ตอนที่ 133 คิดให้ดีๆว่าธามชอบกินอะไร

ต๭นที่ 133 คิดให้ดีๆว่าธามชอบกินอะไร คำว่า"พี่สะใภ้"ทำให้ท่านประธานใหญ่ยิ้มไม่หุบปาก เขาพูดว่า "ในเมื่อมากันครบหมดแล้วก็สั่งอาหารกัน" พนักงานหยิบเมนูอาหารวางไว้บนโต๊ะ กชพรลากธามนั่งลง ยิ้มและพูดว่า "พวกเราเพิ่งกลับมาประเทศ อาจจะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับที่นี่ พี่ชายกับพี่สะใภ้สั่งอาหารดีกว่า" ปิยะวัฒน์ไม่ปฏิเสธ แต่หยิบเมนูอาหารให้กับแพรวา และพูดว่า "คุณสั่งอาหารนะ" ขณะที่พูดก็โน้มตัวเข้ามาและพูดว่า "คิดดีๆว่าธามชอบกินอะไรบ้าง?" แพรวา... คนๆนี้จริงๆเลย... พูดจาให้ดีหน่อยไม่ได้หรอ ธามชอบกินอะไร เธอจำไม่ค่อยได้แล้ว ในความทรงจำ ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนนั้นที่มีนิสัยประหยัดอดออมแล้ว สำหรับเรื่องกินไม่เคยให้ความสำคัญมาก่อน เธอนิ่งอึ้งสักพัก และถอนหายใจออก เธอถูกปิยะวัฒน์เจ้าคนบ้าหลอกให้มาก็ถือว่าเกินไปแล้ว คิดไม่ถึงยังใช้ให้เธอคิดอาหารที่ธามชอบกินอีก "ขอสั่งบีฟเวลลิงตันสอง มันฝรั่งบดหนึ่ง ซุปบีทรูทหนึ่ง แล้วก็เค้กช็อกโกแลตไส้ลาวาหนึ่งค่ะ" พูดจบก็วางเมนูอาหารตรงกันข้าม ยิ้มแย้มและพูดว่า "ฉันสั่งเสร็จแล้ว พวกคุณสั่งต่อได้เลย" เธอสั่งอาหารของเธอกับปิยะวัฒน์สองคน โดยไม่ได้ช่วยสั่งอาหารให้ธามและกชพร ปิยะวัฒน์หรี่ตาลง เธอฉลาดมาก และยังรู้ว่าทำยังไงถึงจะเอาใจเธอได้ แถมยังไม่โอ้อวดตัวเองด้วย กชพรยื่นมือรับและพูดว่าขอบคุณ จากนั้นก็พลิกเลือกเมนู และถามธาม ไม่นานก็สั่งอาหารเสร็จ การทานอาหารสไตล์ยุโรปใช้เวลาค่อนข้างนาน อีกอย่างรอให้อาหารเสิร์ฟมาถึงโต๊ะก็ต้องใช้เวลาอดทนนานพอสมควร ถ้าหากคนที่นั่งอยู่ฝ่ายตรงข้ามเป็นคนอื่น แพรวาพอที่จะมีความอดทนพูดคุยฆ่าเวลาได้ แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับเป็นธามและคู่หมั้นของเขา ทำให้เธอรู้สึกเก้อเขิน และทำตัวไม่ถูก ดังนั้นเธอเลยพยายามนิ่งเงียบ ไม่พยายามเป็นที่จุดสนใจ แต่ท่านประธานใหญ่กลับให้เธอมาก็แสดงให้เห็นชัดว่าเขาไม่ต้องการให้เธอถอดใจ "ไม่รู้ว่าดื่มเหล้าแล้วจะเมาหรือเปล่า?" จู่ๆเสียงของท่านประธานใหญ่ก็ดังขึ้นมาข้างหู แพรวารีบหยิบเหล้าเทลงไปในแก้ว เขาแนบชิดใกล้ตัวมาก พร้อมพูดข้างหูของเธอที่แฝงด้วยกลิ่นเหล้าจางๆปะปนอยู่ด้วย ทำให้แพรวาที่อ่อนไหวต่อความรู้สึกหูแดงแล้ว เธอแกล้งไอออกมาหนึ่งครั้ง พร้อมปรับเปลี่ยนอารมณ์ให้สงบนิ่ง "แค่เหล้าแดงเองไม่เมาหรอก" "เมาเมื่อครั้งก่อนก็ดื่มเหล้าแดง" ขณะที่พูดก็กวาดตามองธาม "ต้องขอบคุณประธานธามที่ดูแลให้ ไม่เช่นนั้นผมคงไม่วางใจแน่" แพรวา... เมื่อกชพรได้ยินก็สะดุ้ง พร้อมฝืนยิ้มขึ้น "พี่ชาย พี่หมายความว่ายังไงคะ?" "ฉันเป็นนักแสดงของบริษัทเอฟ ซี" แพรวายิ้มมุมปาก และพูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า "ท่านประธานธามเป็นเจ้านายของฉันค่ะ ครั้งที่แล้วบริษัทจัดงานเลี้ยง ฉันดื่มจนเมา โชคดีที่ท่านประธานธามพาฉันส่งกลับบ้านค่ะ" ธามก้มหน้าลง และจิบเหล้าหนึ่งคำ โดยไม่ได้โต้เถียงสิ่งที่แพรวาพูดมา ถึงแม้ว่าปิยะวัฒน์จะไม่ได้ปฏิเสธ แต่ท่าทางและรอยยิ้มคลุมเครือก็ทำให้กชพรรู้สึกไม่สบายใจ "พี่แพรวาเป็นดาราหรอค่ะ?" วินาทีผ่านไป กชพรก็ถามต่อขึ้นมา "ไม่ถึงกับเป็นดาราหรอกค่ะ เป็นคนนักแสดงเล็กๆที่อยู่ในสังกัดของบริษัทเอฟ ซีค่ะ กชพรยิ้มแย้ม "ฉันก็ว่าแล้ว พี่สะใภ้สวยขนาดนี้ต้องเป็นนักแสดงแน่เลย" ไม่ใช่ว่าผู้หญิงสวยทุกคนจะอยู่ในวงการบันเทิงเสมอ เพียงแต่แพรวามีออร่าโดดเด่น อย่างที่ผู้กำกับมักบอกว่าเข้ากล้อง ขอเพียงเธอปรากฏตัวล้วนมีคนให้ความสนใจเธอเสมอ ซึ่งสิ่งที่พูดมาล้วนเป็นคุณสมบัติของดารานั่นเอง สำหรับพวกเขาแล้วที่ไหนก็ล้วนเป็นหน้ากล้อง ดังนั้นบรรยากาศรอบข้างมักทำให้ผู้คนจับตามองเธอ "น้องกชพรก็สวยมากเหมือนกัน ได้ยินว่าเป็นดาวมหาวิทยาลัยปริญญาโทชิงมหาวิทยาลัยต่างประเทศด้วย ท่านประธานธามช่างโชคดีจริงๆ" "พี่ทราบได้ยังไงคะ?" กชพรรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แพรวายิ้มและพูดว่า "น้องกชพรคงไม่รู้ ท่านประธานธามดังกว่านักแสดงชายของบริษัทเอฟ ซีพวกเขาเยอะมาก ดังนั้นเรื่องชีวิตส่วนตัวเลยถูกทุกคนขุดคุ้ยจนชัดเจนหมดแล้ว" กชพรรู้สึกประทับใจ และมีท่าทางเขินอาย เธอหันหน้าสบตากับธาม "เป็นนักออกแบบอยู่ดีๆ ทำไมคุณถึงซื้อบริษัทหนังภาพยนตร์และละครด้วย ภายใต้การบริหารล้วนเป็นปีศาจน้อยที่สวยหยาดเยิ้มทั้งนั้น มิน่าช่วงนี้คุณถึงดูแปลกๆ" "คุณพูดไร้สาระอะไรกัน" ธามเหลือบตามองปิยะวัฒน์ด้วยแววตาเย็นชาแวบหนึ่ง "บริษัทหนังภาพยนตร์และละครที่ท่านประธานปิยะวัฒน์ลงทุนมีมากมาย ถ้าหากคิดแบบคุณ น้องแพรวาก็ต้องถูกสวมเขาหลายครั้งแล้วสิ" แพรวา... ทำไมถึงลากเธอเข้ามาด้วย ในเมื่อประเด็นมาถึงเธอแล้ว เธอเลยต้องเสแสร้งตอบ เมื่อยิ้มแย้ม เสียงอันไพเราะของแพรวาก็ดังขึ้น "ฉันเชื่อใจปิยะวัฒน์ค่ะ" ท่านประธานใหญ่ลูบหัวของเธออย่างเอ็นดู "เชื่อฟัง มีแค่คุณผมก็พอใจแล้ว" แพรวาตัวสั่นเทา และรู้สึกขนลุกขนพอง เป็นดั่งที่คาดคิดไว้ มุขเสียวไม่เหมาะสมกับพวกเขาเลย ธามเผยแววตามืดครึ้ม และถือโอกาสตอนหยิบแก้วก้มหน้าลง กชพรเองก็รู้สึกตกใจไม่น้อย ถึงแม้ว่าจะรู้จักกับปิยะวัฒน์ตอนอยู่บ้านกปิถตามาแล้ว แต่ความทรงจำที่ฝ่ายตรงข้ามให้เธอนั้นมักจะเย็นชาเมินเฉย และนิ่งเงียบไม่ยิ้มแย้ม แต่ตอนนี้ทุกพื้นที่ล้วนอบอวลไปด้วยความเป็นสุภาพบุรุษของปิยะวัฒน์ จนแทบจะกลบเกลื่อนภาพลักษณ์ที่เธอรู้จักเมื่อคืน ดูเหมือนว่าแพรวาคนนี้จะเป็นแฟนของปิยะวัฒน์จริงๆ "ขออภัย ผมขอตัวเข้าห้องน้ำสักครู่" บรรยากาศแบบนี้ทำให้กระเพาะของเขารู้สึกปั่นป่วน เขาแบกหน้าที่เผยสีหน้าคับแค้นเดินจากไป ปิยะวัฒน์เบ้ปากเล็กน้อย ก่อนจะยืนขึ้น และพูดว่า "ผมขอตัวออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกหน่อยนะ" แพรวาดึงแขนเสื้อของเขา เม้มปากและพูดว่า "สูบน้อยๆหน่อยนะ" ปิยะวัฒน์ยิ้มแย้ม และหยิกแก้มของเธอ ก่อนจะหยิบบุหรี่เดินออกไป "ดูเหมือนคุณกับพี่ชายจะรักกันมากนะคะ" บรรยากาศเงียบงันเล็กน้อย กชพรรีบถามขึ้นเพื่อปรับบรรยากาศ "ปกติค่ะ" แพรวาพูดขึ้น ถ้าหากไม่ล้ำเส้นของปิยะวัฒน์ เขาก็จะรักและเอ็นดู "พี่ทำงานที่บริษัทเอฟ ซีมานานเท่าไหร่แล้วค่ะ?" บางทีเพราะความรู้สึกอ่อนไหวของผู้หญิง นับตั้งแต่รู้ว่าแพรวาทำงานอยู่ที่บริษัทเอฟ ซี กชพรก็เริ่มระมัดระวังต่อแพรวามากขึ้น ถึงแม้ว่าฐานะตอนนี้ของแพรวาจะเป็นแฟนของปิยะวัฒน์ก็ตาม "เกือบสี่ปีแล้วค่ะ" แพรวายิ้มแย้ม "ปีหน้าก็หมดสัญญาแล้วค่ะ" ประโยคท้ายเหมือนพูดให้กชพรสบายใจ เมื่อได้ยินเธอก็รู้สึกแปลกๆ "ดูเหมือนธามจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของพี่กับพี่ชายนะคะ" แพรวายิ้มแย้ม "ฉันแค่เซ็นสัญญาการทำงานให้กับเขา ดังนั้นไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องส่วนตัวของฉันบอกเขาหรอกค่ะ ขอเพียงไม่เป็นข่าวฉาว บริษัทก็จะไม่มีทางเข้ามาแทรกแซงเรื่องความรักได้" กชพรพูดว่า "ขออภัย ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้น" "ไม่เป็นไรค่ะ หากรอบข้างคู่หมั้นมีคนสวยมากมาย ฉันเองก็ต้องระมัดระวังไว้" กชพรสะดุ้ง "เมื่อกี้พี่ไม่ใช่บอกว่า...เชื่อใจพี่ปิยะวัฒน์หรอกหรอ?" แพรวายิ้มแย้ม "ฉันระมัดระวังโดยไม่ให้เขารู้ตัว สิ่งที่ผู้ชายเกลียดมากที่สุดคือผู้หญิงขี้สงสัย" กชพรฝืนยิ้มเล็กน้อย แพรวาผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนสามารถอ่านใจคนอื่นได้ จนทำให้เธอไม่สบายใจ... ในห้องน้ำ ตรงโถปัสสาวะ ขณะที่ธามกำลังดึงซิปกางเกงขึ้นนั้นก็มีเสียงฝีเท้าจากข้างหลัง จากนั้นโถปัสสาวะก็มีร่างเงาสูงใหญ่คนหนึ่งขึ้น --โปรดติดตามตอนต่อไป 10/11/2019--