ตอนที่ 35 เธอเล่นจนฉันไฟติดแล้ว

ต๭นที่ 35 เธอเล่นจนฉันไฟติดแล้ว เขาสบถคำหยาบ แล้วนำเธอไปวางบนอ่างล้างมือ บนอ่างล้างมือเต็มไปด้วยน้ำ ทำให้กระโปรงของเธอเปียกไปด้วย จนเป็นรอยสีเข้มขนาดใหญ่เหมือนกับปัสสาวะราดก็ไม่ปาน มันทำให้เธอรู้สึกอัปยศจนแทบทนไม่ไหว ปิยะวัฒน์จับขากรรไกรของเธอ บังคับให้เธออ้าปากและก้มศีรษะลงไปจูบ ฝ่ามือร้อนเหมือนถูกไฟเผาของเขาลูบไล้ไปทั่วตัวเธอ ลมหายใจของแพรวาติดขัด เธอใช้แรงดันไหล่ของเขาให้ออกไป หอบหายใจแล้วหัวเราะขึ้น “ประธานปิยะวัฒน์หลงไหลในตัวคนเก่าของคุณขนาดนั้นเชียวหรือ?” “คุณหมอบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าเด็กสุขภาพดี” ปิยวัฒน์ตาลุกเป็นไฟ นิ้วลูบไปมาบนริมฝีปากสีแดงก่ำของแพรวา ลำคอก็กดเสียงต่ำออกมาว่า “ฉันอยากยืนยันด้วยตัวเองสักหน่อย” แพรวาหน้าซีดเผือด เจ้าโง่นี่ อยู่ๆก็นำคำพูดของเธอมาทำให้เธอพูดไม่ออก เอาคำพูดอวดดีพวกนี้มาเป็นจริงเป็นจังได้ นี่มันสัตว์ร้ายในคราบมนุษย์ชัดๆ เธอรีบพูดแสดงความอ่อนแอออกมา “ประธานปิยะวัฒน์ดึงฉันออกไป ฉันก็ให้ความร่วมมืออย่างมีน้ำใจแล้ว ทำไมถึงกลายเป็นความผิดของฉันไปได้ล่ะ” “ถ้าเธอไม่แอบฟัง ฉันจะดึงเธอออกมาได้?”ปิยะวัฒน์เหล่ตามอง“บอกฉันมา ว่ากลับมาแอบฟังทำไม?” แพรวาหลับตาปี๋ อ้ำๆอึ้งๆ “ใครแอบฟังกัน ฉันแค่เดินผ่านมาพอดี” “หลังจากที่เดินผ่านฉันมาแล้วรอบหนึ่ง? ฮื้ม?” เขาเชยคางของเธอ แล้วบังคังให้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา ดวงตาสีดำคู่นั้นที่ลึกลับนั้น มีเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ข้างใน แล้วในนั้นก็ยังมีความอ่อนโยนที่ยากจะสัมผัสได้ จนทำให้เธอเกือบจะถูกดูดเข้าไป เธอเหม่อได้ครู่เดียว ปิยะวัฒน์ก็ประกบริมฝีปากของเธออีกครั้ง ครั้งนี้มันอ่อนโยนขึ้นมาก เขากัดริมฝีปากของเธอไม่แรงนัก ลมหายใจอุ่นๆผ่านแก้มของเธอทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว ใบหูของเธอแดงแจ๋ ท่าทางที่เป็นไปด้วยความน่ารัก ปลุกปั่นสัตว์ร้ายในตัวเขาให้ตื่นขึ้น เขาโน้มตัวลงไปและกัดไปที่ติ่งหูสีแดงเข้มของเธอ แพรวาส่งเสียง “อา”ออกมาและหันมองไปที่เขา เจ้าโง่คนนี้นี่ กัดอยู่ได้เป็นหมารึไง？ ประธานปิยะวัฒน์อยู่ในอารมณ์ดีจัด เชยปลายคางของเธอแล้วกัดริมฝีปากของเธอไปอีกที “อายเหรอ? ครั้งที่แล้วในห้องทำงานฉัน เธอยังรุกมากว่าตอนนี้อีกนะ” แพรวายิ้มโน้มตัวและพูดข้างๆหูเขา “งั้นประธานปิยะวัฒน์อยากลองชิมอีกครั้งไหมคะ เรามาลองเล่นอะไรใหม่ๆกันบ้างดีกว่า” “โอ้ บอกฉันมาสิ ใหม่ยังไง?” ดวงตาของปิยะวัฒน์ค่อยๆมืดลง เอื้อมมือไปแตะแก้มของเธอ แพรวจับมือของเขาไปที่ขอบริมฝีปากแล้วเลียเบาๆไปที “คุณนั่งอยู่เฉยๆเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ปิยะวัฒน์ตื่นเต้นมาก ตลอดสามปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าแพรวาจะกระตือรือร้นมากแค่ไหน แต่การที่จะเริ่มรุกเอง…กลับไม่เคยมีเลยสักครั้ง ความจริงแล้วในครั้งก่อนราวกับได้ขึ้นสวรรค์ ที่พาแพรวาออกไปด้วย หลังจากที่สายตาของเธอเหมือนคนเมา เขาก็คิดถึงมาตลอดว่า ความกระตือรือร้นราวกับแมวป่าตัวน้อยๆอย่างนั้น เป็นท่าทางที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ทำเอาใจเขารู้สึกคันยุบยิบจนแทบทนไม่ไหว “จะเริ่มยังไงล่ะ?” เมื่อเขาถามเสียงก็แหบห้าว มองด้วยสายตาที่สนใจ และเต็มไปด้วยความหวัง แพรวากระโดดจากอ่างล้างจานแล้วจูบริมฝีปากของเขา เพียงปิยะวัฒน์อยากจะเอื้อมมือออกไปจับเธอ แพรวาก็ค่อยๆถอยไปอย่างรวดเร็ว และกดมือของเขาเอาไว้ ปล่อยแล้วพูดพูดอย่างอ่อนหวานว่า“ไม่ใช่ตกลงกันว่าจะให้ฉันเป็นคนจัดการหรือคะ?” ปิยะวัฒน์การเคลื่อนไหวหยุดชะงัก และชักมือกลับ เขามีความสงสัยนิดหน่อยต่อสิ่งที่แพรวาพูด แต่กลับยอมละมืออย่างใจกว้าง เขาก็อยากจะเห็น ว่าผู้หญิงคนนี้จะทำได้สักขนาดไหนกัน เมื่อเห็นเขาปล่อยมือ แพรวาถึงขยับเข้าไปใกล้ เธอไล่จูบเบาๆตามแก้มของเขาลงไปด้านล่าง ปลุกปั่นอารมณ์ ทำให้ไฟในร่างกายเขาโหมกระหน่ำลุกไหม้ยิ่งกว่าเดิม กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดทีละเม็ด ทีละเม็ด เผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องสีน้ำผึ้งที่สวยงามของประธานปิยะวัฒน์ได้อย่างชัดเจน แพรวาถือโอกาสลูบคลำไปอีกสองที สายตาของเขามีไฟกำลังงุกโชน พูดกระตุ้นด้วยน้ำเสียงเร่งรีบขึ้นว่า "กางเกง" แพรวา … สุดท้ายใครจะเป็นคนคุมหมากเกมส์นี้ เธอไม่กังวลอีกต่อไป คนๆนี้คุมตัวเองไม่อยู่แล้ว หน้าไม่อายอะไรขนาดนี้! เธอสาปแช่งอยู่ในใจ แล้วเริ่มปลดเข็มขัดของเขา ปิยะวัฒน์ก้มมอง เพียงเห็นแต่ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นขยับอยู่ ก็เป็นแรงกระตุ้นเขามากแล้ว แทบสูบครึ่งชีวิตของเขาไปเลยทีเดียว ไปตายซะ! เขาเพิ่งยื่นมือออกไปจะคว้าตัวเธอ แพรวาดึงเข็มขัดของเขาออกแล้วยืนขึ้น ประทับจูบไปที่ริมฝีปากของเขาอีกครั้ง คราวนี้ปิยะวัฒน์อดทนต่อไม่ไหวแล้ว กดท้ายทอยของเธอไว้ ตัวเธอที่แนบติดอยู่กับกำแพง ก็จูบตอบเขาอย่างร้อนแรง แพรวากัดริมฝีปากของเขาทีนึง ให้เขารู้สึกเจ็บจนละจูบออกไป ยิ้มพร้อมกล่าว “อย่ารีบร้อนสิ เรื่องสนุกมันอยู่หลังจากนี้” ปิยะวัฒน์คว้าข้อมือของเธอ แล้วนำมือเธอมากดแนบข้างลำตัว ทำเสียงแหบพูดข้างๆหูเธอว่า “เธอเล่นจนฉันไฟติดแล้ว” แพรวารู้สึกเพียงว่าฝ่ามือร้อนลวก แก้มมีเลือดฝาดอย่างห้ามไม่อยู่ เธอแบมือออก นำเข็มขัดมารัดข้อมือของเขาไว้ เขย่งเท้าขึ้นเลียลงบนริมฝีปากเขา แล้วกัดเบาๆ “งั้นก็ให้ไฟมันลุกจนไหม้ไปสักหน่อยละกัน” ความพยายามที่จะจูบกับปิยะวัฒน์ ทำให้เธอใช้เข็มขัดหนังมัดมือเขาไปไว้ข้างหลังได้สำเร็จ ปิยะวัฒน์สังเกตการเคลื่อนไหวของเธอ หน้านิ่วคิ้วขมวดมองเธอด้วยความงุนงง“เธอจะทำอะไร?” “ตกลงกันแล้วว่าจะให้ฉันเป็นคนจัดการ มัดคุณไว้ คุณจะได้ไม่ขยับไปทั่ว” แพรวาย่อตัวลง ถอดกางเกงของเขาลงมาไว้ที่ข้อเท้า หลังจากนั้นก็หยิบเสื้อคลุมบนพื้นมามัดที่เอวของเขา เธอหันกลับมองมาที่ปิยะวัฒน์ เสื้อเชิ้ตสีขาวพาดอยู่บนเอวอย่างหลวมๆ และกางเกงสูทถูกดึงไปที่ข้อเท้า เหมือนคนถูกรังแกอย่างไรอย่างนั้น ในที่สุดความโกรธในอกเธอก็ได้พ่นออกมา ดวงตาของโค้งเป็นทรงจันทร์เสี้ยว กล่าวทั้งยิ้มตาหยีว่า “ถ้าฉันเอารูปแบบนี้ของประธานปิยวัฒน์ไปลงในเวยป๋อ ไม่รู้ว่าแฟนคลับพวกนั้นของประธานปิยะวัฒน์ ว่าจะมีความหลงใหลต่อประธานปิยะวัฒน์จะยังเหมือนเดิมหรือไม่ดี” ในที่สุดเขาก็ได้สติคืนมา จะมีเริ่มรุกก่อนบ้าบออะไรที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่ามันเป็นวิธีการที่ผู้หญิงคนนี้ใช้เล่นเขา ยิ่งเขาโกรธ สีหน้าของเขาก็ยิ่งนิ่ง เมื่อได้ยินเสียงขู่ของแพรวา เขาก็ขบริมฝีปากล่างของเขาเบา ๆ หน้าตาเขาก็ดูสบายๆกว่าแพรวา "เธอลองดูก็ได้" แพรวาเบิกตาจ้องเขาสองวินาที ทันใดนั้นก็หยิบเช็คใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แหวกเสื้อผ้าของปิยะวัฒน์ออกแล้วสอดเข้าไปข้างใน “ฉันถอดหนึ่งครั้ง คุณถอดหนึ่งครั้ง ประธานปิยะวัฒน์ เราเสมอกันแล้วนะคะ” ทันใดนั้นใบหน้าของปิยะวัฒน์ก็มืดคึ้มลงมา จ้องมองเธอครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็พูดว่า "แต่ก่อนเธอไม่เคยเอาคืนกระทั่งเรื่องเล็กน้อยขนาดนี้มาก่อนเลย" นิ้วมือของแพรวาสั่นไหว เมื่อก่อน...เมื่อก่อนเธอกลัวและกังวล กลัวว่าปิยะวัฒน์จะเบื่อเธอ เดิมทีเธอเป็นคนฉลาดและมีเหตุผล ตอนนี้เธอไม่สนใจความคิดของเขาแล้ว ทำไมเธอถึงต้องโอนอ่อนให้ด้วยล่ะ? เธอกดมุมปากแน่น พูดเสียงแผ่วเบา “นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการทำให้ประธานปิยะวัฒน์เห็น ไม่งั้นฉันจะอยู่ข้างกายคุณนานขนาดนี้ได้ยังไง แล้วมันยังไม่ทำให้คุณเบื่อด้วยใช่ไหมล่ะคะ?”