ตอนที่ 26 สีแดงมีไว้เพื่อดึงดูดให้เขาทำผิด

ต๭นที่ 26 สีแดงมีไว้เพื่อดึงดูดให้เขาทำผิด ธนชัยอึ้งไปนิดหน่อย ชื่อนี้มีไม่เยอะ แถมยังได้มานั่งกินข้าวอยู่กับชลธี ด้วยแล้ว ต้องเป็นคนที่มีหน้ามีตาหรือเป็นคนใหญ่คนโตในเมืองตะวันแน่ๆ ชื่อแบบนี้มีอยู่แค่ตระกูลเดียวเท่านั้น คนสืบทอดตระกูลของตระกูลนี้เป็นที่รู้จักของทุกคนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว บริษัทภาพยนต์เอส.อาเป็นบริษัทใหญ่อันดับหนึ่ง ธนชัยกลับมาทำหนังก็ตั้งใจว่าจะมาลงทุนกับบริษัทนี้นี่แหละ และวันนี้มีโอกาสได้มาเจอตัวถือว่าเป็นโชคดีของเขามากๆ เขาตอบอย่างถ่อมตน “ไม่ต้องขนาดนี้ครับคุณปิยะวัฒน์ ผมเกรงใจ ตัวผมไม่ได้มีชื่อสงชื่อเสียงอะไร ทำงานแลกข้าวกินไปวันๆเท่านั้นแหละครับ” ปิยะวัฒน์กระตุกยิ้มขึ้นริมปาก “ถ่อมตัวไปหน่อยแล้วครับคุณธนชัย” เขาพูดแต่สายตากับจดจ้องอยู่ที่ตัวของแพรวาเพื่อดูเชิง ปกติแพรวาเป็นคนที่ชอบใส่เสื้อผ้าที่มีสีเข้ม เช่นสีดำ น้ำเงินเข้ม สีแดงสด หรือสีม่วงสว่าง เป็นต้น ผิวของเธอขาวสว่าง รูปร่างน่าตาก็สวยงาม แน่นอนว่าสีสันพวกนี้เธอเอาอยู่แน่นอน กลับกันที่ผู้หญิงมักจะชอบเสื้อผ้าสีขาวสีชมพู ในตู้เธอแทบจะไม่มีให้เห็นเลย ถ้าให้ใช้คำพูดของแพรวาละก็ เสื้อผ้าสีขาวไว้ใส่สำหรับแสร้งทำเป็นใสสะอาดเมื่ออยู่ข้างนอก สีแดงมีไว้เพื่อดึงดูดให้เขาทำผิด และเขาเองก็ชอบที่เธอใส่สีแดงแรงฤทธิ์ทั้งตัวเหมือนกัน ทั้งเซ็กซี่ร้ายๆแล้วก็ดึงดูดเขาอย่างมาก เมื่อก่อนที่เขาได้ยินคำพูดนี้ คือประโยคที่แพรวาพูดเพื่อเอาใจเขา แต่ทว่าวันนี้มองชุดเดรสขาวที่เธอใส่มาทานข้าวกับธนชัย เขาเพิ่งเข้าใจว่าสิ่งที่เธอพูดก็คือความจริง แสร้งทำเป็นใสๆหรอ? ต่อหน้าธนชัย… สายตาของปิยะวัฒน์ดูลึกลงไป ธนชัยสังเกตเห็นสายตาของปิยะวัฒน์ จึงยิ้มพลางเตรียมจะแนะนำแพรวาให้ได้รู้จัก “ผมแนะนำให้รู้จัก…” “ไม่จำเป็น” ปิยะวัฒน์ตัดบทเขา พร้อมมองหน้าแพรวาโดยเหมือนจะยิ้มก็ไม่เชิง “ผมกับคุณแพรวาเราสนิทกันดี” ธนชัยอึ้งไปจนทำตัวไม่ถูกอยู่เหมือนกัน เขายิ้มบังหน้าเอาไว้ “จริงหรอครับ แพรวา ไม่เคยเห็นคุณเล่าให้ฟังบ้างเลย” แพรวาหันมองปิยะวัฒน์หนึ่งที พร้อมยิ้มกว้างออกมาอย่างธรรมชาติ “คุณปิยะวัฒน์เขาล้อเล่นน่ะค่ะ ตอนที่ฉันเพิ่งเซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้บริษัทเอส.อา เราเคยเจอกันอยู่ไม่กี่ครั้งค่ะ” “อย่างนี้นี่เอง”ธนชัยหัวเราะ”ดูเหมือนว่าวันนี้ที่ได้มาเจอกันคงจะเป็นเพราะพรหมลิขิตนะครับ” ปิยะวัฒน์ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยกแก้วไวน์ในมือขึ้นมาถือเอาไว้ “คุณแพรวาชอบใส่สีขาวหรอครับ?” เขาถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ฟังดูไม่มีที่มาที่ไป แต่ว่าแพรวาเธอเข้าใจในความหมายที่ซ่อนอยู่นั้นเป็นอย่างดี แพรวายิ้มตอบ“ชอบค่ะ” ปิยะวัฒน์หยุดวนไวน์ในแก้วไปชั่วขณะ เหล่ตาขึ้นมามองที่เธอ พลางพูดตอบกับมา”สีขาวมันใสสะอาดเกินไป ไม่เข้ากับเธอ” แพรวากำนิ้วมือเธอเข้าไว้ด้วยกัน รอยยิ้มมุมปากยังเผยอยู่บนใบหน้า “ฉันว่าเข้าดีออก” เธอพูดพลางหันไปถามธนชัย “ผู้กับกับ คุณว่ายังไงคะ?” ธนชัยชอบแพรวาที่แต่งตัวมาในวันนี้มาก ไม่สะอาดไม่เลอะเทอะจนเกินไป สวยแต่ไม่เซ็กซี่ “ต่างคนก็มีรสนิยมที่ตัวเองชอบนะครับ ผมว่าสวยมากๆ” “ป้าบ…” แก้วไวน์ถูกกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรง เสียงดังสนั่นไปทั่ว แพรวาหน้านิ่งไป พลางมองไปที่ปิยะวัฒน์ อีกฝ่ายกำอยู่ที่ปลายแก้วสูง ชิมไวน์อย่างสงบ ราวกับว่าเสียงดังเมื่อสักครู่ไม่ได้เกิดขึ้นจากเขาซะอย่างนั้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้คนรอบข้างสังเกตุได้ว่าเขาไม่พอใจอย่างชัดเจน สีหน้าธนชัยถอดสีไปทันทีเพราะบรรยากาศมาคุตรงหน้า ชลธีมองธนชัยสลับกับปิยะวัฒน์ไปมา คิดจะแก้สถานะการณ์ “ได้ยินมาว่าผู้กำกับธนชัยกลับมาก็กำลังดีลงานหนังใหม่อยู่ เพิ่งกลับมาก็เริ่มทำงานเลย นี่มันเป็นสไตล์คุณจริงๆนะครับ” “นี่สายข่าวของคุณชลธี นี่เร็วจริงๆเลยนะครับ คุณก็รู้ว่าอย่างผมอยู่เฉยๆไม่ได้หรอกครับ”ธนชัยพูดทีเล่นทีจริง”คนไม่ให้ผมกำกับ ผมก็ต้องหาทางกำกับเอง ไม่งั้นก็ต้องอดตายในสายงานนี้แน่ๆ” ชลธีตอบกลับมาอย่างสนุก “ตอนนี้เตรียมตัวถึงไหนแล้วล่ะ จะเริ่มถ่ายเมื่อไหร่?” “ยังไม่ถึงไหนเลยครับ” ธนชัยยิ้มแห้ง “ตอนนี้เพิ่งสรุปบทได้เท่านั้น อย่างอื่นยังไม่ได้ทำเลย ทุนมีจำกัดไม่อย่างนั้นผมก็คงไม่อยากจะให้คุณแพรวาเข้ามาช่วย เพื่อลดค่าใช้จ่ายลงหรอกครับ” “อ้าวหรอ งั้นแสดงว่าสรุปให้คุณแพรวาเข้ามารับบทแล้วน่ะสินะ?” ชลธียักคิ้ว”คิดไม่ถึงว่าคุณแพรวาจะได้รับความสนใจจากผู้กำกับด้วยนะครับ” ธนชัยไม่เข้าใจ”หมายความว่ายังไงครับ?” ชลธียิ้มตอบ ”ผู้กำกับจากเรื่อง《รักเล่ห์ทะเลสีคราม》ก็สนใจในตัวคุณแพรวาเหมือนกัน เดิมทีตอนที่เขียนบทกัน เขาให้คาแลคเตร์ของคุณแพรวาเข้ามาใส่เสริมลงไปโดยเฉพาะ แต่ตอนหลังเพราะว่ามีสาเหตุที่ทำให้คุณแพรวาพลาดเล่นเรื่องนี้ไป ผู้กำกับบ่นเสียดายตลอดเลยล่ะ คุณธนชัยคุณนี่ถือว่าโชคดีจริงๆครับ ” ธนชัยยิ้มรับ”อย่างที่เขาว่าครับ บางทีมาก่อนก็สู้มาถูกเวลาไม่ได้ นี่ก็คงเป็นพรหมลิขิตของผมกับแพรวานะครับ” หลังเสียงเขาพูดจบ คุณปิยะวัตน์ส่งเสียงตอบกลับมาทันที “เฮอะ”เขาลุกยืนขึ้นเดินออกไปทางด้านนอก แพรวาถอนหายใจออกมา นี่ถ้าคุณปิยะวัฒน์ไม่เดินออกไปก่อน เธอก็คงจะขอแยกตัวออกไปเอง “วันนี้คุณปิยะวัฒน์ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ อารมณ์เลยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คุณธนชัยอย่าเอาไปใส่ใจนะครับ” ธนชัยดึงสติกลับมา เขาหันยิ้มให้ชลธี “ไม่เป็นไรครับ ตอนนี้เหลือคนเดียวแล้ว เรามาร่วมโต๊ะกันไปเลยดีไหมครับ” “ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวอีกสักครู่ผมมีบทต้องแก้ ไว้นัดกันคราวหน้าแล้วกันนะครับ” ชลธีพูดพร้อมยืนขึ้น เรียกพนักงานมาเก็บเงินแล้วเดินออกจากร้านไป ธนชัยรู้สึกเสียดายอยู่นิดหน่อย เดิมทีตั้งใจว่าจะใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับคุณธนะชัยให้มากกว่านี้ แต่นี่เพิ่งคุยได้ไม่กี่ประโยค อีกฝ่ายก็ไปแล้ว ดูแล้วเป็นคนที่เข้าถึงยากจริงๆ “พวกเราก็ไปเถอะครับ อาหารเย็นหมดแล้ว” แพรวาพยักหน้าตอบ แต่ไม่ได้รู้สึกสบายใจเท่าก่อนหน้านี้อีกแล้ว ตอนที่ปิยะวัฒน์เดินออกจากร้านไป จรณ์ก็เอารถมาจอดรอไว้อยู่ที่หน้าประตูแล้ว เขาเปิดประตูออกแล้วเดินขึ้นไปทันที “กลับบริษัท” เขาสั่ง จรณ์สังเกตอาการเจ้านาย เขามองออกทันทีว่าปิยะวัฒน์อารมณ์ไม่ค่อยดี เขาไม่ได้ถามอะไรมาก แค่ขับรถออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง ปิยะวัฒน์นั่งใช้นิ้ววาดลงที่หมอนเป็นชื่อ “ธนชัย” จู่ๆอากาศก็เย็นขึ้น เขาลืมห่มผ้าตอนที่นอนเมื่อคืน เช้านี้เลยเป็นไข้ขึ้นมา เขาอาศัยอยู่คนเดียว แน่นอนว่าการใช้ชีวิตก็จะไม่ได้ละเอียดอะไรมากมาย ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่กับแพรวามีเธอเป็นคนจัดการเรื่องพวกนี้ทั้งหมด อากาศยังไงควรแต่งตัวยังไง เขาไม่จำเป็นจะต้องใส่ใจเรื่องพวกนี้เลย ต่อให้วันไหนที่เธอออกไปถ่ายงานข้องนอก ถ้าอากาศเปลี่ยนเธอก็จะโทรมาบอกจรณ์ ให้จรณ์ช่วยเตรียมเสื้อผ้าให้ เป็นมาแบบนี้ตลอด3ปีจนเขาติดเป็นนิสัย ไม่ใช่อะไรที่สามารถแก้ไขได้ง่ายๆ “วันนั้น วันที่แกเรียกเธอมาเซ็นสัญญา เธอมีอาการยังไงบ้าง?” จู่ๆปิยะวัฒน์ก็ถามขึ้นมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แต่จรณ์เข้าใจทันทีว่าเขาอยากจะรู้เกี่ยวกับอะไร “คุณแพรวาเงียบอย่างเดียวเลยครับ เหมือนเธอรู้เรื่องมาอยู่ก่อนแล้วเลยครับ” อย่างน้อยที่สุดเขาก็ไม่ได้เห็นอาการประหลาดใจบนหน้าเธอเลย แน่นอนว่าก้ไม่มีอาการเจ็บปวดใดๆด้วย ระหว่างเขาสองคนไม่เหมือนกับฝั่งปิยะวัฒน์ที่จบความสัมพันธ์อย่างเดียว แต่เป็นเพราะหมดสัญญา ก็แยกย้ายแบ่งทรัพย์สินเงินทอง ไม่มีใครติดค้างใครทั้งนั้น แววตาของปิยะวัฒน์ยิ่งจมลึกลงไปอีก รู้มาก่อนแล้ว หรือเตรียมการมาก่อนแล้วกันแน่…