ตอนที่ 92 ผมขอคุยเรื่องส่วนตัวกับเธอหน่อย

ต๭นที่ 92 ผมขอคุยเรื่องส่วนตัวกับเธอหน่อย "ทุกคนเงียบหน่อยครับ ผมขอแนะนำตัวให้ทุกคนทราบ" พนิตโบกมือพร้อมยิ้มและพูดว่า "ทุกคนน่าจะทราบเรื่องข่าวกันแล้วนะ ผมขอไม่พูดเยิ่นเย้อมาก ด้านข้างของผมคือท่านประธานคนใหม่ของพวกเรา คุณธาม ส่วนเรื่องการส่งมอบอำนาจของบริษัทจะดำเนินการเสร็จสิ้นภายในสองวันนี้ หากบริษัทมีเรื่องอะไร ทุกคนสามารถมาหาท่านประธานธามได้เลย ผมขอแสดงความยินดีต่อทุกคนล่วงหน้าที่เส้นทางในอนาคตของทุกคนจะรุ่งโรจน์" คำพูดของพนิตพูดจาได้อย่างสละสลวยมาก ในวงการนี้มีใครบ้างที่ไม่ใช่ปีศาจ เมื่อได้ยินพนิตพูดแบบนี้ แต่ละคนก็เผยท่าทาง"โศกเศร้า" "ท่านประธานพนิต ต่อไปคุณยังจะสามารถกลับมาอีกได้ไหม" มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดด้วยเสียงแผ่วเบาขึ้น เมื่อมีคนเอ่ยปาก ทุกคนก็พากันพูดหวาดล้อมขึ้น พนิตเผยสีหน้าโศกเศร้าเสียใจ "สุภาษิตกล่าวว่า บนโลกใบนี้ไม่มีงานเลี้ยงไหนไม่เลิกรา ต่อไปเราจะไม่สามารถทำงานร่วมกันได้แล้ว แต่ก็สามารถพบเจอกันได้อีก ทุกคนยังคงเป็นเพื่อน หากมีปัญหาอะไรต้องการให้ผมช่วย และผมสามารถช่วยเหลือได้ ผมจะไม่ปฏิเสธเลย" "พนิตคนอันธพาลคนนี้พึ่งพาปากนี้พูดหลอกลวงหญิงสาวไม่รู้กี่คน" จู่ๆจิตราก็พุ่งตัวเข้ามากระซิบข้างหูของเธอว่า "คนที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาในบริษัทมีอยู่สองคน ซึ่งล้วนเป็นเตียงอุ่นที่พักพิงของเขา ตอนนี้เขาสะบัดตูดหนีแล้ว คาดว่าเตียงอุ่นที่พักพิงสองคนนั้นคงบ้าคลั่งแน่ ตอนนี้เขาพูดออกมาอย่างสละสลวย แต่พอถึงเวลาจริงๆ แม้แต่หน้ายังไม่รู้จักเลย เชื่อฉันไหม?" เตียงอุ่นที่พักพิง แพรวาคิดอย่างเงียบๆ เธอเป็นเตียงอุ่นที่พักพิงของปิยะวัฒน์ด้วยหรือเปล่า? อ๋อ แต่เธอน่าจะอยู่ระดับสูงกว่าเป็นเตียงอุ่นที่พักพิงอีก เธอมีหลักฐาน เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า "นี่ก็มาดูแล้ว ตอนนี้คงถึงเวลาที่พวกเราควรไปแล้วล่ะ" "ไปไหนล่ะ ท่านประธานคนใหม่ยังไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันอยากรู้ประวัติของประธานคนใหม่ ฉันพูดตรงนี้เลยนะว่าเธอไม่สามารถไปไหนได้ตอนนี้ เพราะตอนนี้ฉันต้องการเสนอหน้าให้เธอ" แพรวาเม้มปาก และทำได้เพียงเงยหน้ามองสองสายตาที่มองกดดันเข้ามา หลังจากพนิตกับผู้ช่วยนักแสดงคนนั้นของรายการแสดงละคร"ฉางเขียวส่งเปีย"แสดงเสร็จ ธามถึงจะเอ่ยปากพูดว่า "สวัสดีครับทุกคน ผมเชื่อธาม การทำงานของทุกคนยังคงยึดตามแผนการเดิมในการดำเนินการอยู่ รอหลังจากส่งมอบอำนาจเสร็จก่อน ค่อยมาวางแผนกันอีกที ทุกคนแยกย้ายได้" ฝูงชน.... "ท่านประธานคนใหม่ดูสุขุมมาก" จิตราชื่นชมว่า "สาวสวยเยอะแยะเขากลับไม่มอง แถมยังไล่ออกส่งไปด้วย ช่างทำร้ายจิตใจของจิตรานัก แต่จะว่าไปแล้วเขาก็ดูน่าเชื่อถืออยู่นะ" แพรวาอดไม่ได้ที่จะรีบแยกย้ายจากไป และยิ่งได้ยินธามพูดแบบนั้นอีก เธอก็รีบดึงจิตราพร้อมพูดว่า "ไปกันเถอะ" จิตราเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างอีก แต่จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น "แพรวา คุณอยู่ก่อน" ร่างกายของแพรวาเริ่มแข็งทื่อ นิ้วมือค่อยๆขดเก็บไว้เบาๆ รอบบริเวณมีสายตาอันแหลมคมมองทิ่มแทงเข้ามาบนตัวของเธอ พร้อมแฝงแววตาเสียดสีและอิจฉา จิตราสะดุ้งสักพัก เธอคิดไม่ถึงว่าท่านประธานพนิตจะตะโกนเรียกชื่อของแพรวา อีกอย่างน้ำเสียงยังแฝงไปด้วยความสนิทสนมด้วย เธอสะดุ้งเพียงชั่วครู่ และรีบดึงสติกลับมา จากนั้นก็ลากแพรวา พร้อมยิ้มแย้มและพูดว่า "สวัสดีค่ะ ประธานธาม ฉันเป็นผู้ช่วยของแพรวว่าค่ะ ท่านต้องการพูดคุยเรื่องงานกับแพรวาหรอค่ะ เรื่องนี้ฉันรู้ดีที่สุดค่ะ ส่วนแพรวาไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ ดังนั้นคุณควรมาคุยกับฉันถึงจะถูกนะคะ" ธามกวาดตามองเธออย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ก่อนจะจ้องมองแพรวา จากนั้นริมฝีปากอวบอิ่มก็ค่อยๆขยับและพูดว่า "ผมขอคุยเรื่องส่วนตัวกับเธอสักครู่" มุมปากฉีกยิ้มของจิตราเริ่มแข็งทื่อ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าน้ำเสียงของท่านประธานคนใหม่ไม่ค่อยอ่อนโยนเลย หรือว่าแพรวาเคยมีเรื่องบาดหมางกับเขามาก่อน? บรรยากาศเริ่มอึดอัดและเงียบสงบ สุดท้ายพนิตเอ่ยปากพูดว่า "ทุกคนคงยังไม่ทราบว่าท่านประธานธามกับแพรวารู้จักกันมาก่อน พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนกัน" แพรวาจบมาจากมหาวิทยาลัยเอสที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเมือง เรื่องนี้ใครต่างก็รู้ ถึงแม้คำอธิบายเหล่านี้ฟังดูสมเหตุสมผล แต่กลับไม่สามารถตัดถอนความหวาดระแวงในใจของทุกคนได้เลย พนิตเปล่งเสียงในลำคอ และพูดว่า "เอาล่ะ ทุกคนแยกย้ายไปทำงานกันได้แล้ว เดี่ยวผมกับท่านประธานธามและแพรวายังมีเรื่องต้องปรึกษาหารือกันอีก" ในเมื่อท่านประธานทั้งสองคนเอ่ยปากพูดแล้ว ต่อให้ยังอยากอยู่ต่อ แต่สุดท้ายทุกคนก็ต้องแยกย้ายตามคำสั่ง ไม่นานระเบียงทางเดินก็เหลือเพียงแพรวา จิตรา พนิตและธาม ธามกวาดตามองแพรวาแวบหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ตามผมมา" ขณะที่พูด เขาก็ได้เข้าไปในห้องทำงานประธาน แพรวาขดนิ้วมือไว้ จากนั้นก็เม้มปากเดินเข้าไป จิตราคิดอยากตามเข้าไป แต่ถูกพนิตขัดขวางไว้ เขาขมวดคิ้วและพูดว่า "เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณอย่าเข้ามายุ่งดีกว่า" จิตราสะบัดมือของเขาออก และจ้องมองด้วยแววตาขุ่นเคือง "พนิต ไม่กี่ปีมานี้คุณรีดไถเงินจากแพรวามากเท่าไหร่แล้ว แต่ตอนนี้ก่อนจะจากไปคุณยังทำแบบนี้กับเธออีกหรอ?" "นักแสดงคนหนึ่งทำผมต้องจากไป แล้วยังทรมานกันอย่างนี้อีกหรอ?" พนิตจัดระเบียบชุดสูทที่ถูกจิตราขย้ำไว้ และเม้มปากพูดว่า "คุณควรถามแพรวา ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เธอเคยมีความสัมพันธ์อะไรกับท่านประธานธามมาก่อนหรอกหรอ?" เขานึกว่าตัวเองช่วยอย่างเต็มที่แล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาเข้ามาช่วยแก้ไขสถานการณ์เมื่อสักครู่ ไม่แน่สถานการณ์อาจจะยิ่งบานปลายกว่านี้ จิตราคิ้วขมวดชิดกัน ตั้งแต่เธอรู้จักกับแพรวามาไม่กี่ปีมานี้ เธอไม่เคยได้ยินแพรวาพูดถึงบุคคลผู้นี้มาก่อน แล้วแพรวาจะล่วงเกินเขาได้ยังไงกัน? เธอมองดูประตูห้องทำงานถูกปิดอย่างแน่น และในดวงตาเผยแววตาเป็นห่วงเป็นใยขึ้น ห้องทำงานท่านประธาน ธามยืนขึ้นใกล้ติดกับหน้าต่าง พร้อมกับเผยท่าทางอกผายไหล่ผึ้งราวกับต้นสนที่ยืนอย่างภาคภูมิใจ นี้เป็นท่าทางที่เธอเคยชอบที่สุด แต่ตอนนี้แค่มองแวบเดียวก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกกรีดแทง เธอหลับตาลง และหายใจเข้าลึกไป ไม่นานเธอก็เอ่ยปากพูดว่า "ท่านประธานธามต้องการพูดคุยกับฉันเรื่องอะไรคะ?" น้ำเสียงของเธอดูห่างเหินและไม่สนิทสนม จนแทบจะไม่เหลือเยื่อใยในตอนนั้นเลย ธามเม้มปากและหันหลังกลับมา พร้อมส่งสายตาอันดุร้ายส่องทะลุความว่างเปล่าออกมา แพรวาก้มหน้าลงเล็กน้อย เหมือนกับไม่ได้สังเกตเห็นแววตาอันข่มขืน เขาเกลียดท่าทางที่เมินเฉยของเธออย่างที่สุด และคิดไม่ถึงว่าเธอจะสามารถแกล้งทำว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าได้ถึงขนาดนี้ เขาก้าวเท้าเดินเข้ามาและยื่นมือจับคางของเธอไว้ แล้วพูดว่า "คิดไม่ถึงล่ะสิว่าผมจะกลายเป็นประธานของคุณ?" แพรวายิ้มแย้ม "เรื่องที่คิดไม่ถึงบนโลกนี้มีอีกมากมายค่ะ อย่างเช่นเรื่องที่ฉันคิดไม่ถึงว่าจะพบเจอคุณอีก อาจารย์ตุนท์" "อย่าเรียกผมว่าอาจารย์ตุนท์อีก!" หมัดของเขาทุบบนกำแพงรูปภาพข้างหลังของแพรวา ทำให้เธอได้ยินเสียงแผ่นไม้แตกร้าวขึ้น เธอกุมมือไว้และเงยหน้าขึ้น พร้อมพูดว่า "ได้ค่ะ ท่านประธานธาม" ธามรู้สึกโกรธเคืองเต็มอก และใกล้จะระเบิดออกมา นิ้วมืออันหยาบของเขาบีบคางของเธออย่างแน่นและรุนแรง จากนั้นเขาก็กัดฟันพูดว่า "ผมอยากควักเปิดหัวใจของคุณจริงๆ และดูว่ามันดำจริงหรือเปล่า!" แพรวาอดกลั้นความเจ็บปวดไว้ในใจ และก้มหน้าลงพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "ท่านประธานธามเรียกฉันให้มาหาเพื่อต้องการพูดคุยเรื่องหัวใจของฉันเป็นสีอะไรเท่านั้นเองหรอค่ะ?" ธามนิ่งอึ้ง และคลายมือออก พร้อมพูดประชดประชันว่า "เป็นความผิดของผมเองหรอ คุณจะไปมีหัวใจได้ยังไงกัน คุณคือผู้หญิงที่ไม่มีหัวใจคนหนึ่งต่างหาก" แพรวาอดกลั้นไม่เผยแววตาขุ่นเคือง แต่พูดอย่างอ่อนโยนว่า "ถ้าหากท่านประธานธามไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันขอตัวนะคะ" "ตอบคำถามของผมอีกสักข้อหนึ่งก่อน ผมถึงจะยอมปล่อยให้คุณไป" ธามโอบกอดความหวังริบหรี่ครั้งสุดท้ายพูดว่า "คุณมีคนเลี้ยงดูแล้วจริงๆหรอ?"