลังของผู้หญิงคนนั้นก็หันกลับมาแพรวาชะงักไปหน้าของจิตราก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที พรีเซนเตอร์ทั้งหมดที่กำลังพูดถึงอยู่นั้นนั้นไม่ใช่ใครเธอคือปีวราคนที่แย่งบทของแพรวาไปก่อนหน้านี้นั่นเอง นางเอกของเรื่องรักเล่ห์ทะเลสีครามหริอแม้กระทั่งพรีเซนเตอร์เกมส์มือถือก็ถูกแย่งเอาไปให้นางร้ายอย่างปีวรา ปิยะวัฒน์ช่างมีความสามารถมากจริงๆจิตราเอ่ยออกมา คิ้วของแพรวากระตุกหันไปถามคนประสานงาน“ต้องรออีกนานแค่ไหน” “น่าจะไม่เกินครึ่งชั่วโมงกลุ่มนี้คือกลุ่มสุดท้ายแล้ว” แพรวาพยักหน้า“งั้นฉันไปรอที่ข้างนอกสักพัก” ออกมาจากสตูดิโอแพรวาก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์จิตรามองเห็นท่าทางของแพรวาว่าก็รู้สึกเป็นห่วง “แพรวาไม่เป็นไรใช่ไหม”จิตราถาม แพรวาเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้ม“จะเป็นอะไรได้ล่ะฉันก็คิดว่าที่แกพูดน่ะมันถูกต้องที่สุด” “อะไรนะ” “ปิยะวัฒน์ก็เป็นแค่คนตาบอดโง่ๆคนหนึ่ง” ท่านประธานปิยะวัฒน์เดินออกมาจากลิฟต์พอดีก็ได้ยินเสียงประโยคนี้หน้าตาหล่อเหลานั้นก็เปลี่ยนเป็นเข้มขรึมทันที ปิยะวัฒน์เดินตามเสียงไปแล้วก็เป็นไปตามที่คิดเขามองเห็นคนที่ด่าเขาว่าคนตาบอดโง่ๆยืนอยู่ที่ระเบียง พอจิตรามองเห็นปิยะวัฒน์มองเห็นสีหน้าของเขาก็มองเห็นเค้าลางร้ายขึ้นมาทันที เรื่องของความรู้สึกนั้นคนที่จริงจังเวลาแพ้ก็จะแพ้อย่างน่าอนาถสิ่งที่จิตรากังวลมากที่สุดก็คือกลัวว่าแพรวาจะยังรู้สึกกับปิยะวัฒน์อยู่ตอนนี้ก็ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยว่าไม่ใช่ทุกคนบนโลกนี้ที่ไม่สามารถตัดใจจากปิยะวัฒน์ได้ “ท่านประธานเชิญทางนี้” เหงื่อไหลย้อยลงมาจากหน้าผากของผู้จัดการบริษัทฝ่ายต้อนรับในใจก่นด่าไปทั่วนักแสดงสังกัดจากใครกันนะที่พูดจาไม่ระวังปากถ้าปิยะวัฒน์มาจัดการบริษัทของพวกเขาตำแหน่งผู้จัดการของเขานี่ก็คงไม่ต้องเป็นมันละ ตัวของแพรวาก็ชะงักไปหันไปมองหน้าตาที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรของปิยะวัฒน์กำลังเดินมาทางนี้ แพรวามองระแวดระวังแสร้งเป็นจัดความเรียบร้อยของทรงผมสายตาสอดส่ายไปทั่วทำเหมือนคนที่เมื่อกี้ด่าปิยะวัฒน์ไม่ใช่ตัวเอง ปิยะวัฒน์ไม่มองแพรวาเดินมุ่งตรงผ่านระเบียงเข้าไปที่ห้องทำงานห้องสุดท้าย แพรวาหันกลับมาคุยกับจิตราแบบพยักเพยิดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงโกรธออกมาว่า“คุณผู้จัดการส่วนตัวคุณนี่ทำเป็นเรื่องตลกไม่กลัวงานจะเข้าตัวเลยนะถ้าเขาเป็นคนโหดร้ายแล้วลงมือฆ่าฉันเธอตกงานแน่ๆ” จิตรายักไหล่ตอบกลับไปว่า“อย่างร้ายแรงก็แค่กลับบ้านไปช่วยสามีเลี้ยงลูก” “ได้ๆงั้นก็ทำงานให้ฉันเต็มที่เพื่อเป็นการแสดงความรักไปเถอะ” แพรวารออยู่ข้างนอกยี่สิบนาทีได้ก็ยังไม่มีคนออกมาสักพักกลับมีผู้หญิงร้องไห้วิ่งออกมา แพรวากับจิตรามองออกไปที่คราบน้ำตาพอดีกับเห็นปีวราสวมอุปกรณ์การแสดงออกมาน้ำเสียงโมโหกราดเกรี้ยว“แม้กระทั่งช่างแต่งหน้าก็ยังหาพวกที่ไม่มืออาชีพมาคุณจะมาคุยกับฉันเรื่องน้ำใจงั้นหรอในเมื่อคุณทำงานชุ่ยๆแบบนี้รูปนี่ไม่ต้องถ่ายก็คงไม่เป็นอะไรมั้งมีบริษัทอีกหลายบริษัทที่พร้อมจะรับงานนี้ต่อ” “คุณปีวราทางพวกเราไม่ได้หมายความแบบนั้นนักแสดงที่มาถ่ายงานที่นี่ส่วนมากจะพาช่างแต่งหน้าส่วนตัวติดตามมาเองก่อนหน้านี้คุณไม่ได้บอกทางเราล่วงหน้าเวลาก็เหลือไม่มากพวกเราจวนตัวก็เลยทำได้แค่ต้องเชิญช่าง...”ยังไมทันพูดจบปีวราก็สวนกลับมา “หึความหมายของคุณคือฉันไม่ดังพอที่จะเร่งหาช่างแต่งหน้าได้งั้นสิ” “แน่นอนว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นเรื่องแบบนี้ที่เกิดขึ้นมาทางพวกเราก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นเลยถ้าคุณปีวรายอมตกลงตอนนี้เราจะไปบริษัทคิว.แอลเพื่อไปเชิญช่างแต่งหน้ามืออาชีพมาให้คุณ” บริษัทคิว.แอลเป็นสถาบันศูนย์กลางที่ออกแบบดูแลภาพลักษณ์ที่ดังที่สุดในไห่เฉิงซึ่งช่างแต่งหน้าในนั้นได้รับการยอมรับระดับนานาชาติถ้าจะเชิญมาจะต้องนัดล่วงหน้าถ้าไม่ได้นัดมาก่อนราคาก็จะสูงกว่าปกติสามเท่า “คุณใช้เวลาเชิญนานแค่ไหนฉันเสียเวลาอยู่ที่นี่มาตลอดช่วงเช้าแล้วมีชดเชยค่าเสียเวลาให้ฉันหรือเปล่าล่ะ” ปีวราพูดเชิงบีบบังคับสีหน้าพนักงานทั้งหมดของบริษัทโฆษณาดูไม่ค่อยดี บริษัทโฆษณาของพวกเขาเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงในประประเทศไม่ต้องพูดถึงนางแบบที่ยังไม่ค่อยมีชื่อเสียงอย่างปีวราขนาดดาราภาพยนตร์ระดับแนวหน้าที่เคยเจอก็ยังไม่เคยมีใครถือตัวขนาดนี้มาก่อน “เล่นตลกอะไรคิดว่าตัวเองดังมากขนาดนั้นเลย”มีคนพูดพึมพำในลำคอออกมา ปีวราโกรธจนหน้าซีดพูดอย่างกราดเกรี้ยว“ใครพูดถ้าแน่จริงก็เดินออกมา” บริเวณรอบๆเงียบสนิทไม่มีเสียงเล็ดลอดอะไรออกมา ปีวรามื้อไม้สั่นชี้นิ้วไปทางพวกเขาโกรธจนเสียงสั่นไปหมด“ได้ได้พวกแกพวกที่ชอบดุถูกคนฉันจะไม่ไว้หน้าพวกแกแน่นอน” “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” แพรวามองไปทางเสียงสุขุมเยือกเย็นที่ลอยเข้ามาแค่มองเห็นรูปร่างที่ค่อนไปทางผอมวัยกลางคนปิยะวัฒน์กำลังเดินมาทางด้านนี้ “คุณปิยะวัฒน์มาแล้วหรอคะคุณไม่เห็นท่าทางของคนพวกนี้เชิญช่างแต่งหน้าที่ไม่มืออาชีพตอนแต่งหน้าอีกนิดเดียวก็จะทำให้หน้าของฉันเกิดแผลแล้ว” ปีวราวิ่งไปด้านหน้าตั้งใจจะไปเกาะออดอ้อนปิยะวัฒน์แต่ไม่รู้กังวลอะไรถึงยังไม่กล้าวิ่งเข้าไปก็เลยยืนอยู่ด้านข้างพูดฟ้องเสียงน้ำเสียงสะอื้นทำตัวให้หน้าตาดูน่าสงสาร ปิยะวัฒน์ไม่พูดอะไรผู้ชายที่อยู่ด้านข้างเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนแต่กลับถามไปที่พนักงานว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น คนประสานงานเดินขึ้นมาข้างหน้าหลังจากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสตูดิโอไปตามลำดับเสร็จแล้วจึงพูดขึ้น“คุณเอดาวัตเหตุการณ์แบบนี้ที่เกิดขึ้นนั้นก็ไม่มีใครอยากเห็นหรอกฉันบอกฉันจะไปที่บริษัทคิว.แอลคุณปีวราก็ไม่ยอมทีมลำดับต่อไปที่จะมาถ่ายก็ยังรอใช้สตูอยู่คุณคิดว่าเรื่องนี้จะให้ทำอย่างไรดี” คุณเอดาวัตยังไม่ได้พูดปิยะวัฒน์ก็พูดเรียบๆขึ้นมาว่า“ไปเชิญช่างแต่งหน้ามาเถอะ” ปีวราชะงักไปสายตาค่อนข้างรู้สึกอับอายต่อหน้าคนมากมายปิยะวัฒน์ไม่ได้พูดเข้าข้างเธอทำให้รู้สึกขายหน้าเป็นอย่างยิ่งปีวรากัดริมฝีปากพูดเสียงนุ่มนวลออกมา“เวลามันไม่ทันแล้วอีกสักครูฉันจะต้องไปฟิตติ้งที่กองของผู้กำกับดนพอีกทุกคนก็นัดเวลานี้ฉันเองก็ไม่ได้รับการยกเว้นเป็นพิเศษหรอกนะ” ปิยะวัฒน์ไม่ได้พูดอะไรใช้สายตาเรียบๆมองไปที่ปีวรา ปีวราสะดุ้งโหยงจู่ๆก็รู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว “ฉันแต่งให้เธอเอง” จิตราเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวถ้ายังเสียเวลาอยู่แบบนี้ต่อไปพอค่ำแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้ถ่ายเลยความจริงแล้วจิตราเป็นทั้งผู้จัดการและช่างแต่งหน้าของแพรวาเรื่องแต่งหน้านี้สำหรับจิตราแล้วไม่ใช่เรื่องยากอะไรถึงแม้ว่าจิตราจะไม่ชอบผู้หญิงอย่างปีวราเลยสักนิด “เธอหรอ” ปีวรากวาดตามองจิตราจู่ๆก็ใช้สายตาเบี่ยงไปมองแพรวา“ฉันต้องการให้เขาแต่งให้”ปีวราพูดต่อแพรวา