ตอนที่78แต่งงานVSคนที่ไม่ได้เจอกันนาน

ต๭นที่78แต่งงานVSคนที่ไม่ได้เจอกันนาน แพรวาเหลือบไปเห็นในกล่องนั้นมีแหวนเพชรสองวงที่ทำอย่างปราณีตสีสันสดใสมองดูแล้วราคาน่าจะไม่เบาเลย เธอยื่นมือไปหยิบแหวนแต่งงานของผู้ชายขึ้นมาแล้วสวมไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเขาอย่างเบามือ นิ้วมือของเขาเรียวยาวมองดูแล้วสวยมาก ปิยะวัฒน์หันไปหยิบแหวนแต่งงานของผู้หญิงแล้วสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ แหวนมีขนาดค่อนข้างเล็กเมื่อสวมเข้าไปมันแน่นนิดหน่อยปิยะวัฒน์ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า“ค่อยซื้ออีกอันแล้วกัน” แพรวาดึงมือกลับมาเธอยิ้มก่อนจะพูดว่า“ไม่เป็นอะไรค่ะรอฉันผอมกว่านี้ก็ใส่ได้พอดีหล่ะแหวนแต่งงานจะเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ที่ไหน”มันเป็นลางไม่ดี ปิยะวัฒน์บีบหน้ารูปไข่ของเธอ“รีบซื้อเกินไปเลยไม่ได้วัดขนาดของคุณให้ดีก่อนขอโทษด้วยนะ” แพรวายังอยู่ในมือของเขาเธอพูดเบาๆ“เรื่องนี้มันไม่ได้สำคัญอะไรหรอก”สิ่งสำคัญมีเพียงคุณเพียงคุณเท่านั้น ขอลาหยุดสามวันแพรวาได้พักผ่อนแค่หนึ่งวันครึ่งวันที่สองตอนบ่ายก็ต้องกลับไปเริ่มต้นทำงานแล้ว” เธอขอลาป่วยแต่เมื่อตอนที่เธอกลับมาเธอเหมือนคนที่เกิดใหม่มีพลังที่เต็มเปี่ยม จิตราพูดแซว“ฉันว่าเธอป่วยยังมีพลังเยอะเหมือนคนได้เกิดใหม่หรือว่าหมอให้ยากับเธอผิด?” แพรวาชูมือข้างซ้ายไปอวดจิตรา“ประกาศข่าวจ้าเมื่อวานตอนบ่ายฉันไม่โสดแล้วน่ะ” “พลั๊ว____” น้ำพุ่งออกมาจากปากของจิตราจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นเอามือไปแตะที่หน้าผากของแพรวาจากนั้นก็พูดว่า“ไข้ก็ไม่มีนิแต่ทำไมถึงพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้” แพรวาตบมือของจิตราออก“ฉันพูดกับเธอจริงๆน่ะฉันกับปิยะวัฒน์เราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว” “จริงหรอ!” จิตรายังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ “ก็จริงน่ะสิไม่เชื่อเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาทะเบียนสมรสมาให้เธอดู” “ฉันไปพูดอย่างนี้ตอนนี้เธอแต่งงานกับมหาเศรษฐีมันเป็นความฝันที่มีผู้หญิงน้อยคนนักที่จะทำได้นับว่าเป็นความประสบความสำเร็จในชีวิตไหม?” “ไม่รู้ว่ามันเป็นความสำเร็จหรือเปล่าแต่ตอนนี้ก็แต่งงานจริงๆไปแล้ว” “มันเป็นสิ่งที่เธอต้องการแต่เธอกลับแกล้งทำเป็นไม่ต้องการมัน”จิตราจับที่คางพลางพูดอีกว่า“ก่อนหน้านี้ยังอยู่ในช่วงที่เลิกกันตอนนี้อยู่ๆก็บอกว่าแต่งงานแล้วฟังดูแล้วมันน่าเหลือเชื่อจริงๆไหนจะแหวนนี้อีกเห็นได้ชัดเลยว่ามันไม่ใช่ขนาดนิ้วของเธอแพรวาฉันขอบอกเธอน่ะว่าเรื่องแต่งงานผู้หญิงมันเป็นเรื่องที่ไม่ต้องทนถ้าเธอทนในสายตาผู้ชายมันเหมือนเป็นการลดคุณค่าของตัวเองลงเมื่อถึงเวลานั้นเขานับวันก็จะยิ่งได้ใจขนาดแหวนที่เธอใส่ไม่ได้เธอยังอดทนที่จะใส่มันแล้วยังมีอะไรที่เธอจะทนมันไม่ได้?” แพรวาเงียบก่อนพูดขึ้นว่า“จิตราถ้าหากว่าเธอไม่ทำแบบนี้แล้วสามารถไปแสดงความคิดเห็นเหล่านั้นลงบนหนังสือพิมพ์โดยเฉพาะแสดงความคิดเห็นในครอบครัวสุขสันต์ที่มีการแต่งงานที่มีความสุขรับรองว่าครอบครัวเหล่านั้นได้แตกแยกเพราะเธอ” “โถ่ที่รักให้เกียรติฉันขนาดนั้น!” “โอเคฉันรู้แล้วที่รักว่าเธอหวังดีกับฉันเธอก็ไม่สามารถพูดแบบนั้นได้อย่างน้อยพวกฉันก็แต่งงานกันแล้ว” จิตรายักไหล่“โอเคๆฉันขอให้พวกเธอรักกันนานๆรักกันจนแก่เฒ่า” “ขอบใจน่ะจิตรา”แพรวายิ้มแล้วยกมือขึ้นไปถอดสร้อยที่คอออกแล้วเอาแหวนคล้องเข้าไปในสร้อยเส้นนั้นจากนั้นเธอก็สวมสร้อยเข้าไปที่คอเหมือนเดิม “จะว่าไปเธอก็ไม่สามารถจะปกปิดไปได้ตลอดเวลาหรอกปิยะวัฒน์เขามีท่าทียังไงเขาต้องการแต่งงานแบบลับๆหรอ?และอีกอย่างพ่อแม่ของเขาว่ายังไงบ้าง?ครอบครัวของเธอหล่ะมีท่าทียังไงน้องสาวเธอคนนั้นไม่ใช่โคตรชอบปิยะวัฒน์หรอกหรอ?ไม่มีปัญหาใช่ไหม? แพรวาเงียบไปพักนึงแล้วลดตาต่ำลงมองสร้อยเส้นนั้นก่อนพูดว่า“เขาไม่ได้พูดกับพ่อแม่ของเขาส่วนฉันนอกจากเธอแล้วฉันก็ไม่ได้พูดให้ใครฟังแม้กระทั่งนิรมล” จิตราอ้าปากค้าง“พวกเธอสองคนเตรียมที่จะแต่งงานกันแบบลับๆจริงๆหรอ?” “ไม่รู้” “ไม่รู้?” จิตรา“เธอยังต้องสับสนอะไรอีกกับการแต่งงาน?” แพรวาลดตาต่ำลงแล้วพูดเสียงเบา“หวังว่าหลังจากที่เลิกกันอย่ารู้สึกสับสนแบบนี้ก็ดีแล้ว” “ปากเสียเพิ่งจะแต่งงานไปก็มาแช่งตัวเองให้หย่า?” แพรวายิ้มก่อนพูดว่า“ฉันแค่ค่อนข้างเข้าใจว่าตัวเองไม่มีอะไรจะรักษาเขาไว้ได้” การแต่งงานครั้งนี้สำหรับเขาแล้วอาจจะเป็นเหมือนเกมที่น่าเบื่อสำหรับเธอแล้วกลับเป็นเหมือนความสุขที่ขโมยมาเธอเพียงคิดว่าอยากจะเพลิดเพลินกับมันก่อนที่มันจะจบลง เมื่อหัวข้อสนทนาเรื่มเศร้าจิตราก็รีบเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น“เออใช่สิธนชัยเพิ่งพูดกับฉันว่าตอนเย็นนี้มีงานพบปะและเขาต้องการให้เธอเข้าร่วมดูเหมือนว่าเขาจะแนะนำงานให้กับเธอคนส่วนมากก็ไปกันทั้งนั้นเธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้แล้วหล่ะ” “รู้แล้วค่ะคุณจิตรา” ทีมงานมากกว่าครึ่งเข้าร่วมงานพูดรวมๆการถ่ายทำในครั้งนี้ค่อนข้างราบรื่นดังนั้นงานพบปะในคืนนี้นับว่าเป็นการฉลองล่วงหน้าสำหรับละครเรื่องนี้ด้วย แพรวามาถึงค่อนข้างเร็วเพราะเมื่อคืนปิยะวัฒน์ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองได้ควบคุมการเข้าออกบ้านของเธอโดยถ้าวันไหนไม่มีถ่ายละครต้องกลับบ้านไม่เกินสี่ทุ่ม ดังนั้นเธอจึงรีบมารีบกลับ คืนนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินหลวมๆและสวมกางเกงยีนส์สีเทาเข้มความลึกความเข้มของสีดูแล้วก็ไม่เลว ธนชัยสองวันแล้วที่เขาไม่เห็นเธอเขากังวลกับร่างกายของเธอเมื่อขณะที่ทุกคนกำลังร้องเพลงเขาเดินมานั่งต่อหน้าแพรวาแล้วถามด้วยความห่วงใยว่า“แพรวาร่างกายดีขึ้นบ้างแล้วหรือยัง?” แพรวายิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะพูดว่า“ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะขอบคุณนะคะ” ธนชัยเม้มปากก่อนจะพูดขึ้นว่า“ขอบคุณฉันอะไรกันตอนที่เธออยู่ในกองถ่ายถูกคนรังแกฉันยังไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลยดูๆแล้วตอนนี้คุณเลือกถูกแล้วคุณอยู่ข้างๆคุณปิยะวัฒน์อย่างน้อยเขาก็สามารถปกป้องคุณได้” แพรวาเองก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร แต่ธนชัยกลับยิ้มออกมาก่อนจะพูดว่า“คุณอย่าคิดมากผมไม่ได้เป็นคนที่คิดว่าตังเองดีมากผมแค่แสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้เวลาผ่านไประยะสั้นๆผมเองก็แน่ใจว่าไม่สามารถเทียบกับเขาได้” แพรวาเม้มปากก่อนจะพูดว่า“ฉันเชื่อว่ามันต้องมีสักวัน” ธนชัยมีพรสวรรค์และมีความคิดสร้างสรรคนแบบนี้ความสำเร็จเป็นเพียงเรื่องของเวลาเป็นตัวกำหนด ขณะที่พูดคุยกันอยู่ประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามาจากด้านนอกจุนเฮิงสวมเสื้อกันลมสีดำยืนอยู่ข้างประตูยิ้มก่อนจะกล่าวทักทาย“ขอโทษด้วยนะทุกคนเพิ่งไปรับเพื่อนมาก็เลยมาสาย” ขณะที่เขาพูดอยู่ก็มีผู้ชายคนนึงยืนอยู่จากนั้นเขาก็ยิ้มก่อนจะแนะนำ“ขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักเพื่อนคนนึงชื่อชลธิดา” แพรวาหันไปมองตามที่มาของเสียงมองเห็นผู้ชายคนนึงสวมสูทสีเทายืนอยู่ข้างๆของจุนเฮิงเสื้อผ้าของเขาดูปราณีตติดด้วยกระดุมที่ทำจากคริสตัลอย่างงดงามผมเผ้าของเขาถูกตัดอย่างเรียบร้อยดูดีแม้กระทั้งเส้มผมข้างหลังก็ถูกจัดแจงอย่างระมัดระวังนี้นับว่าเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบมากๆคนนึง ใบหน้าของเขาคมคายมากแต่ดูรวมแล้วเขาเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนโยนดูเป็นนักวิชาการหน้าหล่อ ดวงตาของเขาสีดำขลับตอนที่เธอมองเขาอยู่นั้นเขาก็หันมาสบตาเข้ากับเธอพอดี ความรู้สึกตอนนั้นรู้สึกเหมือนอยู่ในวังวลอะไรสักอย่างเธอเกือบถูกดูดเข้าไปเธอรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังถูกมือกำเอาไว้ความรู้สึกตอนนั้นเธอแทบจะไม่ได้หายใจ มือของเธอสั่นอย่างห้ามไม่ได้น้ำส้มคั้นในแก้วสั่นไปด้วยเธอมองต่ำลงจากนั้นก็วางแก้วน้ำส้มคั้นไว้บนโต๊ะ