ตอนที่51 เมาแล้วอยากเจอแต่เขา

ต๭นที่51 เมาแล้วอยากเจอแต่เขา “ยอมแพ้เถอะครับ คุณไม่ไหวหรอก” เทพภพนั่งอยู่ข้างๆยิ้มที่มุมปาก “แค่ขวดเดียวยังขนาดนี้ ถ้าดื่มไปมากกว่านี้ ผมกลัวว่าคุณจะถอดเสื้อผ้าแล้วโผเข้ามากอดผม ถ้าเป็นแบบนั้นผมคงอดใจไม่ไหวนะครับ” 。แพรวาเหลือบมองไปที่เทพภพ แม้ว่าตอนนี้เธอจะสวมหน้ากากอยู่ แต่เพียงแค่คิ้วและตาของเธอก็ยังทำให้คนหลงไหลในเสน่ห์ได้ง่ายๆ “คุณเทพภพ ดื่มแบบนี้มันน่าเบื่อมากๆเลยนะคะ รู้สึกเหมือนวัวกำลังกินน้ำอยู่เลย เสียเวลาจริงๆลองเปลี่ยนกฎใหม่ดีไหมคะ” เทพภพกอดอกแน่น คล้ายๆจะยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม “ตกลง คุณพูดมาจะเอากฎแบบไหน” แพรวามองไปที่โต๊ะ แล้วเอื้อมมือยกแก้วเบียร์สดใบใหญ่ใบหนึ่งขึ้นมา หยิบขวดเบียร์ดำและเบียร์แดงเทรวมกันใส่แก้วปริมาณเท่าๆกัน แม้ว่าคอจะแข็งขนาดไหนก็ต้องเมาแน่นอนถ้าเจอแก้วนี้เข้าไป แพรวาเป็นคนคอไม่แข็ง เธอจัดอยู่ในขั้นธรรมดา แต่ว่าก็รู้วิธีดื่มว่าดื่มแบบไหนจะทำให้คนเมาได้ หรืออาจจะบอกได้ว่าเธอรู้วิธีที่จะทำให้คนที่ดื่มแล้วรู้สึกอาการแย่ สักครู่แก้วเหล้าสองใบที่มีปริมาณเท่ากันก็วางลงที่บนโต๊ะ แพรวาชี้ไปที่แก้ว “แก้วนี้พอใครดื่มหมดแก้วแล้วให้อยู่ตรงที่เดิมของตัวเอง จากนั้นหมุนตัวห้ารอบ ถ้าทำเสร็จแล้วไม่เวียนหัวยืนได้มั่นคงก็ให้ถือว่าชนะ ตกลงไหม” เทพภพมองจ้องไปที่แก้วเหล้าที่อยู่ข้างหน้า เหมือนกำลังคิดว่าแพรวามีแผนอะไรกันแน่ แต่ว่าสีหน้าของแพรวาก็ดูเรียบนิ่งไม่มีพิรุธอะไรแถมเทพภพยังเห็นด้วยตาตัวเองแล้วว่าแก้วทั้งสองใบมีปริมาณเท่ากันไม่ได้ใส่อะไรลงไปเพิ่ม “ตกลงครับ งั้นก็ตามใจคุณในการเปลี่ยนกฎสนุกแบบนี้เลย” เทพภพยิ้มเย็นให้แพรวา “คุณแพ้แน่นอนแพรวา” พอพูดเสร็จ เทพภพก็ถือแก้วเบียร์ขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แพรวาจ้องไปที่แก้วของเทพภพเห็นว่าดื่มจนเกลี้ยงแก้วแล้วถึงปรบมือแล้วพูดว่า “คุณเทพภพดื่มเก่งมากค่ะ” เทพภพดื่มเบียร์หมดแก้วแล้ว แต่ดูๆไปก็ยังปกติดี จนกระทั่งตอนที่เขาหมุนรอบตัวเอง ถึงสังเกตได้ว่าเขาไม่ไหวแล้ว หมุนได้เพียงไม่กี่รอบหัวก็ฟุบลงที่พื้น แพรวากระตุกมุมปาก “คุณเทพภพ คุณแพ้แล้วค่ะ” เทพภพถูกคนประครองขึ้นมา เงยหน้าจ้องมาดร้ายไปที่แพรวา “คุณยังไม่ได้ดื่ม ทำไมถึงมาตัดสินว่าผมแพ้แล้ว” แพรวายักไหล่ “คุณแพ้แล้ว ก็เป็นธรรมดาที่ฉันไม่จำเป็นต้องดื่มแล้ว” สีหน้าของเทพภพเคร่งเครียดขึ้น ไม่นึกว่าจะถูกผู้หญิงคนนี้ปั่นหัวได้ แพรวากระชับเสื้อโค้ทเข้ากัน ยิ้มน้อยๆ “ขอบคุณ คุณเทพภพสำหรับการต้อนรับนะคะ อ้อ อีกเรื่อง อย่าลืมเตือนพ่อของคุณให้อนุมัติเงินกู้นะคะ” แพรวาพูดจบ ไม่ได้เหลืบมามองเทพภพอีก แล้วหมุนตัวกลับ ปากดึงลงมาเหยียดยิ้ม เทพภพโมโหสุดขีด ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมากจากไหนผลักคนข้างๆออก แล้วกระโจนเข้าใส่แพรวาอย่างแรง “แก นังผู้หญิงสารเลว” พละกำลังของเทพภพมีมาก ในเวลาอันสั้นนั้นเขาก็ผลักแพรวาเซไปกระแทกเข้าที่มุมโต๊ะ ก่อนที่ตัวเธอจะกระแทกเข้ากับโต๊ะ ทันใดนั้นก็มีคนดึงแพรวาไว้เข้าสู่อ้อมกอดที่อบอุ่น “คุณครับ คุณไม่เป็นอะไรนะครับ” เสียงของผู้ชายทุ้มต่ำน่าฟัง แพรวาลืมตาหันไปมอง รู้สึกงุนงงเล็กน้อย คนที่รับแพรวาไว้ไม่ใช่ใครแต่เป็นชญตว์ นักแสดงชายที่แพรวากำลังจะร่วมงานด้วยนั่นเอง แม้ว่าชญตว์จะสวมแค่แว่นตาขอบดำ ใส่เสื้อผ้าลำลองสบายๆแต่ว่าเธอจำน้ำเสียงกับตาของอีกฝ่ายได้แม่นยำ ดังนั้นแค่เห็นก็รู้ว่าเป็นใคร แพรวาหันหน้าไปทางอื่น พูดเบาๆ “ไม่เป็นไรค่ะ”ลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินออกไป ชญตว์ไม่ได้ขวางเธอไว้ เพราะทั้งเขาและเธอต่างก็เป็นนักแสดง ยิ่งกับเหตุการณ์แบบนี้เป็นใครก็ไม่อยากเข้ามายุ่ง ถ้าเป็นเรื่องขึ้นมา ต้องขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์ ไม่ว่าจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองหรือไม่ พวกสื่อก็มักจะดึงเข้ามาขยายจนเป็นเรื่องเป็นราว ดังนั้นเรื่องยิ่งน้อยยิ่งดีกับดารา แต่ว่าเทพภพนั้นไม่คิดอย่างนั้น เขาตามมาจับที่ข้อมือแพรวายกฝ่ามือขึ้นพร้อมจะตบออกไป ฝ่ามือตบออกไปไม่ถึงแพรวาก็ถูกคนรั้งตัวไว้ทำให้ชะงักไป “คุณครับ คุณรู้หรือเปล่าว่าการทำร้ายร่างกายหญิงเป็นเรื่องที่ไม่สมเป็นสุภาพบุรุษเอามากๆเลย” คนที่พูดเป็นผู้ชาย เส้นเสียงเคร่งขรึมน้ำเสียงออกแหบๆ จังหวะเนิบๆแต่คำพูดนั้นแฝงด้วยความจิกกัดชัดเจน แพรวาหันมามอง หน้ากากที่สวมไว้นั้นกำลังจะหลุดออกมา เธอยื่นมือออกไปจับไว้ไม่ให้หลุด ก้มหน้าลง ยืนมองอยู่อีกด้าน เทพภพขมวดคิ้ว หันไปดูผู้ชายที่ชอบยุ่งไม่เข้าเรื่อง อีกฝ่ายนั้นสูงใหญ่กว่าน่าจะประมาณร้อยแปดสิบห้าขึ้นไป รูปร่างหน้าหน้าตาสุภาพเรียบร้อยดูมีการศึกษา ใส่สูทสีดำรีดเรียบกริบข้างในสูทใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวไม่ผูกหูกระต่าย แขนเสื้อเปิดออกให้เห็นกระดุมที่ไม่ได้ติดสองเม็ด ภายในความเรียบร้อยนั้นกลับดูเซ็กซี่ เทพภพคลายคิ้วออกจากการขมวด พูดน้ำเสียงห้วนๆ “มึงเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของกู” สายตาของเขาขรึมขึ้นกว่าเดิม บีบที่ข้อมือของเทพภพแรงขึ้น ได้ยินเสียงเทพภพร้องขึ้นเหมือนกับเสียงหมูถูกเชือดด้วยสีหน้าเย็นชา ปล่อย ปล่อยมือ ปล่อยมือเดี๋ยวนี้” มือของเทพภพถูกอีกฝ่ายล็อคจับไพล่หลัง เมื่อกี้เพิ่งจะทำหน้าตากำแหงเย่อหยิ่ง แค่ชั่วพริบตากลับเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว เสียงร้องของเขาเปลี่ยนไป ฟังแล้วดูคงทรมานมาก แต่ก็ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย ถ้ากล้ามีเรื่องที่นี่ สถานะคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน โดยเฉพาะอีกฝ่ายนั้นนาฬิกาที่สวมที่ข้อมือก็ดูมีมูลค่านับล้าน ดูท่าทางแล้วเขาต้องไม่ธรรมดาแน่นอนและน่าจะใหญ่กว่าเทพภพมากกว่าที่คิด ชญตว์นั่งไขว่ห้าง ค่อยๆดื่มเหล้าอย่างช้าๆจนหมดแก้ว จึงพูดว่า “พอแค่นี้ได้แล้ว ผู้หญิงก็ไปแล้วจะโชว์หล่อให้ใครดู” ผู้ชายคนนั้นก็เหลือบตาไปมอง แล้วผลักเทพภพออกไป หันกลับไปมอง เป็นอย่างที่บอกไว้จริงๆผู้หญิงคนที่ถูกเขาช่วยไว้นั้นหายไปแล้วไม่เห็นแม้แต่เงา เขาเลิกคิ้วขึ้นสูดกลิ่นที่ทิ้งไว้รู้สึกเหมือนกลิ่นคุ้นเคย เทพภพถูกทำให้กลัวจนแข้งขาอ่อน บ่นด่างึมงำสองสามประโยคแล้วเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ ธามเดินเข้ามา ยกแก้วเหล้าบนโต๊ะขึ้นดื่ม ทันใดนั้นก็ถามขึ้นมา “ก่อนหน้านี้คุณพูดถึงไหนแล้วนะ คุณกำลังถ่ายละครของใครอยู่” “ถ่ายของผู้กำกับธนชัย บทละครไม่ได้ถือมาด้วย ครั้งหหน้าคุณควรจะลองดูสักหน่อย บทละครเขียนได้ดีมาก” ชญตว์พูดกับธาม ธามยิ้มออกมา “น้อยครั้งที่จะเห็นคุณชมใคร ยังไงล่ะ ตั้งใจจะเซ็นสัญญากับผู้กำกับธนชัยมาให้มาอยู่อยู่ในสังกัดแล้วรึไง” ชญตว์ส่ายหัว “ผู้กำกับธนชัยไม่ใช่คนที่ไม่มีความสามารถ ถึงแม้ผมอยากจะเซ็นสัญญากับเขา เขาก็อาจจะไม่มาก็ได้ ถ้าปีหน้าละครเรื่องโชคชะตาได้รับรางวัล มูลค่าความสามารถของผู้กำกับคนนี้ก็จะเพิ่มขึ้นอีก ผมดูแลนักแสดงแค่ไม่กี่คนก็แทบกระอัก แล้วจะมาเพิ่มผู้กำกับชื่อดังเข้าไปอีกคน เงินที่หาได้จากการถ่ายละครทั้งปียังไม่พอกับค่าเงินเดือนที่ต้องจ่ายให้แก่พวกเขาหรอก แต่ว่าผมอยากจะแนะนำเขาให้คุณนะ ถ้ามีโอกาสก็ลองๆคุยดูหน่อยแล้วกัน” ปิยะวัฒน์ไม่ได้เลิกงานตามเวลา เนื่องจากงานที่ทำดำเนินไปอย่างค่อนข้างช้า แบบแปลนก็ยังไม่เสร็จ ก็เลยต้องอยู่ทำต่อให้เสร็จจนเลยเวลามาถึงตอนสามทุ่มครึ่งถึงจะเลิกงาน ก่อนจะออกจากห้องทำงานจึงโทรไปหาแพรวาอยู่สองสายแต่กลับไม่มีคนรับสาย หรือว่าเวลานี้แพรวาจะหลับไปแล้ว ปิยะวัฒน์ปิดโทรศัพท์ แล้วขับรถมุ่งหน้ากลับเรสสิริคอนโด เมื่อกลับถึงคอนโด ปิยะวัฒน์เพิ่งจะผลักประตูเข้าไป แต่แล้วก็สะดุดของเกือบจะล้มลงไป พอทรงตัวได้มั่นคงจึงใช้มือคลำไปเปิดไป เมื่อไฟสว่างขึ้นถึงเห็นรองเท้าลำลองของผู้หญิงถอดระเกะระกะอยู่ที่พื้นทั้งสองข้าง บรรยากาศในห้องมีกลิ่นเหล้าฟุ้งไปทั่ว ปิยะวัฒน์หยุดชะงัก หัวคิ้วเริ่มขมวดเข้าหากัน ลำพึงในใจ แพรวาดื่มเหล้ามาหรือไงนะ