ตอนที่23พวกเธอเคยคบกันมาก่อนใช่ไหม

ต๭นที่23พวกเธอเคยคบกันมาก่อนใช่ไหม หลังจากที่วางสายไป แพรวายังคงนั่งอยู่บนโซฟาไม่ขยับไปไหนและใช้หางตามองไปที่จิตรา “คุณหัวหน้า แกทำฉันงานเข้าแล้วเนี่ย” จิตราสะใจหน่อยๆ “งานเข้าน่ะสิ เรื่องดีขนาดนี้ ตอนแรกฉันคิดว่าบทนี้กว่าจะได้มาคงไม่ง่าย แต่ที่ไหนได้ผู้กำกับดันมาเป็นธนชัยได้ซะนี่ หนังของเขาน่ะถ้าแกพูดคำเดียวว่าจะเล่น ยังไงเขาก็ยกให้แก” แพรวาหยิกแก้มเธอพลางพูด “แหม คุณหัวหน้า ช่วงนี้หน้าหนาขึ้นเยอะเลยนะคะ” ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับธนชัยเป็นความสัมพันธ์แบบไม่ค่อยน่าพูดถึงเท่าไหร่นัก หรือสามารถพูดได้ว่าธนชัยเคยตามจีบเธอ แต่ว่าตอนนั้นเธอกำลังคบอยู่กับปิยะวัฒย์เลยปฏิเสธเขาไป ผลงานชิ้นแรกที่เธอเข้าวงการก็เป็นฝีมือกับกับของธนชัยนี่แหละ เรียกได้ว่าธนชัยเป็นครูที่ดึงเธอเข้ามาในวงการ แพรวารู้สึกนับถือในตัวเขา แต่ก็รู้สึกผิดอยู่บ้างทำให้มีความรู้สึกไม่สบายใจเมื่ออยู่ด้วย เนื่องจากฉากที่บอกปฏิเสธไปตอนนั้นไม่ได้เป็นไปด้วยดีเท่าไหร่ จิตราถามกลับมา “หลายปีมานี้ธนชัยพัฒนาฝีมือในต่างประเทศมาโดยตลอด รายการหนังต่างประเทศที่ได้รับรางวัลก่อนหน้านี้ก็ได้เขานี่แหละที่เป็นคนให้คำแนะนำ ค่าตัวแพงกว่าเมื่อก่อนลิบลับเลยทีเดียว แล้วตอนนี้ตลาดหนังในประเทศก็เริ่มทำเงินได้มากโข แน่นอนว่าเขาก็ต้องจับโอกาสนี้ไว้อยู่แล้ว หนังเรื่องนึงก็ต้องให้ใจกับมันมากอยู่ล่ะนะ ว่ายังไง แกไปก็ไม่ได้ขาดทุนอะไรนี่นา” แพรวาถอนหายใจ “แล้วถ้าธนชัยไม่เลบ่นตามกติกาล่ะ” จิตราเหล่มอง “งั้นก็แล้วแต่เขาเลยแล้วกัน ถึงแม้ว่าธนชัยจะไม่ได้มีเงินเท่าปิยวัฒน์นะ แต่ก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหล่ ไม่ได้ขาดทุนเลยนะ” แพรวาทบทวนที่จิตราพูด “ที่แกพูดก็เหมือนจะมีเหตุผลนะ” “ใช่ไหมล่ะ” “ใช่ก็บ้าแล้ว!” แพรวาโยนหมอนพิงบนโซฟาใส่หน้าจิตราเต็มแรง ให้ตายเถอะหาเรื่องให้ฉันไม่สบายใจเพิ่มขึ้นมาอีก เรื่องบ้านตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราวเพิ่มเติม แพรวายังคงต้องการที่จะไปอยู่บ้านของที่บ้านเธอไปก่อน ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ก็ตาม เพื่อที่หลีกเลี่ยงการเจอหน้ากับพวกเขา แพรวาตั้งใจกลับบ้านในเวลาที่ดึกมากๆ ปกติเวลานี้ทุกคนในบ้านจะเข้านอนกันหมดแล้ว และวันนี้ก็เป็นเหมือนกับทุกวัน เธอเดินผ่านห้องนั่งเล่นกำลังจะเดินเข้าห้องอยู่แล้ว จู่ๆไฟตรงทางเดินก็สว่างขึ้น แพรใจอยู่ในร่างชุดนอน ยืนกอดอกอยู่ตรงนั้นมองมาทางเธอ แพรวาชะงักก้าวขาไม่ออกไปหลายวินาที หลังจากนั้นหันเดินไปทางห้องอย่างปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น “หยุดก่อน” แพรใจเรียกเธอเสียงดัง น้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก “ฉันมีอะไรจะถามหน่อย” แพรวาใช้สายตาสำรวจเธอโดยไม่ได้พูดอะไรออกไป เธอกัดริมฝีปากตัวเอง จำใจตอบกลับไป “เธอรู้จักนักแสดงที่ชื่อปีวราไหม ที่วันนี้มีข่าวว่า2คนนี้ไปเดินห้างด้วยกัน” แพววาเลิกคิ้วขึ้น พลางตอบออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ “ขอโทษนะ ฉันไม่ได้มีธุระอะไรต้องตอบเธอ” “แก…” แพรวาหันมาเติมอีกประโยค “แกมีความสามารถที่จะลงมือกับพี่สามแท้ๆของตัวเองได้ แต่ไม่กล้าถามเขาด้วยตัวเองเนี่ยนะ คำว่าชอบของแกนี่มันไม่น่าเห็นใจเกินไปหน่อยหรอ” “หุบปากเดี๋ยวนี้นะ” แพรใจทั้งโกรธทั้งอาย แต่แพรวากับเดินเข้าห้องเป็นทีเรียบร้อยแล้ว เธอเหวี่ยงกระเป๋าไว้บนโต๊ะ แล้วนอนแผ่อยู่บนเตียงพักหนึ่งถึงลุกไปอาบน้ำ หลังเพิ่งอาบน้ำเสร็จเธอได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น จึงรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยพร้อมหวีผมอย่างลวก แล้วเดินไปเปิดประตูทันที เมื่อประตูเปิดออกปรากฏเป็นพรรษิษฐ์ที่ยืนอยู่ แพรวาชะงักไป “พ่อ ดึกแล้ว มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” “อา ก็ไม่มีเรื่องอะไรหรอก แค่มาดูแกหน่อยน่ะ”พรรษิษฐ์รู้สึกใจไม่ค่อยดี”ช่วงนี้ทำไมกลับบ้านดึกทุกวันเลย งานยุ่งมากหรอ?” “ก็นิดหน่อยค่ะ” แพรวาเปิดประตูให้กว้างขึ้น”จะเข้ามาไหมคะ?” “ไม่เป็นไรๆ”พรรษิษฐ์โบกมือ เขาลังเลอยู่พักหนึ่งจึงเอ่ยถามออกมา”แพรวา แกอยู่ในวงการมาก็นาน รู้จักคนมาก็ตั้งเยอะ แกรู้เรื่องความสัมพันธ์ของผู้หญิงที่ชื่อปีวรากับคุณปิยะวัฒน์นั่นไหม?” แพรวาแสยะยิ้มออกมานิดหน่อย “คำถามนี้ค่อนข้างแปลกนะคะ พวกเรารู้จักกันหนูจะจะไปรู้ได้ยังไงคะ หลังจากที่พ่อเตรียมให้หนูรับพรีเซ็นเตอร์ของบริษัทเอส.อา หนูก็รักษาระยะห่างออกมาจากคุณปิยะวัฒน์แล้วค่ะ” ประโยคสุดท้าย เธอตั้งใจเน้นตอบกลับไป สีหน้าของพรรษิษฐ์ดูออกว่ากำลังทำตัวไม่ถูกอย่างเห็นได้ชัด “ไม่รู้ก็ช่างมัน ดึกแล้ว แกก็รีบเข้านอนรีบพักผ่อนเถอะ” พรรษิษฐ์ถอยหลังกลับไปหลังทิ้งประโยคทิ้งท้ายเอาไว้ “ฉันเตรียมตำแหน่งที่บริษัทไว้ให้แล้ว ถ้ามีเวลาฉันจะพาแกไปลองดู” แพรวาตอบพลางยิ้มเบา “ขอบคุณค่ะพ่อ” หลังจากที่พรรษิษฐ์เดินไป แพรวาถึงปิดประตูลง ตอนนี้ทั้งร่างกายแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่เลย ฌะอพิงอยู่ที่กำแพงข้างประตูตรงนั้น ที่ผ่านมาเธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นคนดี แพรใจแย่งความรักไปจากพรรษิษฐ์จนหมด ทำไมตอนนี้เธอถึงจะช่วยเธอล่ะ? ให้พรรษิษฐ์ออกหน้าแทน ก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกยิ่งเจ็บลึกลงไปอีก วันรุ่งขึ้นเวลา7โมงเช้า เธอออกจากบ้านเพื่อไปยังคอนโดของจิตรา จิตรายังไม่ตื่นนอนดี เธอออกมาเปิดประตูให้แล้วก็กลับไปนอนต่อซะอย่างนั้น แพรวาเลยนั่งๆนอนๆอยู่ที่ห้องของจิตราตลอดช่วงเช้า จนใกล้เวลาเที่ยงมีสายแปลกหน้าโทรเข้ามา แพรวาลังเลอยู่ว่าควรจะรับหรือไม่ “แพรวาใช่ไหม?” เสียงคุ้นหูปลายสายทำเอาแพรวาชะงักไป “พูดสายอยู่ค่ะ นั่นใครคะ?” “ปีวรา” ปีวราตอบเสียงนิ่ง “พอมีเวลาว่างไหม ฉันอยากเลี้ยงชาเธอสักแก้ว” แพรวาคิดดูแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับปีวราไม่ได้ถึงขั้นที่จะมานั่งดื่มชาด้วยกันได้ “ต้องขอโทษด้วยนะคะ อีกสักครู่ฉันมีนัดพอดีเลยค่ะ” “ไม่ใช้เวลานานหรอก มีเรื่องจะพูดด้วยเท่านั้นเอง” ปีวราตอบกลับไปอย่างมีเชิง”ฉันจองโต๊ะที่ร้านกาแฟไว้อีกครึ่งชั่วโมง” อีกฝ่ายพูดเสร็จก็ตัดสายไปทันที แปลกคนจริงๆ แพรวาได้แต่ถอนหายใจ สุดท้ายก็ต้องไปตามที่นัดเอาไว้ ไม่ได้มีเหตุผลอะไรอย่างอื่นหรอก แต่เป็นเพียงเพราะว่าชีวิตตอนนี้มันน่าเบื่อมากจริงๆ เธอเลยอยากอะไรที่ดูน่าสนุกทำ โอเค ก็ยอมรับว่าบางเวลาเธอก็มีความร้ายอยูบ้าง เธอลุกไปเปลี่ยนเป็นชุดเดรสยาวสีขาวไปที่นัดหมายอย่างรวดเร็ว เมื่อแพรวาไปถึงสถานที่ที่นัดหมายกันเอาไว้ แน่นอนว่าปีวรามาถึงอยู่ก่อนแล้วตามอย่างที่คาดการณ์ไว้ เมื่อเห็นว่าเธอมาถึงปีวราตะโกนเรียกพนักงาน พลางหันมาถามเธอว่า “ดื่มอะไรดี?” แพรวายิ้มตอบ “น้ำเปล่า ขอบคุณค่ะ” อีกไม่กี่วันนี้จะมีถ่ายโฆษณายาสีฟันน่ะสิ เธอไม่อยากจะถูกดุให้ไปแปรงฟันตอนหน้างานหรอกนะ ปีวราใช้น้ำเสียงเบานุ่มสั่งเพิ่ม “คาปูชิโนหนึ่งแก้ว ไม่ใส่น้ำตาลค่ะ” รอจนพนักงานนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟเสร็จ แพรวาจิบน้ำไปสองทีแล้วจึงนั่งลงดีๆพลางยิ้ม “ไม่ทราบว่าคุณปีวราเรียกฉันมาพบมีเรื่องอะไรจะคุยด้วยหรอคะ?” ปีวราถึงกับจ้องมองเขม็งมาทางเธอและพูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก “มั่นมากเลยใช่ไหม คิดว่าฉันโง่นักหรือไง พอฉันไม่ทำอะไรก็สาระแนนักนะ” แพรวาปัดทันที “จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง คุณพี่ปีวราคิดมากไปแล้ว” ยิ่งเธอทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ปีวรายิ่งโมโหจนฟันสั่นไปหมด “เธอกับคุณปิยะวัฒน์เคยคบกันมาก่อนใช่ไหม?”