已经是第一章了
ตอนที่22 ธนชัย
ตนที่22 ธนชัย
เนื่องจากที่แพรวาแก้ไว้สถานการณ์ก่อนหน้านี้ ทำให้ผ่อนแรงของบริษัทโฆษณาไปมาก ดังนั้นเมื่อถึงคิวที่แพรวาขึ้นถ่าย พนักงานทุกคนจะกระตือรือร้นกันทุกคน
คุณเอดาวัตจัดแจงจัดสถานที่ด้วยตัวเอง เหลือเพียงช่างภาพกับคนถือไฟเพียงเท่านั้นที่เป็นผู้ชาย ส่วนพนักงานที่เหลือก็เปลี่ยนเป็นผู้หญิงทั้งเซ็ต
เรื่องนี่ช่วยให้แพรวาลดความเกร็งลงไปได้เยอะทีเดียว ส่งผลให้การถ่ายทำเป็นไปได้ด้วยดี
แพรวามีรูปร่างที่ดีมากพร้อมผิวที่ขาวนวลขึ้นกล้องจนแทบไม่จำเป็นจะต้องเสียเวลาไปกับการตัดต่อแก้ไขภาพเลยด้วยซ้ำ
ตอนเที่ยงทุกคนไม่มีใครพักกลางวัน ทุกคนพร้อมใจกันให้เสร็จครบทุกกล้องอยู่หลายชั่วโมง ส่วนที่เหลือก็ไม่ต้องให้แพรวาต้องใส่ใจอีก บริษัทโฆษณาจะรับผิดชอบตัดต่อและเก็บงานหลังจากนี้เอง เมื่อถึงเวลาผ่านการตรวจสอบเรียบร้อยก็สามารถปล่อยออนแอร์ได้แล้ว
หลังจากนั้นคุณเอดาวัตจะติดต่อมา เขาตามตื๊อแพรวาไปรับประทานอาหารร่วมกันหลังถ่ายทำเสร็จ แพรวาพยายามปฏิเสธไม่สำเร็จจึงจำใจรับคำไป
ร้านอาหารตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่บริษัทนัก ไม่ได้ถือว่ามีระดับมากเท่าไหร่ แต่กลับสะอาดสะอานดูดีทีเดียว
ที่คุณเอดาวัตสั่งมาล้วนเป็นอาหารแนะนำของทางร้านทั้งนั้น รอจนอาหารเสิร์ฟจนครบ ชนแก้วกันสักพัก เขาถึงเริ่มเข้าเรื่อง
“คุณแพรวาครับผมได้ยินมาว่าสัญญาของคุณที่บริษัทเอฟ ซีกำลังจะหมดอายุแล้ว ตอนนี้มีแพลนจะลองไปทำสัญญากับบริษัทใหม่ดูไหมครำบ?”
แพรวารู้สึกแปลกใจ เธอเหล่มองไปที่จิตราทีหนึ่ง เม้มปากแต่ไม่ได้มีคำพูดใดๆหลุดออกมา
จิตราวางตะเกียบในมือลพลางหัวเราะไปพูดไป “คุณเอดาวัตเป็นคนนอกวงการ แต่ดูจะเหมือนจะสนใจเรื่องของพวกเราอยู่พอตัวเลยนะคะ”
คุณเอดาวัตโบกมือปัด “คุณจิตราอย่าเข้าใจผมผิดนะครับ ผมไม่ได้องการจะสืบข้อมูลเอาไปทำอะไรครับ คืออย่างนี้ผมมีเพื่อนที่เป็นผู้กับกับอยู่คนหนึ่ง ตอนนี้รับงานมาจาก IP แล้วเพิ่งจะตกลงทำโครงการกันเสร็จ ตอนนี้กำลังคัดเลือกนักแสดง ไม่ทราบว่าคุณแพรวามีความสนใจจะเข้าร่วมแสดงไหมครับ“
“ผมก็ไม่ได้กลัวที่จะพูดความจริงกับพวกคุณ หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เพื่อนของผมลงทุนเอง เรื่องค่าใช้จ่ายจึงมีอย่างจำกัด ดังนั้นเรื่องนักแสดงนำจึงอยากได้นักแสดงหน้าใหม่เข้ามา”
จิตราคิ้วขมวดทันที “นี่คุณเอดาวัต แพรวาไม่ได้เป็นนักแสดงหน้าใหม่นะ”
คุณเอดาวัตยิ้ม “ใช่ครับ คุณแพรวาไม่ได้เป็นนักแสดงหน้าใหม่ก็จริง แต่ว่าบนหนังจอใหญ่แล้ว กลับเป็นเพียงนักแสดงหน้าใหม่ปลายแถวเพียงเท่านั้น คุณแพรวาเป็นคนในวงการ ยังไงก็น่าจะเข้าใจเรื่องนี้ดีมากกว่าผม คนมากมายที่เดินเข้าวงการ ไม่ได้มีโอกาสได้เข้าสู่หนังจอใหญ่สักคน”
แพรวาไม่ได้ตอบโต้ มีเพียงนิ้วมือเคาะอยู่ที่ชามตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกไป
คุณเอดาวัตหยิบปากกาออกมาจากในกระเป๋าเสื้อ พร้อมลงมือเขียนเบอร์โทรติดต่อลงไป “นี่คือเบอร์มือถือของผู้กกำกับธนชัย คุณสามารถโทรไปสอบถามเรื่องบทก่อนก็ได้ จะรับหรือไม่รับก็ค่อยว่ากัน เป็นสิทธิ์ของคุณในการตัดสินใจครับ”
แพรวายิ้มบางพร้อมถามกลับไป “ฉันเพียงช่วยคุณเอดาวัตแค่นิดหน่อยเท่านั้นเอง แต่คุณถึงกับแนะนำตัวละครหลักแบบนี้ให้ฉัน แบบนี้คุณเสียเปรียบนะคะ”
คุณเอดาวัตยิ้มเผยยิ้มออกมาอ่อนๆ “คุณแพรวาช่วยผมไว้ก็ไม่ใช่น้อย คุณปิยะวัฒน์เป็นลูกค้าคนสำคัญของบริษัทเรา ถ้าหากไม่จัดการปัญหาในวันนี้ให้ดี ไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่เดือดร้อน ผมแค่เพียงแนะนำตัวละครก็เท่านั้น ถ้าแสดงดี หนังขายดี นั่นก็เป็นที่ความสามารถของคุณแพรวาเอง ไม่มีอะไรที่เสียเปรียบเลย”
แพรวาแอบมองค้อนกลับไป “คุณเอดาวัตนี่ร้ายกาจใช่เล่นนะคะ ของกำนัลนี้ถือว่าฉันรับไว้แล้วนะคะ”
มองเห็นแพรวาเก็บกระดาษเบอร์โทรกลับไป คุณเอดาวัตจึงเทเหล้าให้เธอเต็มแก้ว
“ชน”
หลังกลับมาจากร้านอาหาร จิตราเอาแต่มองที่เบอร์มือถือในกระดาษซ้ำไปซ้ำมา
“แพรวา เธอลองโทรไปสอบถามเรื่องบทดูก่อนสักนิดดีไหม อีกเดือนนึงก็หมดสัญญากับทางบริษัทเอฟ ซีแล้วนะ เราทั้งคู่ก็จะไม่มีงานให้รับแล้วนะ ตอนนี้IPก็ดังออกขนาดนั้น ต่อให้ไม่ได้ทำเงินถล่มทลาย ก็ไม่ต้องชดเชยอะไร แกไปทดลองดูหน่อยก็ได้ ไม่แน่ว่าถ้าเกิดได้รับรางวัลอะไรขึ้นมา ค่าตัวแกจะยิ่งพุ่งสูงขึ้นไปอีกไม่ใช่น้อยเลยนะ”
แพรวาเหล่ตามองมาที่เธอหนึ่งที พลางส่ายหน้าตอบ “ฉันคิดว่าเรื่องนี้ดูชอบมาพากล อยู่ดีๆจะมีเรื่องดีๆแบบนี้หล่นมาจากฟ้าได้ยังไง”
จิตราขยับเข้ามาจากโซฟาอีกด้านหนึ่ง “เรื่องถ่ายหนังเป็นเรื่องจริงหรือไม่เนี่ย ไปเจอหน้าดูก็รู้แล้ว เขาจะมาหลอกอะไรแกได้ อีกอย่างเราสองคนไม่ได้เป็นพวกหน้าใหม่เพิ่งเข้าวงการ โดนหลอกง่ายซะเมื่อไหร่ ที่ฉันดูนะคุณเอดาวัตนั่นล่ะที่ดูฉลาดจะตาย ไม่มีทางทำเรื่องอะไรโง่ๆหรอก”
แพรวานั่งเปิดอ่านบทในมือไปมา
“แค่โทรไปถามก็เท่านั้น ไม่ทำให้เสียเลือดเสียเนื้อหรอกน่า”
จิตรเขย่าไหล่เธอไม่หยุด “ลองดูหน่อยน่า นะ”
“อย่าวุ่นวายน่า”
แพรวาหันหลบเธอ แล้วอ่านบทในมือต่อไป
จิตราได้แต่เม้มริมฝีปากล่างเอาไว้ มือที่วางอยู่ที่โต๊ะชาค่อยๆยกขึ้นมากดโทรออกไปที่เบอร์ทีวางอยู่ตรงหน้า
แพรวาแอบเห็นการกระทำของเธอ จึงรีบคว้ามือถือจากมือเธอเอาไว้
“ยัยบ้า นี่จะโทรจริงๆหรอ”
จิตราหลบการโจมตีของเธอเอาไว้ได้ พลางยกมือถือเอาไว้เหนือหัว “เราแค่ให้เขาส่งบทมาให้ดู ไม่ได้ให้แกไปขายตัวสักหน่อย กลัวอะไรหนักหนา”
แพรวาลุกขึ้นยืน เผยเรือนขายาวๆของเธอ เอื้อมมือทีเดียวก็แย่งมือถือเอามาไว้ได้ กำลังจะยิ้มเยาะใส่ก็มีสียงเรียกเข้าดังขึ้นมาไม่รู้จะรับสายว่าอย่างไร พลันเสียงเข้มของผู้ชายก็ดังออกมาจากปลายสาย “ฮาโหล นั่นใครครับ?”
แพรวาสะดุ้งไป รู้สึกว่าเสียงนี้ดูคุ้นหูพอสมควรแต แต่ตอนนี้พยายามเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเป็นเสียงใคร
เธอตอบกลับอัตโนมัติ “สวัสดีค่ะ”
อีกฝ่ายเงียบไป สักครู่หนึ่งจึงถามกลับมาเพื่อความแน่ใจ”นั่นแพรวาหรอ?”
คราวนี้แพรวาถึงนึกออกมาได้ว่าสียงปลายสายที่คุ้นหูเอามากๆนี่คือใคร เธอถึงกับทำตัวไม่ถูก มือยังกำแน่นอยู่ที่มือถือในมือลังเลไม่รู้ว่าควรจะพูดสายต่อ หรือควรหยุดการสนทนาเอาเพียงเท่านี้ดี
น้ำเสียงอีกฝ่ายเปลี่ยนมาเป็นเสียงปกติ “ใช่แพรวาใช่ไหม นี่ธนชัยนะ”
ธนชัย…
แพรวานึกย้ำอยู่ที่ชื่อๆนี้ พลางถอนหายใจออกมา นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้เจอหน้ากัน
เธอสูดลมหายใจลึกเพื่อให้น้ำเสียงของเธอฟังดูเป็นโทนปกติ
“สวัสดีธนชัย”
อีกฝ่ายอ้ำอึ้งไป”ไม่ได้เจอกันนาน เราสองคนห่างเหินขนาดนั้นแล้วหรอ?”
แพรวา…
ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่นี่นะ…
จิตราที่ฟังอยู่ข้างๆเห็นว่าทั้งคู่ไม่เข้าเรื่องกันสักทีเลยกระซิบเตือนด้วยความร้อนใจ “ถามเขาเรื่องบทละครสิ ให้เขาส่งมาให้พวกเราดู”
ถึงแม้ว่าเสียงของจิตราไม่ได้พูดออกมาดังมาก แต่เพราะว่าอยู่ใกล้กับมือถือทำให้เสียงเล็ดลอดออกไปจนธนชัยได้ยินอย่างชัดเจน
เขาถามออกมาด้วยความแปลกใจ “เธออยากถ่ายหนังของฉันหรอ?”
แพรวารู้สึกไม่เป็นตัวเอง ถ้าหากพูดไปว่าไม่อยากก็คงจะไม่ดี เธอจึงตอบกลับไปว่า”วันนี้คุณเอดาวัตให้เบอร์ติดต่อฉันมา บอกว่าเป็นเพื่อนของเขากำลังจะถ่ายทำหนัง แต่ยังไม่ได้สรุปเรื่องนักแสดง ฉันเลยลองโทรมาถามดู ไม่คิดเลยว่าจะบังเอิญขนาดนี้”
“นั่นสิ บังเอิญจริงๆ”
ธนชัยยิ้มออกมาบางๆ “เอาแบบนี้สิ พรุ่งนี้มีเวลาว่างไหม เราออกไปเจอกันหน่อยดีกว่า”
“เจอกันหรอ?”
แพรวาจ้องเขม็งใส่จิตรา พลางตอบกลับทีเล่นทีจริง”จะสะดวกหรอ นายเป็นผู้กำกับใหญ่ต้องยุ่งมากแน่ๆ”
“ฉันว่างมากจะตาย จะมีอะไรให้ยุ่งกันล่ะ หรือว่าเธอ…”
ธนชัยเงียบไปแล้วตอบกลับมาเสียงเบา “เธอไม่อยากเจอฉันงั้นหรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้น”แพรวาหัวเราะกลบเกลื่อน “นายแจ้งเวลามาแล้วกัน”
ธนชัยกัดริมฝีปากตัวองพูด “พรุ่งนี้วันหยุดประมาณเที่ยง เดี๋ยวฉันแจ้งเรื่องสถานที่อีกทีนะ”
เขาถามต่ออีก “นี่เบอร์มือถือของเธอหรอ เปลี่ยนเบอร์แล้วสินะ?”
“เมมเบอร์ชั้นไว้ซะสิ แล้วส่งเป็นข้อความมาให้ฉัน”ธนชัยเน้นย้ำอีกที “อย่าบล็อกเบอร์ฉันอีกนะ”
แพรวา…
已经是最新一章了
加载中
