ตอนที่53 เขามีคนที่ที่อยู่ในใจอยู่แล้ว

ต๭นที่53 เขามีคนที่ที่อยู่ในใจอยู่แล้ว หลังจากที่ปิยะวัฒน์ออกไป แพรวาก็ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายแล้วเข้าไปอาบน้ำ ก่อนที่จะออกไปแพรวาถึงเพิ่งจะเห็นโทรศัพท์ที่เมือวานถูกปิดเครื่องทิ้งไว้อยู่ในซอกนึงของโซฟา จึงหยิบขึ้นมาเปิดเครื่อง มีสายไม่ได้รับเกือบสิบสาย ล้วนแต่เป็นสายจากพรรษิษฐ์ มือของแพรวาชะงักนิ่งไป สุดท้ายก็ลบออกจนหมดเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเธอ ขณะกำลังเดินทางไปที่กองถ่ายก็มีสายเข้ามาสองสายล้วนเป็นสายจากพรรษิษฐ์ทั้งสิ้น แพรวาก็ยังคงไม่ได้รับสายและก็ไม่ได้ปิดเครื่อง เพียงแค่ทำเป็นไม่สนใจเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น การกระทำที่พรรษิษฐ์ทำเมื่อวานนั้นเหมือนเป็นหนามแหลมคมที่ฝังลึกอยู่ในใจของแพรวา เมื่อวานนี้ถือว่าแพรวาโชคดีที่ไม่เป็นอะไร แต่ถ้าเธอเกิดเรื่องขึ้นจริงๆแพรวาก็อยากจะถามพรรษิษฐ์ว่าเขาจะเสียใจกับเรื่องที่ตัวเองทำลงไปหรือไม่ ถ้าเมื่อวานคนที่เกิดเรื่องนั้นเป็นแพรใจพรรษิษฐ์จะยังกล้าที่จะตัดสินใจแบบเดิมอยู่ไหม ถึงแม้ว่าตั้งแต่เด็กจนโตนั้นแพรวาได้รับแต่ความไม่ยุติธรรมมามากมาย แต่ว่าในใจเธอนั้นก็ยังคงคิดถึงเรื่องที่เก็บไว้อยู่ตลอด แพรวาจำได้ว่าเมื่อตอนยังเด็กอายุน่าจะประมาณสามสี่ขวบ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอมีไข้สูง แล้วก็งอแงหนักมาก ไม่ได้นอนทั้งคืน พรรษิษฐ์ก็โอบกอดเธอไว้เล่านิทานให้ฟังกล่อมจนเธอหลับไป แพรวานึกย้อนถึงในอดีต ความอบอุ่นที่ได้รับจากพรรษิษฐ์ แม้ต่อมาให้หลังจากนั้นจะมีแพรใจซึ่งได้รับความรักมากกว่าแพรวา แต่แพรวาก็ยังคงรู้สึกว่าพรรษิษฐ์นั้นรักเธอ เพียงแค่ความรักที่มีให้เธอนั้นน้อยกว่าที่มีให้แพรใจ แต่อย่างน้อยมันก็ยังมี แต่ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนั้น มันเป็นกระชากให้แพรวาตื่นขึ้นมาจากสิ่งที่เธอคิดถึง ความรักที่แพรวาคิดว่าพรรษิษฐ์มีให้นั้นมันหมดไปตั้งนานแล้ว เธอไม่มีแม้ญาติคนเดียว ที่มีอยู่ตอนนี้แค่คนเดียวก็คือพ่อ แต่ผู้ชายที่เธอคิดว่าเป็นญาติเพียงคนเดียวนั้นได้ผลักเธอออกไปด้วยมือของเขาเอง แพรวาไม่รู้จริงๆว่าจะเผชิญหน้ากับพรรษิษฐ์ได้อย่างไรกัน เมื่อถึงกองถ่าย แพรวาก็เห็นจิตรารอเธออยู่ที่ด้านนอก แพรวาลงจากรถ ทักทายอย่างยิ้มแย้ม “คุณผู้จัดการ วันนี้สีหน้าดูดีมาก มีเรื่องดีๆอะไรหรือเปล่า” จิตราคลายคิ้วที่ผูกอยู่ออก “มีวันไหนที่ฉันสีหน้าดูไม่ดีบ้าง กลับกัน แกกลับทำสีหน้าดูแย่ขนาดนั้น เมื่อคืนไปแอบกินกับคุณปิยะวัฒน์อีกแล้วหรือไง” แพรวาพูดแกล้งอย่างไม่อายขึ้นมา “ก็ไม่ได้กินกันหรอก ก็แค่นอนกอดคุณปิยะวัฒน์ทั้งคืน” จิตรามองตาค้าง “แกกับคุณปิยะวัฒน์อยู่ด้วยกันแล้วไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้น แกอดใจไหวหรอ” แพรวาช็อก แพรวาหงุดหงิดหน่อยๆ “อะไรที่เรียกว่าอดใจไหวหรอ ประโยคนี้ของแก ตรรกะดูมีปัญหานะ” หึๆ” จิตรายิ้มเยาะๆ “ก็ใครล่ะที่แทบจะทุกวันเล่าให้ฉันฟังว่าหุ่นของคุณปิยะวัฒน์ทำไมมันดีขนาดนี้ พอเห็นแล้วก็อยากจะกระโจนเข้าใส่” แพรวายิ้มเขินเอียงอาย “เกลียดแกจริงๆเลย คนเค้าก็พูดแค่ว่าร่างกายแข็งแรงดี ดูน่าจับ น่ากอด” จิตราไม่มีอะไรจะพูด จิตราอยากจะประจานให้ติ่งผู้ชายของแพรวาได้รู้ความจริงว่านางฟ้าในใจของพวกเขานั้นตัวจริงหน้าหนามาก พูดได้ไม่อายเลย จิตราถอนหายใจ หน้าตาดูเป็นการเป็นงานขึ้น “แกตั้งใจจะไปต่อกับคุณปิยะวัฒน์จริงๆหรอ” แพรวารวบผมไปไว้ที่ข้างหลัง ผ่านไปไม่นานจึงพูดว่า “คุณปิยะวัฒน์บอกว่าอยากแต่งงานกับฉัน” “อะไรนะ” จิตราพูด น้ำเสียงของจิตราสูงขึ้น “แกยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ย” แพรวามองจิตราอย่างจนใจ “แกก็ไม่เชื่อใช่ไหม แต่ว่าคุณปิยะวัฒน์พูดกับฉันจริงๆ ทั้งยังไม่ได้พูดแค่ครั้งเดียวด้วย” เวลาผ่านไปนานจนจิตราแน่ใจแล้วว่าตัวเองไม่ได้ฟังผิดไป รวมทั้งแพรวาไม่ได้ปั้นเรื่องขึ้นมาเอง จิตราวิเคราะห์ข้อมูลนี้อยู่นานสองนานถึงพูดว่า “ตอนแรกไม่ใช่เพราะแกพูดเรื่องแต่งงานขึ้นมาคุณปิยะวัฒน์จึงขอเลิกกับแกไม่ใช่หรือไง ตอนนี้มันคือมันคือเรื่องอะไร หรือว่าพอเลิกกับแกไปแล้วคุณปิยะวัฒน์เลยพบว่าเขารักแกจึงมีความคิดที่จะมาตามแกกลับไป ” “คุณผู้จัดการส่วนตัวคะ แกนี่ไปเขียนบทละครได้แล้วนะคะ” ขนาดเธอเองยังไม่รู้ว่าปิยะวัฒน์คิดยังไง แต่ว่าเรื่องแต่งงานนั้นไม่ใช่เพราะความรักแน่นอน” แพรวาคิด ก็ที่เคยพูดไปแล้วไง บนโลกใบนี้ที่ไม่สามารถยับยั้งไว้ได้ หนึ่งคือไอ สองคือรัก ถ้าปิยะวัฒน์นั้นรักแพรวา เธอไม่มีทางที่จะดูไม่ออก แล้วจิตราก็ไม่ต้องตกใจขนาดนี้ ปิยะวัฒน์ไม่ได้รักแพรวา แพรวารู้คำตอบนี่มาตั้งนานแล้ว หัวใจของปิยะวัฒน์นั้นแพรวาไม่สามารถที่จะเข้าไปได้ ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปแทนที่ได้ พอเห็นท่าทางแบบนั้นของแพรวา จิตราจึงรู้ว่าไม่น่าจะใช่เหตุผลนี้ จึงเปลี่ยนหัวข้อคุย “แล้วแกตอบตกลงรึยัง” “ไม่ได้ปฏิเสธ” แพรวาตอบ คำตอบคลุมเครือนี้ ก็ไม่นับว่าตกลงและก็ไม่ได้ปฏิเสธ ความจริงแล้วจิตราก็เข้าใจจิตใจของแพรวาดี ชอบคนคนนึงมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะเลิกแล้ว อีกฝ่ายจู่ๆก็มาขอแต่งงาน ไม่ว่าเหตุผลจะไม่ใช่เพราะความรักคนปกติก็ล้วนยากที่จะปฏิเสธลงได้ ยิ่งไปกว่านั้นการที่แพรวาชอบปิยะวัฒน์นั้นมันไม่ใช่แค่คำว่าชอบง่ายๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเคยเดินไปถึงจุดที่ยังไงก็ไปไม่ถึงแล้วตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเดินออกมาแล้วครั้งหนึ่ง แพรวาตัดสินใจเดินออกมานั้น ซึ่งมันไม่ง่ายเลย เพียงแต่เธอเดินมาได้แค่เพียงครึ่งทางยังไม่ถึงฝั่ง กลับถูกปิยะวัฒน์ดึงกลับไปอีกรอบ จิตราไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ากับผู้กำกับธนชัยนั้นแพรวาใจดำด้วยมาก ทำไมพอเป็นปิยะวัฒน์กลับใจอ่อนตัดเขาออกไปไม่ได้ขนาดนี้ “เรื่องนี้แกก็คิดเอาเองแล้วกัน แต่ว่าฉันขอเตือนแกสักหน่อยนะว่าถ้าเมื่อไหร่ที่คุณปิยะวัฒน์รู้สึกนึกได้ เมื่อไหร่ที่เขาคิดว่าเขาคิดผิดแล้วขอหย่ากับแกขึ้นมา แกอย่ามาร้องไห้ต่อหน้าฉันนะ อีกอย่างในกองนี้ยังมีกิ๊กแกอยู่ ถ้าไม่จัดการให้เรียบร้อยจะแต่งได้ยังไง” แพรวายิ้มพอใจ “คุณผู้จัดการ แกก็ยังเป็นคนที่ดีกับฉันที่สุดเหมือนดิมจริงๆ” “พอแล้วๆอย่ามาน้ำเน่า วันนี้ชญตว์เข้ามากอง พวกเราก็รีบเข้าไปหน่อย ตอนบ่ายแกกับคุณชญตว์เข้าบทพร้อมกัน รีบเข้าไปทำความคุ้นเคยหน่อย จะดีที่สุดถ้าต่อบทกันด้วย” “ตกลง” แพรวาเพิ่งถึงไม่นาน ชญตว์ก็เดินทางมาถึงไล่เลี่ยกัน ชญตว์มีแค่ผู้ช่วยติดตามมา ไม่มีการวางท่าว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์สตาร์ อ่อนน้อมถ่อมตนทำตัวสบายๆ ดูเป็นคนเข้าถึงง่าย พอเจอผู้กำกับธนชัย เขาก็จับมือผู้กำกับแล้วบอก “ขอโทษครับ ที่ทำให้รอนาน ตามจริงเมื่อวานก็สามารถมาถึงได้ทัน แต่ไปรับเพื่อนมาทำให้มาช้า วันนี้ถึงเพิ่งจะได้มา ต้องขอโทษมาก” ชญตว์พูด “คุณชญตว์ไม่ต้องเกรงใจ พวกเราคุยกันไว้ว่าวันนี้จะเข้ากอง คิวงานคุณเต็มขนาดนั้นยังตกลงมาร่วมงานกับผม ก็เป็นการให้เกียรติผมมากแล้ว” ผู้กำกับธนชัยยิ้ม โบกมือเรียกแพรวา “คุณชญตว์ผมจะแนะนำให้รู้จักนี่คือคุณแพรวา เป็นคนที่จะมาแสดงคู่กับคุณ “แพรวาครับ คนนี้...” ผู้กำกับยังพูดไม่จบ “รุ่นพี่ชญตว์นั่นเอง ฉันรู้จักแล้วค่ะ” แพรวายิ้มแล้วยื่นมืออกไป สีหน้าท่าทางเป็นธรรมชาติ “สวัสดีค่ะรุ่นพี่ ฉันชอบที่คุณแสดงเป็นหานจิ้นในเรื่องEvidenceมากๆเลยค่ะ” ในเรื่องEvidenceไม่ใช่ผลงานที่สร้างชื่อของชญตว์เพราะว่าเป็นแค่ตัวประกอบ คนดูน้อย ตั๋วที่ขายไปก็ไม่มาก แต่ว่าเค้าโครงเรื่องดีมาก เป็นเรื่องที่ดังอยู่ในเว็บไซต์ในประเทศชื่อโต้เปี้ยน ได้คะแนนสูงถึงเจ็ดจุดแปด บทหานจิ้นนั้นถือได้ว่าเป็นตอนที่ชญตว์พอใจมาก แพรวาไม่เหมือนคนอื่น ที่เรียกเขาว่าเป็นเจ้าชายวงการหนัง แล้วก็ไม่พูดถึงผลงานที่สร้างชื่อของเขาลอยๆอีกทั้งยังเลือกเรื่องที่ไม่มีคนสนใจพูดถึงขึ้นมา แสดงให้เห็นว่าเธอได้ดูผลงานที่เขาแสดงจริงๆไม่ใช่มาตีสนิทเพื่อจะใช้ประโยชน์จากเขา ชญตว์ยิ้มน้อยๆเปิดตามองไปที่แพรวา คิ้วที่สวยและละเอียดงดงาม รอยยิ้มใส่ซื่อจริงใจ เขายิ้มมุมปาก ยื่นมืออกไปจับมอของแพรวาดึงเข้ามาใกล้ๆทันใดนั้นก็พูด “ผมจำคุณได้”