ตอนที่42ถูกคนลบออกไป

ต๭นที่42ถูกคนลบออกไป แพรวาที่กำลังร้องไห้ค่อยๆปรากฏตัวออกมาหลังจากผ่านช่วงบ่ายเมื่อวันที่สองมาถึงราวกับแจกันดอกไม้ที่ไม่มีชีวิตชีวา บางทีอาจเป็นเพราะการต่อต้านของเหล่านักแสดงและทีมงานเมื่อครั้งที่แล้วสองวันถัดมาปีวราก็ทำตัวเรียบร้อยขึ้นมากบางครั้งก็ให้มาห้องซ้อมศิลปะการแสดงก่อนแน่นอนว่าไม่นับรวมแพรวา ในสายตาของปีวราเธอยังคงเป็นมือที่สามที่คอยทำลายความรักของปีวรา ทุกวันที่ปีวราเข้ามาในห้องซ้อมละครก็จะนำขนมและของว่างหลากหลายอย่างมาด้วยบางครั้งตอนกินข้าวกลางวันก็จะสั่งพิซซ่าให้มาส่งปากเล็กๆพูดได้อย่างน่าฟังพูดอะไรผู้กำกับธนชัยก็ลำบากแล้วพวกรุ่นพี่ก็เหนื่อยแล้วเพราะงั้นถึงแม้ว่าจะเอาแต่ใจไปบ้างก็ยังไม่ได้ทำให้ใครไม่ชอบแต่ตอนนี้ไม่เหมือนคนโผงผางอย่างแต่ก่อนแล้ว ในขณะที่พักกลางวัน“น้องแพรวาอย่ากินข้าวกล่องนั้นนะกับข้าวมันเย็นหมดแล้ว”ธนชัยเดินเข้ามาเอากล่องข้าวข้างๆมือเธอเก็บไว้ไว้อีกด้านนึงแล้วนำโจ๊กใส่ไข่ร้อนๆมาให้แทน“สองสามวันมานี้ไม่ได้กินข้าวเลยสินะเธอดูซูบผอมลงไปมาก” แพรวาลูบใบหน้าของเธอหัวเราะและพูดว่า“ผอมก็ดีสิผอมแล้วจะได้ไม่ต้องลดหุ่นแล้วใครๆก็อยากผอมทั้งนั้นแหละ” “พูดอะไรไร้สาระรอเธอหิวจนไม่มีแรงก่อนเถอะจะแสดงละครให้ฉันยังไงฉันไม่อยากให้ในฉากถ่ายออกมาแล้วมีแต่โครงกระดูกนะ” “เพื่อไม่ให้หนังเรื่องนี้ถ่ายออกมาเป็นหนังสยองขวัญฉันก็จะน้อมรับคำแนะนำนี้ละกันนะ” ธนชัยหัวเราะลงไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆเธอจากนั้นก็หยิบไข่ต้มใบชาออกมาจากกระเป๋ากางเกงปลอกเปลือกแล้วส่งให้เธอ “พรุ่งนี้ชญตว์จะเข้ามาอยู่ในกลุ่มด้วยพอถึงตอนนั้นฉันจะแนะนำให้คุณรู้จักและก็คู่แข็งเธอสองคนค่อนข้างเยอะดังนั้นต้องติดต่อสื่อสารกันบ่อยหน่อย” แพรวาหัวเราะออกมา“หัวหน้าคะฉันไม่ได้เพิ่งถ่ายครั้งแรกซะหน่อย” “ก็จริงนี่ก็3ปีแล้วสินะ” ธนชัยเอาไข่ต้มที่ปลอกเปลือกแล้ววางไว้บนโต๊ะพร้อมกับจับมือของเธอ “ฉันตั้งใจจริงๆนะคุณทบทวนดูสักหน่อยเถอะ” แพรวาไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดเธอวางช้อนซุปลงแล้วเอามืออีกข้างวางลงไปที่หลังมือของธนชัย“ฉันได้เข้ามามาสู่เส้นทางการถ่ายเอ็มวีครั้งแรกก็ได้คุณเป็นผู้กำกับคิดไม่ถึงว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ฉันยังได้ทำงานร่วมกับคุณสำหรับเรื่องนี้ฉันมีความสุขมากฉันดีใจที่ได้มีเพื่อนอย่างคุณนะและฉันก็หวังว่ามิตรภาพที่ดีของเรามันจะอยู่ยืนยาวตลอดไป” ธนชัยพูดไม่ออกด้วยความเสียใจและผิดหวังเขาฝืนยิ้มและพูดออกมา“ฉันขอเวลาสักหน่อยนะบางทีอาจมีสักวันที่เธอจะใจอ่อน” แพรวาถอนหายใจมีบางคำที่เธออยากพูดแต่ก็ไม่ได้พูดถ้าหากจะใจอ่อนก็เป็นเพราะความสงสารแบบนี้คุณยังต้องการมั้ย? “หัวหน้ามานั่งกระซิบอะไรกับแพรวาตรงนี้?” เสียงของปีวราดังขึ้นมาแพรวาเงยหน้ามองไปที่เธอและพูดออกมาว่า“พี่ปีวราไม่กินข้าวกินแต่แฮมเบอเกอร์แบบนี้ฉันกระซิบกับหัวหน้าได้มั้ย?” ฉันคิดว่าฉันสามารถล้อเล่นกับแพรวาได้ใครจะไปคิดว่าเธอจะพูดเล่นประโยตทั้งสองประโยคนี้ไม่นับว่าเป็นคำพูดในหูของแพรวานี่ไม่นับว่าจะสร้างรอยแผลอะไรได้ เธอมองแพรวาจากนั้นก็นำกล่องขนมสองกล่องไปวางไว้บนโต๊ะเล็กๆ “หัวหน้าแพรวานี่เป็นขนมที่ฉันทำมาให้คุณสองคนเป็นพิเศษก่อนหน้านี้มีเรื่องแย่ๆมากมายขอให้คุณทั้งสองอย่าได้ตำหนิฉันเลยนะ” “ดูท่าว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วละมั้ง?” แพรวายักคิ้วพลางหันมองไปที่ธนชัย ในทางตรงข้ามธนชัยได้พบกับสถานการณ์ที่คุ้นเคยเขาผายมืออย่างอบอุ่มและพูดว่า“ทุกคนคือกลุ่มเดียวกันเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาวผมกับแพรวาไม่สบายใจ” ปีวราขอบคุณพวกเขาจากนั้นก็เดินออกไป แพรวามองดูกล่องขนมที่จัดมาอย่างประณีตเธอใช้ส้อมเล็กๆพลิกไปพลิกมาแล้วก็วางส้อมลง ธนชัยเห็นปฏิกิริยาของเธอจึงหลุดหัวเราะ“ทำไมคุณกลัวว่าเธอจะวางยาพิษคุณหรอ?” “ยาพิษหน่ะไม่แน่แต่กลัวว่าจะใส่อย่างอื่นน่ะสิ” แพรวาชี้ไปที่ขนมเค้ก“คุณดูสิไม่รู้ว่าใส่พริกไทยรึเปล่าดูก็รู้ว่ามือใหม่การกระทำมันชัดเจนเกินไป” ในเค้กมีผงสีเทาอยู่บางบางไม่ดูอย่างละเอียดก็ดูไม่ออกธนชัยใช้ปลายเล็บแตะชิมเข้าไปในปากจากนั้นก็ทำท่าชื่นชมแพรว่าอย่างเลื่อมใส บริษัทเอสอาร์ ช่วงต้นเดือนที่ผ่านมาหัวหน้าพนิตจากบริษัทเอฟ ซีมีเจตนาที่จะต่ออายุสัญญาแพรวาแต่ว่าแพรวาก็ยังคงพูดแค่ว่าขอเวลาคิดทบทวนก่อนเดือนที่แล้วเพื่อที่จะกระตุ้นการสนับสนุนที่ลดลงนั้นพนิตเตรียมการปล่อยภาพอื้อฉาวของแพรวาและเพื่อใช้ประโยชน์จากแพรวาเขาจึงนำเรื่องนี้มากดดันเธอนี้จึงเป็นต้นเหตุที่ทำให้แพรวาตัดสินใจออกจากบริษัทเอสอาร์การจัดเตรียมโฆษณาที่บ้าบอหนึ่งในนั้นก็คือโฆษณาชุดชั้นใน จรณ์เปรยตาขึ้นมามองสีหน้าของปิยะวัฒน์มองแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรและยังคงบรรยายต่อไป “ก่อนหน้านี้ยังมีค่าBrandAmbassadorของแพรวากับบริษัทเอสอาร์นอกจากนี้มันยังไม่ได้ไปถึงมือของแพรวาพนิตใช้ชื่อของบริษํทเอาค่าBrandAmbassadorของเธอไปถึง60เปอร์เซ็นต์” ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้วยิ่งฟังสีหน้าก็ยิ่งแสดงถึงความเดือดดาล “คุณปิยะวัฒน์ครับด้านหลังนี้ยังมีประวัติโดยย่อตั้งแต่เล็กจะโตของคุณแพรวาอยู่ต้องอ่านมั้ยครับ?” ปิยะวัฒน์มองเขาตาขวางไม่ได้พูดอะไร ตอนมัธยมต้นคุณแพรวาเรียนอยู่ที่โรงเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนดีตั้งแต่เด็กได้รับการจัดอันดับเป็นนักเรียนที่เรียนดีที่สุดในโรงเรียนมัธยมมีคะแนนสอบติดหนึ่งในสิบสองของโรงเรียนที่ดีที่สุดในเมืองตอนมัธยมปลายในงานนิทรรศการศิลปะนานาชาติก็ได้รับรางวัลจิตรกรที่อายุน้อยที่สุดในตอนนั้นอายุสิบกว่าและกำลังศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมปลายเป็นดาวเด่นของโรงเรียนผู้บริหารมหาวิทยาลัยTได้รับตัวเข้าไปอยู่ในสาขาศิลปะการแสดง....” จรณ์ขมวดคิ้วน้ำเสียงต่ำลง “เกิดอะไรขึ้น?” จรณ์ส่ายหัว“เมื่อเทียบข้อมูลตอนมัธยมตันกับมัธยมปลายแล้วน่าเสียดายข้อมูลตอนอยู่มหาวิทยาลัยดูมีน้อยไปนอกจากเกียรติบัตรพวกนี้กับใบรับรองทุนการศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับการใช้ชีวิตแทบจะเป็นศูนย์อ้อตอนปิดเทอมฤดูหนาวปีสี่ก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนรับปริญญาเลยต้องเลื่อนมาอีก7เดือนหลังจากจบการศึกษาไม่นานก็ได้เซ็นต์สัญญากับบริษัทเอส.อาร์.ต่อจากนั้นก็เป็นอย่างที่หัวหน้ารู้” “ข้อมูลในตอนที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยของแพรวาดูเหมือนจะถูกคนลบออกไปหัวหน้าอยากจะตรวจสอบไหม?” ปิยะวัฒน์โบกมือ“ต้องรีบไปแล้วไม่อยากให้คนอื่นรู้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องไปถามสำหรับฉันรู้ไปก็ไม่มีความหมาย” จรณ์..... แล้วหัวหน้าคุณจะให้ผมมาเสียแรงกับเรื่องนี้ทำไมล้อผมเล่นหรอ? “ติ๊ง-----" โทรศัพท์บนโต๊ะก็สั่นปิยะวัฒน์ก็โบกมือให้จรณ์ออกไปหลังจากนั้นก็เปิดวีแชท ปีวราส่งรูปหนึ่งชุดมาในวีแชทของเขาเขาเลื่อนมือเปิดรูปดูลุกขึ้นเทน้ำลงใส่แก้วระหว่างรอรูปก็โหลดเสร็จ นั่นเป็นรูปตอนที่ปีวราถ่ายเองตอนกินเค้กแต่ที่เป็นจุดสนใจไม่ใช่เธอแต่กลับเป็นแพรวากับธนชัยจับมือกันอยู่ที่โต๊ะข้างหลังดูสนิทกัน.....