ตอนที่ 108 ประเด็นคืออะไร

ต๭นที่ 108 ประเด็นคืออะไร แววตาของเขามีความละอายเล็กน้อยและเปล่งถ้อยคำเสียดสีออกมาว่า “แต่งตัวแบบนี้เหมาะกับเธอมากกว่าอีก” เปลือยเปล่า ไม่มีอะไรปกปิด แพรวาเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อแต่เธอก็ไม่ได้พูดโต้เถียงอะไรกลับไปเพียงแค่พูดเสียงเรียบเฉยว่า “ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะผู้จัดการธาม” สายตาของธามแข็งกร้าวขึ้นมาและหันไประเบิดใส่ชนินทร์ “ยืนอึ้งอะไรอยู่ ทำไมไม่รีบไปเตรียมรถ!” ทันทีที่ชนินทร์ได้ยินเสียง จึงรีบถอยออกไปทันที ระหว่างทาง แพรวาก็ไม่ได้พูดอะไรทำเพียงเงียบไปตลอดทาง ดูเหมือนว่าจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเผชิญอยู่กับอะไร ในใจของธามเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดเธออย่างฉุดไม่อยู่เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงใจง่ายตรงหน้าเขาคนนี้ จะเป็นเด็กสาวคนนั้นที่เขาชอบ คนคนหนึ่ง จะเปลี่ยนนิสัยไปโดยสิ้นเชิงอย่างกับคนละละคนขนาดนี้ได้ยังไง เขาคาดหวังที่จะเห็นสีหน้าอื่นของเธอบ้าง เขาเกลียดที่เธอหัวเราะกับเขาอย่างนั้นมันเหมือนสิ่งจอมปลอมหลอกลวงใส่หน้ากากเข้าหาและสิ่งที่เขาต้องการคือกระชากหน้ากากนั้นออกไปซะ เขาหมั้นแล้วและคู่หมั้นของเขานั้นทั้งอ่อนโยนสง่างามใจดีและเขาก็รักเธอมากเหมือนกับที่เขาเทิดทูนแพรวาในตอนนั้น เขารู้ว่าเขาควรลืมอดีตและแต่งงานไปใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเธอถึงจะถูก แต่หลังจากผ่านไปหลายปี เมื่อเขาได้พบกับแพรวา หัวใจของเขาไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถหยุดใจสั่นได้ ความรักครั้งแรกเป็นสิ่งที่น่าจดจำที่สุดในชีวิตเสมอ แต่ไม่ต้องพูดถึงความรักครั้งแรกของเขานั้นช่างขมขื่น เขาไม่ต้องการที่จะยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่า ไม่อยากจะยอมรับว่าเธอจะยอมขายตัวเพื่อผลประโยชน์ และอีกหนึ่งความจริงที่ไม่อยากยอมรับคือตัวเขาเองรักคนผิด ถ้าเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้นจริงๆละก็ งั้นความขมขื่นที่เขาได้รับในหลายปีความทรมานนี้คืออะไร แกล้งกันรึไง ถ้าเป็นอย่างนี้จริงละก็ เขาจะไม่ตกเป็นเบี้ยล่างของเธออีกแล้ว! ระหว่างก็ไม่มีใครพูดอะไร เมื่อทั้งรถเงียบตลอดทางธามก็พูดเสียงเย็นๆขึ้นมา “คุณเตชินท์เป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท ดูแลเขาดีๆหน่อยไม่ว่าจะเป็นเงินหรือสมบัติก็คงไม่หลุดมือเธอไปหรอก” เขาใช้น้ำเสียงเป็นต่อเพื่อให้เธอตกเป็นเบี้ยล่าง ทำให้แพรวาเจ็บเล็กน้อย เธอบีบมือตัวเองและพยายามทำเหมือนตัวเองไม่เป็นไร จากนั้นจึงยิ้มและพูดว่า “ฉันจะไม่ทำให้ผู้จัดการธามผิดหวังแน่นอนค่ะ” ในไม่ช้าธามก็แสดงสีหน้าไม่น่าดูขึ้นมา แพรวาหลบหน้าเขาและลงจากรถไปก่อน เธอกลัวที่จะอยู่นานเกินไปและเธอจะแกล้งทำเป็นอะไรต่อไปไม่ไหว แม้ว่าเธอจะมีหัวใจที่เข้มแข็งแต่เธอก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อคำพูดของเขาได้ทั้งหมด บนโลกนี้มีคนน้อยมากที่สามารถทำร้ายเธอได้ธามคือหนึ่งคนและปิยะวัฒน์ก็เป็นอีกคนหนึ่ง ประตูร้านอาหารถูกเปิดขึ้นเมื่อกำลังจะขึ้นไปด้านบน ธามก็ได้มายื่นอยู่ข้างแพรวา ช่วงเวลาที่พวกเขาแยกจากกัน กับเหมือนภูเขาและสายน้ำนับหมื่นนับพันกั้นไว้ ธามได้แต่จ้องมองแผ่นหลังของเธอและคิดอยู่เงียบๆภายในใจ ถ้าหากไม่มีอุบัติเหตุในปีนั้น เขาก็คงแต่งงานมีลูกกับแพรวาไปแล้วใช่ไหมนะ เขาก็เป็นนักแต่งเพลง เธอก็วาดภาพของเธอใช้ชีวิตกันอย่างเรียบง่าย แต่ก็เป็นเพียงความคิดชั่ววูบ เมื่อประตูลิฟต์เปิดอีกครั้ง สติของเขาก็กลับมา เพราะเขารู้ดีกว่าใครว่าไม่มีวันเป็นไปได้ เมื่อถึงประตูห้องอาหาร ธามก็ก้าวไปด้านหน้าเคาะประตูไปหลังจากนั้นไม่กี่วิต่อมาก็มีชายวัยกลางคนที่สวมแว่น กล่าวขอบคุณชายกลางคนเล็กน้อยที่ออกมาเปิดประตู “คุณเตชินท์เดินทางมาราบรื่นดีไหมครับ” ชั่ววิที่เปิดประตู ธามก็เข้ามาแทนที่ตรงหน้า ธามที่สุภาพเช่นนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน “ดีๆคุณธามอย่ามาทำไขสือเลยหน่า” เตชินท์พูดอยู่ก็ให้ทำตัวสบายๆ เชิญอย่างให้เกียรติ ธามเหลือบมองแพรวานิ่งๆ แต่แพรวาก็เข้าใจว่าเขาให้เธอตามไป เธอถอนหายใจเบาๆ กำมือแน่นและตามขึ้นไป การจัดวางอย่างหรูหราในห้องอาหาร ดูเหมือนบอสเตชินท์จะรอให้สั่งตามความพอใจของธามเลยไม่มีอาหารที่สั่งไป มีเพียงแค่ชาอุ่นๆอยู่ในกาน้ำชาเท่านั้น ควันร้อนของชาลอยไปในอากาศส่งผลให้ กลิ่นหอมของชากระจายไปในอากาศเช่นกัน “น้องธาม ดื่มชาก่อนเถอะแล้วค่อยสั่งอาหาร” ขณะที่พูดอยู่สายตาของเตชินท์ก็มองมาที่แพรวา สีหน้าเกิดความสงสัยแล้วพูดว่า “คุณธาม ผู้หญิงคนนี้...” “ศิลปินของบริษัทน่ะครับ” พูดอยู่ก็มองมาที่แพรวาและกล่าวเสียงเย็นชาว่า “ที่นี่ไม่มีคนนอก ถอดหน้ากากออกเถอะ” แพรวาหรี่ตาลง ยื่นมือออกมาดึงหน้ากากออก เมื่อเตชินท์ได้เห็นแพรวา ก็มองตาไม่กระพริบจากนั้นจึงพูดอย่างคลุมเครือออกมาว่า “น้องธาม ศิลปินในบริษัทพวกคุณนี่ไม่เลวเลยนะ” ธามขยับมุมปากแล้วยิ้มเล็กน้อย “ยังไม่รับรินชาให้คุณเตชินท์อีกหรอ” ก่อนที่จะมาแพรวาก็ได้เตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อถูกเรียกว่าเป็นสินค้า ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะโดนทำร้ายทางจิตใจ เธอหยิกฝ่ามือเล็กน้อย จากนั้นจึงหยิบกาน้ำชาขึ้นมาเพื่อรินชาให้พวกเขายิ้มและพูดว่า “คุณเตชินท์ ผู้จัดการธาม เชิญค่ะ” รอยยิ้มของเธอครั้งนี้ ทำให้ธามยิ่งคุมสติไม่อยู่ ขณะที่รับแก้วก็จงใจคว้ามือของเธอ แพรวาได้แต่อดกลั้นในใจ ฝืนยิ้มและพูดว่า “ผู้จัดการธามคะ ชานี่ร้อนเกินไป และรสชาติไม่กลมกล่อม” เมื่อเธอพูดต่อเธอก็ดึงมือกลับมาเบา ๆ "ชาชนิดนี้ก่อนดื่มคุณควรล้างชาด้วยน้ำอุ่นก่อนกรองมันและชงด้วยน้ำร้อน 80 องศาชาที่ออกมานั้นจะเป็นรสชาติแท้จริง. " “เธอรู้วิธีชงชาด้วยเหรอ” เตชินท์ประหลาดใจเล็กน้อย แพรวาหรี่ตาลงยิ้มและพูดว่า “ฉันมีเพื่อนที่ชอบกินชาอยู่คนหนึ่ง เขาชอบชงชาด้วยตัวเอง เขามีเวลามาพอที่จะเรียนรู้รายละเอียดของมัน” ธามจับถ้วยชาไว้ จู่ๆก็รู้สึกว่าชาในถ้วยนี้ยากที่จะดื่มขึ้นมา แพรวามีเพื่อนคนไหนบ้างเขารู้ดีที่สุด เขาไม่เคยได้ยินเรื่องใครชอบกินชา แต่การแสดงออกของเธอก็ไม่เหมือนกับคนโกหก งั้นความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือคนที่ชอบดื่มชานั่นก็คือผู้ชายที่เลี้ยงดูเธอ เรื่องนี้ทำให้สีหน้าเขากังวลไปชั่วขณะ เตชินท์พอใจกับแพรวาอย่างมาก เป็นธรรมดาที่พอมีการเจรจาธุรกิจ บนโต๊ะอาหารจะมีผู้หญิงเสมอ แต่เมื่อแพรวาเป็นสิ่งล้ำค่า ก็เป็นครั้งแรกที่ใจของเขากลับอยู่ไม่สุข การแสดงออกของเขาตอนนี้ค่อนข้างชัดเจน ถ้าเขาเป็นคนฉลาด โอกาสนี้ต้องใช้โอกาสนี้ขอตัวออกไปเพื่อให้เวลากับเขา เห็นได้ชัดว่าธามไม่ได้จัดอยู่ในกลุ่มคนฉลาด เตชินท์กระแอมออกมาเพื่อบอกใบ้แล้วพูดว่า “คุณธาม ผมพึ่งจะสั่งไวน์ไป รอสักครู่แล้วก็ยังไม่มาคุณช่วยไปดูให้ผมหน่อยสิ” ธามไม่ได้โง่ เขารู้อยู่แล้วว่าเขาหาข้ออ้างให้เขาออกไป เขารู้จุดประสงค์ของแพรวา ก็เพื่อที่จะทำให้เขาขายหน้า แต่ตอนนี้ดูเธอเหมือนปลาได้น้ำ เป็นเขามากกว่าที่อึดอัด ธามถอนหายใจ ยืนขึ้นและพูดว่า “เดี๋ยวผมจะออกไปดูสักหน่อย” หลับหลัง เขาก็เบ้ปากลงเขาต้องการดูว่าเธอมาถึงขั้นนี้แล้วจริงหรือไม่