ตอนที่ 34 คุณยอมให้ผมเลี้ยงดูผู้หญิงข้างนอกได้หรือเปล่า

ต๭นที่ 34 คุณยอมให้ผมเลี้ยงดูผู้หญิงข้างนอกได้หรือเปล่า 10โมงเช้า แพรวามาถึงที่ร้านอาหารตะวันตกตรงเวลา เธอสวมกระโปรงยาวคลุมเข่าสีไวโอเลต ด้านนอกพ่วงด้วยเสื้อคลุมขนสีขาว ผมยาวถูกรวบเป็นหางม้าอย่างเรียบง่าย แต่งหน้าเบามาก ดูบริสุทธิ์และสดใสมาก รูปร่างของแพรวาสูงโดดเด่น ไม่ใส่รองเท้าก็สูงถึง170ซม. ดังนั้นปกติเวลาเข้าร่วมโอกาสแบบนี้ มักจะชอบใส่รองเท้าส้นแบน อย่างแรกเลยคือสะดวกต่อการเดินเหิน ประการที่สองหากมีแขกผู้ชายอยู่ จะได้ไม่ให้ส่วนสูงไปทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอึดอัดใจ การนัดดูตัววันนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่เรื่องที่เธอยินยอมทั้งหมด แต่ยังไงก็มาแล้ว ความเคารพที่ควรจะมีก็ควรต้องมี โต๊ะหมายเลข 23 แพรวามองไปยังหมายเลขบนโต๊ะ มองแค่แวบเดียวก็ผู้ชายที่นั่งเห็นโต๊ะหมายเลข 23 อยู่ก่อนแล้วทันที อีกคนกำลังสวมสูทสีดำ ดูไปแล้วคงอายุประมาณ 20 ปลายๆถึง 30 ต้นๆ รูปลักษณ์พอใช้ได้ คุณพูดได้แค่ว่าไม่น่าเกลียด เขาเฝ้าดูนาฬิกาข้อมืออยู่บ่อยครั้ง เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจการดูตัวครั้งนี้เท่าไหร่ อาจจะเจอสถานการณ์แบบเดียวกันกับเธอ การนัดดูตัวครั้งนี้ เขาก็ถูกบังคับอย่างช่วยไม่ได้ แพรวาหยุดอยู่ที่เดิมชั่วครู่ ถึงเดินตรงไปที่โต๊ะหมายเลข 23 “สวัสดีค่ะ ใช่คุณเทพภพหรือเปล่าคะ?” เทพภพที่จากเดิมรอจนจะทนไม่ไหวแล้ว ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเสียงหนึ่งที่แสนอ่อนโยน จึงเงยหน้าขึ้นมองอย่างช่วยไม่ได้ คงเพราะไม่เคยเห็นรูปของแพรวามาก่อน ใบหน้าของเทพภพจึงค่อนข้างตกใจ ดวงตาก็ไม่สามารถละไปได้อีกด้วย นานกว่าจะพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกักว่า “ใช่ครับ ผม… ผมคือเทพภพ” แพรวาเผยรอยยิ้ม ยื่นมือพูดออกมาอย่างมีมารยาท “สวัสดีค่ะ ฉันแพรวาค่ะ” รอยยิ้มเดียวนี้ ทำเอาจิตวิญญาณของคุณชายเทพภพถูกรอยยิ้มดึงออกไปแทบหมด เดิมทีเขาคิดว่าคราวนี้มันก็คงเหมือนเดิมกับคราวก่อน เป็นแค่ผู้หญิงที่เอาแต่แต่งเนื้อแต่งตัวทั่วไป แม้แต่รูปถ่ายก็ไม่ได้ดู คิดจะจัดการให้เสร็จแล้วไปทำให้มันจบ คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้จะเป็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น รูปลักษณ์แบบนี้มันก็ดีกว่าสเปคของเขาซะอีก “สวัสดีครับคุณแพรวา เอ่อ นั่ง…นั่งก่อนครับ คุณเอาเครื่องดื่มอะไรดีครับ?” เทพภพรีบลุกขึ้นช่วยเธอดึงเก้าอี้ออกมา ถามอย่างสุภาพ “ขอบคุณนะคะ เอาน้ำส้มก็พอดีค่ะ” เทพภพโบกมือเรียกบริกร “น้ำส้ม1แก้ว กาแฟดำ1แก้ว” สภาพแวดล้อมของร้านอาหารดีดีมาก เงียบสงบ สวยงาม มีกลิ่นของโกฐจุฬาลัมพาลอยในอากาศ กลิ่นหอมมาก คุณแพรวาเป็นลูกสาวคนโตของคุณลุงพรรษิษฐ์สินะครับ?” เทพภพจิบกาแฟอึกหนึ่ง ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ผมคิดมาตลอดว่าคุณลุงพรรษิษฐ์มีคุณแพรใจเป็นลูกสาวสุดหวงเพียงคนเดียวเสียอีก” “แม่ของฉันเป็นอดีตภรรยาพ่อของคุณพ่อน่ะค่ะ คุณเทพภพไม่รู้จักฉันก็เป็นเรื่องปกติค่ะ” เทพภพกรอกตา ได้สติกลับมาจากที่เคลิ้มไปกับรูปร่างหน้าตาของแพรวา แพรวาสวยมาก แต่แม่ของเธอไม่ใช่ญาณินีภรรยาคนปัจจุบันของพรรษิษฐ์ ตระกูลนี้มีลูกสาวสองคน แต่จากท่าทีที่พรรษิษฐ์มีต่อลูกสาวทั้งสองแล้ว คนโง่ยังดูออกว่าเขารักใครมากกว่ากัน การแต่งงานที่ยิ่งใหญ่เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของแต่ละตระกูล ส่วนใหญ่มักจะเป็นการทำเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ถึงแพรวาจะสวย แต่ถ้าแต่งงานกับเธอ คุณประโยชน์ที่เขาจะได้รับคงไม่เท่าไหร่ แต่รูปร่างหน้าตาแบบนี้ของแพรวา เขาก็ชอบมันจริงๆ ในใจเขากำลังชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย “บริษัทของคุณลุงพรรษิษฐ์ ช่วงสองปีมานี้ผลกำไรไม่เลวเลย คุณแพรวาไม่เคยคิดจะกลับไปทำงานที่บริษัทเลยเหรอครับ?” แพรวาชะงักไปชั่วขณะ นัยย์ตามีรอยยิ้ม “ฉันไม่เข้าใจเรื่องของบริษัทเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ได้สนใจด้วย ยังไงแพรใจน้องสาวของฉันก็อยู่ที่บริษัทตลอด เธอเข้าใจเรื่องพวกนี้ดี พึ่งจะรู้ว่าคุณเทพภพให้ความสนใจบริษัทของคุณพ่อฉันมากขนาดนี้นะคะเนี่ย น่าจะให้ฉันไปบอกน้องสาวของฉันให้มาคุยกับคุณจัง” เทพภพยิ้มเจื่อนๆ “คุณแพรวาล้อเล่นเก่งนะครับเนี่ย” เขารีบหาหัวข้อคุย “ปกติคุณแพรวาชอบกิจกรรมกลางแจ้งแบบไหนเหรอครับ?” แพรวายังไม่ทันได้เปิดปากพูด อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังแทรกเข้ามา “เธอไม่ชอบออกกำลังกาย ตอนที่ไม่มีการถ่ายทำจะชอบนอน แถมตอนนอนยังชอบทำเรื่องแปลกๆอีกด้วย ชอบกอดคนตอนนอน เวลานอนห้ามมีแสงหรือเสียงรบกวนสักนิด ไม่งั้นเธอจะโกรธมาก ถ้านอนไม่เต็มอิ่มก็จะอารมณ์เสีย นอนเต็มอิ่มแล้วก็จะเฉื่อยชาเหมือนแมวตัวหนึ่ง เธอชอบดื่มเหล้า แต่ก็ดื่มได้ไม่มากเท่าไหร่ หลังดื่มจนเมา จะชอบเริ่มก่อนเป็นพิเศษ…” ระหว่างที่พูดอยู่ ปิยะวัฒน์ก็ได้เดินมาถึงด้านหน้าโต๊ะของพวกเขาแล้ว เขาวางมือบนโต๊ะ ยกริมฝีปากเป็นรอยยิ้มที่เหมือนไม่ใช่ยิ้ม “ที่รัก?” สีหน้าของเทพภพเปลี่ยนไปมา เขาไม่ได้รู้จักปิยะวัฒน์ เพียงคิดว่าผู้ชายรูปร่างหน้าตาแบบนี้ คงจะเป็นคนในวงการบันเทิงเหมือนกันกับแพรวา ก่อนหน้านี้มีข่าวลือซุบซิบในอินเตอร์เน็ตมาบ้างเหมือนกัน ถึงเทพภพจะไม่ได้ติดตามเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ต้องได้ยินมาบ้าง ข่าวลือถ้าไม่มีมูลก็คงไม่เกิด ตอนนี้คนมาหาถึงนี่ เขาคงไม่เชื่อไม่ได้แล้ว เขาลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าย่ำแย่ กวาดตามองพวกเขาทั้งสองคนรอบหนึ่ง ถุยน้ำลายออกมา แล้วเดินออกไปอย่างโกรธจัด แพรวาถอนหายใจออกมา จะดีร้ายยังไงควรจะจ่ายบิลก่อนสิ ไร้ยางอายเกินไปแล้ว ประธานปิยะวัฒน์ทำสำเร็จตามเป้าหมาย อารมณ์ดีขึ้น ก็ลุกขึ้นจะเดินออกไป แพรวาดึงแขนของเขาไว้ ขบริมฝีปากพูดออกมา “ประธานปิยวัฒน์จะไม่อธิบายอะไรให้ฉันฟังสักหน่อยหรือคะ?” “อธิบายอะไร?” ประธานใหญ่ปิยะวัฒน์กวาดตามองเธอทีหนึ่ง “ที่ฉันพูดไม่ใช่เรื่องจริงหรือยังไง?” แพรวา… ประธานปิยะวัฒน์ถือโอกาสเอามือเธอออกไป พูดลอยๆว่า “จะนัดดูตัวยังไงก็หาคนที่ดูได้หน่อยเถอะ เคยนอนกับฉันไปแล้ว เธอยังจะกินผู้ชายหน้าตาแบบนี้ลงอีกเหรอ?” Fuck! แพรวาถลึงตา ประธานปิยะวัฒน์ คุณไปเอาความมั่นใจขนาดนี้มาจากไหนกัน! แต่ประธานปิยะวัฒน์กลับหมุนเดินไปที่มุมโต๊ะ 32 แล้ว มุมปากของเขาอมยิ้มเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่า ท่านประธานใหญ่อารมณ์ดีไม่ใช่น้อย แพรว่ายิ้มขื่น เลิกกันไปแล้ว มาทำให้ใจเธอหวั่นไหวอีกทำไมกัน เขามันไอ้งี่เง่าจริงๆเลย! หลังเธอจ่ายเงินแล้วเดินไปถึงประตู ทันใดนั้นก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมชุดแนวตะวันตกบุคลิกสง่าเดินผ่านข้างตัวเธอไป คงเพราะกลิ่นฉุนของน้ำหอม ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะจามออกมา ถึงหันกลับไปมองอีกที สุดท้ายก็พบว่าหญิงสาวที่ “รายล้อมด้วยกลิ่นหอมรอบตัว” คนนี้ แท้จริงแล้วกำลังเดินไปยังโต๊ะของปิยะวัฒน์ อื้อหือ ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะเธออีก ไม่ดูบ้างเลยว่านัดดูตัวของตัวเป็นยังไง “ขอโทษด้วยนะคะ คุณปิยะวัฒน์ พอดีรถติดนิดหน่อย ฉันไม่ได้มาสายใช่ไหมคะ” กลิ่นน้ำห้อมบนร่างของแวววัยลอยมากระทบหน้า ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้ว พูดเสียงเรียบ “ไม่ครับ ผมก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน” “งั้นก็ดีเลยค่ะ” แวววัยวางเสื้อคลุมลงบนที่นั่งด้านข้าง โบกมือเรียก “waiter ลาเต้ 1 แก้วไม่ใส่น้ำตาล” เธอหันกลับมาถามปิยะวัฒน์ “คุณปิยะวัฒน์ดื่มอะไรดีคะ?” “น้ำเปล่าครับ” พอบริกรไปแล้ว แวววัยถึงมองปิยะวัฒน์อย่างระมัดระวัง รูปลักษณ์ที่โดดเด่นของปิยะวัฒน์ให้ความประทับใจที่ดีอย่างไม่ต้องสงสัยเลย โดยไม่จำเป็นต้องพูดถึงภูมิหลังครอบครัว คุณแวววัยปีนี้อายุ29 มายังนัดดูตัวเป็นเรื่องตามปกติที่จะมีจุดประสงค์ในการแต่งงาน “คุณปิยะวัฒน์ ฉันไม่ใช่คนชอบพูดอ้อมค้อม มีเรื่องจะพูด ฉันก็ขอพูดตรงๆเลยนะคะ” ปิยะวัฒน์ทำมือเป็นท่าบอกให้เชิญพูดได้เลย คุณแวววัยกระแอมในลำคอ “ขอฉันพูดเกี่ยวกับคำขอของฉันก่อนละกันนะคะ ฉันใช้ชีวิตที่อเมริกามานาน งานยุ่งมาก ไม่มีเวลาทำอาหาร แล้วก็ทำงานบ้านไม่เป็นด้วย ไม่อยากมีลูก ไม่อยากอาศัยอยู่ร่วมกันกับคนแก่ มันส่งผลต่อสังคมของฉัน หลังแต่งงาน บัญชีของครอบครัวฉันจะเป็นคนจัดการเอง บ้านทุกหลังจะต้องเขียนด้วยชื่อของเราทั้งคู่ ถ้าคุณสามารถทำทั้งหมดนี้ได้ เราก็แต่งงานกันเถอะ” แพรวาที่อยู่ด้านข้างได้ยินก็ตะลึงงันไป อยากจะตอกกลับสักประโยคแทนประธานปิยะวัฒน์จริงๆ “คุณทนไม่โต้กลับไหวเหรอ?” ผู้หญิงแปลกอย่างนี้ ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะเธออีก ปิยะวัฒน์ยังคงสงบ ฟังเธอพูดจบถึงพูดขึ้น “คุณยอมให้ผมเลี้ยงดูผู้หญิงข้างนอกได้หรือเปล่า?” “อะ อะไรนะ?” คุณแวววัยนึกว่าตัวเองฟังผิดไป ประธานปิยะวัฒน์ลุกยืนขึ้น ดึงผู้หญิงที่ซ่อนตัวแอบฟังอยู่มุมกำแพงออกมา “งานบ้านคุณไม่ต้องทำก็ได้ แล้วก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ร่วมกับคนแก่ ลูกก็มีคนจะมีกับผมแล้ว แม้แต่ชีวิตคู่ก็มีคนใช้แทนคุณ ถ้าคุณรับเรื่องพวกนี้ได้ งั้นก็แต่งงานกันเถอะ” แพรวารู้สึกจริงๆว่า ประธานปิยะวัฒน์จะหน้าไม่อายเกินไปแล้ว เพราะงั้นเธอก็ควรแสดงละครร่วมกับเขาสักหน่อยสินะ? เธอกระแอมไอ บีบลำคอทำเสียงเล็ก “ที่รักคะ ฉันเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล คุณหมอบอกว่าเด็กแข็งแรงมาก คุณบอกอยากได้ลูกชาย จะได้รับสืบทอดมรดกของคุณ ไม่ได้โกหกกันใช่ไหมคะ?” ดวงตาเรียวยาวของปิยะวัฒน์หรี่ลง มรดก? เขาเพิ่งจะอายุ 30 นี่แช่งให้เขาตายเร็วเหรอ? ฝ่ามือใหญ่ของเขาโอบเอวเรียวของเธอ ยิ้มอย่างอ่อนโยนจนน่าขนลุก “จริงสิ” แพรวาเพียงรู้สึกว่าขนทั่วร่างลุกขึ้นมาเท่านั้น รอยยิ้มมุมปากก็แทบจะแข็งทื่อ “พอแล้ว!” คุณแวววัยลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ “คุณปิยะวัฒน์ไม่ยอมรับก็ปฏิเสธมาก็ได้ ทำไมจะต้องทำเรื่องน่าอายอย่างนี้? ฉันขอบอกคุณไว้เลยนะ คนตามจีบฉันตั้งมากมาย แต่คนระดับคุณนี่ ฉันก็เพิ่งจะเคยเจอเป็นครั้งแรก ได้เปิดหูเปิดตาแล้วจริงๆ!” เธอพูดจบก็หยิบเสื้อคลุมกับกระเป๋าขึ้นมา จากไปด้วยความโกรธ แพรวาถอนหายใจออกมา คนไม่จ่ายบิลมาอีกคนแล้ว เธอปล่อยมือปิยะวัฒน์ เลียบแบบท่าท่างที่เขาเพิ่งพูดไป ยักไหล่พูดขึ้น “รสนิยมของประธานปิยะวัฒน์นี่แปลกจริงๆนะคะ คนที่เคยนอนกับคนอย่างฉันมาแล้ว ของระดับนี้ยังจะกินลงอีก” หลังพูดประโยคร้ายกาจออกไปแล้ว แพรวาก็หันกลับจะจากไป ประธานปิยะวัฒน์หรี่เปลือกตา ดึงเสื้อคลุมของเธอเอาไว้ ดึงคนกลับมา พูดเสียงเย็นๆชิดใบหูของเธอ “ที่รัก ค่อยๆเดินสิ ระวังๆลูกด้วย” แพรวาหนาวสั่นขึ้นมา แเพิ่งคิดจะขอความช่วยเหลือจากพนักงาน คุณปิยะวัฒน์ก็กดศีรษะของเธอลงในอ้อมแขน ยิ้มเล็กๆและอธิบายให้แขกรอบตัวฟัง “ภรรยาของผมตั้งครรภ์แล้วครับ อารมณ์แปรปรวน ห้องน่ำอยู่ไหนเหรอครับ?” บริกรรีบชี้บอกทาง “ อกไปแล้วตรงไปทางซ้ายมือเลยครับ” “ขอบคุณครับ” ประธานปิยะวัฒน์แสดงรอยยิ้มออกมา ประคองแพรวาเดินก้าวใหญ่ๆไปยังห้องน้ำ “ปัง…” ทันทีที่ประตูปิดลง เงาดำสายหนึ่งก็ทอดปกคลุมลงมา แพรวาถอยหลังไปหนึ่งก้าว “คุณจะทำ…อ๊ะ…” ริมฝีปากของปิยะวัฒน์ประทับกดลงมา ขัดประโยคที่เธอยังไม่ทันพูดเสร็จ รสชาติแสนหวาน เมื่อได้ลองแล้ว ก็ยากที่จะหยุด เวลานี้ เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังติดไฟ เขากัดริมฝีปากของเธออย่างรุนแรงทีหนึ่ง