ตอนที่ 109 ริมฝีปากคู่นี้บริการผู้ชายมาแล้วกี่คน

ต๭นที่ 109 ริมฝีปากคู่นี้บริการผู้ชายมาแล้วกี่คน เมื่อประตูห้องอาหารปิดลง แพรวาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอไม่กลัวว่าเขาจะไร้ความปรานีแต่กลัวว่าเขาจะใจดีด้วย เมื่อธามไปแล้ว มือของเตชินท์ก็ยื่นมาเกลี่ยวนอยู่ที่หลังมือของเธอ เธอหรี่ตาลง สมองแพรวาเกิดความตื่นกลัวขึ้นมา “คุณเตชินท์”แพรวาหลีกเลี่ยงสัมผัสนั้นโดยการหยิบถ้วยชาขึ้น “ชาใกล้จะเย็นแล้ว พวกเรารีบดื่มกันก่อนเถอะค่ะ” “เธอไม่ได้บอกว่าชานี้ร้อนอยู่ ไม่ต้องรีบดื่มเหรอ” เตชินท์หัวเราะและดันถ้วยในมือแพรวาออกจากนั้นจึงคว้าข้อมือเธอมาไว้ในฝ่ามือเขา “คุณแพรวานี่สวยกว่าในทีวีเยอะเลย ช่วงนี้ผมกำลังลงทุนทำภาพยนตร์เรื่องไม่ ไม่รู้ว่าคุณแพรวาสนใจไหมครับ ผมจะได้หาเวลามาคุยกัน” คำพูดสุดท้ายของเขา เขาพูดอย่างเหนียมอายแพรวาเข้าใจความหมายที่เขาต้องการสื่อ เธอหรี่ตาลงแพขนตาสั่นเล็กน้อยแสดงท่าทีไม่เขินอายจนเกินไปและสบตาเตชินท์อย่างตรงไปตรงมา ทางด้านนอก ธามยืนคีบบุหรี่ที่สูบอยู่ ณ โถงทางเดิน ควันบุหรี่ปกคลุมรอบตัวเขา ที่เท้าของเขามีก้นบุหรี่ตกอยู่สองสามอัน ช่วงเวลาเพียงไม่กี่นาที แต่สำหรับเขาราวกับผ่านไปเป็นปี ในห้องอาหารเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขารับรู้ได้ชัดเจน เตชินท์มีความปรารถนาโดยเฉพาะดาราดาวรุ่งในวงการบันเทิง เมื่อครั้งที่ยังอยู่ในบริษัทเอฟ ซี ก็ได้ส่งผู้หญิงให้ไปร่วมเตียงกับเขาไม่น้อยเลย จนมาวันนี้เดิมที่ต้องการจะร่วมมือกับเตชินท์ แต่เพราะแพรวาทำให้โกรธเลือดขึ้นหน้า จึงทำให้ดึงเธอเข้ามา ก่อนที่จะกลับมาจีน เขาเคยคิดถึงความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนที่จะได้พบเธอหรือกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน แต่ไม่เคยคิดว่าจะมีวันหนึ่งที่เขาเป็นคนส่งเธอขึ้นเตียงกับคนอื่นด้วยน้ำมือของเขาเอง เขาไม่แน่ใจว่าจะทำร้ายแพรวาได้หรือไม่ แต่ใจของเขาขณะนี้ไม่ได้มีความรู้สึกแก้แค้นแพรวาสักนิด แต่ในทางกลับกันเพียงแค่คิดว่าแพรวาถูกคนอื่นรังแก แค่นั้นเขาก็มีความคิดที่อยากจะฆ่าคนแล้ว! ผ่านไปได้สิบนาทีแล้ว แพรวาก็ไม่ได้วิ่งออกมาจากห้องอาหารอย่างที่เขาคิด ประตูที่ถูกปิดสนิท ปิดซ่อนการค้าที่สกปรกอยู่ภายใน ทันใดนั้นเขาก็ทิ้งก้นบุหรี่ลงที่พื้นและใช้เท้าบดขยี้มัน จากนั้นก็เดินหน้าเคร่งขรึมไปยังห้องอาหาร “ปัง！——” ในขณะที่ประตูห้องอาหารถูกเปิดออก มือของคนที่กำลังลวนลามผู้หญิงอย่างเตชินท์ก็กำลังลูบอยู่ที่ต้นขาแพรวา เขากำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำ เตชินท์ตกใจ ลดมือกลับมาที่เดิมและเหมือนมองธาม ถอนหายใจและบ่นว่า “ทำไมเข้ามาไม่เคาะประตูล่ะน้องธาม” ธามหน้าตาบูดบึ้ง ไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่เดินไปคว้าข้อมือของแพรวาออกไป เตชินท์ใช้โอกาสนี้แสดงสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย “น้องธาม ธุรกิจของพวกเรายังไม่ได้เจรจากันเลยนะ คุณทำอะไรน่ะ” “ไม่ต้องคุยกันแล้ว” ธามพูดเสียงเย็นว่า “เพราะผมไม่ร่วมธุรกิจกับคุณเตชินท์แล้วล่ะ” สีหน้าของเตชินท์เปลี่ยนไปและกัดฟันพูดว่า “ฉันจะลงทุนกับภาพยนตร์ของบริษัทเอฟ ซีไปตั้งสามในสี่ คุณธามต้องคิดให้ดีแล้วล่ะ” ธามไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา เพียงแค่ดึงแพรวาออกไป เขาลากเธอไปตลอดทาง และเหวี่ยงเธอเข้าไปในรถอย่างรุนแรง เป็นเพราะกลัวคนจะจำเธอได้ แพรวาจึงไม่ได้ต่อต้านเขาจนกระทั่งเธอถูกดันเข้าไปในรถ ร่างสูงคร่อมเธอเข้ามา ใจของแพรวาเต้นไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าธามบึ้งตึง รวบทั้งสองมือของเธอไว้บนหัวด้วยมือของเขาข้างเดียว มืออีกข้างก็เลิกเสื้อกันหนาวของเธอขึ้น เอวขาวบางของเธอปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ความรู้สึกอัปยศทำให้ แพรวาเกือบจะผลักเขาออกไป ผิวของเธอขาวดุจหิมะที่บริสุทธิ์ไร้ที่ติ เสื้อชั้นในสีดำปกปิดเนินอกแน่น แค่ได้เห็นก็ทำให้ผู้คนกระหาย ผิวขาวไม่ปรากฏร่องรอยที่ชัดเจน เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ผู้จัดการธามเข้ามาเร็วเกินไป คุณเตชินท์ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย” ทันทีแพรวาเปิดปากพูดและกระพริบตามองเขา ธามแสดงสีหน้าไม่พอใจขึ้นไปอีก “เธอผิดหวังมารึไง” “นิดหน่อยน่ะ”แพรวายิ้มเล็กน้อย “คุณเตชินท์บอกว่านางเอกหนังเรื่องใหม่ของเขายังไม่แน่นอน พวกเรากำลังคุยกันสนุกเลย คุณธามเข้ามาไม่ถูกเวลาเลย” ใบหน้าของธามขุ่นมัวเขากัดฟันพูดว่า “งั้นฉันควรรอให้เขาทำอะไรกับเธอให้เสร็จแล้วค่อยเข้ามางั้นเหรอ” แพรวาหรี่ตาลงและพูดนิ่งๆว่า “วันนี้ที่ผู้จัดการธามพาฉันมาก็เพราะอย่างนั้นไม่ใช่รึไง” ร่างกายเขาชาวูบ ไม่สามารถปฏิเสธได้ เขาจ้องไปที่เธอดูเหมือนว่าเรื่องวันนี้จะทำร้ายเขาอย่างนั้น แพรวาต้องการเป็นอิสระจากเขา ทันใดนั้นธามจึงก้มลงจูบที่ริมฝีปากเธอ ริมฝีปากทั้งสองนั้นสัมผัสกันอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน ทำให้เธอตกใจไปชั่ววิ รสจูบของปิยะวิฒน์ที่สะอาดและเย็นและยังหอมกลิ่นมิ้นอ่อนๆ ทำให้เธอขาดสติไปช่วงหนึ่ง ภาพจำที่ฝั่งอยู่ในใจเหล่านั้นจู่ๆก็ปรากฏขึ้นมา “อาจารย์ถัง คุณเคยจูบไหม” ใต้ต้นไทรต้นหนึ่ง หญิงสาวถือพู่กันวาดรูปอยู่จู่ๆก็ถามชายหนุ่มที่อยู่ข้างเธอขึ้นมา สายตาของชายหนุ่มปรากฏความประหม่าเลิกน้อย ปลายหูของเขากลายเป็นสีแดงอ่อนๆ ละถามหน้าบึ้งว่า “นี่มันเกี่ยวกับภาพที่เธอจะวาดยังไง” “ก็ไม่มีอะไรฉันก็แค่ถาม” เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ้มขึ้นและจู่ๆก็ยื่นหน้าเข้ามาจูบริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็เหล่ตาและพูดเสียงสดใสว่า “อาจารย์ถังปากของคุณนี่นิ่มจริงๆ” ความเข้าใจผิดเล็กน้อยปรากฏบนใบหน้าชายหนุ่ม เขาถูกหญิงสาวทำให้เขารู้สึกร้อนที่ริมฝีปากที่เธอจูบ หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เขามองริมฝีปากเธอที่เปื้อนรอยยิ้ม จิตหลุดไปชั่ววูบแล้วกดด้านหลังศีรษะของเธอจูบอย่างดูดดื่ม หญิงสาวหลับตาลง แพขนตาของหญิงสาวเหมือนกับผีเสื้อสองตัวสั่นปีกเบาๆอย่างสวยงาม ภาพในอดีตหวนกลับมาปรากฏในความคิด แพรวาไม่สามารถต้านทานได้ เธอกำหมัดของเธอทันใดนั้นก็ยื่นมือไปเกี่ยวคอของเขา และเริ่มจูบด้วยริมฝีปากของเธอเอง ธามตกตะลึงจากนั้นจึงขมวดคิ้วขึ้นและผละริมฝีปากออกจากเธอพร้อมถามเสียงเย็นว่า “ริมฝีปากคู่นี้ของเธอ บริการผู้ชายมากี่คนแล้วหล่ะ” หัวใจแพรวาบีบแน่น แขนถูกปล่อยเป็นอิสระถูริมฝีปากเล็กน้อย “จำไม่ได้แล้วล่ะ ผู้จัดการธามลองสิ ฉันว่าลีลาฉันก็ไม่เลวนะ” เขาแค่อยากจะหาข้อแก้ตัวที่จะทำให้เธอขายหน้าแต่ไม่ได้คิดว่าเธอจะตอบคำถามแบบนี้ ครู่หนึ่งสีหน้าไม่ดีของธามก็ดูเหยียดหยาม เขาหัวเราะเย็นๆและพูดว่า “เอาล่ะ ทำให้ฉันดูหน่อยสิว่าหลายปีนี้เธอเรียนรู้ไปถึงไหนแล้ว” ครั้งนี้คนที่ตกใจกลับเป็นแพรวาเอง แม้ว่าการแสดงออกของแพรวาจะแค่ชั่ววิเดียว แต่ธามก็ยังจับมันได้ ความโกรธทั้งคืนที่ยาวนานในที่สุดก็พบทางระบายออกธามจึงพูดเสียดสีว่า “ทำได้ดี เธอก็จะเป็นนางเองของเรื่องเพลิงไฟ”