ตอนที่ 126 คืนนี้รอผมที่ห้องนี้

ต๭นที่ 126 คืนนี้รอผมที่ห้องนี้ แพรวากำมือไว้อย่างแน่น และพูดว่า "คุณไล่จิตราออกหรอ?" "ใช่" คำพูดของเขาไม่มีอ้อมค้อม เขาพูดออกมาตรงไปตรงมา แพรวาขมวดคิ้ว "ทำไมล่ะ? เพราะฉันหรอ?" ธามหัวเราะเยาะอย่างประชดประชัน "คุณอย่าหลงตัวเองเกินไปหน่อยเลย ผมไม่ชอบพนักงานที่จะนำพาความวุ่นวายมาให้ผมก็เท่านั้น" แพรวาเม้มปากไว้อย่างแน่น และพูดว่า "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าเช่นนั้นก็ยกเลิกสัญญาเถอะ ฉันเองก็ไม่ชอบเจ้านายที่ไม่ยุติธรรมเหมือนกัน" หลังจากเธอพูดจบก็เดินจากไป ธามเผยสีหน้าเคร่งเครียด และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "หยุด!" แพรวาหยุดฝีเท้าลงทันที และหันหน้าพูดว่า "ไม่ต้องห่วงค่ะ ค่าผิดสัญญาฉันจะจ่ายให้หมด ท่านประธานธามมีอะไรอยากจะพูดอีกไหมคะ?" "จ่ายทั้งหมด? หาใครจ่ายหรอ? ปิยะวัฒน์หรอ?" เขากัดฟันเหมือนอยากจะกัดเธอให้ฉีกขาด "จะหาใครมันก็เป็นเรื่องของฉัน ท่านประธานธามรอรับเงินก็พอแล้ว" ธามเผยแววตาเคียดแค้น จากนั้นก็ปรับอารมณ์ใจเย็นลง "คุณคิดว่าการที่คุณลาออกจะช่วยจิตราเรื่องตกงานหรอ?’ แพรวาหยุดชะงัก และหันหน้ามองเขาด้วยสายตาสงสัย "หมายความว่ายังไง?" ธามส่งเสียงออกจมูกหนึ่งที "คุณคิดว่าพนักงานที่ไม่มีชื่อเสียงและไม่มีคนรู้จักจะคุ้มค่าให้ผมต้องสูญเสียเงินและไล่ออกเธอหรอ ในประเทศจีน ถ้าหากเจ้าของต้องการไล่ออกพนักงานคนหนึ่งต้องมองเงินชดเชย แต่ถ้าหากพนักงานลาออกเองไม่ต้องเสียเงิน อีกอย่างเขาสามารถให้คนอื่นเกลี้ยกล่อมให้คนๆนั้นลาออกเองได้ ไม่จำเป็นต้องเสียเงิน แพรวาขมวดคิ้ว และนิ่งเงียบ "จิตราทำผิดกับใคร คุณน่าจะทราบดี มีคนในวงการนี้ต้องการฆ่าเธอ และให้เธอถูกไล่ออกจากบริษัทเอฟ ซี ดังนั้นอย่าคิดเลยว่าเธอจะหางานในวงการแบบนี้ได้" "ตอนนี้คุณไล่เธอออกแล้ว!" แพรวาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ไม่ใช่ว่าคุณอยากบีบคั้นให้เธอเดินบนเส้นทางสังหารตัวเองหรอกหรอ?" "ผมสามารถเก็บเธอไว้" ธามพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง "แต่ต้องดูการกระทำของคุณก่อน" แพรวากลุ้มใจ และพูดว่า "ฉันต้องทำอะไรหรอ?" ธามเปิดลิ้นชัก และโยนบัตรห้องหนึ่งใบให้เธอ "คืนนี้ตอนสองทุ่มรอผมอยู่ที่นั่น" แพรวารู้สึกหัวใจหวิวๆ แต่พยายามควบคุมอารมณ์ไว้ให้สงบนิ่ง แล้วเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "รองเท้าเก่าที่ปิยะวัฒน์นอนแล้วคุณก็ต้องการหรอ?" เมื่อเห็นเธอมองด้วยสายตาเหยียดหยาม สีหน้าของธามก็นิ่งลง "ปิยะวัฒน์มาหาคุณด้วยตัวเอง นั้นก็แสดงว่าคุณมีความสามารถเรื่องบนเตียง ในเมื่อคุณมีประสบการณ์โชกโชนแล้ว ทำไมผมถึงจะไม่ลองดูล่ะ?" เขายังคงไม่ลืมเลือน แววตาที่ปิยะวัฒน์พาแพรวาเดินผ่านข้างกายของเขา ความดูถูก เอาชนะ หยิ่งยโส.... เพราะเหตุการณ์ได้เหยียดหยามศักดิ์ศรีของเขา และสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดใจก็คือ ท่าทางเชื่อฟังของแพรวา "ปรนนิบัติปิยะวัฒน์ยังเคยทำมาได้เลย แต่พอถึงเวลาปรนนิบัติผมรับไม่ได้หรอ?" เขาหัวเราะเยาะอย่างประชดประชัน ในน้ำเสียงแฝงด้วยความเย้ยหยัน แพรวาก้มหน้าลง และพูดอย่างนิ่งสงบว่า "ตอนที่ท่านประธานปิยะวัฒน์อยู่บนเตียงเขาสามารถทำให้คนเคลิบเคลิ้มได้ แต่สำหรับท่านประธานธามหน้าตาหล่อเหลาแบบนี้ อย่างอื่นคงธรรมดาด้วย แต่ไม่เป็นไรเผื่อท่านประธานธามชอบ" ธามเผยสีหน้าเคร่งเครียด และพูดว่า "การยั่วโมโหผมไม่มีผลดีอะไรต่อคุณ" "ไม่กล้าหรอกค่ะ แต่ยังไงฉันก็สามารถพึ่งพาท่านประธานปิยะวัฒน์อีกมาก" ขณะที่แพรวาพูดก็ก้มลงหยิบการ์ดห้องใบนั้นอย่างแน่น และหันหลังเดินจากไป ธามเผยสีหน้าเย็นชา และปัดเอกสารบนโต๊ะร่วงลงบนพื้น แพรวารู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างเข้าใจความรู้สึกของธาม ผู้ชายล้วนชอบการเปรียบเทียบ ถ้าหากเธอถูกคนที่ทั้งแก่ทั้งอัปลักษณ์เลี้ยงดู ธามคงสะใจน่าดู แต่บังเอิญว่าคนที่เอ็นดูและเลี้ยงดูเธอ กลับเป็นปิยะวัฒน์ คุณชายของบริษัทเอส.อา เป็นหลานของตระกูลกปิถตา ผู้ชายที่มีแต่ความสามารถ และจุดบกพร่องไม่ได้เลย และหากใครได้อยู่ข้างๆจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ และเป็นคนที่มีแฟนเก่าแอบคบชู้ จนทำให้เขาต้องเสียใจ คงเป็นแบบนี้ และธามก็คงคิดแบบนี้เช่นกัน นั้นคือความน้อยเนื้อต่ำใจของผู้ชาย เธอสามารถปฏิเสธได้ไหม? เธอปฏิเสธไม่ได้ ถ้าหากปฏิเสธ ไม่นานความสัมพันธ์ของเธอกับธามก็จะทวีคูณมากขึ้น เมื่อถึงตอนนั้นความพยายามทุกอย่างก็ยังสูญเปล่า แต่ถ้าหากคืนนี้สามารถทำให้เขาตายใจ เธอก็จะไป และทำเป็นเหมือนกับในปีนั้น เพื่อตัดขาดความสัมพันธ์ เมื่อเดินมาถึงชั้นที่สาม แพรวาก็มองจิตรา ดูเหมือนเธอรอมาได้สักพักแล้ว เมื่อเห็นเธอออกมาจากลิฟต์ก็รีบเดินเข้ามาหาและพูดว่า "วัดขนาดเสื้อเสร็จแล้วหรอ?" "อืม" แพรวาตอบรับ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "พี่วรนุชมาหาเธอมีธุระอะไรหรอ?" "ไม่มีอะไร ก็แค่อยากให้ชนิดาช่วยดูแลเธอไปก่อน พี่วรนุชรู้สึกว่าเด็กคนนั้นฉลาด และอยากเพาะเลี้ยงไว้ก่อน" แพรวาถอนหายใจ "ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็มีคนช่วยเหลือเธอ แบ่งเบาภาระของเธอ" จิตรายิ้มและพูดว่า "ฉันอะไรก็ได้ แต่เธอต้องให้เงินเดือนสองบัญชีนะ" แพรวายิ้มและพูดว่า "อย่าว่าแต่สองบัญชีเลย สิบบัญชีฉันก็สามารถเลี้ยงได้" "คุณนายแพรวาไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ใช่ไหม ?" จิตราพูดหยอกเล่น "ครั้งหน้าให้ท่านประธานธามช่วยเหมาดิสนีแลนด์ให้ฉันเดินเล่นหน่อย" แพรวา... ระหว่างทางกลับบ้าน แพรวาได้รับสายโทรศัพท์จากปิยะวัฒน์ "ผมจะไปเมือง F หน่อย คืนนี้คงไม่กลับมา คุณนอนก่อนเลย ไม่ต้องรอผม" แพรวานิ่งอึ้ง และพูดย้ำว่า "คืนนี้ไม่กลับหรอ?" "อืม" แพรวาบอกไม่พูดว่าตัวเองรู้สึกอะไร เหมือนสวรรค์ต้องการให้เธอไปตามนัดหรอ? "ฮัลโหล?" ปิยะวัฒน์ขมวดคิ้ว "ทำไมหรอ?" "ไม่มีอะไร" แพรวาดึงสติกลับมา "เช่นนั้นเดินทางปลอดภัยนะคะ อย่าลืมสวมเนื้อให้หนา สองวันนี้อุณหภูมิลดลง" ท่านประธานใหญ่เม้มปาก และพูดว่า "ทราบแล้ว คุณภรรยา" แพรวารู้สึกหัวใจเต้นแรง ความรู้สึกผิดเริ่มกระจายไปทั่วทั้งหัวใจ แบบนี้เรียกว่าการทรยศไหม? แต่ถ้าหากเธอไม่ไปตามนัด เรื่องนี้คงไม่จบลงแน่ ความสัมพันธ์ของเธอกับธามต้องทำให้ตัดขาดกันให้ได้ เมื่อวางสาย แพรวาก็นิ่งอึ้งอยู่ตรงที่เดิมสักพักใหญ่ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อสีเทาเข้มทั้งตัวชุดหนึ่ง จากนั้นก็ออกจากบ้านไป เธอไปร้านยาก่อน และซื้อถุงยางอนามัย จากนั้นก็นั่งรถยนต์ไปที่ตำแหน่งที่ธามให้เธอไปหาตามนัด เธอสวมห่วงอนามัยคุมกำเนิด จุดประสงค์ที่ซื้อไม่ใช่เพราะต้องการคุมกำเนิด แต่เธอรับธามไม่ได้ อันที่จริงหากสวมแล้วก็สามารถทำเป็นเหมือนทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น เธอนั่งบนรถยนต์อย่างลำบาก แต่สุดท้ายรถก็มาถึงโรงแรมลีกาเด็นตามเวลา แพรวานั่งรอบนรถยนต์ได้สักพักใหญ่ ก่อนคนขับรถจะพูดเร่งเธอให้จ่ายเงินและลงจากรถยนต์ เมื่อมาถึงหน้าฟรอนท์ก็แสดงบัตรการ์ด จากนั้นก็มีคนพาเธอขึ้นลิฟท์ ชั้นที่หนึ่ง ชั้นที่สอง ชั้นที่สาม... แพรวาจ้องมองตัวเลขบนลิฟท์ ส่วนในหัวคิดว่า หากลิฟต์มีความผิดพลาดเกิดขึ้นก็คงดี จะได้ไม่ต้องไปถึงชั้นนั้น แต่สุดท้ายลิฟต์ก็มาถึงขั้นนั้น พนักงานของโรงแรมเผยรอยยิ้มและพูดว่า "เชิญทางนี้ค่ะ" แพรวากำมือไว้อย่างแน่น และเดินออกจากลิฟต์ ห้อง 1314 แพรวาจ้องมองป้ายข้างบน และฉีกปากยิ้ม เพียงแค่หนึ่งคืนก็จะกลายเป็นตราบาป หลังจากพนักงานเดินจากไป เธอถึงจะหยิบการ์ดรูดเปิดประตูห้อง