ตอนที่ 124 สัตว์เดรัจฉาน

ต๭นที่ 124 สัตว์เดรัฉญาน "ไม่รู้" ”จิตราขมวดคิ้ว ก่อนจะเงยหน้าแล้วพูดว่า "ฉันไม่ได้ทำเธอแท้งนะ ตอนที่ฉันเห็นเธอ เธอก็กลิ้งลงจากบันไดเลื่อนแล้ว ทั้งตัวแปดเปื้อนเต็มไปด้วยเลือด และล้มลงบนข้างเท้าของฉัน แล้วเธอก็จับเสื้อฉันให้ช่วยเธอ" ดูเหมือนจะนึกเหตุการณ์นั้นได้ จิตราพูดว่า "ฉันอยากสั่งสอนเธอ แต่ฉันยังไม่ทันลงมือ เธอก็... แพรวา เธอเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดไหม?" ฉันเชื่อ" แพรวาวางบนบ่าของเธอ และพูดว่า "ตอนนี้ไม่ต้องคิดอะไรมาก กลับบ้านกับฉันก่อน" จิตรานิ่งเงียบ แล้วหลับตาสักพัก ก่อนจะพูดว่า "เรื่องบ้าแบบนี้ทำไมต้องมาเกิดกับฉันด้วย?" ใช่บังเอิญมาก เป็นอุบัติเหตุจริงหรอ? แพรวาไม่ได้ส่งเธอกลับบ้านของเธอ แต่พาเธอไปสวนจตุจักร เพราะเป็นห่วง และอยากปกป้อง เลยคิดว่าอยู่ภายใต้การคุ้มครองของปิยะวัฒน์ เป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอ เมื่อถึงบ้าน แพรวาก็พาเธอนั่งลงบนโซฟา และเทน้ำลงแก้วอุ่นให้เธอ เมื่อพักผ่อนได้สักพัก จิตราก็เงียบสงบลง เธอดื่มน้ำ ก่อนพูดว่า "แพรวา โชคดีมากที่เธอมา ไม่เช่นนั้นฉันคงไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี?" "ฉันน่าจะไปเร็วกว่านี้" หากไปเร็วกว่านี้ก็สามารถห้ามปราบเธอได้ ตอนนี้เรื่องเกิดขึ้นแล้ว และดูเหมือนจะคลี่คลายลำบากด้วย "ติ้ง––" โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อดังขึ้น มือของเธอสั่น และวางแก้วน้ำลง แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา เป็นชนัตโทรมา จิตรากำโทรศัพท์ไว้อย่างแน่น เพราะออกแรงบีบมาก จนทำให้มีรอยช้ำขึ้นมา "รับเถอะ" แพรวาพูดขึ้น "เขาคือต้นต่อที่สำคัญของเรื่องนี้ ถึงยังไงก็ต้องเผชิญหน้า" จิตราเผยแววตาขืนข่ม ก่อนจะกดรับสาย "จิตรา คุณทำอะไรลงไป?" น้ำเสียงของชนัตแฝงด้วยความขุ่นเคืองดังขึ้นจากในสาย "ฉันทำอะไรลงไปหรอ" จิตราถามต่อ "คุณควรถามตัวเองว่าทำบ้าอะไรลงไปแล้วต่างหาก! เด็กในท้องของนรมนเป็นของคุณหรือเปล่า?" เหมือนไม่เคยได้ยินคำพูดหยาบคายจากจิตรามาก่อน ชนัตถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะพูดว่า "เธอผลักเธอร่วงตกลงมาหรอ?" จิตราโกรธเดือดดาล และพูดว่า "ใช่! ฉันทนไม่ไหวอยากจะอยากฉีกหนังแล่เนื้อคู่รักหมาอย่างพวกคุณ ชนัต คุณทำกับฉันได้ลงคอเลยหรอ?" "จิตรา ทำไมปากคุณถึงได้หยาบคายแบบนี้?" "แล้วสิ่งที่คุณทำลงไปหยาบคายกว่าไหม?" น้ำเสียงของเธอเริ่มสั่นเทา "ถ้าหากไม่ใช่เธอส่งข้อความข่มขู่ฉัน ตอนนี้ฉันคงเป็นคนโง่ที่ยังเฝ้ารอคุณกลับบ้านด้วยความรัก! อยู่กับคุณมาหกปี แต่คุณกลับทำร้ายฉันแบบนี้หรอ?" "ผมทำร้ายคุณหรอ? ผมยังดีต่อคุณไม่พออีกหรอ?" เมื่อชนัตได้ยินคำพูดของเธอก็เคืองโกรธ "พวกเราอยู่ด้วยกันมาหกปี แต่คุณกลับปฏิเสธคำขอแต่งงานกับผมทุกคน ไม่รู้ว่าจะรักษาตัวให้ใครกันแน่? คุณรู้บ้างไหมว่าผมรอจนเหยี่ยวเฉาหมดแล้ว อย่าพูดให้ตัวเองดูน่าสงสารเลย คุณลองถามตัวเองดูก่อนว่า คุณรักผมบ้างไหม!? คุณเอาแต่รักตัวเอง!" จิตราหน้าซีดเซียว เธอกัดฟันและพูดด้วยความโมโหว่า "ไอ้คนบ้า!" ชนันเผยสีหน้ามืดครึ่ม และวางสายโทรศัพท์ทันที จิตราปาโทรศัพท์มือถือลงบนพื้น และเอามือจับบนใบหน้า พร้อมร้องไห้ออกมาอย่างเต็มที่ แพรวาคิดไม่ถึงว่าจะเรื่องจะเกิดขึ้นถึงขั้นนี้ เธอรู้สึกทำตัวไม่ถูก และไม่รู้ว่าจะปลอบใจยังไงด้วย จู่ๆโทรศัพท์บ้านของในบ้านก็ดังขึ้น แพรวาตบบนบ่าของเธอ ก่อนเดินไปรับสาย "จิตราอยู่กับคุณหรอ?" ปิยะวัฒน์ส่งเสียงทุ้มต่ำขึ้น แพรวาตอบว่า "อืม" "เธอกำลังเหม่อลอยอยู่ ฉันไม่วางใจ" ปิยะวัฒน์พูดขึ้นว่า "ข่าวสารจากโรงพยาบาลทางนั้นบอกว่านรมนตื่นแล้ว อีกอย่างยังยืนยันว่าเป็นจิตราผลักเธอร่วงตกลงมา และทางตำรวจกำลังเตรียมการตรวจสอบคดีอยู่" แพรวาเผยสีหน้ากลุ้มใจ "ทางตำรวจจะตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดใช่ไหม? ไม่ใช่เชื่อตามคำพูดไร้สาระของเธอ?" ปิยะวัฒน์นิ่งเงียบสักพัก ก่อนจะพูดว่า "คุณให้เธอไปมอบตัวก่อน เดี่ยวผมจะติดต่อทนายความให้ไปจัดการ" "เธอไม่ได้ผลักนะ มอบตัวทำไมล่ะ?" "ฟังนะ เรื่องนี้ไม่ได้ง่ายดายแบบนั้น ตอนนี้หลักฐานชี้ไปตรงจิตราหมดแล้ว และเมื่อกี้ชนัตก็เพิ่งมอบเสียงโทรศัพท์ให้ทางตำรวจด้วยว่า จิตราเป็นคนเอ่ยปากพูดเองว่าเธอเป็นคนผลักนรมนตกลงมา เรื่องนี้มันมีลับลมคมใน คุณเข้าใจไหม? เธอต้องร่วมมือ ผมถึงจะสามารถช่วยเธอได้" แพรวาเปลี่ยนสีหน้า และกัดฟันพูดว่า "เจ้าสัตว์เดรัจฉาน!" "คุณบอกเธอว่า ถ้าหากชนัตโทรเข้ามา ทางที่ดีที่สุดอย่ารับสาย ถ้าหากมีปัญหาอะไรอีก ผมคงช่วยอะไรไม่ได้" แพรวาเพิ่งรู้สึกครั้งแรกว่า พวกเขาดูตัวเล็กมากเวลาเผชิญกับกฏหมายในตอนนี้ "สามี" เธอเรียกเขาเบาๆ "มีอะไรหรอ?" ปิยะวัฒน์พูดขึ้น แพรวากัดริมฝีปาก ก่อนจะพูดว่า "คุณจะทำแบบนี้กับฉันไหม?" "พูดบ้าอะไร" ปิยะวัฒน์พูดเบาๆที่แฝงด้วยเสียงเอ็นดูว่า "ผมจะไม่ทำให้พวกเราต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แน่" แพรวารู้สึกสบายใจ และจูบใส่โทรศัพท์หนึ่งที "ขอบคุณค่ะ คุณสามี" "เชื่อฟัง" ปิยะวัฒน์ตอบรับหนึ่งที แล้ววางสาย แพรวาวางสายโทรศัพท์ด้วยความลังเล ในใจคิดอยู่ว่าจะบอกจิตราเรื่องนี้ยังไง แต่เมื่อหันหน้ากลับไป พบว่าเธอมาอยู่ข้างตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ พร้อมเผยสีหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษ แพรวากระวนกระวาย และพูดว่า "จิตรา..." "ฉันได้ยินหมดแล้ว" น้ำเสียงของจิตรานิ่งสงบมาก จนทำให้แพรวารู้สึกกังวล "ดังนั้นที่เขาโทรศัพท์มาเมื่อกี้ ก็เพื่อยืนยันหรอ? เพื่อทำให้ฉันดิ้นไม่หลุดหรอ?" เธอมือสั่น และนั่งลงบนโซฟา แล้วตะโกนว่า "ที่แท้เกลียดฉันมากขนาดนี้เลยหรอ แต่ทำไม..." ไม่มีใครสามารถตอบเธอได้ แพรวาเพิ่งรู้ว่าคนที่รักกันสามารถทำร้ายกันได้ถึงขนาดนี้ ไม่รู้ว่าธามจะเกลียดเธอเข้ากระดูกดำแบบนี้หรือเปล่า? สุดท้ายก็ไปมอบตัว โดยมีต้นน้ำขับรถยนต์พาไป แพรวาเหม่อลอยอยู่ในบ้านคนเดียว เธอปิดเครื่อง และรอคอยโทรศัพท์บ้านโทรเข้ามา เกือบจะเที่ยงคืน ปิยะวัฒน์ถึงกลับมา แพรวาไม่นอน และยังคงรอคอยเขาอยู่ห้องโถง เมื่อเห็นปิยะวัฒน์กลับมา เธอก็รีบวิ่งไปหา และก้มลงถอดเก็บรองเท้าของเขา เมื่อปิยะวัฒน์เห็นท่าทางขยันของเธอก็ยิ้มแย้ม เขาเปลี่ยนสวมรองเท้า และถอดเสื้อคลุมให้แพรวา แพรวารีบไปแขวนบนไม้แขวนเสื้อ จากนั้นก็รีบเทน้ำชาให้เขา ปิยะวัฒน์นั่งดื่มชาบนโซฟา แพรวาเดินเข้าไปนั่งข้างๆเขา "สามี" เธอพูดว่า "เรื่องได้ดำเนินการถึงไหนแล้วค่ะ จิตราเป็นยังไงบ้าง?" ท่านประธานใหญ่หรี่ตาลง และกวาดตามองเธอ "สามีของคุณกลับมาดึกขนาดนี้ แต่คุณกลับถามถึงเรื่องของคนอื่นหรอ" แพรวารีบเปลี่ยนเสียง "ลำบากคุณสามี สามี ฉันคิดถึงคุณมากเลย" คำพูดประโยคนี้ฟังแล้วกลับไม่รู้สึกถึงความจริงใจสักเท่าไหร่ แต่ฟังแล้วกลับรู้สึกสบายหู ปิยะวัฒน์ยิ้มแย้ม ก่อนพูดว่า "นรมนเป็นแค่คนบังหน้า อันที่จริงแล้วชนัตกับเชียนจินหวานเออร์ของตระกูลลี่แอบคบกันแล้ว --โปรดติดตามตอนต่อไป 04/11/2019--