ตอนที่69 เขาทั้งคู่พึ่งไป(3)

ต๭นที่69 เขาทั้งคู่พึ่งไป(3) “อ้อใช่แล้วแพรวาคนสวยล่ะ” ทิตยุพูดแทรกขึ้นมาทำให้บรรยากาศแสนอึมครึมนั้นนั้นหายไป“ทำไมแกถึงกลับมาคนเดียว” อาจารย์ตุนท์ที่ใช้มือจับแก้วอยู่ถึงกับหยุดค้างแล้วยิ้มออกมาสีหน้าเรียบนิ่งจิบเหล้าต่อไปพรางๆ “แพรวาเมาค่อนข้างหนักแฟนมารับกลับไปแล้ว” “แพรวากลับแล้วหรอ” ทิตยุเสียดายนิดหน่อย“ถ้ารู้แบบนี้ไม่ปิดบังเรื่องที่อาจารย์ตุนท์มางานนี้ด้วยไว้หรอก” แก้วเลียริมฝีปากแล้วพูดเบาๆ“ถึงแม้แพรวาจะรู้แล้วก็ไม่น่าจะอยู่ต่อตอนนี้แพรวามีแฟนแล้วเมื่อกี้ก็แฟนของแพรวาที่มารับเอง” คนอื่นอาจจะฟังเสียงเบาๆนั้นของแก้วไม่ชัดเจนแต่อาจารย์ตุนท์กลับฟังออกอย่างชัดเจน อาจารย์ตุนท์วางแก้วลงลุกขึ้นแล้วเดินไปทางด้านนอก “อาจารย์ตุนท์อาจารย์ตุนท์” เขาไม่ได้สนใจเสียกเรียกเดินก้าวยาวๆออกมาจากห้องแล้วขึ้นลิฟต์ เวลาแค่ไม่กี่วินาทำหรับเขาแล้วมันเหมือนกับผ่านไปหลายปีรอจนลิฟต์หยุดลงเขาก็แทบจะพุ่งตัวออกมาวิ่งออกไปจากโรงแรม。 ที่จอดรถข้างนอกนั้นมีแค่พนักงานที่รับจอดรถอยู่นอกจากนี้ก็ไม่มีใครเลย อาจารย์ตุนท์ยืนอยู่ที่ลานโล่งกว้างนิ้วค่อยๆกำเข้ากันเป็นกำปั้น ผ่านไปห้านาทีในประตูหมุนโรงแรมก็ผู้มีผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งเดินออกมา “เธอไม่รู้ตัวเองหรอว่าเธอดื่มได้แค่ไหน” สีหน้าของปิยะวัฒน์เคร่งขรึมมากลิฟต์ลงมาได้แค่ครึ่งทางผู้หญิงคนนี้ก็อยากจะอ้วกปิยะวัฒน์เลยต้องลงชั้นอื่นกลางทางพาแพรวาไปเข้าห้องน้ำ เห็นแพรวาทรมานจากการคลื่นไส้อาเจียนปิยะวัฒน์ก็ทั้งสงสารทั้งโมโห ”ดื่มไม่เป็นแล้วยังจะอวดเก่งทำเป็นว่าดื่มได้” ”ครั้งที่แล้วที่ธนาคารออมทรัพย์กับเทพภพก็แบบนี้มาตอนนี้งานเลี้ยงรุ่นก็ยังแบบเดิมอีกดื่มเหล้าไม่ได้ก็ไม่รู้จักปฏิเสธเลยรึไงสมน้ำหน้า” ถึงแม้เขายังด่าอยู่ในใจแต่มือก๋ไม่ได้หยุดพาแพรวาเข้าไปในรถคาดเข็มขัดนิรภัยให้แล้วสตาร์ทรถออกไป “อาจารย์ตุนท์หลายปีมานี้อาจารย์ไปอยู่ไหนมา” “จริงๆหลังจากเรียนจบก็ไม่ได้ยินข่าวของอาจารย์เลยที่ผ่านมานี้อาจารย์สบายดีรึเปล่า” …… “บนโต๊ะอาหารนักศึกษาในปีนั้นยกแก้วเหล้าแสดงความเคารพอาจารย์ไปด้วยแล้วก็ถามสารทุกข์สุขดิบอาจารย์ไปด้วย” ”อาจารย์ตุนท์ดื่มเหล้าทีละแก้วไปเรื่อยๆยิ้มพูดว่า“ไปเรียนเพิ่มเติมที่ต่างประเทศหลายปีมานี่ก็สบายดีพวกเธอล่ะสบายดีกันหมดใช่ไหม” “จะไม่ดีได้ยังไงดูสิอ้วนกันขนาดนี้” ”ทิทยุพูดหยอกล้อ“ตอนนี้แก้วก็เป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการของนิตยสารการ์ตูนถิรทำที่บริษัทที่มีชื่อเสียงหน้าที่การงานดีรายได้ดีเสือกลับบ้านเกิดไปเป็นครูฉันก็อยู่กับพ่อทำงานแลกข้าวกินให้ผ่านพ้นไปวันๆก็เท่านี้แหละ” เสือวางตะเกียบลงดื่มเหล้าแล้วพูดเสริม“ถ้าจะพุดว่าใครไปได้ดีที่สุดก็ต้องเป็นสาวสวยของเราแพรวาที่เป็นดาราใหญ่ถ่ายละครออกอีเว้นท์รายได้ก็หลายแสนคนธรรมดาอย่างเราเทียบไม่ได้เลย” “เอายังไงล่ะถ้างั้นแกก็ลองไปเป็นนักแสดงดูสิ” เสือทำหน้าเสียดาย“ฉันก็คิดอยู่นะแต่ว่าไม่มีผู้ชมที่ชอบคนหน้าตาแบบฉันน่ะก็นะสังคมที่มองแค่หน้าตาเป็นหลัก” พูดไปพรางจับขาไก่ขึ้นมากัดอีกคำ ”ทุกคนหัวเราะพร้อมกันสักพักอาจารย์ตุนท์พูดขึ้น“พวกเธอยังติดต่อกับแพรวาอยู่หรอ” “ไม่ใช่หรอกไม่ได้ติดต่อกันหลายปีแล้วไม่รู้ว่าแก้วไปทำวิธีไหนถึงได้เบอร์ติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของแพรวาได้ตอนแรกคิดว่าจะนัดกันไม่ได้แล้วนึกไม่ถึงว่าจะนัดได้สำเร็จแพรวายิ่งโตยิ่งสวยมิน่าล่ะถึงได้เข้าวงการบันเทิงแต่ว่าก็น่าเสียดายในปีนั้นรุ่นเราน่ะผลงานของแพรวาอาจารย์ชอบกันทุกคนไม่นึกเลยว่าว่าพอเรียนจบจะเปลี่ยนสาย” “ได้ยินมาว่าที่บ้านของแพรวารวยทำไมอยู่ดีดีถึงอยากไปเป็นนักแสดง” คิดว่าน่าจะอยากหาลูกเขยรวยๆตอนนี้มีข่าวพวกไฮโซแต่งงานกับดาราผู้หญิงเยอะแยะไป” ทิทยุพูดอยู่น้ำเสียงก็เบาลงเหมือนจะไม่อยากให้ใครได้ยิน“ฉันได้ยินคนในบริษัทพ่อฉันพูดว่าแพรวามีคนเลี้ยงดูอยู่” แกร๊ง เสียงช้อนตกลงไปในจานทำให้เกิดเสียงใสออกมาอาจารย์ตุนท์หยุดไปพักหนึ่งแล้วก็หยิบช้อนขึ้นมาจากจานอย่างปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แก้วคิ้วขมวด“ทิทยุถ้าไม่มีหลักฐานก็อย่ากล่าวหามั่วๆ” “มันเป็นเรื่องจริงพ่อฉันบอกแพรวาอยู่ในวงการมีคนดูแลอยู่อีกทั้งคนที่ดูแลก็ไม่ธรรมดาใหญ่อยู่แพรวาไม่รับละครเกี่ยวกับพวกรักใคร่วาบหวิวพวกเธอไม่ลองคิดดูล่ะถ้าข่าวนี้ไม่มีมูลความจริงแพรวาจะเลือกงานได้ขนาดนี้หรอ” “เมื่อกี้ไม่ใช่บอกว่าแพรวามีพ่อรวยหรือไงคนที่ดูแลคนนั้นก็คงหมายถึงพ่อของเธอ” “เรื่องนี้แกไม่รู้ล่ะสิแพรวาไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณนายเกาแพรวายังมีน้องสาวนะตามที่รู้มามีแต่คนรักในอนาคตทรัพย์สมบัติทั้งหมดก็ต้องอยู่ในมือน้องสาวคนนี้พูดได้เลยว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับแพรวาเลยแกคิดดูพ่อของแพรวายังไม่สนใจแพรวาถ้าแพรวาไม่อาศัยเวลานี้หาเสาหลักไว้เกาะรอจนแก่แล้วจะทำยังไงวงการบันเทิงน่ะพูดไปแล้วก็ใช้ความสดความสวยเข้าแลกแพรวาก็ไม่มีวิชาชีพอะไรใช้ความสามารถอยู่มาได้ขนาดนี้ถ้าบอกว่าไม่มีคนดูแลอยู่ฆ่าฉันให้ตายก็ไม่มีทางเชื่อ” “พอแล้วพอนี่ขนาดกินข้าวอยู่ก็ยังปิดปากแกไม่ให้พูดไม่ได้” แก้วคิ้วขมวดเป็นเส้นตรง“เรื่องนี้ทำไมตอนแพรวาอยู่ไม่พูดต่อหน้าตอนนี้แพรวาไม่อยู่แกมาพูดลับหลังแบบนี้วันนี้ที่แพรวามางานเลี้ยงรุ่นนี่มันแปลว่ายังไงน่ะหรอมันก็แปลว่าว่าเธอเห็นพวกเราเป็นเพื่อนพวกแกกลับนินทาเพื่อนลับหลังแบบนี้น่ะหรอ” ภายในห้องเงียบสงบขึ้นมา อาจารย์ตุนท์ยิ้มเรียบๆเงยหน้าพูดว่า“แก้วทุกคนก็พูดเฉยๆไม่ได้คิดอะไรเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ไม่มีใครรู้ทำไมเธอจะต้องจริงจังขนาดนั้น” “อาจารย์ตุนท์อาจารย์” แก้วไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดเมื่อสักครู่นี้จะออกมาจากปากอาจารย์ตุนท์ ”ทิทยุรีบเทเหล้าให้เต็มพูดยิ้มๆ“พอแล้วพอแล้วเมื่อกี้คิดซะว่าฉันพูดมากไปไม่ต้องพูดอะไรแล้วมาๆทุกคนดื่มกันดีกว่า” กินข้าวเสร็จแล้วก็ต่อด้วยร้องเพลงกว่าจะจบงานก็สี่ทุ่มกว่า มีเพื่อนบางส่วนดื่มจนเมาเละคนที่ยังมีสติก็มีหน้าที่ไปส่งเพื่อนแต่ละคนกลับบ้านใครบ้านมัน ตอนจะเช็คบิลถิรกับทิตยุแย่งกันจะจ่ายเงินอาจารย์ตุนท์ยิ้มแล้วยิ้มพูด“ไม่ต้องแย่งกันแล้ววันนี้อาจารย์เลี้ยงเองครั้งหน้ารวมตัวกันพวกเธอสองคนค่อยจ่าย” ”อาจารย์พูดออกมาขนาดนี้แล้วทั้งสองคนเลยไม่แย่งกันแล้วถิรหยิบเอาบัตรสมาชิกออกมาจากกระเป๋าเสื้อพูดVIPลด8%ใช่ไหม “ใช่ค่ะ”พนักงานเคาเตอร์ตอบไปด้วยแล้วถามหมายเลขห้องไปด้วยรอจนใส่หมายเลขเสร็จก็หยุดชะงักนำบัตรส่งกลับคืน “ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้ชายห้อง102ชำระเงินเรียบร้อยแล้วค่ะ” จ่ายเงินแล้ว “ถิรค่อนข้างแปลกใจ“ใครกันที่แอบมาจ่ายก่อน” “ตอนกินข้าวไม่มีใครลงมาเลยไม่น่าจะมีคนแอบลงมาจ่ายก่อนได้”น้ำเสียงถิรชะงักไปเงยหน้าพูด“แพรวาแน่ๆแพรวากลับไปก่อน”