ตอนที่44ฉันเห็นคุณไปเปิดห้องกับคุณปีวราด้วยตาตัวเอง

ต๭นที่44ฉันเห็นคุณไปเปิดห้องกับคุณปีวราด้วยตาตัวเอง ปิยะวัฒน์ไม่ได้พาเธอกลับบ้านแต่กลับพาเธอไปอพาร์ทเม้นท์ที่เรสสิริคอนโด เขาปฏิบัติกับเธออย่างนุ่มนวลราวกับตุ๊กตาอุ้มเธอเข้ามาและวางเธอลงบนโซฟาอย่างอ่อนโยน ท่าทางที่ระมัดระวังนั้นทำให้แพรวาเกิดความรู้สึกว่าตัวเองถูกความรักลวงตา โอบกอดของเขามันช่างหนักแน่นและแข็งแรงจนสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของเขามันทำให้เธอรู้สึกสงบและสบายใจความรู้สึกนี้ราวกับว่าถูกปกป้องด้วยมือของเขาทำให้เธอเกิดความไว้ใจขึ้นมา การไว้ใจคนคนหนึ่งจริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่อันตรายมากโดยเฉพาะคนๆนี้คนที่คุณรู้ว่าเขาไม่ได้เป็นของคุณ เขาปัดเส้นผมบนใบหน้าของเธอเขาโน้มศีรษะก้มลงไปจูบที่แก้มเธอ“อยากอาบน้ำมั้ยครับ?เสื้อผ้าของคุณยังมีอยู่ที่นี่นะ” แพรวาปลายตาขึ้นมามอง“ฉันนึกว่าคุณทิ้งมันไปหมดแล้วซะอีก” ปิยะวัฒน์หัวเราะเบาๆ“เสื้อทุกตัวมันมีความหมายพิเศษสำหรับฉันมากทิ้งไม่ลงหรอก” แพรวา...... ความหมายพิเศษ……คงไม่ได้หมายถึงชุดชั้นในเซ็กซี่หรอกนะ ปิยะวัฒน์เก็บพวกมันไว้ด้วยกันมา3ปีแล้วของที่ปิยะวัฒน์ซื้อให้เธอมากทีสุดก็คือชุดชั้นในเซ็กซี่ ลูกไม้เอยลายฉลุเอยการสวมบทบาทต่างๆแม้แต่ชุดที่เธอใส่ในการแสดงขอแค่เพียงเขาอยากดูก็ไม่มีข้อยกเว้น “ผมช่วยคุณหยิบเสื้อผ้าคุณไปอาบน้ำ” ขณะที่พูดเขาก็ชันตัวลุกขึ้นเดินไปที่ห้องนอนแพรวารีบดึงแขนของเขาไว้ดวงตาจ้องมองที่ใบหน้าแล้วถามเบาๆว่า“ปิยะวัฒน์คุณพาฉันมาที่นี่สำหรับคุณจริงๆแล้วคุณเห็นฉันเป็นอะไร?คุณมีความสุขแล้วพอเบื่อก็ถีบมันทิ้งเหมือนสัตว์เลี้ยงน่ะหรอล้อกันเล่นรึไง?” ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้ว“ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น” “งั้นจริงๆแล้วคุณคิดอะไรอยู่ตอนแรกคุณผลักไสฉันฉันก็ไปที่ไกลๆแล้วคุณจะมาพาฉันกลับมาทำไม?ล้อฉันเล่นสนุกมากเลยใช่มั้ย?” “ผมไม่ได้หลอกคุณ” ปิยะวัฒน์นั่งลงข้างๆเธอจับเส้นผมของเธอทัดที่หลังใบหู “ในตอนนี้ผมอยากจะขอความคิดเห็นของคุณ” “อะไร?”แพรวาเงยหน้ามองดวงตาเปล่งประกายด้วยความสงสัย “เรื่องแต่งงานอายุก็อยู่ในวัยนี้แล้วถ้าฉันจะแต่งงานการเลือกคุณมันก็ไม่เลวเลย” แพรวาตกตะลึง เธอมองไปที่ปิยะวัฒน์พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว ในตอนแรกที่เธอพูดถึงเรื่องแต่งงานก็รู้ว่าปิยะวัฒน์จะต้องปฏิเสธไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไรมันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอปิยะวัฒน์เลิกกับเธอแล้ว แต่ว่าตอนนี้ยังนับมั้ย? ใจของเธอเต้นขึ้นมาไม่เป็นจังหวะสองมือกุมไปที่หน้าอกเธอจิกเล็บไปที่เนื้อเจ็บนิดหน่อยเธอจึงถามเหตุผล “ปิยะวัฒน์คุณล้อฉันเล่นใช่มั้ยแต่งงานเนี่นะ?ทายาทที่สง่างามของบริษัทเอสอาลูกหลานของหัวหน้าคุณจะแต่งงานกับนักแสดง?คุณควรจะบอกฉันว่าคุณกำลังจะมีลูกในวันพรุ่งนี้” ปิยะวัฒน์หัวเราะกับทฤษฎีความคิดของเธอเขาเลื่อนมือไปจับที่ใบหน้าของเธอพร้อมกับถามว่า“ตอนแรกที่คุณถามผมเรื่องแต่งงานนั่นคือสิ่งที่คิดในใจใช่มั้ย?” แพรวาปิดริมฝีปากนั่นคือสิ่งที่ฉันคิดจริงๆ “ดังนั้นคุณรู้ว่าฉันต้องเลิกกับคุณตั้งแต่แรกต่อมาจรณ์ก็ไปเซ็นสัญญากับคุณคุณไม่แปลกใจเหรอ?” ปิยะวัฒน์มองลึกเข้าไปในตา“หรือจริงๆแล้วคุณอยากจะไปให้ไกลจากผมใช่มั้ย?เป็นเพราะธนชัย?” แพรวาเงียบไปสักพัก“คุณไม่ได้ให้คนไปตรวจสอบหรอว่าธนชัยกลับประเทศไปตอนไหนตอนที่ฉันเลิกกับคุณฉันไม่ได้ติดต่อกับเขาตั้งนานแล้วอย่าไปพูดจากล่าวหาคนอื่นเลยพูดไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงปิยะวัฒน์เป็นเจ้านายคนหนึ่งใจเต็มไปด้วยปีวราหญิงสาวคนนั้นที่เด่นเหมือนกับไท่ไท่ถวนผู้โด่งดังในเหว่ยป้อฉันแค่คนโดนหลอกที่แท้ในพจนานุกรมของประธานปิยะวัฒน์ก็มีแค่สนองความต้องการของตัวเองก็ไม่อนุญาตให้ฉันชาวบ้านธรรมดามีคนสนิทเลยสักคน?” ปิยะวัฒน์พอได้ฟังคำพูดที่หึงหวงของเธอก็หัวเราะออกมา แพรวาฉงนหันหน้าไปมองเขา ปิยะวัฒน์ไม่เคยจากเธอไปไหนเขายิ้มอย่างมีเลศนัยกับท่าทางที่โกรธกันของทั้งสอง นี่เป็นครั้งแรกที่แพรวาเห็นรอยยิ้มแบบนี้ปิยะวัฒน์ไม่ชอบยิ้มปกติที่ยิ้มก็จะยิ้มแค่มุมปากบวกกับรูปร่างของเขาที่สง่างามดังนั้นการยิ้มมุมปากอย่างนั้นมันทำให้คนรู้สึกว่าคุณไม่ได้หัวเราะการที่เปล่งเสียงหัวเราะออกมาจากลำคอแบบนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกเลย “แต่ก่อนคุณจดใจมันไว้ในใจจำอะไรก็ชัดเจน” แพรวาตอบกลับพระเจ้าอย่าเพิ่งลืมตา“นั่นมันก็แน่นอนแขนที่อยู่บนเตียงของปิยะวัฒน์ดูแปลกๆเขาไม่ชอบสวมถุงยางถ้าหากวันนั้นเอาโรคอะไรกลับมาคนที่ลำบากก็คือฉัน” ปิยะวัฒน์เอามือวางไปที่ใบหน้าของเธอเขาใช้ริมฝีปากจูบไปที่ใบหน้าอันละเอียดอ่อนของแพรวาและจ้องมองไปที่ดวงตากลมคู่สวยสัมผัสถึงความน่ารักที่แท้จริง “ก็อย่างที่คุณพูดผมควนจะหยุดปากเล็กๆนั้นของคุณ!” สายตาเขาดูน่ากลัวนิดหน่อยแต่พอแพรวารู้เขากลับไม่โกรธ “ข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตเหล่านั้นมันเป็นเรื่องหลอกลวงถึงจะมีมันก็เป็นเพียงแค่การแสดงคุณอยู่ในธุรกิจบันเทิงก็ควรมีความชัดเจนหน่อยถึงจะถูก” เขาหยุดคิดไปครู่นึงนิ้วมือก็ลูบไปที่คองามระหงส์ของเธอเลื่อนมือมาหยุดที่ใบหูของเธอและพูดว่า“หลังจากที่ได้อยู่กับคุณผมก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใครเลยหลบอยู่ในบ้านราวกับดอกไม้ที่ยังไปผลิดอกดอกไม้ข้างนอกที่น่าตื่นตาตื่นใจผมก็ไม่ได้ให้ความสนใจมัน” ใบหน้าแพรวาแดงก่ำพูดอย่างเดือดดาลว่า“คุณมันเสือผู้หญิง!” “คุณยังไม่ยอมรับอีกหรอ?” ปิยะวัฒน์จูบไปที่ริมฝีปากของเธอ“ท้ายที่สุดแล้วคือใครนะทุกครั้งจะรอผมกลับมาจากไปทำธุระคอยกวนตอนออกกำลังกายตอนที่เป็นไข้ไม่สบายก็ไม่ทิ้งผมไปไหน” แพรวารู้สึกเสียหน้าเธอจึงหาข้ออ้างยกขึ้นมาพูด“ก็คุณนอนป่วยบนเตียงไม่ขยับหมอเลยบอกให้ช่วยคุณเอาเหงื่อออกมา” “คุณปล่อยจนหมดนี่ยังนับว่ายุติธรรมหรอ.....อ๊า? เขาหัวเราะอย่างไม่จริงจังถึงจะชั่วร้ายแต่กลับดูดี แพรวาเอามือปิดหน้า“คุณอยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ” ปิยะวัฒน์ลูบไปที่เส้นผมของเธอ“ที่คุณทิ้งผมเป็นของขวัญวันเกิดก็เพราะข่าวลือพวกนี้สินะ” “ไม่ใช่ข่าวลือฉันเห็นคุณเปิดห้องกับคุณปีวราด้วยตาตัวเอง” พอนึกถึงวันที่เธอกลับประเทศวันนั้นกลิ่นน้ำหอมบนตัวของปิยะวัฒน์ทำให้แพรวาอยากอาเจียน ปิยะวัฒน์รู้สึกสงสัย“เห็นด้วยตาตัวเอง?คุณไม่ได้อยู่ที่ลอนดอนหรอ?” “มิน่าล่ะผมถึงไม่มีทีมลาดตระเวนเลย?” ปิยะวัฒน์หัวเราะ“ทีมลาดตระเวนของคุณวันนั้นยังทำงานไม่เต็มที่นะวันนั้นในโรงแรมไม่ได้มีแค่ผมกับปีวรายังมีเพื่อนอีกคนนึงด้วย” แพรวาร้องเสียงสูง“นี่พวกคุณเล่นชายสองหญิงหนึ่งเลยหรอ!”