ตอนที่ 24ผู้ชายชอบผู้หญิงที่สุกงอม

ต๭นที่ 24ผู้ชายชอบผู้หญิงที่สุกงอม มือของแพรวาที่ลูบอยู่ที่แก้วน้ำต้องชะงักไป ใช้สายตาสวยๆของเธอเงยหน้าขึ้นมามอง รอยยิ้มเผยออกมาอย่างขบขัน “ฉันไม่ค่อยเข้าใจที่พี่ปีวราพูดออกมาเท่าไหร่ค่ะ” “อย่ามาตอแหลไปหน่อยเลย!” ดูแล้วตอนนี้ปีวราโมโหไม่ใช่น้อย “ในวงการนี้มีใครบ้างที่ใสสะอาด ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องก็อย่าทำเรื่องขึ้นมาเอง! เธออยู่กับคุณปิยะวัฒน์มาตั้งนานขนาดนั้น กอบโกยไปก็ไม่น้อยแล้ว อย่ามาทำตัวน่าไม่อายตามติดไม่เลิกแบบนี้หน่อยเลย” นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาด่าเธอแบบนี้ ทั้งๆที่เธอก็รักษาระยะห่างออกจากคุณปิยะวัฒน์แล้วแท้ “คุณพี่ปีวรานี่น่ารักจริงๆเลยนะคะ แต่คำพูดคำจาทำไมหยาบคายแบบนี้ล่ะคะ ที่แท้คุณปิยะวัฒน์ก็ชอบผู้หญิงแบบนี้เอง รสนิยมแปลกจริงๆ” มองปีวราทำหน้าตากับตับหมูไม่มีผิด แพรวายิ่งได้ใจใหญ่”ไม่ใช่สิ่ ฉันจำได้ว่าเมื่อวานตอนที่อยู่ต่อหน้าคุณปิยะวัฒน์ คุณพี่ปีวราไมใช่ว่าทำตัวอบอุ่นน่ารักนี่คะ ทำไมพออยู่ข้างนอกแล้วเป็นคนขี้โวยวายขนาดนี้ หรือว่าพี่ปีวราเป็นคนทำอะไรตีสองหน้าหรอคะ ถ้าหากคุณปิยวัฒน์รู้เรื่องนี้จะคิดยังไงน้า” ปีวราร้สึกว่ากำลังเสียเปรียบ กัดฟันพูด “อย่าเอาคุณปิยะวัฒน์มาขู่ฉันหน่อยเลย วันนี้ฉันจะมาเตือนเธอเอาไว้ ว่าระหว่างเธอกับคุณปิยะวัฒน์จบไปแล้ว ตอนนี้คนที่กำลังคบกับเขาอยู่คือฉัน อย่าคิดว่าเขาเคยแตะต้องตัวเธอ ก็จะเกาะเป็นกาฝากไปได้ตลอด ผู้หญิงสวยๆมีอยู่ทั่วไป แต่ที่เกาะติดไม่ปล่อยน่ะมีแต่เธอคนเดียว แพรวา!” แพรวาอดทนนั่งฟังจนจบ พลางตอบกลับไปด้วยความสงสัย”พี่ปีวรา พวกเราเจอกันถึงสองครั้งก็จริง แต่ว่าตอนไหนกันหรอที่เห็นว่าฉันเกาะติดคุณปิยะวัฒน์ไม่ปล่อยน่ะคะ พูดอะไรก็ต้องมีหลักฐานด้วยนะคะ” “หลักฐาน?” ปีวราได้แต่กัดฟันข่มอารมณ์ไว้ ตอนเช้าวันนี้เธอได้ยินมาว่าคุณปิยะวัฒน์ไข้ขึ้น เลยต้มโจ๊กไปให้เขาที่คอนโด ในเวลาแบบนี้ ต้องรีบแสดงให้เขาเห็นถึงควารักเอาใจใส่เป็นพิเศษ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าตอนที่เขากินโจ๊กอยู่เขาจะเผลอเรียกชื่อเธอออกมาว่า “แพรวา” ตอนนั้นเองเธอโวยวายใหญ่มาก จนปิยะวัฒน์ให้คนมาพาเธอออกไป เมื่อมองเห็นอาการของปีวรา แพรวายิ่งชอบใจจนเก็บรอยยิ้มไว้ไม่อยู่หัวเราะออกมาเบาๆ “ที่แท้ที่เรียกออกมาโวยวาย ก็เพราะว่ายังไม่ได้ขึ้นเตียงกับคุณปิยะวัฒน์นี่เอง” ปีวราเดือดขึ้นทันที “หน้าไม่อาย เรื่องแบบนี้ยังกล้าพูดออกมาได้” แพรวายักไหล่ “แค่นี้ก็หน้าไม่อาย เรื่องแบบนี้ชายหญิงสมยอมก็แค่นั้นเอง ไม่ได้มีเรื่อใหญ่อะไร ผู้หญิงน่ะอย่าไปอ่านพวกนิยายความรักให้มาก ผู้ชายเขาชอบผู้หญิงที่ลีลาเด็ดบนเตียง เขาไม่ได้อยากมาเริ่มสอนเธอใหม่ตั้งแต่ต้นหรอกนะ ตอนนี้รีบเรียนรู้เพิ่มไว้หน่อยก็ดีนะ ก่อนที่เขาจะไม่มีอารมณ์กับเธอ ไม่อย่างนั้นอีกหน่อยไม่เอ็นดูเธอก็จะเป็นเรื่องใหญ่อีก” นี่เธอพูดปลอบออกมาจากใจจริงๆ “คุณปิยะวัฒน์ทำกับฉันไม่เหมือนกับเธอหรอกนะ”ปีวราทำเสียงขุ่นเคืองอาฆาตในลำคอ”ฉันมั่นใจว่าฉันจะครองเขาไว้ได้ แต่เธอเถอะ จำคำฉันเอาไว้ซะด้วย อย่ามาวุ่นวายกับคุณปิยะวัฒ์อีก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” หลังจากที่ปีวราพูดเสร็จก็เดือนสะบัดออกไป แพรวายังคงนั่งอยู่กับที่เดิมพลางจิบน้ำเปล่าจากแก้วที่วางอยู่ตรงหน้า สักพักหนึ่งก็แอบหัวเราะออกมาเบาๆ “ครองได้งั้นหรอ?” เธอใช้เวลาตั้ง3ปียังไม่สำเร็จเลย ผู้ชายแบบนี้ใครจะครองเขาไว้ได้ หลังจากเดินออกจากร้านกาแฟ แพรวาก็ได้รับสายโทรศัพท์จากธนชัย สถานที่ที่นัดไว้คือร้านอาหารฝรั่งเศสร้านหนึ่ง ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่ แพรวาวางสายแล้วจึงรีบขึ้นรถไปทันที เมื่อถึงที่นัดหมายก็เห็นธนชัยอยู่รอเธออยู่ที่ร้านอยู่แล้ว ธนชัยยืนเรียกชื่อเธออยู่ เธอยืนมองเหม่ออยู่ครู่หนึ่งทำตัวไม่ถูก เขาใส่ชุดสูทเต็มชุด นั่งอยู่ในภัตราคารหรู ถือขวดไวน์ขวดหรูจากฝรั่งเศสด้วยท่าทางสง่างาม ต่างจากที่คนที่ชอบใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์มอซอกับเสื้อเชิ้ตสีกากีในความทรงจำของเธอมาก ภาพตรงหน้ากับความทรงจำของเธอกำลังตีกันปนไปมา ธนชัยเปลี่ยนไปมากจริงๆ เมื่อมองเห็นเธอยืนอยู่กลับที่ไม่พูดไม่จาอะไร ธนชัยจึงดึงเก้าอีกออกมาให้เธอนั่ง “ไม่เจอกันนาน จำเพื่อนเก่าไม่ได้แล้วหรอ?” แพรถึงดึงสติกลับมาได้ เธอยิ้มให้“ใช่สิ่ คุณเปลี่ยนไปมาก เกือบจะจำไม่ได้แล้วเนี่ย” เมื่อเห็นเธอนั่งลงไปแล้ว เขาจึงหันตัวไปนั่งลงในที่ฝั่งตน จดจ้องอยู่ที่เธอ”คุณก็เปลี่ยนไปมากนะ” เขาชะงักไปเหมือนกัน พร้อมเผยรอยยิ้มกว้างออกมา “สวยกว่าเดิมมาก“ ความเปลี่ยนแปลงของแพรวาจริงๆก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมาก แต่ว่าบุคลิกของเธอเปลี่ยนไปจากเมื่อสามปีก่อนลิบลับราวกับเป็นคนละคนกันเลย ถ้าหากเปรียบเธอตอนนั้นเป็นหยกที่รอการแกะสลัก ตอนนี้เธอคงจะเป็นถึงหยกที่สมบูรณ์แบบที่สุด ทุกรอยยิ้มของเธอ ช่างมีเสน่ห์ดึงดูดให้หลงใหล เขาแปลกใจจริงๆว่าผู้ชายแบบไหนกันนะที่เปลี่ยนแปลงเธอจนเป็นแบบทุกวันนี้ได้ เขาทั้งแปลกใจทั้งอิจฉาอิจฉาไปในเวลาเดียวกัน กับการเปลี่ยนแปลงระดับนี้ เขากดอารมณ์ตัวเองเอาไว้พลางเรียกพนักงานมารับออเดอร์”กินอะไรดี?” แพรวาส่ายหน้า “คุณสั่งเถอะ ฉันกินได้หมดค่ะ” ธนชัยพยักหน้ารับ เขาเปิดเมนูไปมาไม่กี่หน้าก็สั่งอาหารเสร็จ พอหนักงานเดินออกไป ธนชัยก็หยิบขวดแอลกอฮอล์ขึ้นมาเทใส่ในแก้วของแพรวา “ผมจำได้ว่าคุณชอบดื่มไวน์มาก” แพรวายิ้มรับพลางพยักหน้าหงึกๆ”ก็ไม่เชิงว่าชอบไวน์เป็นพิเศษนะคะ ฉันแค่ชอบอาการมึนๆนิดหน่อยค่ะ ไวน์แดงรสชาติกลมกล่อมกับแข็งปานกลางกำลังดีค่ะ”เมามากไปก็จะทำให้คุมสติตัวเองได้ยาก เมาน้อยไปก็จะทำให้ไม่สะใจ มึนๆนิดหน่อยนี่สิกำลังดี ธนชัยจิบไวน์ในแก้วพลางถาม”หลายปีมานี้เป็นยังไงบ้าง?” “กินดีอยู่ดี เลือกบทละครแสดง ตอนไม่มีละครก็ไปท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ ก็ถือว่าดีเลยล่ะ คุณล่ะ ได้ยินมาว่าไม่กี่ปีมานี้ไปพัฒนาอยู่ที่ต่างประเทศกำลังไปได้สวยเลยนี่ แล้วตอนนี้ทำไมถึงกลับมาหรอคะ?” เธอพูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับว่าชีวิตดีอย่างที่พูดจริงๆ อย่างน้อยๆธนชัยก็มองไม่เห็นร่องรอยความเจ็บปวดจากใบหน้าที่มีรอยยิ้มสวยงามจากเธอเลย ก่อนหน้านี้เธอขาวสะอาดอย่างกับกระดาษแผ่นหนึ่ง ตอนนี้แต่งหน้าแต่งตาเป็นแล้ว ธนชัยพูดทีเล่นทีจริง”ผมก็ลองผิดลองถูกมาเยอะครับ ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไร ไม่อย่างนั้นซมซานกลับมาทำไมใช่ไหมครับ ยังไม่มีรางวัลเอามาอวดที่บ้าน เลยไม่กล้าโอ้อวดอะไรหรอกครับ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะหัวเราะเยาะเอา” “คุณนี่อารมณ์ขันกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะคะ” แพรวายิ้มแล้วยิ้มอีก เพื่อเปลี่ยนหัวข้อคุยนี้ “หนังที่คุณเพิ่งลงทุนเป็นหนังประเภทไหนหรอคะ แนะนำได้ไหมคะ?” หลังเธอพูดจบ พนักงานก็เดินเข้ามาที่โต๊ะพอดิบพอดี”ให้เสิร์ฟเลยไหมครับคุณผู้ชาย?” ธนชัยพยักหน้าพลางหันมายิ้มให้แพรวา “กินข้าวก่อนเถอะ กินเสร็จแล้วเราค่อยๆคุยกัน” แพรวาทำได้เพียงเก็บเรื่องนี้เอาไว้ นั่งเงียบรอให้พนักงานเสิร์ฟอาหารจนเสร็จ ที่จริงเธอไม่ชอบกินอาหารฝรั่งเศสเท่าไหร่ เรื่องจากว่ามารยาทบนโต๊ะอาหารนั้นมีเยอะเกินไป ตอนเสิร์ฟยังมีขั้นตอนที่กำหนดไว้อีกด้วย มากินตอนที่ไม่มีอะไรทำก็ถือว่าโอเค แต่เมื่อไหร่ที่ไม่ได้เต็มใจจะกินเมื่อไหร่นั่นทำให้ช่วงเวลามันจะผ่านไปอย่างยาวนานเอามากๆ ขณะที่แพรวามองพนักงานเสิร์ฟอาหารอยู่นั้น เธอรู้สึกง่วงนอนขึ้นมา พอดิบพอดีที่เธอได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจากโต๊ะข้างๆ เธอจึงหันไปมองตามสัญชาตญาณจึงสบตาเข้ากับดวงตาดำคล้ำที่คุ้นเคย