ตอนที่ 135 ได้โปรดคุณอย่าหรอกฉัน

ต๭นที่ 135 ได้โปรดคุณอย่าหรอกฉัน "กล้าหาญจริงๆ" ท่านประธานใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และหรี่ตาลง ก่อนพูดว่า "กลับไปก่อนแล้วค่อยคิดบัญชี!" แพรวาเผยสีหน้ากลุ้มใจขึ้นมา ทำไมเธอต้องมาร่วมงานเลี้ยงอาหารแบบนี้ด้วย ไม่เพียงทำร้ายจิตใจคนอื่น แค่ยังต้องรับผิดชอบด้วย นี้มันเรื่องอะไร! รถยนต์ของธามขับอย่างรวดเร็ว ส่วนกชพรก็นั่งอยู่ด้านข้างอย่างหวาดเสียว "ธาม ขับรถช้าๆหน่อย ปลอดภัยไว้ก่อน" ธามเผยสีหน้ามืดครึ้ม และไม่มีท่าทีปรับอารมณ์ให้สงบลงเลย ขณะที่เลี้ยวรถยนต์ก็มีรถตู้สีขาวคันหนึ่งขับตรงเข้ามาจะปะทะ กชพรเบิกตากว้าง และกรี๊ดร้องว่า "ธาม!" ธามดึงสติกลับมา และรีบเปลี่ยนทิศทาง จนสามารถเฉี่ยวผ่านรถตู้คันนั้นได้อย่างเฉียดฉิว จากนั้นก็เหยียบเบรกรถจนเกิดเสียงแหลมดังขึ้น และจอดรถยนต์ด้านข้าง แผ่นหลังของกชพรชุ่มไปด้วยเหงื่อ พร้อมหายใจหอบ ส่วนดวงตาจ้องมองกระจกรถข้างหน้าอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะดึงสติกลับมาได้ ธามนิ่งอึ้งอยู่ตรงที่เดิมสักพัก ก่อนจะปลดสายเข็มขัดนิรภัย และโอบกอดกชพรไว้ "โชคดีที่คุณไม่เป็นอะไร..." เขาโอบกอดเธอไว้ในอ้อมอกไว้อย่างแน่นจนเธอหายใจไม่สะดวก เหมือนกับกลัวจะสูญเสียเธอไป ทำให้กชพรสามารถรับรู้ว่าแขนของเขาที่โอบกอดเธออยู่นั้นสั่นเทาอยู่ ความสงสัยที่มีอยู่ภายในใจ จู่ๆก็รู้สึกไม่อยากถามอะไรเลย เธอโอบกอดเขา และพูดว่า "ยังจะขับรถยนต์เร็วขนาดนี้อีกนะ อุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อตอนนั้นลืมแล้วหรอ? หากครั้งหน้าเป็นแบบนี้อีก ฉันจะหาคนขับรถให้คุณแล้ว และจะไม่อนุญาตให้คุณเตะต้องรถยนต์อีก" เสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นข้างหูจนทำให้ธามสะดุ้งตกใจ เหมือนกับเพิ่งดึงสติกลับมาได้ เขาค่อยๆคลายมือออก และยกใบหน้าของกชพร ใบหน้าสวยเนียนใสที่เผยสีหน้าเคร่งเครียด เหมือนกับใบหน้าของแพรวาตอนสมัยมหาวิทยาลัยเลย ผู้หญิงคนนี้ใสบริสุทธิ์ ทุกอย่างของเธอเป็นของเขาทั้งหมดที่ช่วยเติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหายในช่วงเวลายากลำบากของเขา นั้นคือคู่หมั้นของเขานั่นเอง เขาสมควรที่จะรักผู้หญิงคนนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้คุ้มค่าให้เขารักมากกว่า กชพรถูกเขาจ้องมองจนหน้าแดงระเรื่อ และพูดว่า "คุณดูอะไรอยู่..." ยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆธามก็โน้มตัวเข้ามาจูบปากของเธอ กชพรนิ่งอึ้งชั่วขณะ ก่อนจะหลับตาลง และยกมือเกี่ยวคอของเขา จากนั้นก็จูบกันอย่างดื่มด่ำ ทั้งสองคนพลอดรักกันอย่างหวานหยาดเยิ้ม จนลืมว่าอุณหภูมิอากาศในรถยนต์เพิ่มสูงขึ้น เสียงริมฝีปากเสียดสีกันในช่องปากดังกังวานขึ้น ขณะที่กชพรหลับตานั้น เธอก็ร้องออดอ้อนออกมา และพูดว่า "ธาม พาฉันไปที่อื่น" ธามสะดุ้ง เหมือนดึงสติกลับมาได้ เขาค่อยๆคลายตัวกชพรออก และลูบบนแก้มของเธอ แล้วก้มหน้าลงหอมตรงหน้าผากของเธอ พร้อมพูดว่า "เชื่อฟัง ยังไม่ใช่เวลานี้" กชพรเหมือนกับคนมีไฟร้อนวูบวาบทั่วร่างกาย แต่กลับถูกราดน้ำเย็นไหลลงจากหัวถึงเท้าจนดับความร้อนรุ่มเท่านั้น เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ปกติก็ต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมากแล้วในการแสดงท่าทีให้คู่หมั้นของตัวเองเอาตัวเองในหลายครั้ง แต่กลับถูกธามปฏิเสธแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า จนรอยยิ้มที่แขวนบนใบหน้าตอนนี้เริ่มยันไม่ไหวแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอเป็นดั่งหัวแก้วหัวแหวนของพ่อแม่ ตั้งแต่เด็กจนโตมาไม่มีใครกล้าขัดใจเธอเลย "ธาม ตกลงคุณชอบฉันหรือเปล่า?" เธอกำมือไว้อย่างแน่น และพูดด้วยเสียงโทนสูงว่า " "แต่ไม่ว่าใครจะพูดยังไง ฉันก็ไม่เสียใจภายหลังที่คบกับคุณ แต่ทำไมคุณมักจะปฏิเสธฉัน ภายในใจของคุณซุกซ่อนผู้หญิงคนอื่นอยู่ไหม คุณเลยมักต่อต้านกับเรื่องนี้ คุณกำลังปกป้องเธออยู่หรอ?" กชพรรู้จักกับธามคือตอนสามปีที่แล้ว ในตอนนั้น เขายังเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องผู้ป่วยของพี่ชายเธออยู่เลย มือของเขาประสบกับอุบัติเหตุทางรถยนต์อีกครั้ง อาการสาหัสมาก และต้องทำการบำบัดหนึ่งปีถึงจะสามารถกำสิ่งของได้ แม้แต่จะออกแรงแล้วจะรู้สึกเจ็บเล็กน้อย ในตอนนั้น เขายังไม่ได้หล่อเหลามากถึงตอนนี้ แก้มข้างซ้ายของเขามีบาดแผลลึกยาวอยู่ จากผิวหนังดวงตาข้างซ้ายลงมาถึงคางข้างขวา แต่หน้าข้างขวายังคงหล่อเหลาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่สิ่งที่ดึงดูดเธอมากที่สุดก็คือ ท่าทางซึมเศร้าของเขา เพราะเพียงมองแวบเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหว เธอเลยพึ่งพิงความสัมพันธ์ของพี่ชายเธอทำความรู้จักกับธาม เด็กผู้หญิงสวยสง่าดั่งเจ้าหญิง กับราชายาจกที่มีท่าทางซึมก็เริ่มรู้จักกัน เหมือนดั่งนิทานเด็กที่สวยงาม หลังจากรู้จักกันมาหนึ่งปี พวกเขาก็ตัดสินใจคบหากัน ใบหน้าของธามก็ค่อยๆรักษา ส่วนคมศรก็ค่อยๆอนุญาตให้พวกเขาสองคนคบหากัน และเมื่อปีที่แล้วยังเอ่ยปากจะจัดงานแต่งงานให้พวกเขาด้วย ทุกอย่างดูเหมือนจะไปด้วยดี แต่กชพรกลับสังเกตเห็นว่าธามมีบางอย่างแปลกๆ เขาไม่ได้รักเธอในรูปแบบร้อนแรง เขามีเรื่องส่วนตัวบางอย่างไม่กล้าพูดออกมา แต่เธอไม่เคยซักถามมาก่อน เพราะเธอมั่นใจในความสวยของตัวเองที่สามารถกลายเป็นคนที่สำคัญในหัวใจของเขา แต่ความมั่นใจอันน้อยนิดตอนนี้ได้ค่อยๆลดลง หลังจากที่ธามกลับประเทศ เพียงเวลาสองเดือนสั่นๆ สำหรับเธอแล้ว เหมือนกับผ่านมายาวนานถึงหนึ่งศตวรรษ ในไม่กี่ครั้งที่เธอกับธามวิดีโอคอลหากัน มักจะสังเกตเห็นเขามีท่าทางใจลอย เธอสงสัยว่าธามจะมีผู้หญิงคนอื่น เลยทำเรื่องขอจบการศึกษาก่อนเวลายื่นให้กับทางมหาวิทยาลัย ไม่รอให้ทางบ้านจัดการขั้นตอนให้เสร็จสิ้น เธอก็รีบกลับมาเมืองตะวันตามธามทันที เเต่เธอไม่เข้าใจ ตอนที่จูบกันเห็นได้ชัดว่าต่างมีอารมณ์ แต่ทำไมถึงไม่กล้าเตะต้องเธอล่ะ?" "คิดมากอยู่หรอ?" ธามหยิกแก้มของเธอ "ถ้าหากไม่ชอบคุณ ทำไมผมต้องมาหมั้นกับคุณด้วยล่ะ ถ้าหากคุณอยากจริงๆ ผมจะพาคุณกลับไปคอนโดมิเนียม" กชพรหน้าแดงระเรื่อ "คุณพูดอะไรอ่ะ ทำไมต้องบอกว่าฉันอยากด้วยล่ะ!" "โอเคโอเค ผมอยากเอง โอเคไหม?" ธามปลอบโยนเธออย่างอดทน พร้อมเผยสีหน้าอ่อนโยน กชพรไม่ได้โกรธเคืองมากขนาดนั้นแล้ว เธอโอบกอดเขา พร้อมแนบหน้าอกไว้ในอ้อมอกของเขา และพูดว่า "ธาม ความบริสุทธิ์ของฉัน หัวใจของฉัน รวมถึงคนของฉัน ฉันมอบให้คุณหมดเลย ได้โปรดคุณอย่าหรอกฉัน" ธามก้มหน้าลง และหอมหัวของเธอ แล้วพูดว่า "ไม่หลอกคุณแน่" หลังจากผ่านการตัดต่อมาเกือบครึ่งเดือนกว่า ในที่สุดหนังภาพยนตร์เรื่อง (โชคชะตา) ก็ได้ตัดต่อเสร็จสิ้น ธนชัยรีบโทรศัพท์เชิญให้เธอไปดูอย่างรวดเร็ว ภาพยนตร์เรื่องที่เป็นความรักของพ่อลูกเมื่อได้ตรวจสอบพบว่ามีบางตอนรุนแรงเกินไป ดังนั้นพวกเขาเลยตัดต่อหลายเวอร์ชั่น เพื่อให้ทุกคนรับชมเสร็จแล้วตัดสินใจเอาเวอร์ชั่นไหนดำเนินการต่อไป ภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์เรื่องแรกของเธอ อันที่จริงแพรวาก็รอคอยรับชมผลงานของตัวเอง หลังจากตื่นนอน เธอก็แต่งหน้าทำผม และรีบไปที่ทำงานของธนชัยทันที ที่ทำงานของธนชัยก่อตั้งขึ้นมาครึ่งปีแล้ว พนักงานเลยไม่มาก แต่ทุกคนล้วนเป็นมืออาชีพ แพรวาเลยไม่สงสัยว่าวันหนึ่งพวกเขาจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน "มาได้ทันเวลาพอดี เพิ่งเริ่มเลย" ธนชัยกล่าวทักทาย และพาเธอเดินเข้าห้อง