ตอนที่ 132 ผู้หญิงที่ท่านประธานปิยะวัฒน์เคยนอนด้วยล้วนเรียกว่าเป็นแฟนหมดเลยหรอ

ต๭นที่ 132 ผู้หญิงที่ท่านประธานปิยะวัฒน์เคยนอนด้วยล้วนเรียกว่าเป็นแฟนหมดเลยหรอ วันต่อมา ท่านประธานใหญ่ก็หิ้วเธอขึ้นมาจากผ้านวม แพรวาผู้น่าสงสารเมื่อคืนได้นอนตอนตีสอง ตอนเช้าหกโมงก็ถูกปลุกให้ตื่นอีก ความร้อนในท้องยังไม่ทันระบาย ลืมตาก็ต้องเจอกับปิยะวัฒน์อีก จนเธอเผลอเกือบจะกัดเขาแล้ว "รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า กินข้าวเช้า และปรับอารมณ์ด้วย ตอนเที่ยงเดี่ยวผมจะมารับคุณ" สิ่งที่ทำให้แพรวาระเบิดอารมณ์คือ ใบหน้านี้ปลุกเธอตื่นแล้วทิ้งเธอจากไป เมื่อสัปหงก แพรวาจะจำสิ่งที่เขาพูดอะไรได้อีก พอปิยะวัฒน์จากไปก็ซุกหัวลงบนหมอนนอนหลับอีกครั้ง เมื่อใกล้ถึงเวลาตอนเที่ยง ปิยะวัฒน์ก็โทรศัพท์หาแพรวา โทรศัพท์ดังขึ้นสักพักใหญ่กว่าจะรับสาย เสียงของแพรวาแฝงด้วยน้ำเสียงของคนนอนสะลึมสะลือดังขึ้นในสาย "ฮาโหล ใครคะ?" ปิยะวัฒน์เผยแววตามืดครึ้ม "คุณนอนอีกแล้วหรอ?" เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงเย็นชาก็ทำให้แพรวาขนลุกขนพอง และรีบตื่นขึ้นมาทันที เธอลุกขึ้นยืนจากเตียง และหยิบโทรศัพท์ พร้อมพยายามปรับน้ำเสียงกระตือรือร้นของคนตื่นแล้ว "สามี คุณเลิกงานแล้วหรอ?" "อีกครึ่งชั่วโมงผมถึงบ้าน จัดการตัวเองให้เรียบร้อย และลงมารอผมข้างล่าง" หลังจากพูดจบ ปิยะวัฒน์ก็วางสาย แพรวานั่งเหม่ออยู่บนเตียงไม่กี่วินาที ก่อนจะวางโทรศัพท์และรีบวิ่งไปในห้องน้ำ เวลาที่ผู้หญิงแต่งหน้าทำผมเป็นช่วงที่เปลืองเวลามากที่สุด แพรวาไม่รู้เลยว่าปิยะวัฒน์ต้องการให้เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไร แต่ในเมื่อไม่ได้กำชับอะไร แสดงว่าคงไม่ใช่งานเลี้ยงยิ่งใหญ่อะไร หลังจากอาบน้ำเสร็จ เลยแต่งหน้าเบาๆ และสวมชุดเดรสสีแดงชุดนั้นที่ปิยะวัฒน์ซื้อให้เธอมาจากฮ่องกง และคลุมด้วยเสื้อคลุมสีดำยาวถึงตาตุ่มชุดหนึ่งไว้ เธอมีรูปร่างสูง ดังนั้นเมื่อสวมชุดสไตล์ยุโรปเลยไม่มีปัญหาอะไรมาก ส่วนทรงผมก็ลอนปลายๆเล็กน้อย จากนั้นก็เดินลงไปข้างล่างทันที ขณะที่เพิ่งออกจากลิฟต์ก็เห็นรถยนต์สไตล์ยุโรปจอดอยู่ข้างนอก เธอถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งใจ ก่อนจะยืนตรงและเดินต่อไป ปิยะวัฒน์ลดกระจกรถยนต์ลง และมองเธออย่างตะลึง แพรวาเกี่ยวผมไว้ที่หู และพูดอย่างระมัดระวังว่า "ไม่สวยหรอ?" ปิยะวัฒน์ฉีกปากยิ้ม และพูดว่า "ขึ้นรถ" ชิ! ชมหน่อยจะตายหรอ? แพรวาสวมส้นสูงเดินไปที่ประตูรถยนต์และเข้าไป หลังจากที่เธอคาดเข็มกลัดนิรภัยเสร็จ ปิยะวัฒน์ก็สตาร์ทรถยนต์ ระหว่างทาง ปิยะวัฒน์ไม่ได้พูดถึงชุดเดรสที่เธอสวมเลย ทำให้ความมั่นใจตั้งแรกของเธอค่อยๆถดถอยลง ตอนที่รถยนต์จอดตรงภัตตาคารอาหารยุโรป แพรวาก็พูด "ฉันสวมเสื้อผิดหรือเปล่านะ?" "เปล่า" ปิยะวัฒน์พูดขึ้น และช่วยเธอปลดเข็มกลัดนิรภัย จากนั้นก็พูดว่า "สวยมาก" คำว่า สวยมาก ทำให้เขารู้สึกเสียใจภายหลังที่ให้เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วย แพรวายิ้มแย้ม "ฉันนึกว่าตาของคุณแยกแยะสวยกับไม่สวยไม่ออกเสียแล้ว อีกอย่างคุณไม่เคยชมฉันว่าสวยมาก่อนเลย" ปิยะวัฒน์ยิ้มแย้ม และเดินลงจากรถยนต์ จากนั้นก็หันหน้าเปิดประตูรถยนต์ให้แพรวาเดินลง และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "เชิญคุณนายครับ" ที่นี้เป็นภัตตาคารอาหารสไตล์ยุโรปที่โดดเด่นมาก มีการประดับตกแต่งอย่างพิถีพิถัน ล้วนเป็นสไตล์ยุคกลางของยุโรป ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะอาหาร ดวงไฟ รวมถึงสีของกระดาษตกแต่งผนัง และยังมีเครื่องแบบของพนักงานอีกด้วย แต่ละหลังล้วนงดงามมาก ปิยะวัฒน์จูงมือเธอเข้า และเดินขึ้นไปชั้นสอง ห้องชั้นสองโล่งกว้างกว่าชั้นหนึ่งมาก แถมยังมีวงดนตรีบรรเลงเพลงด้วย ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายมาก เมื่อมองดูแล้วรู้สึกว่าที่นี่ไม่เหมือนกับจัดงานเลี้ยงเลย แต่เป็นงานรวมตัวเพื่อนมากกว่า แพรวาเกิดความสงสัย และเดินไปนั่งลงข้างปิยะวัฒน์ "อยากกินอะไรก็สั่งได้เลย" ปิยะวัฒน์นำเมนูอาหารให้เธอด้วยท่าทางใจกว้าง แพรวายิ้มแย้ม "ไว้รอให้แขกมาก่อนค่อยสั่งก็ได้ วันนี้คุณเป็นเจ้าภาพ ดังนั้นควรตามใจแขกไม่ใช่หรอ?" ไม่รู้ว่าคำพูดประโยคไหนถูกใจปิยะวัฒน์แล้ว จู่ๆเขาก็เผยท่าทางอารมณ์ดีขึ้น และเรียกพนักงานเปิดขวดไวน์องุ่น โดยไม่สนใจจำนวน "เดี่ยวคุณจะไม่ขับรถแล้วหรอ?" "หาคนขับรถ" ท่านประธานใหญ่ฉีกปากยิ้ม "วันนี้มีความสุข ดื่มนิดหน่อยไม่เป็นไร" แพรวาสงสัยมากๆ "ตกลงพบแขกแบบไหนหรอ?" "ไว้เดี่ยวเขามาผมค่อยแนะนำให้" ขณะที่พูด แพรวาก็เห็นการเคลื่อนไหวจากข้างหลัง เลยต้องหันหลังมองไป เพียงแค่มองแวบเดียวเธอก็ถึงกับสะดุ้งตกใจ ธาม... "ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่เหมือนกัน? บังเอิญหรอ? แต่ธามประคองผู้หญิงที่สวมกางเกงสีดำ เสื้อคลุมใหญ่สีเหลืองคนหนึ่งมาด้วย และมีท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส เขายิ้มอย่างอ่อนโยนมาก ในดวงตาเผยแววตารักและเอ็นดู ซึ่งแววตาแบบนี้เธอเคยเห็นมาก่อนในตอนนั้น ดังนั้นแสดงว่าผู้หญิงด้านข้างคือ... ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็โบกมือทักทายมาตรงนี้ "พี่บุญธรรม" ธามหันหน้ามองกลับไป พร้อมเผยรอยยิ้มแข็งทื่อขึ้นมา แววตาของเขาฉายแววตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นแพรวา ก่อนจะกวาดตามองไปที่ปิยะวัฒน์ และค่อยๆเผยแววตามืดครึ้ม กชพรไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าการเปลี่ยนแปลงของธามเลย เธอรีบดึงธามมาตรงโต๊ะที่ปิยะวัฒน์นั่งอยู่ "พี่ชาย สถานที่ที่คุณเลือกไว้หายากมากเลย ระหว่างทางยังติดไฟแดงหลายครั้งด้วย" กชพรเป็นคนร่าเริงแจ่มใส ถึงแม้ว่าเมื่อวานเพิ่งรู้จักกับปิยะวัฒน์ แต่ก็ไม่ทำให้เธอรู้สึกเกรงใจ ปิยะวัฒน์ยิ้มจางๆ "เพราะเธอหาคนขับรถที่ไม่เชี่ยวชาญมากกว่า" กชพรไม่กล้าบ่นต่อธามอยู่แล้ว เธอลากธามมาแนะนำ "พี่ชาย คนนี้คือคนที่ฉันเคยพูดถึงค่ะ คู่หมั้นของฉัน ธาม นี้คือพี่ปิยะวัฒน์" ท่าทางของธามแข็งทื่อมาก เขายังคงจำได้แม่นเรื่องของตอนเช้าเมื่อวาน นั้นคือตอนที่ปิยะวัฒน์โทรมาแล้วมีเสียงพลอดรักของพวกเขาสองคนด้วย เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่า เสียงร้องออดอ้อนนั้นเป็นของแพรวา อีกอย่างปิยะวัฒน์ก็นั่งอยู่ตรงข้ามด้วย เขาเลยต้องกำมือไว้อย่างแน่น และอดทนไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองพรั่งพรูความรู้สึกออกมา "ธามหรอ?" เมื่อเห็นธามนิ่งเงียบสักพักใหญ่ กชพรก็สะกิดแขนของเขา "คุณเป็นอะไรไปหรอ?" ธามดึงสติกลับมาได้ และพูดจางๆว่า "สวัสดีครับ ประธานปิยะวัฒน์" มีเพียงแพรวาที่นั่งงงอยู่คนเดียว คู่หมั้นของธามคือ น้องของปิยะวัฒน์หรอ? โลกกลมขนาดนี้เลยหรอ? ในที่สุดเธอก็รู้เหตุผลที่ปิยะวัฒน์พาเธอเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารครั้งนี้ นั้นคือต้องการยั่วโมโหธาม เธอทำอะไรไม่ได้ ท่านประธานใหญ่อยากกดดันคน เขาไร้เดียงสาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว "พี่ชาย นี้คือ..." กชพรเพิ่งสังเกตเห็นแพรวา เธอเผยแววตาสงสัย "แฟนของพี่เอง" เพียงแค่สี่พยางค์ก็ได้ยืนยันฐานะของแพรวาแล้ว ธามส่งเสียงในลำคอเบาๆอย่างไม่พอใจ และแฝงด้วยความเย้ยหยัน "ผู้หญิงที่ท่านประธานปิยะวัฒน์เคยนอนด้วยล้วนเรียกว่าเป็นแฟนหมดเลย" ปิยะวัฒน์กวาดตามองเขาแวบหนึ่งด้วยแววตาเย็นชา "ประธานธามใช้คำแบบนี้กับแฟนของตัวเองหรอ?" ธามเผยแววตาเย็นชา และบรรยากาศก็นิ่งเงียบ กชพรดึงแขนเสื้อของธาม ยิ้มและพูดว่า "พี่ชาย ธามแค่ล้อเล่นค่ะ" และพูดต่อว่า "พี่สะใภ้สวยมากเลยค่ะ"