ตอนที่71หาวิธีทำให้หญิงสาวรู้สึกดี

ต๭นที่71หาวิธีทำให้หญิงสาวรู้สึกดี เสียงของแพรวาหยุดลงเธอจ้องมองไปที่พรรษิษฐ์สักพักใหญ่เธอจึงพูดขึ้นมาว่า“เพราะว่าฉันเป็นพี่สาวของเธอแต่ฉันไม่ได้เป็นหนี้เธอและก็ไม่ได้เป็นหนี้บ้านหลังนี้ด้วย” เธอค่อยๆดึงมือออกจากมือของพรรษิษฐ์และพูดด้วยท่าทีที่ไม่แยแสว่า“การเลี้ยงดูของพ่อในวันนั้นวันที่พ่อมอบหนูให้กับเทพภพหนูก็ตอบแทนอย่างสมบูรณ์แล้วหลังจากนี้หนูจะไม่ยอมทำอะไรแบบนี้อีกลาก่อน” เมื่อพูดจบเธอก็เดินออกจากประตูไป ในห้องรับแขกแพรใจยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นเช็ดเล็บมือและนั่งเท้าคางมองเธอเดินออกไป “ดูเหมือนว่าวัดเล็กๆแห่งตระกูลขุนศึกเม็งรายยังไม่สามารถรองรับพระพุทธรูปองค์ใหญ่ของพ่อได้มาได้ไม่กี่วันก็ต้องรีบย้ายออกไปหล่ะดูเหมือนว่าข้างนอกจะทำอะไรก็ค่อนข้างสะดวกกลับมามีแต่คนคอยควบคุมมันไม่โอเคเลยใช่ไหม? แพรวาหันกลับมายิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาทำให้แพรใจหน้าชาและขนลุกซู่ถึงเธอยังอยากจะพูดอะไรอีกแพรวาก็ไม่ได้สนใจและเดินห่างออกไปแล้ว หลังที่ออกจากบ้านตระกูลขุนศึกเม็งรายแพรวาถอนหายใจออกมาจากนั้นก็ขึ้นรถแล้วพูดกับพนักงานย้ายของว่า“คุณลุงคะช่วยหนูขนของไปไว้ที่ที่อยู่นี้หน่อยค่ะ” เธอพูดพลางยื่นโทรศัพท์มือถือให้พนักงานย้ายของดูโลเคชั่นที่เธอต้องการไป อีกฝ่ายมองหน้าอย่างลังเลก่อนจะพูดว่า“ที่คุณจรณ์พูดกับผมมันไม่ใช่ที่นี่นะครับ” “คุณลุงไปส่งตามที่อยู่ที่ฉันบอกก็พอแล้วค่ะส่วนเรื่องคุณจรณ์หนูไปอธิบายได้” เมื่อจ่ายเงินให้กับบริษัทขนของแล้วโดยปกติพนักงานจะรับฟังคำขอของลูกค้าคนขับรถก็ไม่ได้สงสัยอะไรขับรถไปส่งของตามที่อยู่ที่แพรวาบอก จิตราช่วยเช่าคอนโดให้กับแพรวาที่ฟาเวอร์คอนโดเป็นพื้นที่ขนาดกลางเป็นอสังหาริมทรัพย์ใหม่ที่ตั้งอยู่แถบชานเมือง คอนโดไม่ใหญ่หนึ่งร้อยแปดสิบตารางวาการตกแต่งก็ถือว่าไม่เลวเฟอร์นิเจอร์พร้อมใช้งานทั้งหมดหลังจากที่แพรวาให้พนักงานขนของเอาของมาส่งถึงห้องรับแขกแล้วเธอก็ให้พนักงานกลับไป กระเป๋าเดินทางของเธอมีไม่มากมีเพียงแค่เสื้อผ้าที่เธอชอบใส่เป็นประจำและก็มีเป็นพวกของประดับจึงใช้เวลาไม่มากเธอก็จัดของเสร็จ ท้องฟ้าใกล้มืดปิยะวัฒน์โทรมาหาเธอแล้วถามเธอว่า“คุณให้คนเอากระเป๋าเดินทางย้ายไปที่ไหน?” ฝ่ายตรงข้ามถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่นุ่นนวนเท่าไหร่ “ก่อนหน้านี้ฉันให้จิตราช่วยเช่าคอนโดแล้วเรื่องตกแต่งอะไรก็ทำเสร็จแล้วเงินก็จ่ายแล้วจะคืนก็คืนไม่ทันแล้วฉันก็เลยคิดว่าถ้าไม่อยู่มันก็น่าเสียดายแย่ดังนั้นฉันก็เลยให้คนขับรถช่วยเอาของมาส่งที่นี่” ปิยะวัฒน์ไม่ได้พูดอะไรแต่บรรยกาศในโทรศัพท์อีกฝั่งดูไม่ค่อยจะดีนัก แพรวาเม้มปากก่อนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า“ที่นี่คอนโดโคตรดีเลยเงียบด้วยและมันก็สะดวกด้วยถ้าคุณจะมาบ่อยๆก็ไม่มีปัญหา…” “ทำไมไม่อยากพักอยู่กับผม?” เขายังคงถือสายพูดกับเธอจากนั้นก็ถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง แพรวาพยายามกลั้นน้ำตาไว้ก่อนที่จะตอบว่า“ฉันแค่อยากจะมีบ้านเป็นของตัวเองไม่ว่าใครก็ไม่สามารถไล่ฉันออกไปได้” ปิยะวัฒน์เม้มปากก่อนที่จะถอนหายใจแล้วพูดว่า“ผมเป็นคุณบอกให้คุณมาไม่มีทางไล่คุณไปไหนหรอก” แพรวายิ้มก่อนที่จะตอบว่า“ฉันรู้ค่ะ”อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่ จากนั้นทั้งสองก็เงียบไปสักพักปิยะวัฒน์ก็ถามขึ้นมา“คอนโดของคุณอยู่ที่ไหนเดี๋ยวผมไปรับคุณไปกินข้าว” แพรวาบอกที่อยู่กับปิยะวัฒน์จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ มีสิ่งหนึ่งที่เธอกับปิยะวัฒน์เหมือนกันคือพวกเขาเป็นคนที่ใส่ใจครอบครัว ปิยะวัฒน์บอกกับเธอว่าจะพาเธอไปกินข้าวเธอก็คิดว่าจะไปกันแค่สองคนแต่พอไปถึงกลับพบคนอีกจำนวนนึง สถานที่จัดงานเลี้ยงคือลานปิ้งย่างเป็นสถานที่สะดวกสบายมีแผงขายของเล็กๆแต่ว่าสภาพแวดล้อมค่อนข้างเงียบ เมื่อพวกเขาไปถึงนอกจากจะมีกองไฟอยู่ข้างแม่น้ำแล้วยังมีคนสองคนกำลังนั่งตกปลาอยู่ริมฝั่งแม่น้ำจากนั้นก็มีเสียงตะโกนขึ้นมาว่า“พี่ใหญ่มาแล้ว” ทุกคนวางมือจากกิจกรรมของตัวเองแล้วมานั่งรวมกันอยู่ที่ข้างๆกองไฟ แพรวารู้สึกงงเพราะว่าปิยะวัฒน์ไม่ได้บอกเธอก่อนว่าเขาจะนัดเจอกับเพื่อนๆดังนั้นแพรวาจึงแต่งตัวสบายๆเมื่อได้พบกับผู้คนเยอะขนาดนี้แพรวาจึงรู้สึกเขินเล็กน้อย “พี่ใหญ่วันนี้พี่มาเป็นคนสุดท้ายพูดมาว่าจะให้ลงโทษยังไงดี?” เสียงที่พูดออกมานั้นเป็นน้ำเสียงขี้เล่นแพรวาหันไปมองอีกฝั่งเขาน่าจะอายุมากกว่าเธอประมาณสองหรือไม่ก็สามปีรูปร่างหน้าตาก็หล่อพอใช้ได้น้ำเสียงที่พูดไม่ได้จริงจังอะไรสวมกางเกงลายดอกตัวเดียวเมื่อกี้มีคนนั่งตกปลาอยู่ริมแม่น้ำซึ่งคนคนนั้นก็คือเขา ฝั่งตรงข้ามมองเธอแล้วก็ยักคิ้วพร้อมยิ้มให้เธอก่อนจะพูดขึ้นว่า“พี่สะใภ้ฉันคือฐานทัตเธอสามารถเรียกฉันว่าพี่ห้าก็ได้” ฐานทัต……….. แพรวาเหลือบไปมองปิยะวัฒน์ปิยะวัฒน์กระซิบเธอเบาๆว่า“น้องชายของบริวัตร” ฐานทัตหันมายิ้มแล้วพูดว่า“พี่ของฉันเป็นลูกคนที่สองแต่เมื่อเธออยู่ต่อหน้าเขาเธอห้ามเรียกเขาว่าพี่สองน่ะเขาจะโกรธเธอได้” “พี่สะใภ้สวัสดีครับผมชื่อนวีนเป็นลูกคนที่สี่”คนที่พูดก็คือคนที่นั่งตกปลาอยู่กับฐานทัตเมื่อสักครู่นี้เขาเป็นผู้ชายที่สวมแว่นตาเป็นผู้ชายร่างบางดูเป็นสุภาพบุรุษเวลาที่เขาพูดเขาจะพูดช้าๆชัดถ้อยชัดคำดูดูแล้วเขาน่าจะมีความน่าเชื่อถือมากกว่าฐานทัตแล้วจากนั้นนวีนก็พูดต่อว่า“คนที่นั่งอยู่ข้างผมชื่อว่าธารณ์เป็นลูกคนที่สาม” ฐานทัตได้พูดแทรกนวีนขึ้นมาจากนั้นบทสนทนาที่ดุเดือดก็ได้เริ่มขึ้น“พี่สะใภ้ควรอยู่ให้ห่างจากผู้ชายประเภทนี้พวกเราที่อยู่ที่นี้นับว่าเขาเป็นคนที่หลายใจที่สุดผู้หญิงที่เขาควงมากที่สุดก็ไม่เกินสองเดือนหลายใจแบบไม่เกรงกลัวพระเจ้ากันเลยทีเดียว” “ธารณ์มาแล้ว” นวีนกระซิบให้ฐานทัตหุบปากหยุดพุด เมื่ออีกฝ่ายเดินมาถึงใกล้ๆแพรวาจึงเห็นหน้าของธารณ์แบบชัดๆ เป็นคนที่ดูดีสัดส่วนสูงหัวของเขาแทบจะเหมือนกับปิยะวัฒน์เลยแต่รูปร่างหน้าตาค่อนข้างอ่อนโยนแต่กลับดูท่าทางก้าวร้าวมุมตาข้างซ้ายของเขามีไฝสีแดงเล็กๆหนึ่งเม็ดผมยาวและมัดผมหางม้าไว้ด้านหลังถ้าหากมองแบบผิวเผินก็จะรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่หยิ่งยโสแต่เมื่อเขาได้มายืนต่อหน้าคุณจะไม่มีความรู้สึกนั้นอีกต่อไปเลยนี้เป็นผู้ชายที่ไม่ได้มีอะไรด้อยไปกว่าปิยะวัฒน์เลย “พี่สะใภ้สวัสดีครับ” เขายิ้มเล็กน้อยจากนั้นผิวปากแล้วยกมือขึ้นไปลูบปากของเขาด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ แพรวาจ้องไปที่กิริยาที่เขาแสดงออกเธอแอบผิดหวังเล็กน้อยผู้ชายคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าเขาเกือบจะดูดีทุกอย่างแล้วเชียว “สวัสดีค่ะฉันชื่อแพรวา” พี่สะใภ้คุณไม่ต้องแนะนำตัวทุกคนก็รู้จักคุณหมดแล้วฉันยังเป็นแฟนละครของคุณด้วยน่ะ” ฐานทัตยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า“เมื่อกี้พี่สะใภ้ยังเซ็นชื่อบนเสื้อของฉันอยู่เลย” “นายชอบดูละครที่วีตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ?” ธารณ์พูด“เกรงว่าจะเอาไปให้สาวๆพวกนั้นชอบอกชอบใจล่ะมั้ง”