ตอนที่ 144 เธอคือของเล่นของผม

ต๭นที่ 144 เธอคือของเล่นของผม ปิยะวัฒน์สะดุ้ง ก่อนจะพูดว่า "เธอเป็นของเล่นของผม" ชมนาดสะดุ้ง นี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินปิยะวัฒน์พูดแบบนี้ แต่ฟังดูเเล้วเหมือนดูคลุมเครือ เด็กนี้กลัวการมีความรักแล้ว เธอฉีกปากยิ้มแย้ม และเผยแววตาอ่อนโยน งานเลี้ยงยิ่งใหญ่มโหฬารครั้งนี้ เธอไม่เคยมีความคิด งานแต่งงานที่ล้มเหลวของเธอ เป็นบทเรียนสำคัญที่สั่งสอนเธอ ดังนั้นเธอเลยไม่อยากให้เขาเดินทางสายที่เธอเคยเดินไว้ ตอนที่หันหลัง สายตาที่สะดุดตรงทัตเทพ เธอสะดุ้งชั่วขณะ ก่อนจะเคลื่อนย้ายสายตาอย่างนิ่งสงบ "ท่านประธานชมนาด โทรศัพท์จากท่านประธานญาญินี" เสียงของผู้ช่วยได้ดึงสติทัตเทพที่เหม่อลอยกลับมา ทัตเทพยื่นมือรับโทรศัพท์ และเปลี่ยนสีหน้า "ท่านประธานญาญญินี ไม่เจอกันนานเลย..." ตอนสี่โมงเย็น ต้นน้ำเตรียมตัวไปรับแพรวา แพรวาเดินออกมาจากลิฟท์ เมื่อต้นน้ำเห็นก็ถึงกับสะดุ้ง เธอสวมชุดเดรสสีฟ้าครามกระโปรงลากยาว และตรงเอวมีเส้นผ้าผูกไว้จนเห็นเป็นเอวคอด เห็นได้ชัดว่าเรือนร่างเธอเหมือนนางแบบ วันนี้เธอสวยกว่าปกติ ต้นน้ำจำได้ว่าเมื่อก่อนเธอไม่เขียนคิ้ว เพราะรูปทรงของคิ้วเธอสวยมาก หนาและดกดำ แต่วันนี้ได้เขียนคิ้วลากยาวขึ้น เหมือนกับเขียนด้วยน้ำหมึก พร้อมปัดขนตางอนยาวสวย จนสะกดสายตาทุกคน บนคอของเธอสวมสร้อยคริสตอลเส้นหนึ่งไว้ นี้เป็นของที่ปิยะวัฒน์มอบให้เธอ ตอนที่พาเธอเข้าร่วมงานเลี้ยงของหนานหนาน เธอเคยสวมครั้งหนึ่ง ตอนแรกคิดว่าไม่อยากสวมวันนี้ แต่ชุดเดรสแบบนี้ ถ้าหากไม่สวยเครื่องประดับจะดูแปลกๆ เธอลองมาแล้วรอบหนึ่งพบว่าสร้อยคอคริสตอลเส้นนี้เหมาะสมที่สุด ดังนั้นเธอเลยสวม" เมื่อแพรวาเดินมาถึงเบื้องหน้าของรถยนต์ ต้นน้ำก็ดึงสติกลับมาได้ และพูดติดอ่างว่า "คุณ คุณนาย ผมช่วยเปิดประตูให้นะคะ" แพรวายิ้มแย้ม "ขอบคุณค่ะ" ต้นน้ำรีบพูดว่า "ไม่เป็นไร" เมื่อรอให้แพรวาขึ้นบนรถยนต์ เขาถึงจะถอนหายใจ คุณปิยะวัฒน์มีรสนิยมดีมาก ตั้งแต่เขามีชีวิตมาไม่เคยเห็นใครสวยเทียบเท่าคุณนายแพรวาเลยสักคน" เธอมีหน้าตาสวยหยาดเยิ้ม และยังมีเรือนร่างที่สวยงามด้วย จนอยากที่จะทำให้คนลืมเลือน "คุณนายครับ วันนี้คุณสวยเป็นพิเศษเลยครับ" ต้นน้ำดึงสติกลับมา และชื่นชมภายในใจ แพรวายิ้ม "ชมเกินไปแล้ว ท่านประธานปิยะวัฒน์เพิ่มเงินเดือนหรอ?" ต้นน้ำยิ้มอย่างเก้อเขิน และพูดว่า "ท่านประธานปิยะวัฒน์ต้องคิดแบบนี้เหมือนกันแน่ครับ ตอนที่ผมไปเซ็นสัญญาที่บริษัทครั้งแรก บนโต๊ะของท่านประธานปิยะวัฒน์ก็มีรูปภาพของคุณนายวางไว้ด้วย ในตอนนั้นผมคิดว่าท่านประธานปิยะวัฒน์ก็เป็นแฟนคลับดาราเหมือนกัน แต่พอเห็นคุณผมถึงรู้ว่าคุณเป็นคุณนายของท่านประธานปิยะวัฒน์ นอกจากมีเงินเยอะมากแล้วยังเอาใจใส่คนด้วย ผมเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก ท่านประธานปิยะวัฒน์ต้องรักคุณมากแน่ๆ" แพรวานิ่งอึ้ง นี้เป็นครั้งแรกที่ได้ยินจากปากคนอื่นที่เกี่ยวกับปิยะวัฒน์ที่มีต่อฉัน เธอโน้มตัวลงพิงเบาะ บนใบหน้าเผยรอยยิ้ม และพูดว่า "ขับรถดีๆนะ" โรงแรมวานฮาว อสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดของบริษัทเอส.อา ในตอนนี้ทัตเทพเป็นคนรับผิดชอบ ธุรกิจเสริมของบริษัทเอส.อา ในด้านการวิจัยทางวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมให้ปิยะวัฒน์รับผิดชอบ ส่วนโรงแรมและธุรกิจการบริการเป็นชมนาดรับผิดชอบ สามารถเป็นคุณนายของตระกูลกปิถตา ชมนาดต้องได้รับแรงกดดันมากมายแน่ แต่เธอมีความสามารถ และมีความรู้ ไม่กี่ปีมานี้ธุรกิจการค้าขายของชมนาดมีรายได้ และมีจำนวนมากเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทเอส.อา นี้เป็นเหตุผลที่ทัตเทพหวาดกลัวชมนาด งานเลี้ยงวันเกิดจัดขึ้นชั้นสิบ เมื่อแพรวามาถึงก็เห็นรถยนต์จอดไว้เต็มไปหมด ต้นน้ำรีบหาที่จอดรถยนต์ เมื่อจ่ายค่าจอดเสร็จก็จอดรถยนต์ไว้ คนที่อยู่ข้างนอกมีจำนวนเยอะมาก แพรวาคิดอยู่สักพัก สุดท้ายตัดสินใจโทรศัพท์หาปิยะวัฒน์ และบอกว่าตัวเองจะเข้าไปช้าหน่อย "เดี่ยวผมให้น้องห้ามารับคุณ รออยู่บนรถยนต์ก่อน" ได้ค่ะ" แพรวาตอบรับอย่างเชื่อฟัง เมื่อวางสายเสร็จ แพรวาก็นั่งรอบนรถยนต์ รถยนต์หรูหราที่อยู่ข้างนอกมีเยอะมาก เห็นได้ชัดว่าคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ล้วนเป็นคนร่ำรวย ท่านประธานชมนาดเพื่อเลือกลูกสะใภ้ที่ "ดี" ให้กับลูกของตัวเอง เธอได้เชื้อเชิญคนมามากมาย อย่าว่าแต่เป็นคนมีชื่อเสียงของครึ่งเมืองตะวันเลย แม้แต่คนทั่วที่มีชื่อเสียงทั่วทั้งเมืองตะวันล้วนเข้ามาร่วมงานเลี้ยง ถ้าหากเขาทราบว่า บ้านของพวกเขามีสะใภ้แบบฉัน ไม่รู้ว่าท่านประธานชมนาดจะยอมรับเธอหรือเปล่า? ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว แถมยังมาเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองอีก คงคิดว่าฉันกล้าหาญมากแน่ "ตึ้งตึ้ง––" มีคนเคาะกระจกรถยนต์สองครั้ง แพรวาหันหน้าลดกระจกลง คนที่อยู่นอกรถยนต์เป็นชายหนุ่มสวมชุดสูท รองเท้าหนัง มีท่าทางสง่าผ่าเผย และยังจัดทรงผมได้อย่างเรียบร้อยอย่างกับวีรบุรุษ "พี่สะใภ้เป็นผมเอง" แต่พอคนนี้เอ่ยปาก บรรยากาศก็เปลี่ยนไป แพรวาพูดว่า "พอเธอสวมชุดเป็นทางการแล้วดูเปลี่ยนไปเลยนะ" บริวัตรเกาตัวเองอย่างเขินอาย "พี่สะใภ้ อย่าล้อเล่นผมสิครับ ชุดสูทนี้ทำผมอึดอัดมากเลย ไม่รู้ว่าพี่สองพี่สามสวมทุกวันได้ยังไง" "เพราะต้อง..." แพรวาชำเหลืองมองเขาแวบหนึ่ง บริวัตรถามอย่างสงสัยว่า "เพราะอะไรครับ?" "สร้างภาพไง" บริวัตรหัวเราะขึ้นมาทันที "พี่ชายใหญ่ได้รับของล้ำค่าจริงๆ" "หยุดเลย แล้วคุณจะพาฉันเข้าไปยังไงค่ะ" แพรวาถามขึ้น บริวัตรหยิบเสื้อคลุมยาวตัวหนึ่งมาจากข้างหลังอย่างกับเล่นมายากล เขาพูดอย่างสั่นเทาว่า "พี่สะใภ้ สวมเสื้อตัวนี้ไว้นะ เดี่ยวผมพาพี่เข้าไป" ที่แม้เตรียมการมาอยู่แล้ว แพรวาสวมเสื้อคลุมขนาดใหญ่ และเดินลงจากรถยนต์ บริวัตรเดินมายืนข้างเธอ และถามว่า "พี่สะใภ้ ผมขอถามคำถามส่วนตัวหน่อย" "อืม?" "พี่สูงเท่าไหร่ครับ?" "170" "สวมส้นสูงด้วยหรอ?" "เสื้อผ้านี้ไม่สะดวกต่อการไปข้างนอก" อันที่จริงแพรวาไม่ชอบสวมส้นสูง เพราะเดินลำบาก บริวัตรถอนลมหายใจ "โชคดีที่พี่ใหญ่สูง 188 ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถเดินเคียงข้างพี่แน่ ส่วนสูง 170 เป็นมาตรฐานของนางฟ้า" แพรวาถอนลมหายใจ "ถ้าหากคุณเป็นผู้หญิง คุณก็จะได้พบเจอกับความสูงเป็นปัญหาระหว่างการออกรบบนเตียง" บริวัตรยิ้มแย้ม "ปกติแล้วพี่ออดอ้อนแบบนี้กับพี่ใหญ่เสมอหรอ" แพรวาโน้มตัวเข้าไปเบื้องหน้าที่เผยความสงสัยของบริวัตร และพูดว่า "ถามเขาดูสิ" บริวัตรเผยสีหน้าไม่พึงพอใจ "พี่สะใภ้ พี่ร้ายกาจมาก เมื่อวานผมส่งของขวัญให้ในการถ่ายทอดสดของพี่ด้วย อยู่ต่อหน้าผู้คนมีความมั่นใจหน่อยได้ไหมพี่" แพรวาเผยสีหน้าตกใจ "อยู่กับคุณก็คือเธอหรอ?"