ตอนที่536hawkเป็นบ้า

ตอนที่536hawkเป็นบ้า ในตอนนั้นเขาโดนยิงที่ไหล่ตอนที่ระเบิดเขากำลังต่อสู้กับตำรวจอยู่พอดีไม่ทันดูด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นจากนั้นก็โดนจับตัวมาสอบถามสิ่งที่เขาเสียใจมากที่สุดก็คือไม่ได้ดูทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับตา พูดตามหลักแล้วระเบิดลูกนั้นไม่มีใครทนได้หรอกแต่เขารู้สึกว่าเรื่องมันไม่ได้จบง่ายขนาดนี้เธออาจจะยังไม่ตาย แต่คำพูดของเตชิตทำให้ความคาดหวังทั้งหมดในใจของเขาแตกสลายไปตายแล้วคนคนนั้นไม่มีแล้ว “เป็นไปไม่ได้!”hawkปฏิเสธทันทีตาของเขาเต็มไปด้วยความเฉียบคมไม่มีการสร้างภาพขึ้นมาอีก“ถ้าเธอตายแล้วจริงๆนายคงไม่นิ่งขนาดนี้หรอก!” “ฉันควรจะทำยังไง?ฆ่านายหรอ?”เตชิตส่ายหัว“ฉันไม่มีทางทำอย่างนั้นหรอกที่นี่คือสถานีตำรวจกฎหมายจะจัดการนายเองกฎหมายจะช่วยฉันฆ่านาย” Hawkได้ยินคำพูดของเขาก็มีภาพของนัชชาแทรกเข้ามาในสมองของเขานี่เป็นความจริงที่เขาจะไปต้องยอมรับว่ามันเกิดขึ้นแล้วเขาสติแตกขึ้นมาทันทีลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ยกมือขึ้นสูงๆแล้วทุบลงไปที่โต๊ะเสียงดังสนั่น“นายหลอกฉันเธอไม่ได้ตายไม่มีทางตายแน่นอน!” ตำรวจ2คนที่อยู่หลังเขารีบจับตัวไว้ไว้แล้วกดไปที่ศีรษะของเขาให้ชิดกับโต๊ะ ผิวหนังไปชิดกับโต๊ะที่เย็นเฉียบทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีดูแล้วไม่เหลือความเป็นคนเลยสักนิดเขาทำตาโตจ้องไปทางเตชิน“บอกมา!นายกำลังหลอกฉันใช่ไหม!” “ฉันหลอกนาย?เหตุผลล่ะ?”เตชิตยืนขึ้นมาแล้วเดินไปข้างๆของhawkตัวที่สูงใหญ่ไปบังแสงไฟที่อยู่บนหัวเตชิตยืนสูงแล้วมองลงมาทางเขากัดฟันแน่นๆแล้วพูดว่า“นายอยากให้เธอตายมากที่สุดไม่ใช่หรอ!” Hawkยิ้มที่มุมปากเขาเหมือนจะถูกจี้จุดอ่อนจนเสียสติไป“ฉันมีร้อยพันหมื่นวิธีที่จะทำให้เธอตายได้ไม่จำเป็นต้องรอให้พวกนายมาแล้วถึงจะฆ่าเธอระเบิดลูกนั้นมีสายแค่เส้นเดียวแก้ง่ายมากและปุ่มกดระเบิดก็อยู่ในกระเป๋าข้างๆเอวฉันถ้าฉันอยากให้เธอตายในตอนที่เธอเดินไปหานายฉันก็กดระเบิดได้แล้ว” คำพูดพวกนี้ตั้งแต่ที่เขาโดนจับก็ไม่เคยพูดกับใครตำรวจอีกคนที่จดบันทึกก็รีบจดทุกอย่างที่เขาพูด นัชชาเห็นทั้งหมดทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบในตอนที่เห็นหน้าของhawkเธอรู้สึกว่าตัวเองแน่นหน้าอกจนหายใจไม่ค่อยออกแต่ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเตชิตต้องหลอกคนนั้นว่าตัวเองตายไปแล้วเนื้อหาที่ผู้ชายคนนั้นทะเลาะกับเตชิตทำให้เธอรู้สึกขนลุกถึงแม้ในใจเธอจะไม่รู้สาเหตุแต่ในใจลึกๆของเธอนั้นกลัวผู้ชายคนนี้โดยเฉพาะตอนที่เตชิตเดินไปข้างๆผู้ชายคนนั้นเธอกลับกลัวมากๆว่าผู้ชายคนนั้นจะทำร้ายเตชิต เธอไม่เคยเป็นห่วงเตชิตมากขนาดนี้ขนาดนี้แต่วินาทีนี้เธอกลับเป็นห่วงขึ้นมา คนที่อยู่ด้านนอกสามารถมองผ่านกระจกเห็นทุกอย่างได้ชัดเจนแต่คนที่อยู่ด้านในไม่สามารถมองเห็นด้านนอกได้ นี่เป็นครั้งแรกที่hawkโดนจับมาแล้วเสียสติแรงที่สุด สำหรับตำรวจแล้วนี่เป็นเรื่องดีตำรวจทำเพียงควบคุมตัวเขาไว้ไม่ได้บังคับให้เขาไปจากที่นี้หรือทำให้เขาสลบ เตชิตได้ยินที่เขาพูดกลับไม่รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดยิ่งรู้สึกรังเกียจเขาไปใหญ่“นายอย่ามาหาข้อแก้ตัวให้กับความผิดที่ไม่มีความเป็นคนแบบนี้เลยไม่ว่าในใจจะรู้สึกยังไงก็แก้ไขอะไรไม่ได้นายคือฆาตกรเป็นคนทำให้เธอตายนายเป็นคนฆ่าเธอ!” คำพูดพวกนี้เป็นความหวังสุดท้ายของเขาในใจของเขามีความกระวนกระวายขึ้นมาทันทีปฏิเสธเสียงดังๆว่า“ไม่ใช่ฉันคือตำรวจคนนั้นเขาคือต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องทุกอย่างฉันไม่เคยคิดที่จะฆ่าเธอไม่เคยเลย” “เธอดีขนาดนั้นการที่ได้เจอกับคนโหดร้ายอย่างนายเป็นเรื่องที่เธอโชคร้ายที่สุดในชีวิตจนถึงป่านนี้แล้วนายยังไม่รู้สึกผิดดังนั้นนายไม่ควรที่จะได้รับความสงสารจากใครทั้งนั้นเพราะนายใช้ชีวิตอยู่กับความมืดมนความสกปรกโสโครกคนที่ดีกับนายถึงจะได้รับผลกระทบแบบนี้” คำพูดแต่ละคำของเตชิตทำให้เขานึกถึงวันนั้นที่คุยกับนัชชาถึงแม้เป็นแค่2-3คำแต่ก็ทำให้เขารับรู้ถึงความรู้สึกที่ไม่เคยรับรู้มาก่อนเลย เธอพูดความจริงและจริงจังอย่างน้อยในเรื่องบางเรื่องคือจากใจจริงของเธอ เธอถามเขาว่าเคยคิดที่จะเปลี่ยนวิธีการใช้ชีวิตไหม ชาตินี้เป็นคนแรกที่ถามเขาแบบนั้น เขาโดนบังคับมาเดินที่ถนนสายนี้มันถูกกำหนดไว้แล้วว่ามีแค่จุดเริ่มต้นไม่มีจุดจบทั้งถนนมีแต่ความมืดมนเพราะแบบนี้ทำให้ทุกคนไม่เคยสนใจว่าเขาอยากใช้ชีวิตแบบไหน แต่ตอนนี้เขากลับฆ่าคนนั้นเองกับมือ เห็นhawkเริ่มจะไม่มีสติแล้วตำรวจถึงจะเอาเขาออกจากห้องถึงแม้จะออกจากห้องก็ยังได้ยินเสียงร้องของเขาอยู่ดี เตชิตยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับหลับตาแน่นๆเหมือนจะเอาทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ออกจากสมองของเขา นัชชามองผ่านกระจกไปดูผู้ชายคนนั้นไม่รู้ทำไมในใจของเธอรู้สึกขมขื่นมีไฟสีขาวที่ส่องบนหัวของเขารอบข้างเงียบไปหมดร่างกายของเขากำลังรับสิ่งที่ทรมานและกดดันอยู่ “เป็นยังไงบ้างมีที่ไหนไม่สบายไหม?”เสียงของปรัณดึงสติของเธอกลับมา นัชชามองไปทางอื่นแล้วส่ายหัว“ไม่เป็นไรแค่รู้สึกเหนื่อยนิดเดียวเอง” “เดี๋ยวพวกเราก็กลับแล้วคงไม่ใช้เวลานานหรอก”ปรัณถอนหายใจคำว่าคิดอะไรได้หรือเปล่าอยู่ในสมองของเขาแต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ถาม ในสถานการณ์ตอนนี้เขาก็ไม่อยากจะบังคับเธอมากเกินไปมองไปทางหน้าคนนั้นที่ซีดขาวเขาก็เริ่มรู้สึกสงสารเตชิตแล้ว ช่างเถอะบางเรื่องยิ่งรีบก็ยิ่งไม่ดีเรื่องบางเรื่องไม่ควรรีบเร่งเกินไปจริงๆ นัชชาโดนปรัณและหมอเข็นเข้าไปในรถเธอไม่เหมาะที่จะอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นนานๆ เตชิตไปคุยกับหัวหน้าตำรวจครู่หนึ่งแล้วก็ตามหลังมา ในระหว่างทางกลับมีหลายครั้งที่นัชชาอดใช้หางตามองไปทางเขาไม่ได้จากเดิมหัวใจที่วุ่นวายของเตชิตโดนเธอมองหลายรอบก็เงียบสงบลง“มองอะไร?” นัชชาเอาคำที่ได้ยินเมื่อกี้มาผสมกันก็ค่อยๆเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็เลยถามว่า“ผู้ชายคนนั้นเสียใจที่ฆ่าฉันใช่ไหม?” เตชิตไม่คิดว่าเธอจะถามถึงเรื่องนี้เขาขยับตัวแล้วนั่งดีๆสายตามองไปทางเธออย่างจริงจัง“เธอรู้ไหมการทำงานเกี่ยวกับกฎหมายไม่ควรมีอะไรมากที่สุด?” ถึงแม้นัชชาจะลืมเขาไปแต่ก็ไม่เคยลืมกฎหมายที่ตัวเองนั้นรักเรื่องที่ไม่ควรมีมากเกินไปเธอคิดไม่ออกจริงๆว่าที่เขาพูดนั้นหมายถึงข้อไหน “คือห้ามสงสารคนร้ายเด็ดขาด” ผู้ชายเปิดปากพูดด้วยความยึดมั่นของเขาทำให้คำพูดพวกนั้นมีความหมาย ไม่รอช้าเขาก็พูดต่อว่า“สำหรับhawkแล้วเรื่องการตายของเธอเขาไม่สนใจหรอกสิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดคือความเคารพและความรู้สึกที่ได้รับหลังจากฆ่าคน” นัชชาเหมือนจะฟังรู้เรื่องแต่ก็ดูเหมือนไม่รู้เรื่องเตชิตมองผ่านตาเธอไปตัดสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่“เขาเสียความเป็นคนไปตั้งนานแล้วอย่าคาดหวังที่จะใช้ความคิดปกติไปสื่อสารกับคนที่จิตใจมีปัญหาเธอไม่มีวันเข้าใจหรอก” ที่บอกกันว่ามารหัวใจมีทั้งความโกรธแค้นโลภหวังเยอะยึดมั่นในความแค้นส่วนhawkนั้นอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ทั้งนั้นแล้วไม่มีทางออกมาได้และไม่ยอมออกมา