ตอนที่75พรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกัน

ต๭นที่75พรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกัน “มีด้วยหรอ?”นิรมลแสดงออกด้วยท่าทางที่คาดไม่ถึง“บางทีฉันคิดว่าอาจจะเป็นแฟนคลับของเธอเพราะว่าตั้งแต่เธอเข้าสู่วงการบันเทิงมีคนเข้ามาขอเบอร์โทรศัพท์เธอเต็มไปหมดเลยบางที่ฉันก็แยกไม่ออกว่าใครเป็นใครขอโทษด้วยน่ะ” เธอทำไมต้องขอโทษด้วยท่าทางที่จริงจังขนาดนั้นซึ่งแพรวาเองก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว “ฉันแค่รู้สึกว่าไม่ได้เจอกันนานทุกคนเปลี่ยนไปเยอะมาก” “มันก็หลายปีมาแล้วเนอะจะไม่เปลี่ยนได้ไง” นิรมลยกชาขึ้นมาจิบก่อนจะพูดว่า“แพรวาสถานะของเธอตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วปาร์ตี้แบบนี้เธอเข้าร่วมน้อยๆหน่อยจะดีกว่าก็เหมือนที่เธอพูดว่าทุกคนเปลี่ยนไปหมดแล้วใครๆก็ไม่ใช่นักเรียนที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายในโรงเรียนแล้วเธอเองก็เป็นบุคคลสาธารณะใครๆเขาก็อยากจะได้ประโยชน์จากข่าวๆน้อยๆทั้งนั้นแหละซึ่งมันค่อนข้างจะเป็นภัยกับตัวเธอเอง” แพรวาอึ้งกับคำพูดของเพื่อนสาวไปพักนึงก่อนที่จะยิ้มแล้วพูดว่า“เธอคิดมากเกินไปแล้วทุกคนมารวมตัวกันก็เพราะคิดถึงเพื่อนที่ร่วมชั้นกันมาตั้งสี่ปีใครจะมาคิดร้ายแบบนั้นและอีกอย่างฉันเองก็ไม่ใช่ซุปเปอร์สตาร์อะไรขนาดนั้น” “แต่ระวังตัวไว้ก็น่าจะดีกว่า” แพรวาไม่อยากสนทนากับเธอในประเด็นนี้จึงถามว่า“ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าเธอจะเปลี่ยนโรงเรียนเป็นไงบ้างสมัครผ่านหรือยัง?” “ยังเลยสิ้นเดือนนี้ถึงจะแน่นอน” เมื่อพูดจบประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามาปิยะวัฒน์กำลังถือของกินยืนอยู่ตรงนั้นเขาเหลือบเห็นนิรมลจากนั้นเขาก็เดินเข้ามา” นิรมลลุกขึ้นยืนแล้วก้มหัวให้ปิยะวัฒน์เพื่อเป็นการทักทายจากนั้นเธอก็หันหน้าไปหาแพรวาแล้วพูดว่า“งั้นฉันขอตัวกลับก่อนน่ะเดี๋ยววันหลังฉันจะมาเยี่ยมเธอใหม่” “โอเคเดินทางปลอดภัยน่ะ” แพรวายกมือขึ้นโบกลาเพื่อนสาวเมื่อนิรมลออกไปแล้วเธอทำท่าทางสูดดมกลิ่นอาหารจากนั้นดวงตาของเธอเปร่งประกายขึ้นทันที“โจ๊กไข่?” ปิยะวัฒน์ยกโต๊ะมาแล้ววางถุงอาหารลงจากนั้นเขาก็เปิดมัน ทันทีที่เปิดออกกลิ่นค่อยๆฟุ้งออกมาทำให้แพรวาทนไม่ได้จนต้องอุทานออกมา“หอมมากอ่ะ” ปิยะวัฒน์เม้มปากแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้างจากนั้นเขาก็เปิดโน๊ตบุ๊คนิ้วจิ้มคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอกินอิ่มแล้วปิยะวัฒน์ปิดโน๊ตบุ๊คลง ปิยะวัฒน์เก็บขยะที่อยู่บนโต๊ะใส่ถุงแล้วมองไปที่นาฬิกาก่อนจะพูดว่า“ผมต้องไปบริษัทตอนบ่ายผมจะให้จรณ์มารับคุณออกจากโรงพยาบาลมีปัญหาอะไรก็รีบโทรหาผมน่ะ” แพรวาพยักหน้า ปิยะวัฒน์ก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอจากนั้นก็หอบโน๊ตบุ๊คเดินออกจากห้องไป แพรวาอยู่โรงพยาบาลคนเดียวเบื่อมากหมอได้มาตรวจอุณหภูมิร่างกายหลายต่อหลายครั้งตอนบ่ายจรณ์ก็มารับเธอออกจากโรงพยาบาล คืนนี้ดึกมากปิยะวัฒน์เพิ่งจะกลับมา แพรวานอนทั้งวันตอนที่อยู่โรงพยาบาลพอตกถึงดึกเธอก็ไม่รู้สึกง่วงเลยเมื่อปิยะวัฒน์กลับมาเธอยังนั่งที่โซฟาดูรากการ” ได้ยินเสียงเปิดประตูเธอกระโดดขึ้นจากโซฟาปิยะวัฒน์จากที่เหนื่อยๆพอได้เห็นเธอมีแรงแบบนี้เขาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้หัวใจของเขาชื้นขึ้นมาทันทีเพราะว่ามีคนนึงอยู่ดึกขนาดนี้เพื่อรอเขากลับมา เขาถอดสูทออกแล้วไปแขวนไว้จากนั้นก็เดินเข้ามาบีบแก้มเธออย่างหมั่นเขี้ยว“ทำไมยังไม่นอนร่างกายหายดีแล้วหรอ?” “ตอนกลางวันนอนไปเยอะแล้วตอนกลางคืนก็เลยนอนไม่หลับและก็อยากรอให้คุณกลับมา” แพรวาลุกจากโซฟาจากนั้นก็ก้มลงไปช่วยเขาถอดเน็คไทเขาก้มลงมองใบหน้าเล็กๆเขาอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงไปจูบเธอ แพรวาใช้มือคล้องคอเขาลงมาและกระซิบเขาว่า“คิดถึงคุณ” ความขี้อ้อนของเธอทำให้ปิยะวัฒน์ทนไม่ได้เขาก้มลงไปอุ้มเธอขึ้นมาแล้วกระซิบข้างๆหูของเธอว่า“ไหนขอผมดูหน่อยว่าคิดถึงมากขนาดไหน” ที่แรกก็คิดวาปิยะวัฒน์จะทำเหมือนทุกๆครั้งคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายเพียงแค่จะอุ้มและจูบไปจูบมาจับไปจับมาสุดท้ายแล้วจะมาถึงห้องน้ำได้ ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำไหลทั้นใดนั้นแพรวาก็คิดสงสัยขึ้นมาว่าวันนี้ร่างกายของเธอจะต้องตกเป็นของปิยะวัฒน์ไหมนะ” เมื่อปิยะวัฒน์ออกมาเธอก็ขึ้นขี่บนร่างกายของเขาแล้วเธอก็กัดริมฝีปากของเขาเบาๆจากนั้นก็กระซิบเขาว่า“ที่รักคะ” เห็นได้ชัดว่าปิยะวัฒน์หายใจดูหนักแน่นขึ้นเขากระซิบเธอเบาๆ“อย่าจุดไฟสิผมไม่อยากทำถึงครึ่งทางแล้วโดนคุณอ้วกใส่ผม” แพรวา……… เธอโกรธแล้วก็กัดที่ไหล่เขาหนึ่งครั้งแล้วก็กระโดดลงมาอย่างไม่เต็มใจ ปิยะวัฒน์ยิ้มออกมาอย่าพอใจแล้วดึงเธอเขามากอดไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า“เรื่องแต่งงานคุณคิดอย่างไงบ้างแล้วมีคำตอบให้ผมหรือยัง” แพรวาอึ้งไปสักพักจากนั้นเธอก็เงยหน้ามองดวงตาของเขา ดวงตาทั้งสองของปิยะวัฒน์ดูจริงจัง แพรวากำที่นิ้วมือแล้วถามกลับไปว่า“คุณคิดดีแล้วหรอถ้าหากว่าคุณแต่งงานกับฉันแล้วคุณแอบไปนอกใจฉันฉันไม่สามารถแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นได้ถ้าเกิดว่าคุณโดนฉันจับได้ขึ้นมาฉันจะตัดน้องชายคุณหลังจากที่แต่งงานแล้วคุณอาจจะเสียใจทีหลังฉันก็ไม่สามารถหย่าให้คุณได้ฉันเป็นคนค่อนข้างใจแคบผู้ชายที่เป็นของฉันไม่ได้คนอื่นก็ไม่มีทางได้ถ้าหากว่าในอนาคตคุณเจอคนที่ชอบแล้วอย่าจะหย่าเพื่อไปอยู่กับเขาฉันเองก็ไม่ยอมถ้าเป็นแบบนี้แล้วคุณยังจะอยากแต่งงานกับฉันอยู่ไหม?” ปิยะวัฒน์ยื่นขึ้นมาบีบที่แก้มของเธอแล้วยิ้มก่อนจะพูดว่า“ทำไมคุณถึงได้โหดขนาดนี้เมื่อก่อนไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย?” “แต่งงานกันและกับยังไม่ได้แต่งงานกันจะเหมือนกันได้ยังไงก่อนหน้าที่ยังไม่ได้แต่งงานฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะดูแลคุณแต่เมื่อแต่งงานไปแล้วฉันก็มีคุณสมบัตินี้ถึงแม้ว่าจะมีคุณสมบัตินี้ฉันก็จะไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนแล้วคุณก็จะไม่สามารถไปสนุกกับผู้หญิงคนอื่นและถึงแม้ว่าจะเหนื่อยหรือเบื่อคุณก็ต้องอยู่กับฉันแบบนี้คุณยังจะอยากแต่งงานอีกไหม?” “ฟังดูแล้วทำไมมันไม่มีอะไรดีเลย” ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้วและถอนหายใจออกมาเบาๆ หัวใจของแพรวามีร่องรอยการถูกทำร้ายมาก่อนเธอพูดออกไปว่า“ดังนั้นคุณควรคิดดีๆมันขึ้นอยู่ที่คุณแล้ว” “ถึงแม้ว่ามันจะไม่ดีขนาดไหนแต่ถ้าเราไม่ลองเราจะรู้ได้ยังไง?” เมื่อปิยะวัฒน์พูดจบเขาก็หันไปยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า“ยังมีความต้องการอะไรอีกไหมเราจะได้คุยกันให้เคลียเลยทีเดียว” การพูดคุยกันในครั้งนี้ทำให้แพรวาประหลาดใจ หัวใจของเธอเต้นแรงสังพักเธอก็ถามขึ้นมาว่า“พ่อกับแม่คุณเห็นด้วยหรือเปล่าถ้าคุณจะแต่งงานกับนักแสดงคนนึง?” ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้ว“คุณจะแต่งกับผมหรือว่าจะแต่งกับพวกท่าน?” แพรวา……… “………กับคุณ” “จะแต่งกับผมแล้วทำไมผมต้องรอให้พวกท่านเห็นด้วย” แพรวา…… โอเคปิยะวัฒน์คุณชนะแล้ว ปิยะวัฒน์เข้ามากอดเอวเธอจากทางด้านหลังแล้วพูดข้างๆหูเธอเบาๆว่า“พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปเปิดตัวตอนบ่ายเราไปจดทะเบียนสมรสกัน” แพรวาเงียบไปสักพักจากนั้นก็หันมาถามเขา“ทำไมเร็วจัง?” ปิยะวัฒน์ตอบเสียงเรียบๆ“อืมแบบนี้แหละคุณจะได้ไม่ต้องมีข้ออ้างที่จะไม่อยู่กับผม” แพรวา…….. ดังนั้นการแต่งงานก็คือเพื่อจะให้เธอนอนห้องเดียวกันกับเขา……. ภายใต้ข้อกำหนดของปิยะวัฒน์ธนชัยอนุญาตให้เธอลาหยุดได้สามวันในวันที่สองตอนเช้าปิยะวัฒน์ขับรถมารับเธอกลับไปยังบ้าน