ตอนที่73อย่ารังแกพี่ใหญ่ต่อหน้าพี่สะใภ้

ต๭นที่73อย่ารังแกพี่ใหญ่ต่อหน้าพี่สะใภ้ “แพ้แล้วหรอ?” น้ำเสียงของเขายังคงปกติดีไม่ท่าทีที่จะโกรธเลยสักนิด แพรวาก้มหน้าก้มตาพูดอย่างรู้สึกผิด“ให้ฉันถอดเองก็ได้น่ะ” ปิยะวัฒน์จ้องมองเธออย่างเอ็นดูแล้วก็เอามือไปลูบหัวเธอจากนั้นก็พูดว่า“คุณอยากถอดหรอกลับบ้านค่อยถอดให้ผมดูก็แล้วกัน” “อ่า…..เหมือนจะมีอะไรติดคอ” ฐานทัตเอามือทำท่าจับที่คอและทำเหมือนกำลังจะอาเจียน นวีนนั่งเอามื้อเท้าคางยิ้มแล้วพูดว่า“ฉันอยากจะเห็นรูปร่างของพี่ใหญ่เข้าแล้วหล่ะสิ” ธารณ์จับมือถือขึ้นมาแล้วพูดขึ้นว่า“ถ่ายรูปไว้ได้ไหม?” ปิยะวัฒน์เหลือบไปมองจากนั้นก็พูดว่า“ถ้าไม่อยากแต่งหญิงแล้วโดนจับถ่ายรูป” ธารณ์เม้นริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า“แค่หยอกเล่นนิดเดียวเอง” ฐานิตเท้าคางแล้วพูดว่า“แล้วฉันต้องหลับตาไหมเนี้ย?” ฐานทัตหลับตาปริบๆก่อนพูดว่า“แม่สาวน้อยฐานิตเธอยังจะต้องหลบอะไรอีกในเมื่อตอนเด็กเธอยังเคยเห็นฉันแก้ผ้าอยู่เลยเธอจำไม่ได้แล้วหรอ?” “อี๋！” “อย่ามัวลีลารีบถอดเร็วเลยอีกสักพักเราจะได้กินปลากัน” ปิยะวัฒน์เหลือบตาไปมองพวกเขาแล้วใช้มือค่อยๆไปปลดกระดุมเสื้อ แต่ว่าเขาปลดแค่สามเม็ดเท่านั้นปกเสื้อเพิ่งเปิดออกถึงหน้าอกเท่านั้นบนเรือนร่างของเขาเต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดเรียงตัวกันอย่างสวยงาม เขาปลดกระดุมแล้วครึ่งนึงจากนั้นก็ถอดรองเท้าถุงเท้าการกระทำของเขาเชื่องช้าราวกับเต้นรำแพรวารู้สึกพออกพอใจ เมื่อเขาถอดร้องเท้ากับถุงเท้าเสร็จเขาก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ ฐานทัตรู้สึกไม่พอใจจึงตะโกนออกไปว่า“สี่ชิ้นน่ะทำไมไม่ถอดหล่ะจะกลืนน้ำลายตัวเองไม่ได้น่ะ” “ฉันก็ถอดครบสี่ชิ้นแล้วไม่ใช่หรอ?” ปิยะวัฒน์ค่อยๆนับให้ทุกคนดู“รองเท้าสองข้างถุงเท้าสองข้างมีอะไรที่ไม่ถูกอีกหรอ?” ฐานทัต……… แพรวายกนิ้วให้ปิยะวัฒน์ในใจแน่นอนว่าปิยะวัฒน์เป็นคนที่เจ๋งมากเมื่ออยู่ในเวลาที่จำเป็นเขาสามารถแก้ปัญหาเอาตัวรอดได้อย่างสบายๆ “ถุงเท้ากับรองเท้าทำไมไม่นับเสื้อผ้า!ไม่ได้ไม่ได้แบบนี้ไม่นับ!” “ไม่นับหรอ?” ปิยะวัฒน์มองไปรอบๆแล้วถามทุกคนว่า“ทุกคนคิดว่าแบบนี้นับไหม?” “ฮ่าฮ่า”นวีนพูดขึ้นมา“พี่ห้ากติกาของเกมนี้พี่ไม่พูดให้มันชัดเจนกว่านี้ดังนั้นพี่ใหญ่ทำแบบนี้ก็นับว่าไม่ผิดกติกา” ธารณ์หยักไหล่แต่สีหน้าของเขาก็ยังดูเฉยๆ ฐานทัตลดสายตาลงไปมองฐานิตแล้วพูดว่า“ฐานิตเธอมาอยู่ข้างเดียวกับฉันได้น่ะ” ฐานิตยกน้ำขึ้นมาดื่มก่อนจะพูดว่า“คุณไม่ได้บอกตั้งแต่แรกว่าไม่นับถุงเท้ากับรองเท้า” ฐานทัต………. ปิยะวัฒน์เม้มปากแล้วพูกว่า“เอาอย่างนี้ไหมเรามาเล่นกันอีกรอบรอบนี้คนแพ้ต้องถอดหมดเลยเป็นไงดีไหม?” ฐานทัตยังอ่อนกว่าปิยะวัฒน์ความคิดยังตามไม่ทันปิยะวัฒน์เขาจึงตอบตกลงอย่างไม่ทันได้คิดอะไร “มาสิมาใครกลัวใครให้มันรู้” เมื่อพูดจบก็เริ่มเลือกไพ่ ปิยะวัฒน์ลากเก้าอี้ตัวนึงไปนั่งอยู่ด้านหลังแพรวาจากนั้นกระซิบเธอว่า“ผมบอกคุณลง”จากนั้นแพรวาพยักรับทราบ ความจริงแล้วปิยะวัฒน์ไม่ได้มีแต่ความสามารถในการทำงานเพียงอย่างเดียวแต่เขายังเป็นนักพนันตัวฉกาจที่สุดในสามโลกเลยก็ว่าได้ดังนั้นเขาจึงเอาชนะฐานทัตได้อย่างราบคาบ ตอนที่ฐานทัตเทพถอดเสื้อผ้าออกเขาเหมือนกับไก่ฟ้าสีขาวที่กำลังยืนอยู่ริมหนองน้ำปิยะวัฒน์ยื่นความต้องการมาอีกหนึ่งข้อคือ“จับปลาขึ้นมาด้วย” ฐานทัต……. เหตุการณ์นี้เป็นบทเรียนที่ลึกซึ้งให้กับฐานทัตในภายหลังได้เป็นอย่างดีว่าอย่ารังแกลูกพี่ต่อหน้าภรรยาไม่อย่างนั้นจะตายศพไม่สวยได้ ขณะที่ทุกคนกำลังกินปลาย่างอยู่นั้นฐานทัตกำลังเปลือยกายจับปลาอยู่ในแม่น้ำ เทคนิคการย่างปลาของปิยะวัฒน์ไม่ต้องพูดถึงเธออยู่กับเขามาสามปีแล้วมารอบนี้มันเป็นเพียงการฟื้นฟูความเข้าใจทั้งหมดของปิยะวัฒน์ต่อหน้าแพรวา ปลาย่างของเขานุ่มและรสชาติอร่อยมากแน่นอนว่าอาจเป็นเพราะวันนี้บรรยากาศดีมากๆจึงทำให้กินอะไรเข้าไปก็รู้สึกอร่อยไปหมด เมื่อทุกคนกินใกล้จะเสร็จแล้วในที่สุดฐานทัตก็จับปลาได้หนึ่งตัวจึงได้รับอนุญาตจากปิยะวัฒน์ให้ขึ้นฝั่งได้ แพรวารีบหยิบผ้าขนหนูส่งให้กับเขา ฐานทัตจามและหดตัวอยู่ในผ้าขนหนูจากนั้นพูดขึ้นว่า“พี่สะใภ้คุณช่วยเดินไปเอาน้ำร้อนที่รถให้หน่อยวางอยู่ในเบาะด้านหลัง” “ได้คุณรอแป๊บนึงน่ะ” แพรวาพูดจบเธอก็เดินตรงไปที่รถซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล ในขณะที่แพรวากำลังเดินไปถึงและกำลังจะเปิดประตูรถก็พบว่าฐานิตได้ถือถ้วยน้ำร้อนออกมาแล้ว เธอหยุดอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้มขึ้นมาขณะที่เธอกำลังจะเดินไปเธอถามแพรวาขึ้นว่า“เขาทำไมให้คุณมาที่นี้?” แพรวาหยุดเดินก่อนจะหันไปมองฐานิตแล้วถามกลับไปว่า“คำถามนี้ฉันคิดว่าคุณควรไปถามคุณปิยะวัฒน์เองนะคะ” ฐานิตเม้มปากก่อนจะพูดว่า“คุณไม่ต้องมาเล่นลิ้นกับฉันฉันอยากรู้โดยปกติมีหลายวิธีที่ฉันรู้อย่างไรก็ตามการที่คุณสามารถให้เขาพาคุณมาที่นี่ได้นับว่าคุณมีความสามารถมากเลยทีเดียวแต่ฉันขอเตือนอย่างนึงอย่าโลภมากเกินไป” แพรวาขมวดคิ้วด้วยความงงแต่อีกฝ่ายได้ถือถ้วยน้ำเดินห่างตรงไปยังกองไฟแล้ว คืนนี้จนกระทั่งถึงกลางดึกปาร์ตี้กองไฟก็ได้สิ้นสุดลงเพราะว่าต้องขับรถกลับดังนั้นทุกคนจึงไม่มีใครดื่นเหล้า ในระหว่างทางขับรถกลับปิยะวัฒน์เปิดประทุนให้ลมเย็นประทะใบหน้าเขารู้สึกสดชื่นมาก แพรวาถอนหายใจในใจของเธอเต็มไปด้วยความพออกพอใจ ปิยะวัฒน์หันมายิ้มให้เธอก่อนจะถามว่า“มีความสุขไหม?” แพรวายิ้มแล้วตอบว่า“มีความสุขมากพวกเขาเป็นเพื่อนของคุณหมดเลยหรอ?” “พวกเราโตมาด้วยกันและก็ยังมีบริวัตรด้วย” แพรวายิ้ม“ฉันก็นึกว่าคุณจะไม่มีเพื่อนซะอีก” เขาเริ่มให้แพรวาได้เขามาสัมผัสกับเพื่อนๆของเขาการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ไม่รู้ว่าสำหรับแพรวามันดีหรือไม่ดีแต่เส้นกั้นที่อยู่สุดลึกของหัวใจกลับกำลังพังทลาย เธอเองก็ไม่รู้ว่ามันถูกทำลายไปตั้งแต่เมื่อไหร่พอรู้อีกทีมันก็ไม่สามารถควบคุมได้แล้ว…………… ปิยะวัฒน์ไม่ได้พาเธอไปส่งที่ฟาเวอร์คอนโดแต่กลับพาเธอไปที่เรสสิริคอนโด เมื่อเปิดประตูเขามาเขาก็ผลักเธอไปที่ประตูแล้วก้มลงจูบเธอ การกระทำของเขาดุเดือดมากจึงทำให้เธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อยเธออ้าปากค้างแล้วคว้าไหล่ของเขาจากนั้นเธอก็มองเขาแล้วจูบเขาตอบ กิจกรรมมีมาตลอดทางจนถึงห้องนั่งเล่นแล้วไปต่อที่ห้องนอนคืนนี้ปิยะวัฒน์คึกคักเป็นพิเศษจนในที่สุดแพรวารับไม่ไหวจนทำให้เธอหลับไป เวลาประมาณตีสามกว่าๆแพรวารู้สึกอยากจะอาเจียนขึ้นมาจึงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ เมื่อเธออาเจียนไปได้สักพักก็กลับเข้ามาพักแต่ไม่นานเธอก็รู้สึกอยากอาเจียนขึ้นมาอีกเป็นแบบนี้หลายรอบมากทำให้ปิยะวัฒน์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาหันไปเปิดไฟแล้วมองหน้าที่ซีดเผือดของแพรวาเขาเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเธอแล้วถามว่า“ไม่สบายตรงไหนหรอ?” แพรวาขึ้นไปบนเตียงและตอบด้วยน้ำเสียงที่ไร้เรี่ยวแรงว่า“อาจะเป็นเพราะเมื่อคืนกินเยอะไปหน่อยฉันเพิ่งจะกินยาลงไปพักผ่อนซักหน่อยคงไม่มีปัญหาอะไรแล้วหล่ะ”