ตอนที่543หล่อเกินไปแล้ว

ตอนที่543หล่อเกินไปแล้ว ตอนที่กลับไปถึงในร้านกาแฟชีวภากำลังเล่นกับธีมนต์อยู่เห็นเขาเข้ามาธีมนต์ก็เอากาแฟเย็นไปให้เขา“ลุงครับอันนี้ผมทำให้ลุงครับ” ในใจของชนุดมก็โล่งอกนิดนึงรับกาแฟมาแล้วจิบนิดนึง“พอใช้ได้” โตแล้วรู้จักกตัญญูกับลุงแล้วเขารู้สึกดีใจมาก “คุณจินต์กลับแล้วหรอ?”ชีวภาถาม “อืม” “ลุงครับเดี๋ยวพวกเราจะไปเล่นที่ไหนครับ?”ธีมนต์ไม่ได้เจอกับเขาเป็นช่วงเวลานานแต่ก็ไม่มีความห่างเหินแค่เห็นลุงและได้ออกไปเล่นด้วยกันก็ดีใจมากๆแล้ว “อยากไปที่ไหนหล่ะครับ?” ลูกกะตาของธีมนต์หมุนไปหมุนมาแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า“ผมอยากไปศูนย์เล่นเกมครับ!ผมอยากจะไปเล่นบาสและรถแข่งครับ!” ก่อนหน้านี้นัชชาไม่ยอมพาเขาไปที่แบบนั้นเขาก็น้อยครั้งที่จะพาเด็กไปแต่ตอนนี้เห็นเด็กดีใจขนาดนี้ก็เลยตกลงไป“โอเคครับเดี๋ยวลุงจะพาไปแต่ต้องเชื่อฟังและห้ามซนนะครับ” “ผมจะเชื่อฟังเชื่อฟังเชื่อฟัง!”ธีมนต์พูดคำว่าเชื่อฟังออกมาหลายรอบเค้กก็ไม่กินแล้วรีบไปจูงมือของเขาแล้วเดินไปด้านนอก“พวกเราไปกันเถอะครับ” ก่อนจะไปถึงประตูก็ยังไม่ลืมเรียกชีวภา“น้าคนสวยน้าก็ต้องไปกับผมนะครับ!” เด็กที่น่ารักใครเห็นแล้วก็ต้องเอ็นดูชีวภาก็เช่นกัน“okครับน้าจะไปด้วย” …… ทั้งสามคนออกจากโรงแรมแล้วไปเล่นเกมแถวๆนี้เพิ่งเดินถึงประตูก็ได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากด้านในนานมากแล้วที่ชีวภาไม่มาที่แบบนี้เธอไม่ค่อยคุ้นชินก็เลยเอามือขึ้นมาอุดที่หู ชนุดมใส่เสื้อขาวกางเกงดำยืนอยู่ในกลุ่มวัยรุ่นอายุประมาณ15-16ยิ่งทำให้เขาดูเด่นไม่เข้ากับที่นี่เลย เขาเดินไปถึงเคาน์เตอร์พนักงาน2คนที่แลกเหรียญก็รีบลุกขึ้นมาถามอย่างไม่สบอารมณ์“จะแลกเท่าไหร่?” ชนุดมเอาเงินที่อยู่ในกระเป๋าออกมา500วางที่เคาน์เตอร์“ทั้งหมดนี้” เสียงของผู้ชายที่ไพเราะส่งออกมาพนักงานหญิงอึ้งไปสักแป๊บจากนั้นก็สบกับตาคู่ที่ดูมืดมนพร้อมกับใบหน้าอันหล่อเหลาหน้าของพนักงานหญิงก็แดงขึ้นมาทันทีแล้วน้ำเสียงก็อ่อนลง“ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ” ไม่นานเธอก็เอาถุงใส5ถุงที่ใส่เหรียญ100เหรียญออกมา“นี่คือเหรียญเกมของคุณค่ะเล่นให้สนุกนะคะ” ชนุดมหยิบมาสายตาของเขาไม่ได้หยุดแม้กระทั่งวิเดียวแค่พูดคำว่าขอบคุณแล้วก็เดินไปทางธีมนต์และชีวภา พนักงานหญิงถอนหายใจ“เฮ้อที่แท้ก็มีภรรยากับลูกแล้ว” ชีวภามองดูเขายื่นเหรียญเกมให้กับทีม1ถุงไม่รู้เพราะอะไรเธอรู้สึกตลกกับสิ่งที่เห็นก็เลยยิ้มที่มุมปากแต่กลับโดนเขาจับได้พอดี “ยิ้มอะไร?”เสียงของผู้ชายฟังดูไม่ค่อยดีนัก ชีวภารีบหุบยิ้ม“ไม่ได้ยิ้มหนิ” เธออยากยิ้มแต่ก็ไม่กล้ายิ้มมุมปากของเธอก็สั่นรัวๆสีหน้าของธนุดมไม่ค่อยดีด้วยความที่อารมณ์ไม่ค่อยดีก็เลยเอาเหรียญที่เหลือไปไว้ที่มือของเธอทั้งหมด“จับไว้!” มองดูแผ่นหลังของผู้ชายที่เดินไปทางด้านหน้าอย่างรวดเร็วชีวภาอดไม่ได้อีกแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นชนุดมโดนแกล้งที่แท้เขาก็มีตอนที่ทำตัวไม่ถูก ในห้องเกมที่เสียงดังชนุดมไม่มีอารมณ์และไม่อยากจะเล่นชีวภาเป็นคนดูแลธีมนต์และเล่นกับธีมนต์ทั้งสองเดินไปตรงหน้าชู้ตลูกบาสหัวของธีมนต์สูงกว่าที่จับลูกบาสครึ่งหนึ่งพอดีเธอใส่เหรียญเข้าไป3เหรียญไม่นานเหล็กที่กันลูกบาสไว้ก็ถูกยกขึ้นมา บาสกลมๆกลิ้งลงมาทีละลูกพวกเขาหยิบขึ้นมาแล้วชู้ตไปเรื่อยๆแต่เสียดายที่ฝีมือไม่ดีส่วนใหญ่ก็ตกลงมาที่ชู้ตเข้าไปก็มีไม่กี่ลูก ธีมนต์รู้สึกยังเล่นไม่อิ่มก็เลยเล่นอีก2รอบตัวเลขที่ชู้ตเข้าไปก็ไม่ค่อยสวยงามนักส่วนชีวภาก็เหงื่อออกทั้งตัวแล้ว ชนุดมที่ดูอยู่ข้างๆก็พูดอย่างเย็นชาว่า“ฝีมือแย่มากเลย” ธีมนต์“.............” ชีวภา“..............” ทั้งสองมองไปทางคนที่พูดพร้อมกันเห็นแต่เขาที่ยืนอยู่นิ่งๆและในสายตาก็เต็มไปด้วยความดูถูก ชีวภาไม่กล้าพูดอะไรแต่ธีมนต์ไม่คิดอะไรเยอะเลยเงยหน้าขึ้นแล้วท้าทายไปว่า“โธ่ลุงก็มาเล่นดูสิครับอาจจะไม่ดีเท่าผมกับน้าก็ได้!” พูดได้ดีมาก! ชีวภาแอบให้กำลังใจธีมนต์ในใจ ทีแรกเธอคิดว่าธนดมจะไม่สนใจแต่ไม่คิดว่าเขาจะเดินตรงมาแล้วมองไปทางลูกบาส“ถ้าลุงชนะล่ะ?” “งั้นผมตกลงคำร้องขอของลุงหนึ่งข้อ!” “โอเคตกลงห้ามผิดคำพูดนะ”ชนุดมหันข้างแล้วยื่นมือไปทางชีวภา “อะไร?” “เหรียญเกม” จะจะเล่นจริงๆหรอ? ชีวภาเอาเหรียญออกมา3เหรียญหยอดเข้าไปในตู้เหล็กที่กั้นอยู่ก็ปล่อยให้ลูกบาสกลิ้งลงมาอีกครั้ง เห็นแต่เขารีบจับลูกบอลขึ้นมา1มือชู้ตอีกมือก็จับลูกบาสยกสูงๆแล้วโยนไปลูกบาวก็ลอยไปตรงๆเหมือนกะระยะเสร็จแล้วก็เข้าไปในห่วงอย่างสวยงาม เป็นลูกบาสลูกแรกที่เข้าอย่างสวยงาม อาจจะบังเอิญก็เป็นไปได้? เพิ่งมีความคิดนี้ผ่านไปก็เห็นลูกบาสทุกลูกเข้าไปในห่วงอย่างสวยงามชีวภามองไปทางจอคะแนนที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเวลายังไม่ถึงครึ่งแต่แต้มเกินของเธอไปตั้งนานแล้ว เขาสูง180cmต้นๆร่างก็สูงใหญ่สภาพในตอนนี้ที่จับลูกบาสอยู่ทำให้ไม่อยากเลี้ยวไปมองทางอื่นอีกอย่างเขาเองไปไหนก็เป็นจุดเด่นหน้าตาก็ดีไม่นานข้างๆตู้เกมก็มีคนมาดูกันเต็มเลย สองนาทีผ่านไปเกมก็จบลงธีมนต์อดที่จะตบมือไม่ได้“ลุงเก่งจริงๆเลยครับ!” เป็นแค่เกมเท่านั้นเองแต่ชีวภารู้สึกว่าเมื่อกี้เขาหล่อมากยิ่งกว่าตอนที่เขาจับเอกสารอีก ชนุดมก้มตัวไปจับที่หัวของเด็กน้อย“อย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะครับถ้าคิดได้เมื่อไหร่ลุงจะบอกนะครับ” ธีมนต์ถึงจะนึกคำให้สัญญาของตัวเองได้ถึงแม้จะไม่เต็มใจแต่ก็ต้องทำตามที่พูด“รู้แล้วครับ” ชนุดมเก็บมือตัวเองมาอย่างพอใจแล้วยืนตรงอยากจะพาธีมนต์ไปเล่นอย่างอื่นแต่เห็นชีวภามองที่ตัวเองนิ่งๆเขาขมวดคิ้วแล้วเดินไปทางเธอแล้วเรียกชื่อของเธอขึ้นมา“ชีวภา?” พอได้ยินมีคนเรียกชื่อของตัวเองชีวภาถึงจะได้สติกลับมาแล้วกระพริบตา“อะไร?” ชนุดมเห็นเธอใจลอยก็เลยขมวดคิ้วแน่น“คิดอะไรอยู่จะไปแล้ว” “อ้อ” ชีวภาจับเหรียญเกมเหมือนแม่บ้านที่เดินตามหลังพอนึกถึงสภาพของตัวเองที่ใจลอยเมื่อกี้เธอก็แอบรู้สึกผิดก็เลยใช้เหรียญทุบที่หัว ชีวภาเอ๊ยชีวภาแค่ชู้ตบาสเองเธอจะหัวใจเต้นแรงทำไม?