ตอนที่62นอกจากจะตายไปถึงจะหย่าได้

ต๭นที่62นอกจากจะตายไปถึงจะหย่าได้ สายตาของปิยะวัฒน์เปลี่ยนเป็นแววตาซุกซนขึ้นมาเขาใช้ฝ่ามือถูไม่หนักไม่เบาไปที่รอยแดงนั้นฝ่ามือลูบไล้ไปตรงส่วนที่ไวต่อความรู้สึกแพรวารู้สึกว่าเลือดในตัวไหลมารวมที่บนหัวหมด เธอรีบร้อนพลิกตัวลงมาจากโซฟากระชับชุดคลุมอาบน้ำเข้ากันให้แน่นหน้าแดงเข้มแล้วก็ถลึงตาใส่ปิยะวัฒน์ ท่านประธานปิยะวัฒน์เปล่งเสียงหัวเราะทุ้มๆออกมาสักพักจึงโบกมือไปทางแพรวา “มานี่สิ” ครั้งนี้ให้ตายยังไงแพรวาก็ไม่มีทางเข้าไปหา “ปิยะวัฒน์ถอนหายใจพูดเสียงทุ้ม“เข้ามาให้ผมกอดหน่อยผมไม่ทำอะไรหรอก” สีหน้าท่าทางยังมีความลังเลแพรวาค่อยๆขยับตัวเข้าไปที่ละนิดๆ ท่านประธานดึงแพรวาเข้ามาในอ้อมกอดเขากอดแน่นจนแพรวาเกือบจะหายใจไม่ออก จู่ๆกอดนี้เองก็ทำให้แพรวาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกตระหนกและตื่นกลัวแพรวาขยับตัวอีกครั้งเธออยากจะมองสีหน้าของปิยะวัฒน์แต่ว่ามือของปิยะวัฒน์นั้นแรงเยอะแพรว่าขยับตัวไม่ได้เลยสักนิด ผ่านไปสักพักท่านประธานจึงคลายมือออกนั่งหันหน้าเข้าหากันจนในที่สุดแพรวาก็มองเห็นสีหน้าของปิยะวัฒน์ชัดขึ้นหน้าเรียบๆเหมือนตอนปกติไม่มีอะไรเปลี่ยนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจแพรวารู้สึกหดหู่ขึ้นมาวูบนึงใช้มือสองข้างคล้องไปที่คอของปิยะวัฒน์แล้วพูดน้ำเสียงงอนเบาๆว่า“คุณกำลังเป็นห่วงฉันหรอคะ” ปิยะวัฒน์ใช้มือบีบที่คางของแพรวา“คุณคิดว่าไงล่ะ” แพรวาเอาหูแนบไปที่หน้าอกของปิยะวัฒน์ความถี่ของการเต้นของหัวใจมั่นคงและสม่ำเสมอมือที่โอบหัวของปิยะวัฒน์กระชับขึ้นแพรวาปิดตาลงแล้วกระซิบเบาๆว่า“ฉันคิดว่าใช่ค่ะ” ปิยะวัฒน์ดึงที่คางของแพรวาแล้วก้มลงจูบ แพรวาแหงนหน้าขึ้นเผยอปากรับการจูบจากปิยะวัฒน์บรรยากาศบริเวณรอบๆอุณหภูมิค่อยๆสูงขึ้นจูบนี้ยิ่งจูบยิ่งเร่าร้อน ขณะที่มือของท่านประธานคนเก่งกำลังสอดเข้าไปลูบไล้สอดส่องหาภายในในชุดคลุมอาบน้ำของแพรวาจู่ๆประตูก็ถูกเปิดเข้ามา “ท่านประธานครับเสื้อผ้าของท่านกับของคุณแพรวา” จรณ์ยังพูดไม่ทันจบเห็นบรรยากาศภายในห้องกำลังร้อนระอุชะงักงันไปทั้งตัวรีบเบนสายตาไปอีกทางหนึ่งเสียงกระแอมไอต่ำแล้วยกถุงในมือขึ้น“ในนี่เป็นเสื้อผ้าของท่านกับคุณแพรวาแล้วคุณบริวัตรได้เชิญคุณหมอมาเพื่อที่จะให้มาตรวจคุณแพรวาด้วยครับ” แพรวารีบกระโดลงจากบนขาของปิยะวัฒน์ถึงแม้เธอจะคิดว่าหน้าของเธอจะหนามากก็ตามแต่ว่าไม่ว่ายังไงต่อหน้าคนอื่นก็ยังเกิดความรู้สึกอายอยู่ดี เมื่อเทียบกันกับปิยะวัฒน์นั้นปิยะวัฒน์ดูสงบเยือกเย็นสีหน้าของเขาสุขุมค่อยๆจัดผ้าขนหนูพูดเรียบๆว่า“เอาของวางไว้ตรงนั้นแหล่ะฉันรู้แล้ว” จรณ์เอาของวางไว้ที่บนชั้นวางรองเท้าที่ท้างเข้าแล้วก็ถอยออกไปก่อนออกไปยังมีน้ำใขปิดประตูให้พวกเขาทั้งสองด้วย ”ปิยะวัฒน์ลุกขึ้นเดินออกไปหยิบถุงที่วางแล้วเข้ามาส่งให้แพรวา“เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ไปให้หมอตรวจดูหน่อยนะ” แพรวาตอบรับแล้วก็รีบถือของเข้าไปในห้องน้ำทันที ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้วเหลือบมองเห็นหูของแพรวาแดงสายตาเป็นประกายมุมปากเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม สุขภาพร่างกายของแพรวานับได้ว่าค่อนข้างแข็งแรงไม่มีอันตรายอะไรแต่ว่าคุณหมอก็กำชับว่าอีกสักพักให้แพรวาดื่มน้ำขิง รอจนปิยะวัฒน์ส่งคุณหมอเสร็จแพรวาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า“คุณนัยนิตเป็นอย่างไรบ้างคะ” ปิยะวัฒน์เหลือบตามองพูดเรียบๆ“แค่ตกใจนิดหน่อยคนไม่เป็นอะไรมากหรอก” แพรวาถอนหายใจโล่งอกพอนึกถึงเรื่องบนดาดฟ้าที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจไปได้ยินเข้าเธอถามปิยะวัฒน์อย่างลังเลว่า“คุณบริวัตรไม่ชอบคุณนัยนิตหรอคะ” ปิยะวัฒน์ชะงักไปผ่านไปสักพักถึงพูดขึ้นว่า“ชอบแล้วยังไงไม่ชอบแล้วยังไงการแต่งงานเกี่ยวดองกันของตระกูลดังอย่างตระกูลขจรพงษ์สกุลนั้นก็แค่งานแต่งนอกจากจะตายจากกันแล้วเท่านั้นแล่ะที่จะแยกจากกันสองคนนั้นไม่สามารถที่จะหย่ากันได้หรอก” หัวใจแพรวาสั่นไหวอีกนิดเดียวเธอจะหลุดพูดออกไปอยู่แล้วว่าคุณก็เป็นแบบนั้นใช่ไหม แต่ในที่สุดสติที่เหลือน้อยนิดนั้นก็ดึงแพรวากลับมาเพราะรู้คำตอบอยู่แล้วทำไมยังจะต้องไปถามอีกคำตอบที่ได้ก็ยิ่งจะทำให้ตัวเองดูขายหน้ามากกว่าเดิม กลับมาถึงในช่วงเย็นแพรวาก็ปฏเสธไม่ค้างกับปิยะวัฒน์โดยอ้างว่าพรุ่งนี้มีถ่ายละครตอนเช้าทั่วทั้งตัวเหนื่อยล้าจึงขอตัวรีบกลับไปบ้าน อาบน้ำล้างหน้าจนเสร็จออกมาจากห้องน้ำจิตราก็โทรศัพท์มา“คุณหนูแพรวาในที่สุดคุณกับท่านประธานปิยะวัฒน์หอบกันกลับมาแล้วสินะฉันโทรศัพท์ไปหาทั้งคืนเธอก็ไม่โทรกลับมา” “ขอโทษจริงๆค่ะคุณผู้จัดการส่วนตัว” แพรยกแก้วไปวางไว้บนหัวเตียงนั่งขัดสมาธิถือโทรศัพท์พูด“วันนี้มีอุบัติเหตุนิดหน่อยมีอะไรรึเปล่า” “ฉันแค่จะมาเตือนแกว่าพรุ่งนี้สัญญาจะหมดอายุแล้วพอถึงเวลาอย่าลืมเข้าไปยกเลิกสัญญาฉันนัดเวลากับคุณพนิตไว้เรียบร้อยแล้วทางด้านคุณธนชัยฉันก็ลาไว้ให้แกแล้วบทของแกเลื่อนไปไว้ถ่ายช่วงบ่ายพรุ่งนี้สิบโมงเช้าฉันจะไปรับแกไปบริษัท” “ตกลง” ”ก่อนที่จะวางสายจิตราก็ถามว่า“คุณปิยะวัฒน์พาแกออกงานแบบนี้แสดงว่าเค้ายอมเปิดตัวแกแล้วหรอ” แพรวาหลุบตาลงสักพักถึงพูดว่า“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” “แกนี่ทำไมอะไรๆก็ไม่รู้สักอย่าง”จิตราถอนหายใจ“เรื่องนี้แกต้องทำให้มันชัดเจนได้แล้วผู้หญิงกับผู้ชายมีความพันธ์กันได้แค่สองเหตุผลหนึ่งคือเงินสองคือความรักถ้าไม่ให้เงินแกก็ต้องให้ความรักแกอะไรก็ไม่ได้ให้สักอย่างแกก็ไล่ให้เขาออกจากชีวิตแกไปซะคนอย่างปิยะวัฒน์แล้วจะให้ความรักแกคงเป็นไปไม่ได้แน่ๆแต่ว่าเขามีเงินนะแกพ่อแกเองก็มีความลำเอียงมากที่จะให้แกเลือกแต่งงานกับผู้ชายอ้วนๆที่พ่อแกเลือกให้ตานั่นแต่งตัวยังกับหลุดออกมาจากหนังแฟนตาซีล่ะแกเลือกแต่งไปกับคุณปิยะวัฒน์ไปเลยไม่ดีกว่าหรออย่างน้อยก็ยังหล่อและมีเงินถ้าแกอยากจะได้กำไรหน่อยแต่งงานแล้วก็มีลูกชายเดินไปให้ถึงจุดสูงสุดของชีวิตแบบนี้ตำแหน่งคุณนายของคุณปิยะวัฒน์ก็ไม่หนีไปไหนแล้วล่ะ แพรวานิ่ง “คำพูดค่อนข้างตรงไปหน่อยแต่ความตรงของฉันก็มีเหตุผลแกลองคิดดูเองแล้วกัน” จิตราพูดอยู่แล้วบอกว่า“ชนัตกลับมาแล้วไม่คุยกับแกแล้ววางสายก่อนนะ” “อืมๆไว้คุยกัน”แพรวาพูด หลังจากวางสายแพรวาก็นอนลงที่เตียงจ้องมองไปที่ฟ้าเพดาน ภายในหัวคิดไปถึงประโยคที่ปิยะวัฒน์พูดวันนี้ที่บนเรือ “ชอบแล้วยังไงไม่ชอบแล้วยังไงการแต่งงานเกี่ยวดองกันของตระกูลดังอย่างตระกูลขจรพงษ์สกุลนั้นก็แค่งานแต่งนอกจากจะตายจากกันแล้วเท่านั้นแหล่ะที่จะแยกจากกันสองคนนั้นไม่สามารถที่จะหย่ากันได้หรอก” ปิยะวัฒน์เหมือนพูดให้บริวัตรแต่ความจริงแล้วกำลังพูดถึงตัวเขาเองแน่ๆ ดูจากฐานะของปิยะวัฒน์แล้วนั้นการแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่มันจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของตัวเขาเองได้ยังไงมันก็แค่อาจจะเป็นคำพูดล้อเล่นแค่ชั่วขณะหนึ่งแค่นั้นเองคิดไม่ถึงว่าแพรวาจะเก็บมาคิดว่าเป็นความจริง แพรวาขำให้ความคิดตัวเองปิดไฟแล้วก็หลับตา วันรุ่งขึ้นในตอนเช้าแพรวาตื่นนอนก็ได้ยินเสียงกำลังถกเถียงกันอยู่ด้านนอก “ก็แค่พาผู้หญิงคนหนึ่งไปงานเลี้ยงแค่นั้นเองทำไมมีข่าวว่าเป็นแฟนสาวที่แอบคบกันลับๆเธอบังเอิญตกลงไปในน้ำผู้หญิงคนนี้การแสดงห่วยไปหน่อยคุณปิยะวัฒน์ทำไมถึงชอบคนแบบนี้ไปได้นะไร้สาระสิ้นดี” ก็แค่สื่อเต้าข่าวเขียนมั่วๆไปอย่างนั้นเองแกก็คิดว่ามันเป็นเรื่องจริงหรอ" เมื่อเปรียบเทียบกับเสียงตะโกนของแพรใจแล้วเสียงของญาญินีนั้นราบเรียบสงบกว่าเยอะ“แม่ให้คนไปสืบมาให้แล้วเดือนหน้าเป็นวันเกิดครบสามสิบปีของคุณปิยะวัฒน์ตระกูลมู่วางแผนจัดงานใหญ่งานครั้งนี้เตรียมเชิญคนมีชื่อเสียงมาร่วมงานไม่น้อยถ้าคุณปิยะวัฒน์มีแฟนจริงคุณหญิงมู่จะรีบร้อนหาคู่ช่วยคุณปิยะวัฒน์หรอ”