ตอนที่ 153 คุณคะ ร่างกายของคุณดีมากเลย

ต๭นที่ 153 คุณคะ ร่างกายของคุณดีมากเลย "คุณคะ เรามาตกลงกันดีไหมคะ?" แพรวาพยายามแสดงท่าทางบริสุทธิ์ไม่มีพิษภัย ถ้าเรายอมรับผิด และมีท่าทางจริงใจ เขาก็คงไม่ทำให้เธอต้องลำบากแน่ สายตาของปิยะวัฒน์กวาดตามองใบหน้าของเธอหนึ่งครั้ง ก่อนจะดึงสายตากลับมา โดยไม่พูดจาอะไร แพรวา... "เอ๊ะเอ๊ะ" เธอแกล้งไอโดยไม่รู้สึกเขินอาย และพูดว่า "แบบนี้ดีไหม ค่ารักษาพยาบาลเดี่ยวฉันจ่ายเอง ส่วนค่าซ่อมบำรุงรถยนต์คุณก็จ่ายเอง เราทั้งคู่ต่างก็มีธุระด่วนต้องรีบทำ ฉันเองก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรคุณ เราทั้งคู่จะได้ไม่ต้องทำอีกฝ่ายเสียเวลา ต่างคนต่างไป โอเคไหม?" เพ้อฝันเป็นอย่างดี แววตาเย็นชาของปิยะวัฒน์กวาดตามองเธอ และพูดว่า "จรณ์ ออกรถ" แพรวา... เป็นอีกครั้งที่ถูกเมินเฉย แพรวารู้สึกกังวลมาก ทำไมคนมีเงินต้องเอาเรื่องคนจนด้วย เห็นได้ชัดว่ารถยนต์มีประกัน แล้วจะกลัวขาดทุนอะไรอีก เธอเพิ่งเซ็นสัญญากับบริษัทเอฟ ซีมาเอง และเป็นแค่ตัวประกอบในกองถ่ายด้วย แล้วจะมีเงินมากมายชดใช้เขาจากไหน? หรือว่าต้องแบมือของที่บ้าน? เมื่อนึกถึงบ้าน แพรวาก็ตื่นตระหนกและกระวนกระวายพิงบนเบาะที่นั่ง ส่วนข้างในใจกำลังคิดวางแผนอยู่ เดี่ยวเมื่อถึงร้านสี่เอสสอบถามราคาก่อน ตอนที่รถจอด เธอถึงกับสะดุ้งตกใจ เพราะรถยนต์ไม่ได้จอดหน้าร้านสี่เอส แต่จอดหน้าประตูโรงพยาบาล แพรวานิ่งอึ้ง และพูดว่า "เดี่ยวนี้โรงพยาบาลเปิดอู่ซ่อมรถเหมือนกันหรอ?" ปิยะวัฒน์เหลือบตามองเธอแวบหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ลงจากรถ" แพรวาตกใจ แต่ก็ลงจากรถ จรณ์ลงทะเบียน และพาแพรวาไปทำการตรวจสอบร่างกาย ผลการตรวจสอบพบว่า ไม่มีกระดูกแตกหัก แค่ผิวหนังเสียดสี ไม่กี่วันก็หายเป็นปกติ ตอนที่คุณหมอพันแผลให้กับแพรวา ปิยะวัฒน์กำลังยืนโทรศัพท์หาเธอจากที่ไกล ร่างกายของเขาสูงใหญ่ ไหล่กว้างบ่าใหญ่ ไม่ว่าจะมุมไหนล้วนสมบูรณ์แบบไม่มีที่ติ เหมือนสัมผัสถึงสายตาของเธอได้ จู่ๆเขาก็หันหน้าจ้องมองมาที่เธอ แพรวาสะดุ้ง จู่ๆในหัวสมองก็สับสน มีเพียงร่างเงาของเขาที่ยิ่งคิดก็ยิ่งชัดเจน ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอะไรบางอย่างได้ เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเฝ้ารอให้เขาปรากฏตัว "เป็นยังไงบ้าง?" เขาเดินมาถึงเบื้องหน้า เมื่อเห็นบาดแผลที่พันเรียบร้อยก็ถามขึ้น "ไม่มีอะไรสาหัส" คุณหมอยิ้มแย้มและพูดว่า "ช่วงนี้ระมัดระวังหน่อยนะ อย่าโดนน้ำเด็ดขาด" สายตาของปิยะวัฒน์มองทอดลงบนขาอันขาวเนียนของเธอ แพรวารู้สึกลำบากใจ และพูดว่า "ขอบคุณค่ะ" ปิยะวัฒน์ไม่พูดอะไรต่อ หลังจากกำชับจรณ์เสร็จก็ออกไปชำระค่าใช้จ่าย นับตั้งแต่ออกจากห้อง แพรวาก็เดินขาเป๋ตามหลังปิยะวัฒน์ ตอนแรก ปิยะวัฒน์ไม่ได้สังเกตเห็นเธอ แต่ตอนเช้าลิฟท์เพิ่งสังเกตเห็นเธอ เขานิ่งชั่วขณะ และเม้มปากถามว่า "มีอะไรอีกหรอ?" แพรวาเลียริมฝีปาก และดวงตาคู่งามก็จ้องมองร่างเงาที่สง่าผ่าเผยของเขา จากนั่นปิยะวัฒน์ก็ได้ยินคำพูดกล้าหาญของผู้หญิงว่า "ร่างกายของคุณดีมากเลยค่ะ" ปิยะวัฒน์สะดุ้ง และจ้องมองประเมินแพรวา ไม่นานก็พูดกับจรณ์ว่า "พาเธอกลับเรสสิริคอนโด" จรณ์สะดุ้งตกใจ นี้เป็นครั้งแรกที่ปิยะวัฒน์พากลับคอนโดมิเนียม ก็จริง ผู้หญิงสวยหยาดเยิ้มขนาดนี้ หากไม่หวั่นไหวก็ไม่ใช่คนปกติแล้ว เมื่อปิยะวัฒน์นึกถึงตรงนี้ก็ยิ้มแย้ม เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าลามปามเขา อีกอย่างแพรวาก็หน้าตาดีมากด้วย จนทำให้เขามีความสุข สุดท้ายเลยพากลับคอนโดมิเนียม ไม่ตรวจสอบความจริง และไม่สืบประวัติด้วย สุดท้ายก็พาเธอขึ้นเตียง หลังจากผ่านค่ำคืนนั้น เขาก็รู้ว่านี้เป็นครั้งแรกของแพรวา เรื่องแบบนี้หยุดกันไม่ได้ ในเมื่อมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง เขาเป็นคนสุภาพ ดังนั้นจะไม่เลือกผู้หญิงมั่วซั่ว อีกอย่างแพรวามีหน้าตาตรงตามสเปคของเขา นิสัยก็น่ารักเชื่อฟัง และตอนพลอดรักกันบนเตียงก็เข้ากันดีมาก และหลายปีมานี้เขาก็ไม่คิดอยากให้ใครมาแทนแพรวาด้วย แม้แต่ตอนนี้ก็ตาม เขารู้สึกรักและเอ็นดูเธอมากกว่าเมื่อก่อนมาก เขาโอบกอดเธอไว้ แพรวาไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของนัยนิต เลยต้องโทรศัพท์ติดต่อผ่านฐานทัตเพื่อสอบถามนัยนิตเกี่ยวกับสถานการณ์ ดูเหมือนฐานทัตเองก็ยุ่งอยู่ เธอโทรศัพท์ไปตั้งเจ็ดแปดครั้งถึงจะรับสาย "ฮาโหล พี่สะใภ้" เสียงของเขาดูจืดจาง "คุณยังอยู่โรงพยาบาลอีกหรอ หนานหนานล่ะ?" "กลับบ้านแล้วครับ" ฐานทัตพูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำว่า "เพิ่งออกครับ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรสาหัส ส่วนหนานหนานกำลังนอนอยู่" แพรวารู้สึกโล่งใจ และพูดว่า "ถ้าหนานหนานตื่นขึ้นมา ฝากบอกเธอว่า เดี่ยวอีกสองวันฉันจะไปหา" ฐานทัตตอบรับ และพูดว่า "พี่สะใภ้ ผมต้องวางสายก่อนนะครับ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีก" แพรวาสะดุ้ง ตอนที่ฐานทัตวางสายก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น "ไสหัวออกไป" คงเป็นเสียงของนัยนิต ดูเหมือนความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่ได้ดีตามอาการของหนานหนานเลย แพรวาถอนลมหายใจ และเก็บโทรศัพท์ "เอาล่ะ แต่ละบ้านล้วนมีปัญหากันทั้งนั้น และคงเกิดปัญหามานานแล้ว ดังนั้นจะให้คลี่คลายเลยทันทีได้ยังไงกัน" จิตราถือแปรงแต่งงานปัดคางของเธอ จิตราแต่งหน้าพลาง พูดพลางว่า "เรื่องนี้หากเจอแล้วรีบอยู่ห่างจะดีกว่า เธอแค่รับผิดชอบท่านประธานใหญ่ของบ้านก็พอแล้ว" เมื่อพูดถึงปิยะวัฒน์ แพรวาก็นึกถึงขีโรชา เธอดึงหู ถอนหายใจและพูดว่า "ดอกเหมยของปิยะวัฒน์กลับมาแล้ว" จิตราสะดุ้ง "เธอกำลังพูดถึงคนที่ชื่อขีโรชาคนนั้นหรอ?" แพรวาพยักหน้า "เมื่อคืนในงานเลี้ยงเจอกันครั้งหนึ่ง เธอหน้าตาสวย รูปร่างก็ดี หน้าอกใหญ่ สะโพกใหญ่ เอวคอด" "เห้อเห้อ นี้กำลังข่มขวัญตัวเองอยู่หรอ?’ "ฉันพูดความจริง เวลาเธอพูดเหมือนน้ำนิ่งไหลลึก เพียงแค่เรียกก็ทำให้ขนลุกขนพองแล้ว" แพรวาพูดต่อว่า "ที่แท้เมื่อก่อนท่านประธานใหญ่ก็ชอบแบบนี้นี่เอง" จิตรามองประเมินเธอรอบหนึ่ง และถามว่า "แน่ใจหรอว่า เธอกำลังพูดถึงตัวเองอยู่?" "แน่นอนว่าไม่ใช่!" แพรวาเผยท่าทางจริงจัง "ฉันยอมรับว่า เมื่อเทียบกับฉันแล้ว เธอยังขาดอีกมาก" จิตรา... "ดูตัวเองทำสิ ไม่มีใครเหมาะสมกว่าเธอกลับปิยะวัฒน์แล้ว" แพรวายิ้มแย้ม "ขอบคุณสำหรับคำชม" ทั้งสองคนพูดคุยหยอกล้อกัน ตารางงานวันนี้สบายมาก มีเพียงสัมภาษณ์นิตยสารแฟชั่นอย่างเดียวในตอนบ่าย หลังจากแต่งงานเสร็จ โทรศัพท์มือถือของจิตราก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์และกดรับสาย แพรวาส่องกระจกอยู่ และกำลังเอาเสื้อทาบกับตัวเองอยู่ ระหว่างที่เธอหมุนตัว จิตราก็คุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว "แพรวา ตอนบ่ายคงต้องกลับบริษัทรอบหนึ่ง" "มีเรื่องอะไรหรอ?" แพรวาสงสัย ตัวละคร (เปลวไฟ) มีการเปลี่ยนแปลง"