ตอนที่ 136 ฉันแค่รักคุณผิดด้วยหรอ

ต๭นที่ 136 ฉันแค่รักคุณผิดด้วยหรอ ห้องฉายภาพยนตร์ของที่ทำงาน ฉายแสงจางๆ จากนั้นบนม่านก็ปรากฏภาพยนตร์เรื่อง (โชคชะตา) ขึ้นมา ตอนแรกมีเสียงเพลงโศกเศร้าเบาๆ ให้ความรู้สึกเคร่งขรึม เพียงแค่เริ่มต้นก็ฉายความโศกเศร้า เหมือนกับบ่งบอกเนื้อเรื่องจะไปในทิศทางไหนแล้ว หลังจากที่แพรวานั่งลง ธนชัยก็เทน้ำอุ่นแก้วหนึ่งวางบนโต๊ะเบื้องหน้าของเธอ จากนั้นก็นั่งลงด้านข้าง นางเอกของหนังภาพยนตร์ (โชคชะตา) เป็นเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่าซู่หยูน ภาพฉายตอนแรกเป็นเหตุการณ์อุบัติเหตุทางรถยนต์ในตอนกลางคืนยามฝนตกหนักเมื่อยี่สิบปีก่อน บุริศร์เด็กหนุ่มที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบปีขับรถสินค้าคันหนึ่งบนถนนใหญ่ เขาขับรถยนต์ติดต่อกันมาสิบกว่าชั่วโมงแล้ว ยังเหลือแค่อีกสองชั่วโมงก็จะไปถึงที่หมาย หลังจากลงทางด่วนสติก็ไม่ดีเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว หากรถสินค้าไปถึงจุดหมาย เขาก็จะสามารถได้รับค่าจ้าง ในปีนี้ก็จะสามารถออมเงินบางส่วนได้ และยังสามารถซื้อบ้านใหม่หลังหนึ่ง แล้วหาคู่ชีวิตสักคนก็จะมีชีวิตสงบสุขแล้ว พ่อแม่ของเขาแก่เฒ่ามากแล้ว ปกติแล้วอายุน้อยอย่างเขาส่วนใหญ่จะมีพ่อแม่อายุสี่สิบปีกว่า แต่พ่อแม่ของเขาตอนนี้อายุหกสิบปีกว่าแล้ว เพราะอายุมาก เขาเลยต้องเสียสละ ไม่ทันเรียนจบมัธยมปลาย บุริศร์ก็หยุดเรียนกลางคันและออกไปทำงานแล้ว อย่ามองว่าเขายังอายุน้อย แต่เขารับจ้างขับรถมาเกือบห้าปีแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่มีใบขับขี่ เลยต้องพึ่งพาคนขับรถอายุมากส่งสินค้าในสต็อก คนอื่นขับรถตอนกลางวัน แต่เขากลับขับรถตอนกลางคืน และยังเคยหลบหนีจากสายตาตำรวจมาก่อน ทุกครั้งมักจะได้รับเงินค่าจ้างครึ่งหนึ่งของคนอื่นอันน้อยนิด ตั้งแต่ต้นปียันท้ายปี ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้เขาเสียเงินจำนวนมาก จ้างคนแก้ไขอายุให้มากขึ้นบนบัตรประชาชน จนในที่สุดก็สามารถได้รับใบอนุญาตขับขี่รถยนต์สินค้า ดังนั้นไม่กี่เดือนมานี้เลยต้องขับรถไปมาอย่างยากลำบาก ฝนตกข้างนอกยิ่งทวีความรุนแรง อีกอย่างหนังตาของบุริศร์ก็ค่อยๆหนักจนลืมตาไม่ขึ้น แต่ขณะเดียวกันเขาก็คิดอยู่ว่า สิ้นสุดเส้นทางนี้ก็จะเข้าเมืองแล้ว และใกล้จะถึงที่หมาย สุดท้ายก็จะสามารถกลับบ้านไปพักผ่อนอย่างเต็มที่ ตอนที่รถยนต์เลี้ยวโค้ง จู่ๆก็ปรากฏรถมอเตอร์ไซต์คันหนึ่งออกมาจากป่าไม้ ตอนที่บุริศร์ดึงสติกลับมาได้ก็พบว่า รถสินค้าได้เหยียบทับผ่านไปแล้ว เขาได้ยินเสียงล้อรถเหยียบทับแตกร้าวของกระดูก ทันใดนั้นความรู้สึกง่วงนอนก็หายไปทันที เขาเผยสีหน้าขาวซีด พร้อมเบรกรถยนต์อย่างสั่นเทา จากนั้นก็เปิดประตูรถยนต์ลงไป พื้นที่ห่างจากหลังรถประมาณห้าสิบเมตรมีซากรถมอเตอร์ไซต์แตกละเอียดอยู่ และบนพื้นยังมีคนนอนอยู่ที่เต็มไปด้วยคราบเลือดและบาดแผล ในจำนวนนั้นมีอยู่คนหนึ่งที่ถูกรถยนต์ของเขาลากมาประมาณยี่สิบสามสิบเมตร บนใบหน้าของเขาไม่มีกล้ามเนื้อ แต่เห็นกระดูกขาวได้อย่างชัดเจน เขาขาอ่อนหมดเรี่ยวแรง และล้มลงนั่งบนพื้น ความรู้สึกหวาดกลัวกระจายตัวทั่วทั้งหัวใจของเขา ขณะเดียวกันในหัวสมองก็มีแต่ความว่างเปล่า เขาเพิ่งมีอายุสิบเก้าปีเอง แต่กลับต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์อุบัติเหตุทางรถยนต์แบบนี้ อนาคตชั่วชีวิตนับว่ามอดดับแล้ว บุริศร์ตะเกียกตะกายยืนขึ้นมา ขณะที่ขาสั่นเทาตลอด และรีบเดินไปขึ้นรถยนต์ จากนั้นก็สตาร์ทรถและขับรถยนต์จากไป แพรวากำแก้วน้ำไว้อย่างแน่น พร้อมกลั้นน้ำลายไว้ ชญตว์แสดงถึงอารมณ์ของตัวละครเรื่องนี้ได้ดีมาก แม้แต่รายละเอียดปลีกย่อยก็สามารถแสดงได้สมบทบาท หนังภาพยนตร์ยังคงฉายต่อไป ฝนยังคงตกหนักอยู่ น้ำฝนได้กัดกร่อนทำลายหลักฐานทำผิดทั้งหมดแล้ว ในสมัยที่ไม่มีกล้องวงจรปิด คดีแบบนี้มักจะไม่สามารถปิดคดีได้ บุริศร์ลาออกจากงานขับรถส่งสินค้า และเอาแต่หลบซ่อนอยู่ในบ้านทั้งวัน โดยที่ไม่ทำอะไรเลย นอกจากตั้งใจดูโทรศัพท์ภาพขาวดำขนาดไม่กี่สิบนิ้ว ยังตั้งใจฟังทิศทางของคดีอุบัติเหตุด้วย ครึ่งปีเต็มๆ คดีความยังคงไม่สามารถปิดคดีได้ นับตั้งแต่มีคดีและได้รับความสนใจ จนสุดท้ายก็ไม่มีความคืบหน้า เขาค่อยๆรู้สึกโล่งอก จากที่เคยมีแต่ความกังวลและหวาดกลัว เขารู้ว่าสามีภรรยาคู่นั้นมีลูกสาวคนหนึ่ง ปีนี้มีอายุห้าขวบพอดี พวกเขากลับมาบ้านเกิดเพื่อมาเยี่ยมญาติ แต่กลับเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ส่วนลูกสาวก็ถูกเพื่อนบ้านช่วยดูแล ในสมัยนั้น ใครต่างก็ไม่มีฐานะร่ำรวยกัน เลยไม่มีใครอาสาช่วยรับเลี้ยงเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาคนนี้ คดีไม่สามารถปิดได้ ค่าชดใช้ก็ไม่มี เด็กน้อยจึงถูกตระกูลตงและตระกูลซีผลักไสใส่กันเหมือนลูกบอล สุดท้ายลุงของเด็กน้อยก็พาเธอส่งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หลังจากผ่านมาสองเดือนก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งรับเลี้ยงดูเด็กที่ชื่อว่าซู่หยูน เนื้อเรื่องสำคัญเริ่มฉายในตอนฉากนับจากนี้ เพื่อเลี้ยงดูเด็กน้อยซู่หยูน และเพื่อลดความรู้สึกผิดของตัวเอง บุริศร์ในอายุสิบเก้าปี สำหรับทุกคนแล้ว เลยแต่งตั้งเป็นผู้ปกครองของเด็กน้อยวัยห้าขวบ อายุยี่สิบปี ผู้ชายกลายเป็นลุง เด็กผู้หญิงกลายเป็นหญิงสาววัยรุ่น ซู่หยูนมีหน้าตาสวยอ่อนหวาน เสียงก็ไพเราะเพราะพริ้ง เธอเรียนเก่ง และยังได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของในเมืองด้วย เธอเรียนเอกศิลปะ ถึงแม้ว่าค่าเล่าเรียนของเอกศิลปะกับเอกปกติจะแพงหลายเท่า แต่บุริศร์ก็ไม่เคยเอ่ยปากบ่นเลยสักคำ เขากลับรู้สึกภาคภูมิใจเหมือนเธอเป็นลูกของเขาจริงๆ ในตอนที่เธอเรียนจบ เขาก็แต่งงานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่หม้าย เธอมีผิวดำคล้ำและมีรูปร่างผอมแห้ง ปากก็ไวไม่ยอมคน จนแทบจะไม่เหมือนกับบุริศร์ราวฟ้ากับเหว ซู่หยูนเพิ่งรู้ข่าวคราวหลังจากที่เขาแต่งงานมาหนึ่งเดือน เธอกลับมาทะเลาะกับเขาอย่างรุนแรง จนสุดท้ายหนีออกไปจากบ้าน เขาไม่ตามเธอไป เขาเริ่มรับรู้ได้ว่าซู่หยูนเริ่มแปลกไปมาตั้งนานแล้ว แต่ทำไมเขาถึงต้องแต่งงานลับหลังเธอด้วย เขาครุ่นคิดอยากสลัดความคิดเธอทิ้ง เธอถึงจะสามารถเป็น"ปกติ"ได้ ดังนั้นเขาเลยต้องแข็งใจไม่ตามเธอไป ในคืนนั้นซู่หยูนเกิดเรื่อง เขาถูกนักเลงไม่กี่คนในหมู่บ้านข่มเหง เมื่อคนพบเจอเธอก็เห็นว่าเสื้อผ้าขาดรุ่ยหมดแล้ว อีกทั้งเธอยังเหม่อลอยด้วย เมื่อบุริศร์เห็นเธอ กระดูกก็แข็งทื่อ เลือดก็พลุ่งพล่านและอาละวาดจนอยากจะฆ่าสัตว์เดรัจฉาณไม่กี่คนนั้นด้วยตัวเอง เธอไม่กล้าพูด และไม่ยอมให้ความร่วมมือ ดังนั้นทางตำรวจเลยไม่สามารถสืบค้นหลักฐานได้ บุริศร์เลยอาละวาดต่อหน้าผู้คน จากนั้นก็อุ้มเธอกลับบ้าน เธอกลายเป็นคนซึมเศร้า และไม่กล้าออกจากบ้าน ไม่อยากพบเจอใคร และเอาแต่วาดรูปภาพในห้องเล็กๆของตัวเอง บุริศร์ลาออกจากงานซ่อมรถยนต์ และเปิดร้านค้าขายเล็กๆแถวบ้านที่ได้จากการสั่งสมประสบการณ์มา เพื่อดูแลเธอให้ใกล้ชิด ธุรกิจร้านขายเล็กๆ แน่นอนว่ากำไรไม่มากเท่ากับงานซ่อมรถยนต์ ดังนั้นภรรยาของเขาเลยมักจะบ่นพึมพำไม่พอใจ โดยเฉพาะต้องเตรียมทำอาหารให้กับซู่หยูนตามเวลา ตอนที่เธอทานอะไรไม่ลง เขาก็ป้อนเธอให้กิน ลูกสาวที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด คิดไม่ถึงว่าเขาจะเอาอกเอาใจมากกว่าภรรยาของเธอ เธอระแวงและสงสัย ในที่สุดมีอยู่วันหนึ่งเธอพบรูปภาพบุริศร์หนาๆใต้หมอนของซู่หยูน บางรูปภาพเป็นการทำงาน ส่วนบางรูปภาพเป็นภาพเปลือย นับตั้งแต่วันนั้นก็มีข่าวซุบซิบนินทาของซู่หยูนกับบุริศร์อื้อฉาวขึ้นในหมู่บ้าน ยั่วยวนพ่อ พ่อลูกกันไม่ควรเป็นแบบนี้ ความผิดและความน่าอับอายทั้งหมดตกอยู่ที่ซู่หยูน สติเธอไม่ค่อยจะปกติ เธอเลยตัดสินใจกรีดข้อมือตัวเองฆ่าตัวตาย เมื่อบุริศร์พบ ตอนนั้นเธอเกือบจะตายแล้ว ตอนที่ส่งเธอเข้าโรงพยาบาล เธอพูดกับเขาว่า "ฉันแค่รักคุณผิดด้วยหรอ?" หัวใจของเขาเหมือนกับถูกมีดกรีดแทงจนรู้สึกเจ็บปวด เมื่อดูถึงฉากนี้ แพรวาก็ทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว เธอลุกขึ้น และเดินออกไปข้างนอก เมื่อธนชัยเห็นก็เดินตามเธอไป --โปรดติดตามตอนต่อไป 12/11/2019--