ตอนที่ 123 เธอแท้งแล้ว

ต๭นที่ 123 เธอแท้งแล้ว "ประธานคมศร?" ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้ว จรณ์พูดว่า "เขาก็คือลุงคมศรของท่านประธานปิยะวัฒน์ ส่วนกชพรคือน้องบุตรธรรมของคุณ คมศร... ปิยะวัฒน์นั่งพิงเก้าอี้และหรี่ตาลง น้องชายของชมนาด คมศร เขาไม่เคยเจอญาติมายี่สิบกว่าปีแล้ว ถ้าหากไม่พูดเตือน เขาคงลืมคนๆนี้แล้ว หลังจากคุณตาตาย คมศรก็พาครอบครัวย้ายจากไป ฟังจากคำบรรยายของแม่เขาแล้ว ในตอนนั้นคนทั้งตระกูลกปิตถาต่างพากันไม่ยอมรับการแต่งงานครั้งนั้น และดูเหมือนการตายของคุณตามีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย หลังจากที่คมศรย้ายไปอยู่ต่างประเทศ ชมนาดก็ตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลกปิตถาและตระกูลเซียว ตอนที่เด็กๆเขาจำได้ว่าคมศรมีหน้าตาคล้ายกับคุณตาของเขามาก คู่หมั้นของกชพร... บังเอิญหรอ? เพราะท่านประธานใหญ่ส่งรถยนต์ มารับ ตอนที่จิตรากลับมาเลยไม่ได้ลำบากมาก หลังจากถึงบ้านก็โทรศัพท์หาแพรวาทันที สุดท้ายแพรวาก็นั่งรถยนต์ไปบ้านจิตรา ชนัตมีงานค้าง หลังจากกลับมาถึงก็รีบไปบริษัททันที ในบ้านเลยมีแค่จิตราคนเดียว และมีกองข้าวของขนาดใหญ่ ส่วนจิตรากำลังนั่งบนข้าวของขณะเล่นโทรศัพท์อยู่ "ซื้อมากขนาดนี้ ยัดในบ้านพอหรอ?" แพรวาเดินเข้ามา และนั่งลงบนโซฟา "เหนื่อยล่ะซิ" จิตรานิ่งเงียบ และเอาหัวทาบบนไหล่ของเธอ ไม่นานก็พูดว่า "ชนัตมีคนข้างนอกด้วย" แพรวาสะดุ้ง ก่อนจะดึงสติกลับมา "คุณแน่ใจหรอ? เข้าใจผิดหรือเปล่า" จิตรายื่นโทรศัพท์ให้เธอ "ข้อความประท้วงของเธอส่งมาที่โทรศัพท์ฉันด้วย แต่ฉันก็ยังทำเป็นไม่มีอะไรกับชนัตอยู่" แพรวาหยิบเอามาดู บัญชีวีแชทชื่อวีวีคนหนึ่งส่งรูปภาพไม่กี่รูปให้จิตรา ในรูปภาพมีผู้หญิงคนหนึ่งกับชนัตอยู่ด้วยกัน แต่ชนัตกำลังนอนอยู่ นอนถอดเสื้อโชว์ไหล่บนเตียงขนาดใหญ่สีขาว ในอ้อมอกโอบกอดผู้หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าของผู้หญิงถูกเซนเซอร์ไว้ แต่ผู้ชายเห็นได้ชัดว่าเป็นชนัต แพรวางเผยแววตากลุ้มใจ "เธอจับได้ตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ?" จิตราเผยสีหน้าขาวซีด ดวงตาดูว่างเปล่า "ไม่กี่ชั่วโมงมานี้เอง ฉันรู้สึกว่าชนัตมีเรื่องปิดบังฉันอยู่ พวกเราสองคนทะเลาะกัน แต่ไม่นานเขาก็ง้อฉัน พาฉันออกไปเที่ยว ฉันคิดว่าตัวเองคิดมาก วันนี้ตอนบินกลับ ผู้หญิงคนนั้นก็เพิ่มฉันเป็นเพื่อนในวีเเชท และส่งไม่กี่รูปภาพให้ฉัน" "เธอถามชนัตแล้วหรือยัง?" "ฉันมึนงงไปหมดแล้ว ตอนนี้ในหัวสมองมีแต่ความว่างเปล่า" จิตรากุมหัวไว้ และตะโกนว่า "รูปภาพถ่ายชัดเจนขนาดนั้นยังต้องถามอะไรกันอีก? ต่อให้ไม่มีความคิดนอกใจ แต่ร่างกายนอกใจแล้ว แล้วไม่ใช่นอกใจหรอ?" เธอสูบลมหายใจเข้าลึกๆ "เขามีงานค้างอยู่เลยจากไปแล้ว ไม่เช่นนั้นฉันกลัวว่าตัวเองจะหยิบมีดมาแทงเขา!" "จิตรา..." แพรวาเปลี่ยนโทนเสียงเรียกชื่อเธอเพื่อปลอบใจ แต่กลับพูดอะไรไม่ออก จิตรากับชนัตเป็นคู่รักที่เธออิจฉาที่สุดมาโดยตลอด พวกเขารักกันตั้งแต่อยู่สามัญมหาวิทยาลัยจนถึงตอนนี้ได้ประมาณหกปีแล้ว ถ้าหากความรักที่มั่นคงมายาวนานสามารถพังทลายง่ายดายขนาดนี้ได้ ต่อไปเธอจะเชื่อมั่นในความรักได้ยังไง? "อันที่จริงอยู่ในวงการนี้ มีสิ่งล่อตาล่อใจอยู่มากมาย ฉันน่าจะตระหนักในเรื่องนี้มาตั้งนานแล้วนะ" จิตราหายใจหอบอยู่ชั่วครู่ ก่อนพูดต่อว่า "แต่ฉันมักรู้สึกว่าชนัตไม่เหมือนเดิม ไม่กี่ครั้งมานี้ ฉันสังเกตเห็นว่าเขามักจะเหม่อลอย ฉันคิดว่าตัวเองเลินเล่อและคิดมากไปเอง แต่ตอนนี้หลักฐานทั้งหมดอยู่ตรงหน้าแล้ว ฉันเองก็ไม่สามารถหลอกลวงตัวเองแล้ว เพียงแค่นึกถึงเขากับผู้หญิงคนอื่นพลิกตัวบนเตียงด้วยกัน ฉันก็อดไม่ได้ที่อยากจะฆ่าเขาให้ตาย!" จิตราเผยดวงตาแดงก่ำทั้งสองดวง แพรวาไม่สงสัยเลยที่เธอจะทำแบบนั้น "แล้วเธอตัดสินใจจะทำยังไงต่อ เลิกไหม?" จิตรามือสั่น ผ่านไปสักพักใหญ่กว่าจะพูดว่า "ชีวิตตอนวัยรุ่นของฉันตั้งหกปีเสียเวลาอยู่กับเจ้าบ้านั้น เลิกหรอ? ง่ายดายเกินไปสำหรับเขาไปไหม?" ขณะที่พูด โทรศัพท์ก็ดังขึ้น จิตราหันหน้ามาพร้อมเผยสีหน้ากลุ้มใจ ก่อนจะพูดว่า "เป็นพนักงานใหญ่ของบริษัทชนัต คนที่ชื่อว่านรมน" ขณะที่พูดก็ลุกขึ้นจากบนโซฟา และเกินตรงไปในห้องนอนเปิดตู้เสื้อผ้า และหาเสื้อ แพรวาเดินตามไป และพูดว่า "เธอทำอะไรอยู่?" "ฉันจะไปหาเธอ ฉันอยากดูผู้หญิงที่นอนกับชนัตมีความสามารถขนาดไหนกัน" "จิตรา เธออย่าวู่วาม ถึงยังไงนรมนก็เป็นคนในวงการนี้ ถ้าหากเธอตามไประราน ตอนนั้นทุกคนคงรู้เรื่องกันหมด?" "ชนัตเขาทำเรื่องน่าอับอายขนาดนั้นแล้ว จะให้ฉันให้เกียรติอะไรเขาอีก? จิตราผลักเธอ และพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า "ถ้าหากเธอเป็นเพื่อนของฉัน วันนี้อย่ามาห้ามฉัน เพราะถ้าหากหาฉันไม่ได้ออกไป คงทำใจสงบนิ่งไม่ได้!" ขณะที่เธอพูดก็เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้า แพรวาห้ามไม่ได้ และขวางไม่ได้ด้วย แต่เธอก็ไม่สามารถมองดูจิตราไปรังควานได้ เพราะทำอย่างนั้นอับอายขายหน้ามาก ต่อให้เธอกับชนัตทะเลาะกัน จนทำให้คนอื่นรู้ ย่อมไม่มีใครแย่ไปกว่าใคร หลังจากจิตราเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็เริ่มแต่งหน้า สีเครื่องสำอางที่อยู่บนใบหน้าหนาแน่นมาก แบบนี้จะได้ไม่เผยใบหน้าอันน่าโศกเศร้าของเธอได้ เธอสวมชุดเดรสสีแดงตัวหนึ่ง และสวมเสื้อคลุมยาวสีขาวคาดบนไหล่ และเดินออกไปเลย แพรวาเดินออกจากตึกคอนโดมิเนียมตามเธอไป แต่กลับหาเธอไม่เจอแล้ว เธอกังวลใจมาก กังวลว่าจิตราจะวู่วามและทำเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขภายหลังได้อีก ไม่มีเวลาคิดมากแล้ว เธอโทรศัพท์หาปิยะวัฒน์ "สามี คุณรู้จักท่านประธานแก้วของบริษัทเพลินวานไหม?" "พอรู้จัก" ปิยะวัฒน์เปลี่ยนมือถือโทรศัพท์มือถือ และพูดว่า "ทำไมหรอ?" "ฉันอยากให้คุณช่วยอะไรหน่อย ช่วยทำให้ยกเลิกตารางงานวันนี้ของนรมนทั้งหมดได้ไหม อย่าให้เธอไปบริษัท" แพรวารีบพูดอย่างรวดเร็ว "นรมนหรอ? ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้ว "เธอทำอะไรคุณหรอ?" "เปล่า เดี่ยวคืนนี้ฉันจะกลับบ้านไปอธิบายให้ฟัง แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ อย่าให้เธอไปบริษัท!" "ได้" เมื่อวางสาย แพรวาก็ขึ้นรถยนต์ และให้ต้นขับรถไปบริษัทเพลินวาน ในใจได้แต่ภาวนาขอให้อย่าเกิดเรื่องอะไร ระหว่างทางรถติดมาก เมื่อเธอไปถึงก็เกิดเรื่องแล้ว นรมนถูกคนประคองไว้ออกมาจากตึกเพลินวาน ทั้งตัวมีเลือดแดงสดไปหมดจนน่าขนลุก สายตาของแพรวามองผ่านฝูงชนอันหนาแน่น ในที่สุดก็พบร่างเงาของจิตรา ใบหน้าของเธอขาวซีดเหมือนกระดาษ บนเสื้อคลุมยาวสีขาวมีรอยนิ้วมือที่เปื้อนด้วยเลือด และดูเหมือนกำลังเหม่อลอยไม่ได้สติ แพรวารีบพูดอย่างรีบร้อนว่า "ต้นน้ำ เธอรีบเรียกจิตรามาหน่อย" ต้นน้ำตอบรับ และลงจากรถยนต์ แล้วเดินฝ่าฝูงชน จากนั้นก็ฉวยโอกาสตอนชุลมุนลากเธอมาขึ้นรถยนต์ "ออกรถ" แพรวาพูดด้วยเสียงโทนต่ำ และยื่นมือจับแขนของจิตรา พร้อมพูดว่า "เกิดอะไรขึ้น?" จิตราส่ายหน้า ก่อนจะพูดว่า "เธอแท้งแล้ว" แพรวาสะดุ้งตกใจ และนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ "เป็น...ลูกของชนัตหรอ?"