ตอนที่ 116 ไม่มีวินาทีไหนที่เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองสกปรก

ต๭นที่ 116 ไม่มีวินาทีไหนที่เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองสกปรก ชั่วพริบตาแพรวาก็รู้สึกเย็นชา การถูกกระทำในสถานที่สาธารณะ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับศักดิ์ศรีของตัวเองถูกเหยียบย่ำจมดิน และไม่เหลือชิ้นดี เธอคิดว่าในหัวใจของปิยะวัฒน์ อย่างน้อยมีเธออยู่ ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ตัดสินใจแต่งงานกับเขา แต่ความจริงบอกเธอว่า ต่อให้พวกเขาจดทะเบียนสมรส แต่ในสายตาของเขาแล้ว เธอก็เป็นสัตว์เลี้ยงตัวน้อยตามความสนใจของเขาอยู่ เขาสามารถเลี้ยงดูเธอ เอ็นดูเธอ แต่ถ้าหากสัตว์เลี้ยงไม่เชื่อฟัง เขาก็จะลงโทษเธอโดยไม่ลังเล และไม่ต้องการคำอธิบายอะไรด้วย เธอล้มเลิกความคิดจะขัดขืน และปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ เธอรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว การเสียดสีที่รุนแรงทำให้เกิดความรู้สึกปวด แพรวาทำได้เพียงกำมือไว้อย่างแน่น และควบคุมไม่ให้ตัวเองเปล่งเสียงออดอ้อนออกมา ส่วนปิยะวัฒน์ไม่มีวี่แววปล่อยเธอเลย เขาเปลี่ยนมุมในการเสียดสีเธอ สามปี หนึ่งพันกว่าวัน พวกเขาคุ้นเคยต่อกัน ความรู้สึกชินชา เริ่มกระจายจากกระดูกสันหลัง ขนทำให้แพรวาอดไม่ได้ที่อยากจะสลบไปเสียตรงนี่ ผ่านมาสักพักใหญ่ ปิยะวัฒน์ถึงจะหยุดการกระทำลง และดวงตาก็เผยแววตาเย้ยหยัน "ที่แท้คุณก็ชอบแบบนี้?" แพรวานิ่งเงียบ และน้ำตาก็ยังคงคลอเบ้า ไม่ไหลลงมา เมื่อปิยะวัฒน์มองท่าทางของเธอ จู่ๆก็รู้สึกรังเกียจ เขากำมือไว้อย่างแน่น และผลักประตูออก แล้วเดินจากไป เมื่อเขาจากไป น้ำตาของแพรวาก็ร่วงไหลลงมา เธอโน้มตัวลง และเอาหลังมือใส่ในปาก จากนั้นก็กัดเข้าอย่างแรง ไม่มีวินาทีไหนที่เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองสกปรก ตอนที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ธามกำลังรอเธออยู่ข้างนอก เมื่อเห็นเธอขมวดคิ้วก็ถามว่า "ทำไมคุณไปนานจัง?" ขณะที่พูดก็ยื่นมือจะจับมือเธอไว้ แต่ถูกแพรวาเก็บมือก่อน ธามสะดุ้ง และเผยสีหน้ามืดครึ้ม ขณะเดียวกันก็ดึงมือกลับมา แพรวาก้มหน้าลง และฉีกปากยิ้ม "ท่านประธานธาม ฉันไม่ค่อยสบาย อยากกลับก่อน" "เป็นอะไรไปหรอ?" เมื่อได้ยินเธอพูดว่าไม่สบายก็ถามขึ้นมาทันที "ไม่สบายตรงไหน" ธามนิ่งอึ้ง และเผยสีหน้าเย็นชาขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังปฏิเสธทางอ้อม เขาไม่ใช่คนโง่ถึงจะไม่เข้าใจ "ถ้าหากผมไม่ตามมา ตอนนี้คุณคงไปแล้วใช่ไหม" แพรวานิ่งเงียบ คำตอบได้ปรากฏขึ้นแล้ว ความโกรธดังเปลวไฟสุ่มขึ้นกลางอก ธามจับข้อมือเธอไว้อย่างแน่น และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดว่าหากอยู่ต่อหน้าผม จะมีสิทธิ์ปฏิเสธหรอ?" พูดไปก็เท่านั้น ไม่สนความต้องการของเธอเลย เขาลากเธอเข้าในงานต่อ แพรวาถูกลากกลับเข้ามาในงาน ตั้งแต่เธอไปห้องน้ำตอนนั้น คนไปมาก็เริ่มมากขึ้น ทุกที่ล้วนเป็นดวงตา แพรวาไม่ขัดขืน ได้แต่ปล่อยให้ธามลากเธอเข้างาน "ธาม ผมรอคุณอยู่ คุณไปไหนมาหรอ?" เมื่อธามปรากฏตัว คุณกรดลก็เรียกหาเขา ฝ่ายตรงข้ามมีสีหน้าเบิกบานใจ และบนแขนก็มีสาวสวยอายุน้อยสวมชุดกี่เพ้าสีม่วงประคองอยู่ "ท่านนี้คือท่านประธานธามที่คุณพูดไว้หรอค่ะ?" ผู้หญิงมองประเมินธามอย่างประหลาดใจ และในดวงตาก็เผยแววตาตกใจ "ใช่ เหมือนกับคนมีความสามารถใช่ไหมล่ะ?" ผู้หญิงยิ้มแย้มเล็กน้อย และยื่นมือทักทายแนะนำตัว "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนภสร" ในที่สุดแพรวาก็เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงรู้สึกคุ้นตาเมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ตอนวินาทีแรก ที่แท้เธอคือนภสรนักร้องเสียงเพราะที่มีชื่อเสียงในต่างประเทศ ตอนนี้คนฟังเพลงโบราณมีไม่มาก ดังนั้นชื่อของนภสร เลยมีคนรู้จักไม่มาก แต่ในสากลเพลงและชื่อของเธอโด่งดังมาก และแฟนคลับของเธอก็เรียกเธอว่าปลาโลมาน้อย คนก็สวยร้องเพลงก็เพราะ คนที่เป็นศิลปินส่วนมากยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับเธอได้เลย เธอมีชื่อเสียง และมีเงินทอง ดังนั้นเธอเลยตัดสินใจใช้ชีวิตคู่กับคุณกรดล แต่แพรวารู้สึกสงสัย หรือว่าเป็นเพราะความรักอันยิ่งใหญ่ เลยสามารถยอมรับอดีตของเขาได้? "สวัสดีครับ พี่สะใภ้" ธามจับมือทักทายเธอ ด้วยสีหน้านิ่งสงบ แพรวาก้มหน้าลง เมื่อกี้เธอลืมเลยว่า นภสรเป็นนักร้องหญิงที่ธามชื่นชอบที่สุด "พอแล้ว เดี่ยวพวกเรามานั่งด้วยกัน ผมขอตัวธามไปแนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยนะ" คุณกรดลมีเพื่อนผองมากมาย คนที่รู้จักล้วนเป็นคนที่มีหน้ามีตา ธามชื่อนี้ ถึงแม้ไม่มีคนรู้จัก แต่ในเมื่อเป็นเพื่อนของคุณกรดล ย่อมมีประวัติที่ไม่ธรรมดา เมื่อคุณกรดลพาฝูงเพื่อนของพวกเขามาด้วย ร่างกายของแพรวาก็แข็งทื่อทันที เพราะในจำนวนนั้นมีปิยะวัฒน์ด้วย เขาโกหกว่ากำลังพูดคุยดูใจกับซู่ชิงหยูน เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวก็สะดุ้ง แต่ไม่หันหน้ามองทางนี้ ธามไม่สังเกตเห็นท่าทางแพรวาที่ผิดปกติ เขายื่นแก้วแชมเปญแก้วหนึ่งให้แพรวา และพูดเบาๆว่า "ดื่มน้อยๆพอ" แพรวารับแก้วด้วยสีหน้าแข็งทื่อ และไม่พูดอะไร "มา ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักสักหน่อย ท่านนี้คือน้องชายที่ดีของผม พวกเขารู้จักกันตอนอยู่เมืองนอก เขาชื่อธาม เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เลยมีหลายอย่างไม่ค่อยคุ้นชิน เห็นแก่หน้าของผมหน่อยนะ ช่วยดูแลเขาหน่อย" คำพูดในตอนนั้น ล้วนมีความเกินเป็นจริง ทุกคนย่อมเป็นไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่กันทั้งนั้น แต่ไม่พูดออกมาตามตรง พวกเขาตั้งวงพูดคุยกัน "ท่านประธานธามทำงานแบบไหนครับ?" "การออกแบบรถยนต์" คุณกรดลพูดแทรกขึ้นว่า "ธามเป็นถึงรองประธานนักออกแบบของหน่วยออกแบบ xxx ของต่างประเทศเชียวนะ และยังเก่งกว่าคนที่มีประสบการณ์โชกโชนอย่างผมด้วย" หน่วยงานออกแบบแห่งนั้นมีชื่อเสียงโด่งดังมาก ดังนั้นจึงมีบริษัทรถยนต์ที่มีชื่อเสียงหลายแห่งทำงานร่วมกับพวกเขา อายุยังน้อย สามารถอยู่ตำแหน่งนี้ได้ นับว่าไม่ธรรมดา "ก็แค่นักออกแบบรถยนต์คนหนึ่ง มีอะไรพิเศษกัน ลุงทัตเทพของผมออกแบบอุปกรณ์การบินเลยนะ แต่ก็ไม่เห็นเขาพูดโอ้อวดแบบนี้เลย" เสียงที่ไม่เป็นหนึ่งพูดแทรกดังขึ้น แพรวาเหลือบตามองแวบหนึ่ง ในใจคิดว่าวันนี้คนมาครบพร้อมเพรียง คิดไม่ถึงว่านลินจะมาด้วยเหมือนกัน นลินสวมชุดเดรสสีเขียวอ่อนทั้งตัว ทรงผมถักคอนโรลก็ไม่มีแล้ว แต่เป็นทรงผมสีน้ำตาลแดงมัดรวบ ดูแล้วมีความเป็นผู้หญิง แต่คำพูดคำจายังคงไม่น่าฟัง เมื่อฝ่ายตรงข้ามเห็นเธอก็ถลกตาขาวใส่เธอ ส่วนเธอก็เดินมานั่งช้างปิยะวัฒน์ บรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้นมา แต่เพราะอิทธิพลของปิยะวัฒน์ เลยไม่มีใครกล้าต่อต้าน คุณกรดลหัวเราะฮ่าฮ่า และพูดว่า "งานเทคนิคเป็นงานเฉพาะสาขา ไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้" ธามประเมินดูผู้ชายที่พูดตามอำเภอใจที่อยู่ตรงข้าม ท่าทางหยิบแก้วของเขาดูไม่เป็นทางการ แต่มีออร่าบารมีของเจ้าชายอยู่ เขามีรูปร่างสูงใหญ่ และตอนมองคนอื่นก็จะเอียงหางตาเล็กน้อย มุมปากกระตุกนิดหน่อย ให้ความรู้สึกโดดเด่น แต่ความรู้สึกแบบนี้ทำให้คนอื่นอึดอัด เขาจำได้ผู้ชายคนนี้ ครั้งที่แล้วเคยเข้าร่วมงานวันเกิดของลูกสาวฐานทัต เขาเคยพบผู้ชายคนนี้มาก่อน ในตอนนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งสวมหน้ากากจำคนผิด สุดท้ายถูกผู้ชายคนนี้พาไป คุณกรดลไอในลำคอหนึ่งที และพูดว่า "ธาม ท่านนี้คือท่านประธานปิยะวัฒน์ของบริษัทเอส.อา" ธามพยักหน้า และยื่นมือต่อปิยะวัฒน์ "ท่านประธานปิยะวัฒน์ เป็นเกียรติที่ได้รู้จักครับ"