ตอนที่83 การคุมกำเนิด

ต๭นที่83 การคุมกำเนิด ที่ที่หลบฝนก็คือห้องครัวเตาในฟืนในชนบทเก่าที่พื้นที่สิบตารางเมตรไม่มีที่ให้ยืนมากฟ้าร้องและฟ้าผ่าด้านนอกบ้านม่านฝนหนาก่อตัวขึ้นที่ด้านนอกเธอไม่สามารถมองเห็นคนด้านนอก ตอนที่แพรวากำลังลังเลว่าจะอกไปด้านนอกดีหรือไม่ธามก็เดินมาอยู่ตรงหน้าเธอแล้วและดึงข้อมือของเธอเพื่อกลับเข้ามา “ทำไมยังเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ยอมเชื่อฟังแบบนี้” ในน้ำเสียงของเขามีความผ่อนคลายน้ำเสียงคุ้นเคยแพรวาตกอยู่ในภวังค์ความคิดเมื่อสติกลับมาเธอถูกเขาดึงให้นั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กถัดจากเตา เขานั่งยองๆจับมือของเธอวางไว้บนตักเปิดฝาเบตาดีนหยิบก้านสำลีและเทเบตาดีนลงไปเล็กน้อยช่วยเธอทายาอย่างระมัดระวัง บาดแผลด้านหลังมือของแพรวามีเลือดบางส่วนไหลออกมาเขาทำความสะอาดคราบเลือดเหล่านั้นอย่างระมัดระวังจากนั้นจึงหยิบพลาสเตอร์มาติดให้เธอ “เจ็บไหม” เขาเงยหน้าขึ้นแล้วกระซิบ แพรวาถอนมือออกอย่างรวดเร็วกดที่มุมริมฝีปากล่างเล็กน้อยซักครู่จึงพูดออกมาว่า“คุณธามฉันคิดว่าคุณจำคนผิดแล้วฉันไม่รู้จักคุณจริงๆ” “จำผิดเหรอ” ธามขมวดคิ้วเหล่ตามองเล็กน้อยยื่นมือออกมาและจับคางของเธอ“ชีวิตนี้แม้ว่าคุณจะกลายเป็นเถ้าถ่านฉันก็รู้จัก” เขากดเสียงลงพูดข้างหูเธอแต่ละคำเหมือนงูที่คายผิดปล่อยให้ทั้งตัวเธอรู้สึกไม่สบายใจ เธอต้องการถอยแต่ธามกลับเห็นรอยคิสมาร์คที่คอของเธอสีหน้าของเขาก็มืดหม่นและกดมือลงที่คอของเธอจ้องไปที่ร่องรอยบนคอกัดฟันพูดว่า“นี่คืออะไร” “เกี่ยวอะไรกับเธอ”แพรวาถูกเขาล็อคตัวทำให้หายใจไม่ทั่วท้องและดันเพื่อออกจากการถูกล็อคตัว ดวงตาของธามแดงกล่ำดึงเสื้อผ้าของเธอลงณตอนนั้นก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลังของแพรวา “ธามทำไมนายมาอยู่ตรงนี้” ธามถูกดึงความสนใจแรงในมือผ่อนลงแพรวาจึงรีบขืนตัวออกและวิ่งออกไปด้านนอก ชญตว์หยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราวหันไปมองทางที่แพรวาออกไปและพูดทันทีว่า“ฉันพึ่งจะพบว่าคุณแพรวาคล้ายกับอินอินเลย ธามยืนขึ้นตรวจเช็คเสื้อผ้ากวาดมือไปมาตรงหน้าเขา“นายคิดเยอะไปแล้ว” พูดจบเขาก็เดินไปที่หน้าประตูกางร่มและเดินออกไป ฝนตกหนักนานกว่าครึ่งชั่วโมงจึงจะหยุดเมื่อฝนหยุดแพรวาก็ออกจากสตูไปกับจิตรา ระหว่างทางกลับแพรวาไม่พูดอะไรแม้แต่จิตราก็ยังดูออกว่าไม่ปกติ “เธอเป็นอะไรไม่ได้พูดอะไรสักคำหลังจากถ่ายทำแล้วยังไม่เล่นอีก” แพรวาลดสายตาต่ำลูบพลาสเตอร์บนหลังมือจากนั้นจึงพูดว่า“คุณยังจำได้ไหมที่ฉันพูดกับคุณเรื่องที่รถชนเมื่อสี่ปีก่อน” “จำได้”จิตราขับรถไปพลางพูดด้วย“ฉันจำได้ว่าเธอยังพูดว่าเพราะอุบัติเหตุนี้เธอเลยนอนโรงพยาบาลถึงสองสามเดือน” “ใช่เลยกระดูกซี่โครงร้าวเอ็นที่ขาข้างซ้ายแตกอยู่โรงพยาบาลสามเดือน”เธอค่อยๆพูดช้าๆน้ำเสียงยานเล็กน้อย“หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็กลับไปโรงเรียนเพื่อชดเชยการตอบกลับที่สำเร็จการศึกษาหลังจากนั้นฉันก็ไปที่บริษัทเอฟซีทุกอย่างถูกต้องแต่ทำไมในความทรงจำฉันไม่มีเขา...” “ไม่มีใคร” แพรวาส่ายหน้าไม่พูดอะไรอีก จิตราฟังอย่างสับสนเมื่อต้องการจะถามอีกเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา สติของเธอจึงกลับมาหยิบโทรศัพท์มารับ “คุณผู้หญิงฉันเอง” น้ำเสียงเคารพของจรณ์ดังออกมาจากโทรศัพท์ แพรวาเอาโทรศัพท์แนบหูพูดเสียงเบาว่า“คุณผู้ช่วยมีอะไรหรอคะ” “คุณปิยะวัฒน์ได้นัดพบแพทย์แล้วคุณยุ่งอยู่หรือเปล่าถ้าคุณไม่ยุ่งผมจะไปรับคุณ” แพรวาตกใจเล็กน้อยหรี่ตาลง“ไม่ต้องค่ะวันนี้เสร็จงานแล้วคุณบอกสถานที่มาก็พอแล้ว” “โรงพยาบาลจริยรักษ์วรกุลคุณถึงแล้วติดต่อฉันได้เลย” “โอเคค่ะ” วางโทรศัพท์ไปแล้วแพรวาจึงหันไปพูดกับจิตรา“คุณจิตรารบกวนไปส่งฉันที่โรงพยาบาลจริยรักษ์วรกุลหน่อยสิ” “ไปโรงพยาบาลทำไม” “ตรวจร่างกาย” จิตราขยับคิ้ว“แต่กระเพราะอาหารติดเชื้อเล็กน้อยท่านประธานของเธอทำเป็นเรื่องใหญ่แล้วยังจะให้ตรวจอีกเหรอ” แพรวายิ้มเล็กน้อยไม่พูดอะไร โรงพยาบาลจริยรักษ์วรกุลเป็นโรงบาลเอกชนแห่งหนึ่งในไห่เฉิงอุปกรณ์ทางการแพทย์มีระดับสูงแพทย์มีความเชี่ยวชาญรักษาความลับได้เยี่ยมอาจกล่าวได้ว่าเป็นโรงพยาบาลชั้นสูงของไห่เฉิง คุณปิยะวัฒน์เป็นลุกค้าวีไอพีระดับสูงของที่นี่เพราะความสัมพันธ์ของเขาพอแพรวามาถึงก็ถูกดึงไปตรวจปัสสาวะตรวจเลือดตรวจทรวงอกไม่มีอุปสรรคใดใดเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ ขั้นตอนสุดท้ายคือการตรวจอวัยวะเพศก่อนเข้าห้องตรวจแพรวาหันมามองจรณ์ที่อยู่ข้างหลังเธอพูดอย่างจำใจว่า“คุณผู้ช่วยคุณแน่ใจเหรอว่าต้องการเข้าไป” จรณ์เงยหน้าขึ้นมองดูคำว่า"นรีเวชวิทยา"ที่ด้านบนของหัวของเขากำหมัดแล้วกะแอมเล็กน้อยพูดเสียงต่ำว่า“คุณผู้หญิงครับเดี๋ยวผมรออยู่ด้านนอกนะครับ” แพรวาตอบเพียงแค่“อืม”แล้วก็เดินเข้าห้องตรวจไป แพทย์ที่ตรวจให้เธอเป็นผู้หญิงวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบกลางๆหลังจากเข้ามาสวมถุงมือขณะถือเครื่องมือและพูดไปด้วยว่า“ถอดกางเกงนอนด้านบนและยกขาขึ้น” แพรวากุมนิ้วซักครู่จึงจะถอดเสื้อผ้าและขึ้นไปนอน “คุณเคยมีเพศสัมพันธ์หรือไม่” คุณหมอถามขึ้นมาทันที แพรวาตอบ“อืม”“ฉันแต่งงานแล้ว” คุณหมอไม่ได้ถามมากถืออุปกรณ์และดันเข้าไปในร่างกายของเธอเล็กน้อย แพรวาย่นคิ้วมือสองข้างกำแน่นข้างกายสายตาจ้องเครื่องมือไฟฟ้า ความรู้สึกของอุปกรณ์เย็นเข้าสู่ร่างกายมันอยากที่จะอธิบายแต่สำหรับเธอมันไม่ได้แปลกอะไร คุณหมอพลางเคลื่อนเข้าไปพลางสังเกตภาพบนจอแสดงผล ทันใดนั้นอากัปกิริยาของเธอสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นประหลาดใจขึ้นมา “คุณได้รับการคุมกำเนิดเหรอ” แพรวาหรี่ตาลง“อืม”“เพราะยังไม่ต้องการมีลูกเร็วสามีฉันไม่คุ้นชินกับเครื่องป้องกันฉันก็ไม่ชอบกินยาดังนั้นเลยทำคุมกำเนิด” “ทำมานานเท่าไหร่แล้ว” “ไม่ถึงสองปีค่ะ” คุณหมอไม่ได้ถามอีกหลังจากตรวจเสร็จก็ถอนเครื่องมือออกมาส่งกระดาษทิชชู่ให้เธอ ถอดถุงมือและบันทึกสิ่งต่างๆลงบนสมุด “คุณหมอคะ” แพรวาลุกขึ้นนั่งและเรียกหมอ คุณหมอสาวหันมาหาเธอ“มีเรื่องอะไรเหรอคะ” แพรวายิ้มเล็กน้อยพูดกระซิบว่า“เรื่องคุมกำเนิดไม่เขียนลงในผลการตรวจได้ไหมคะ” คุณหมอปิดสมุดสบตาเธอ“เพราะอะไรเหรอคะ” “ทางครอบครัวของสามีฉันต้องการให้พวกเรามีลูกแต่ว่าฉันยังวัยรุ่นอยู่หน้าที่การงานยังมีไม่อยากที่จะมีลูกเร็วดังนั้นเรื่องทำคุมกำเนิดฉันไม่ได้บอกเขา”