ตอนที่ 31 นอกใจ…ไม่ใช่เหตุผลที่เธอเลือกจะจากมา

ต๭นที่ 31 นอกใจ…ไม่ใช่เหตุผลที่เธอเลือกจะจากมา “โชเฟอร์ หมู่บ้านซันเซ็ทโกลด์” ออกจากบริษัทเอส.อามา ทันทีที่ขึ้นรถแท็กซี่ แพรวาก็แข้งขาอ่อนแรงไปหมด สายตาเชือดเฉือนของประธานใหญ่ปิยะวัฒน์ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะรับไหวจริงๆ พึ่งจะขึ้นรถ สายโทรศัพท์ของจิตราก็โทรเข้ามา แพรวาพยายามสูดลมหายใจแล้วกดรับสาย “เธอหายไปอยู่ที่ไหน บ้าไปแล้วเหรอ ก่อนหน้านี้ทำไมโทรหาไม่ติด?” “เดี๋ยวค่ะ…บ้าอะไรกันคะ ตอนนั้นฉันกำลังรีบไปทำงาน ผู้จัดการจิตราไม่อยู่ ฉันเลยต้องทำด้วยตัวเอง” เสียงของแพรวาหยุดไปชั่วขณะจากนั้นกล่าวต่อว่า “ฉันเป็นตัวแทนไปเจรจากับประธานปิยะวัฒน์มาค่ะ” จิตราสูดลมหายใจ กระแทกเสียงออกมา “เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมเธอไม่รอให้ฉันกลับมาก่อนฮะ หรือว่าเธอควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้วไปหาเขามาอีกแล้วงั้นเหรอ?” แพรวา… เห็นแพรวาไม่พูดไม่จา จิตราจึงคิดว่าตัวเองเดาถูกแล้วก็โกรธจนอยากจะลงไม้ลงมือขึ้นมา “เป็นอย่างนี้ทุกครั้งเลยนะ แค่เขาทำดีหน่อยจิตใจเธอก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว ให้อภัยทันทีแล้วก็กลับไปเนี่ยนะ ว่ามาซิว่าเธอจะยังมีอนาคตที่ดีอยู่หรือเปล่า เขาแบกเธออยู่บนหลังขโมยดวงดาวมาได้ครั้งหนึ่ง ก็ย่อมมีครั้งที่สองได้ เธอลองคิดดูนะว่าข้างกายของเธอมีผู้ชายอยู่คนหนึ่งที่นอนกับผู้หญิงคนไหนก็ไม่รู้มานอนอยู่บนเตียงด้วยทุกวัน เธอไม่รู้สึกขยะแขยงบ้างเหรอ?” (แบกเธออยู่บนหลังขโมยดวงดาว : นอกใจ) แพรวาบีบบริเวณระหว่างคิ้ว “ผู้จัดการจิตรา คุณนี่…เพลาอ่านนิยายรักเกินจริงบ้างเถอะนะ ถึงคุณปิยะวัฒน์จะนิสัยแย่ไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้แย่ถึงขนาดนั้นแบบที่คุณพูดหรอก” ถึงปิยวัฒน์จะเอาแต่ขึ้นเตียงไม่พูดถึงความรู้สึก แต่ไม่ใช่คนสำส่อน อย่างน้อยตอนที่อยู่กับเธอเขาก็ไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนอื่น แม้กระทั่งปีวรา นอกใจ…ไม่ใช่เหตุผลที่เธอเลือกจะจากมา เธอลดสายตาลง ยืดมือไปขยับเครื่องรางที่แขวนอยู่หน้ารถ พูดเสียงเบา “แค่จู่ๆฉันพบว่า แต่เดิมฉันก็ไม่ใช่ว่าไม่จำเป็นต้องตอบกลับ” จิตราได้ยินแบบนี้ เสียงก็อ่อนลง ผ่านไปสักพักถึงพูดขึ้น “ดังนั้นฉันถึงบอกว่าคุณทำถูก ออกมาเร็วก็ตัดใจได้เร็ว ด้วยสถานะของเธอ จะหาผู้ชายแบบไหนไม่ได้บ้าง เสียเธอไป ก็เป็นความสูญเสียของเขา” แพรวายิ้มออกมาชั่วขณะ “ใช่ คุณจิตราพูดถูกแล้วล่ะ เที่ยงนี้กินอะไรดีคะ เดี๋ยวทางผ่านฉันเอากลับไปให้” “เนื้อหมูต้ม ขาหมูตุ๋น ลูกชิ้นปลาหมึก ปูขนนึ่ง กั้งรสเผ็ด…” “…คุณไม่ได้บอกว่าจะลดน้ำหนักเหรอคะ?” “ ฉันจะบอกว่าของพวกนี้ฉันไม่กินนะ” “…” ---- หลังไปเจอปิยะวัฒน์ในวันถัดมา แพรวาได้รับโทรศัพท์จากบริษัทชุดชั้นในบอกว่าจะยกเลิกสัญญากับเธอ เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นฝ่ายผิดสัญญาจึงยินดีจ่ายค่าปรับให้แพรวาสามเท่า สำหรับเหตุผลที่ไม่ร่วมงานกับเธอแล้ว อีกฝ่ายกลับอ้ำๆอึ้งๆ ก่อนวางสายไปก็ไม่ได้บอกเหตุผลว่าเป็นเพราะอะไรเลย จิตราเดาะลิ้นแล้วถามเธอว่าเห็นความสำนึกของพนิตแล้วเหรอ แพรวายิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร ที่จริงแล้วจจะเป็นใครไปได้ เธอเองก็รู้ดีแก่ใจ แค่ไม่ต้องการที่จะชี้ชัดออกมาก็เท่านั้น ตอนบ่ายแพรวาไปพบธนชัย ที่จริงในละครเรื่อง "โชคชะตา" นี้ บทบาทอื่นๆนั้น ในใจของธนชัยมักจะมีแนวทางอยู่เสมอ เฉพาะบทบาทของลูกสาวบุญธรรมนี้ เท่านั้นที่ยังสรุปไม่ได้สักทีว่าจะเลือกใคร ตั้งแต่แพรวาเริ่มติดต่อเขา แนวทางของเขาต่อตำแหน่งของบทบาทนี้ก็มีรูปร่างขึ้นมา ไม่คำนึงถึงความรู้สึกดีที่เขามีต่อแพรวา ภาพลักษณ์ของตัวแพรวาเองนั้นก็เหมาะสมสำหรับบทบาทนี้เป็นอย่างยิ่ง องค์ประกอบของใบหน้าที่สวยงาม นิสัยสันโดษ แล้วยังเคยเรียนวาดภาพมาก่อนด้วย หลังเจอกับแพรวาเขาก็สรุปได้ทันทีว่าเป็นเธอ ทั้งสองฝ่ายมาสนิทกันจากการติดต่อก่อนหน้า ก็เซ็นสัญญาในวันเดียวกันนั้น สำหรับในด้านค่าจ้างนักแสดง แพรวาก็เที่ยงตรงมาก ให้เขาให้ตามค่าตัวปัจจุบันของเธอ พอถึงเวลา ถึงแม้ภาพยนตร์จะฮิตก็ไม่มีทางรับเงินเพิ่มขึ้นแน่นอน ภาพยนตร์ที่ดีประเภทนี้หายาก ในความเป็นจริงแม้ว่าจะไม่มีการจ่ายค่าตัว แพรวาก็เต็มใจที่จะไปแสดง เธอไม่เคยคิดเรื่องมีชื่อเสียง แต่เดินในวงการบันเทิง มักจะคิดว่าอยากให้เหลือสิ่งที่ตัวเองชอบอยู่บ้าง ธนชัยนำสัญญาใส่ในกระเป๋า มองนาฬิกาข้อมือชั่วครู่ก็กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ถึงเวลามื้อเที่ยงพอดีเลย คุยกันนานขนาดนี้ คุณทั้งคู่คงหิวแล้วล่ะ จะดีกว่าไหมถ้าได้ทานอาหารด้วยกัน?” จิตรากำลังจะพูด แพรวาก็เหยียบเท้าของเธอไปทีหนึ่งจากใต้โต๊ะ “อา…” จิตราร้องออกมา สายตาเหลือบมองไปทางแพรวา “คุณจิตราเป็นอะไรไปครับ?” ธนชัยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง จิตรายิ้มแห้งๆออกมาทีหนึ่ง หดนิ้วเท้ากลับเข้ามา แล้วบอก “ ผู้กำกับธนชัย เรื่องทานข้าวเอาไว้คราวหน้าเถอะนะคะ หลังจากนี้น้องแพรวายังมีต้องไปออดิชั่นอีกที่ พวกเราต้องขอตัวก่อนแล้วล่ะค่ะ” “อย่างนี้นี่เอง” ธนชัยรู้สึกเสียดายนิดหน่อย “ถ้าอย่างนั้นเอาไว้เป็นคราวหน้าก็ได้ครับ จริงสิ สถานที่ออดิชั่นอยู่ที่ไหนเหรอครับ เดี๋ยวผมไปส่งพวกคุณเอง” ดวงตาของจิตราลอยๆนิดหน่อย “เอ่อ อยู่ที่…” “ไม่รบกวนแล้วดีกว่าค่ะ” แพรวาพูดแทรกเข้ามา “ยังไงฉันก็เป็นบุคคลสาธารณะ พอผู้กำกับธนชัยกลับประเทศก็ต้องเห็นข่าวบนอินเทอร์เน็ต ฉันไม่อยากเป็นข่าวอื้อฉาวกับผู้ชายอีกคน แล้วยังเป็นถึงระดับผู้กำกับอีก” เธอหัวเราะ พูดทีเล่นทีจริง แต่กลับเป็นการปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ ตัวของธนชัยเป็นผู้กำกับ เป็นธรรมดาที่จะรู้ว่าคำพูดของสื่อน่ากลัวแค่ไหน ถึงแม้ว่าเขาจะอยากกลายเป็นแฟนหนุ่มในข่าวลือนั้นมาก แต่ก็ต้องไม่ใช่ในสถานการณ์แบบนี้” “โอเค ถ้าอย่างนั้นพวกคุณก็เดินทางระมัดระวังกันด้วย ไม่กี่วันนี้บทบาทอื่นๆ ก็ต้องตัดสินอย่างต่อเนื่อง พอถึงเวลาเดี๋ยวผมจะโทรติดต่อคุณนะครับ” “โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะผู้กำกับธนชัย” ธนชัยถอนหายใจ “น้องแพรวา ที่จริงไม่ต้องห่างเหินกับพี่ขนาดนี้ก็ได้” แพรวาขยิบตาพูดล้อเล่นว่า “ห่างเหินที่ไหนกันคะ แค่กลัวว่าจะเรียกจนชิน พอถึงตอนถ่ายทำภาพยนตร์เผยเรียกขึ้นมา จะเป็นการทำลายความบริสุทธิ์ของผู้กำกับธนชัยไป” ธนชัยถูกเธอทำให้หัวเราะออกมา สักพักถึงพูดขึ้นมาว่า “ไปเถอะ ลงไปด้วยกัน ฉันจะมองส่งพวกเธอออกไป” “ได้ค่ะ” รอกระทั่งนั่งรถออกมาไกลแล้ว จิตรากระทืบเท้าที่ทนเจ็บจากที่ถูกเหยียบ เหล่ตามองแพรวาทีหนึ่ง “ทำไมเธอถึงเอาแต่ปฏิเสธคุณ ธนชัยเขาตลอดกัน? ชายหนุ่มที่ดีขนาดนี้ แล้วยังมีความหลงใหลต่อเธอ ไม่ว่ายังไงเธอก็ควรให้คำตอบกับเขาสักหน่อย” แพรวาเลิกคิ้ว “ถ้าคุณชอบคุณก็เอาไปได้เลยค่ะ” เมื่อปีนั้นปฏิเสธอย่างน่าอึดอัดใจขนาดนั้นแล้ว ตอนนี้ถูกทิ้งแล้วจะวิ่งกลับไปหาเขา จะกลายเป็นคนยังไง อีกอย่าง คุณธนชัยที่เป็นแบบนั้น ก็ไม่ใช่แบบที่เธอชอบจริงๆ เป็นเพื่อนกันนะได้ เป็นคนรักคงไม่ไหว ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ เธอไม่ชอบเล่นกับความรู้สึก ทำอะไรไม่ชัดเจน “ไม่ต้องเลย ผู้กำกับใหญ่ฉันจะไปเอาก็ได้ยังไง แล้วก็นะ พี่สาวตอนนี้ฉันน่ะถูกจองตัวเอาไว้แล้ว” จิตราพูดไปก็เขย่าแหวนเพชรที่นิ้วนางบนมือขวาไปด้วย ใบหน้าเล็กๆมีรอยยิ้มประดับ มองดูแล้วคงราคาไม่แพง แต่เทียบกับความสุขไม่ได้ แพรวารู้สึกอิจฉาเล็กน้อย กล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณจิตราแหวนก็ได้รับมาแล้ว วางแผนจะแต่งงานมีครอบครัวเมื่อไหร่เหรอคะ?” จิตรามองเธอชั่วครู่ “รอไปก่อนเถอะ ช่วงนี้ให้ฉันได้เพลิดเพลินไปกับความรู้สึกของการเป็นราชินีก่อน พิราบน้อย เธอก็ควรรีบแต่ง ฉันแต่งงานก็รอของขวัญอวยพรแสนล้ำค่าชิ้นนั้นของเธอนั่นแหละ” แพรวารีบตอบรับ “ได้เลย” พาจิตราไปส่งที่ตึกเอสอาร์ แพรวาก็ออกมาเลย เมื่อครู่ที่เซ็นสัญญากัน ก็ได้รับข้อความจากพรรษิษฐ์ ให้เธอรีบกลับไปหน่อย บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย คงจะเป็นเรื่องให้เธอกลับบริษัทอีกล่ะสิ แพรวาถอดหายใจ กำลังจะส่งข้อความไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้นพอดี เธอจ้องมองหมายเลขโทรศัพท์นั้นอยู่หลายวินาที แล้วกดรับ “แพรวา เธออยู่ที่ไหน?”