ตอนที่54 ท่านประธานสั่งเก็บเขา

ต๭นที่54 ท่านประธานสั่งเก็บเขา เพียงประโยคเดียวชั่ววูบนึงก็ทำให้สะเทือนไปทั่วร่างของแพรวา เหงื่อเริ่มไหลออกมาอย่างแปลกประหลาดที่แผ่นหลัง ท่าทางของแพรวายังดูเป็นธรรมชาติ ยิ้มออกมาเล็กน้อย “แค่นักแสดงตัวน้อยๆไม่มีชื่อเสียงอย่างฉัน นึกไม่ถึงเลยว่าคุณชญตว์ยังจำฉันได้ ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับฉันมากค่ะ” มุมปากชญตว์ถูกยกขึ้น แต่ไม่พูดอะไรมาก แค่เห็นนัยน์เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มนั้น แน่นอนว่าที่เขาพูดว่าจำแพรวาได้นั้นไม่ใช่แค่ในละครที่แสดง หากเป็น เรื่องที่เกิดขึ้นเมือคืนนี้ด้วยค่างหาก หน้าตาของแพรวาปกติดูไม่ออกถึงขนาดว่ากำลังกลัวแม้แต่น้อย “ไม่ว่าก่อนหน้านี้ทุกคนจะรู้หรือไม่รู้จักกันมาก่อนก็ตามหลังจากนี้ไปทุกคนที่อยู่ในกองก็ถือว่าเป็นเพื่อนกันทั้งหมด” ผู้กำกับธนชัยพูดตัดขึ้นมา ยิ้มแล้วพูด “คุณชญตว์คุณมากองทีหลังตอนที่คุณต้องแสดงกับแพรว่าค่อนข้างเยอะ ช่วงนี้ก็ทำความรู้จักกับแพรวาให้มากๆหน่อยนะครับ” ชญตว์ที่เพิ่งจะเบนสายตาจากแพรวา ยิ้มอบอุ่น พูดรับผู้กำกับธนชัยไป “นั่นมันเป็นเรื่องที่ต้องทำแน่นอนครับ” รอจนคนแยกย้ายกันไปหมดแล้วจิตราจึงเข้ามาหาแพรวา ถามว่า “เมื่อกี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ ” จิตราเป็นผู้จัดการส่วนตัวของแพรวาแน่นอนว่าถ้าเห็นท่าทางของแพรวาเปลี่ยนไปนิดเดียวก็จะรู้ทันที แพรวามองไปที่หลังของชญตว์ที่ยังไปไม่ไกล พูดเสียงต่ำ “เมื่อคืนวาน ตอนที่ฉันไปดื่มกับคนนั้น ฉันบังเอิญเจอเขา” “เรื่องนี้มันไม่น่าจะตกมาวิตกนะ ฉันนึกว่าเรื่องที่แกคบกันลับๆกับคุณปิยะวัฒน์ความแตกแล้วซะอีก” แพรวาส่ายหัว แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งหมดให้จิตราฟังอย่างละเอียด “ทั้งๆที่ฉันใส่หน้ากากแล้วทำไมคุณชญตว์ยังจำฉันได้อีก” “ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ก็ดูที่ตาของเธอน่ะสิ คนทั้งเมืองตะวันมีไม่กี่คนหรอกที่จะมีดวงตาที่น่าหลงไหลแบบแก” แพรวาเงียบ อย่างคุณชญตว์ที่เป็นดาราดังระดับแถวหน้าไม่มาสนใจเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอก ถ้าคุณชญตว์จะแฉเรื่องที่แกไปแข่งกินเหล้าที่ไฮดริ๊งก์จริง แกก็แค่ไปฟ้องคุณปิยะวัฒน์ว่าคุณชญตว์ไปหาเด็กดริ้งค์ที่ร้านเหล้า ขอให้คุณปิยะวัฒน์สั่งเก็บคุณชญตว์ไปเลย แต่ละคำของจิตราที่พูดออกมานั้นมีแต่เรียก “คุณปิยะวัฒน์ของแพรวา”เรียกได้อย่างคล่องปากจนแพรวาไม่มีอะไรจะพูดพรางเหลือบตามองจิตรา “ข้อสำคัญที่สุดตอนนี้คือถ้าคุณปิยะวัฒน์รู้ว่าฉันไปไฮดริ๊งก์อีกละก็ แกคิดว่าคุณปิยะวัฒน์จะจัดการใครก่อน” จิตรามองแพรวาอย่างดูถูก ความหมายชัดเจนดูแกสิหงอเชียว “แพรวาเงียบ” ทั้งสองคนกำลังคุยกันอย่างออกรสชาติ ที่ด้านหลังก็มีเสียงดูขลาดกลัวลอยมา แพรวาชะงัก หันกลับไปมอง คนที่เรียกแพรววาคือชนิดา เธออยู่ในชุดเสื้อกีฬาสีดำ ในมือถือกล่องเก็บความร้อนอย่างระมัดระวังยืนอยู่ตรงนั้น แพรวายิ้มออกมาน้อยๆ พร้อมพูดไปด้วยโทนเสียงที่ใช้กับคนไม่สนิท “คุณชนิดาคุณมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ” เมื่อได้ยินเสียงแพรวา ชนิดาก็รีบล้วงเอาหลอดยาทาสีเหลืองออกมาจากกระเป๋า “คุณแพรวาฉันเอายาทาที่คุณให้มาคืนค่ะ” จิตราไม่รู้เรื่องว่ามันเป็นมายังไง ดังนั้นตลอดเวลาที่แพรวากับชนิดาคุยกันนั้นเธอก็ไม่พูดอะไร แพรวากวดตามองไปที่ฉากที่ใช้ถ่ายทำ “ปีวราอยู่ที่ห้องแต่งหน้า” เหมือนกับรู้ว่าแพรวากำลังกังวลอะไร ชนิดาจึงพูดขึ้นมา แพรวาหยุดชะงัก หันมาใช้สายตามองประเมินเด็กสาวคนนี้ ชนิดานั้นดูระมัดระวังตัวไม่กล้าสบสายตาแพรวา “แผลที่มือดีแล้วหรือยัง” ชนิดารีบตอบ“ใช้ยาทาหลอดนี้ทาทำให้ดีขึ้นมากค่ะ” “คุณเอาไปใช้ต่อเถอะ ฉันยังมีอีกเยอะ ยาหลอดนี้ดีมากช่วยรักษารอยแผลเป็นให้หาย” ชนิดาพยักหน้า แล้วก็นำกล่องเก็บความร้อนที่อยู่ในมือยื่นออกมา ใช้น้ำเสียงทุ้มต่ำพูด “คุณแพรวา วันนี้ฉันต้มพุทราเองมีประโยชน์เหมาะสำหรับคนที่ตัวเย็นค่ะ” เรื่องที่แพรวาเป็นโรคตัวเย็นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นความลับอะไร พอถึงฤดูใบไม้ร่วงเวลาคนอื่นเค้าใส่กระโปรงไปเที่ยว แพรวานั้นยังห่อตัวด้วยเสื้อโค้ทอยู่เลย ยิ่งไปกว่านั้นอากาศแบบนี้เมื่อถ่ายละครเสร็จเธอก็ต้องรีบไปถือกระบอกน้ำร้อนเพื่อให้มืออบอุ่น แค่เพียงเป็นคนที่ใส่ใจแค่เล็กน้อยก็ล้วนมองออกถึงเรื่องนี้แน่นอน สำหรับชาลิดานั้นแพรวาเจอแค่ไม่กี่ครั้งแต่อีกฝ่ายกลับรู้เรื่องเล็กๆน้อยๆของเธอ ไม่ใช่เพราะว่าคิดมาก แต่ว่าแพรวารู้สึกว่าชนิดาดูมีความคิดมากกว่าคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เลยเกรงว่าจะมีแผนการอะไร แพรวาเงียบขรึมไปสักพัก จึงยื่นมือมารับซุปพุทราไว้ “ซุปพุทรานี้ฉันจะรับไว้ ขอบคุณมาก แต่ว่าหลังจากนี้ไปคุณควรจะรักษาระยะห่างจากฉันไว้ดีกว่า” ไม่ว่าชนิดาจะมีวัตถุประสงค์อะไรแต่ยังไงชนิดาก็เป็นคนของปีวรา เธอยังไม่อยากจะมีปัญหาขัดแย้งอะไร จะว่าไปแล้วมันก็จะเป็นผลดีต่อทั้งสองฝ่าย ชนิดาหน้าซีด กัดริมฝีปากโค้งตัวลงพูดเบาๆ “ขอโทษค่ะที่ทำให้คุณเดือดร้อน” จากนั้นจึงเดินออกไป หลังจากชนิดาเดินออกไปจิตราจึงถามขึ้นมา “ฉันไม่มาแค่สองวันเกิดเรื่องอะไรขึ้น แกดึงคนดูแลเมียน้อยคุณปิยะวัฒน์มาเป็นพวกแล้วหรอ” แพรวาส่ายหน้า แล้วพูดถึงเรื่องที่ห้องแต่งหน้าให้จิตราฟัง “เป็นเพราะฉันทำให้ชนิดาเดือดร้อนทำให้รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ฉันจึงเอายาทาไปให้เธอ นึกไม่ถึงว่าชนิดายังจำได้” ไม่เพียงจำได้แต่ยังเป็นคนมีการวางแผน เตรียมตัวมาอย่างดี คนแบบนี้เหมาะสมที่สุดที่จะอยู่ในวงการบันเทิง แพรวายิ้มๆ “บางทีฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าใจของคนเรานั้นมันซับซ้อนเกินไป” ชญตว์มาที่กองถ่ายวันแรก เพื่อให้ชญตว์ค่อยๆปรับตัวผู้กำกับธนชัยจึงลดภาระงานลงไปเยอะประมาณบ่ายสามโมงกว่าๆฉากที่แพรวาต้องเข้าก็หมดลง ตอนที่แพรวากำลังล้างเครื่องสำอางอยู่ที่ห้องแต่งตัวก็ได้ยินเสียงเอะอะมาจากด้านนอกแต่แพรวาไม่ได้สนใจพราะกำลังล้างเครื่องสำอางอยู่ ผ่านไปสักพัก จิตราเข้ามาในห้องพูด “ทำไมแกไม่ออกไปดูข้างนอก บันเทิงที่สุด” แพรวารู้สึกงงงวย “ดูอะไรหรอ” “เมื่อกี้ปีวราเข้าฉากกับชญตว์ถ่ายอยู่ห้าครั้งก็คัททั้งหมด หน้าของชญตว์ซุปเปอร์สตาร์นั้นเข้มขึ้นเรื่อยๆ คุณชญตว์เลยพูดว่าตอนถ่ายเรื่อง《จิตวิญญาณทหาร》ยังไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้ เธอรู้ไหม《จิตวิญญาณทหาร》เป็นละครที่พูดถึงสุนัขตำรวจอันนี้ไม่ได้พูดเกินไปนะการแสดงของเธอยังสู้หมาไม่ได้เลย คุณชญตว์ปากจัดจริงๆ ฉันขอเป็นติ่งเขาหนึ่งนาที” จิตราพูด แพรวานิ่ง ชญตว์นั้นดูเป็นผู้ชายสุภาพเรียบร้อยคนหนึ่งไม่คิดว่าจะเป็นคนปากร้ายขนาดนี้ ใครๆก็รู้ว่าตอนเข้าฉากแล้วถูกสั่งคัทของคุณชญตว์นั้นแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเกินห้าครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าทนจนถึงที่สุดแล้วล่ะก็ คงจะไม่มีทางพูดประโยคแบบนี้ออกมาแน่นอน อาจจะเป็นแค่การระบายอารมณ์เท่านั้น แพรวาคิดอย่างยอมรับเลยว่าเธอไม่ใช่พระแม่มารีจิตใจใสซื่อ ดังนั้นก็เลยตัดสินใจเป็นติ่งคุณชญตว์ด้วย ในขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่ ประตูห้องแต่งหน้าก็ถูกเตะปิดดังปัง ปีวราตาแดงเดินเข้ามาในห้อง แพรวากับจิตราก็แยกย้ายทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วแพรวาก็เริ่มล้างเครื่องสำอางต่อไป ปีวรานั่งอยู่ข้างๆแพรวา ด้านหน้าเป็นกระจกแต่งหน้า ใช้สายตาจิกกัดแพรวาแล้วพูดน้ำเสียงสบทด่า “คนไปไหนหมด ตายกันหมดแล้วรึไง ช่างแต่งหน้าล่ะ พวกกลุ่มที่ชอบดูถูกคนอื่นระวังตัวไว้ดีดีเถอะฉันจะจัดการให้หมด” ช่างแต่งหน้าเพิ่งจะเดินเข้ามาในห้อง แต่พอได้ยินคำด่าของปีวราก็ทำให้หน้าตาบึ้งขึ้น ปีวราไม่สนใจเรื่องนี้ หันหน้าไปตะคอกใส่ช่างแต่งหน้า “ไม่ได้ยินที่ฉันเรียกหรือไง รีบมาล้างเครื่องสำอางให้ฉัน” ช่างแต่งหน้ายิ้มเยียบเย็นพูด “คุณปีวราเก่งขนาดนี้แค่ล้างเครื่องสำอางยังต้องเพิ่งช่างแต่งหน้าอยู่หรอ” ปีวรานึกไม่ถึงว่าที่ด่าคนอื่นออกไปจะถูกจับได้ วูบหนึ่งจึงรู้สึกอับอายพูดเสียงดังขึ้นมา “เธอแอบฟังคนอื่นคุยกันนี่เรียกมีมารยาทหรือไง คนระดับล่างก็คือคนระดับล่างไม่มีมารยาทสักนิด” แพรวานึกไม่ถึงว่าเรื่องจะกลับตาลปัดมาเป็นแบบนี้ไปได้ความหน้าไม่อายของปีวรานั้น แพรวายังห่างชั้นจากปีวราเยอะ