已经是第一章了
ตอนที่583 ทำได้ดีที่สุดคือเป็นเจ้าหญิงนิทรา
ตอนที่583 ทำได้ดีที่สุดคือเป็นเจ้าหญิงนิทรา
ประโยคนี้เหมือนการเตือนสติผู้ชายที่กำลังหลงผิดให้ตื่นขึ้น ชนุดมหันกลับมามองผู้ชายที่กดอยู่บนร่างของเขา รอยแดงปรากฏขึ้นรอบดวงตา วันนี้ไม่เหมือนวันทั่วไปวันไหนๆ
“ตายรึ” เขาดึงริมฝีปากและยิ้มไม่ออก ได้แต่จ้องหน้าเท่านั้น “ผมไม่เคยสนใจ จนมาถึงตอนนี้ ชีวิตของผมเธอได้มอบไว้ให้ วางใจเถอะ ผมจะรักษามันยิ่งกว่าอะไร”
หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ เตชิตก็รู้สึกโล่งใจ เอาพลิกตัวออก สะบัดดินที่มือออก เขาคิดถึงเมื่อสักครู่ที่ขึ้นและหาคนไม่พบ พยาบาลที่แผนกต้อนรับบอกว่าเขาขึ้นมาที่ชั้นบนสุด เขารู้สึกมีลางสังหรณ์ใจบางอย่าง
แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความรู้สึกดีต่อชนุดมชายคนนี้แม้แต่น้อย แต่เขาก็เคยให้ที่พักอาศัยกับนัชชา และยังช่วยให้ธีมนต์มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้อย่างราบรื่น ครั้งนี้ที่ชีวภาเกิดเรื่องก็เพราะว่าช่วยเหลือเด็กเอาไว้ เขารู้สึกผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่บ้าง เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องกับใครทั้งสิ้น
เขาแค่รู้สึกประหลาดใจ ที่ชนุดมดูจริงจังกับผู้หญิงที่ดูอ่อนแอบอบบางคนนั้นมาก พวกเขาดูเหมือนไม่ได้มาจากโลกเดียวกัน แต่มีความรู้สึกเช่นนี้ใครก็ไม่สามารถอธิบายได้ ความบังเอิญก็คือบังเอิญ ไม่มีใครสามารถหลบซ่อนไปได้
หลังจากที่ชายทั้งคู่สงบสติอารมณ์ เตชิตตามติดอยู่ทางด้านหลังชนุดมเผื่อว่าเขาจะทำเรื่องอะไรประหลาดใจขึ้นมาอีก ตลอดทางเดินไปถึงห้องฉุกเฉิน เมื่อไปถึงไฟด้านบนของห้องฉุกเฉินก็ดับลงพอดี
ชนุดมยืดร่างกายของเขาขึ้นอย่างตื่นเต้นและมองดูหมอที่กำลังเดินมา “ใครเป็นญาติผู้ป่วยครับ”
ชายคนนั้นรีบเปิดปากโดยไม่ทันได้คิดอะไร “ผมครับ”
“คุณเป็นอะไรกับผู้ป่วยครับ”
“...” ชนุดมถูกถามจนอึ้งไป เขาหยุดนิ่งชั่วคราวก่อนที่จะเอ่ยปาก “แฟนครับ”
หมอเหลือบมองเขาเล็กน้อย “แฟนไม่ได้ครับ ต้องเป็นสมาชิกในครอบครัวเท่านั้น แต่ว่าคุณช่วยมากับผมหน่อยครับ ผมจะบอกสถานการณ์ทั่วไปกับคุณก่อน”
“ผมต้องการเยี่ยมเธอสักครู่ครับ”
“รออีกสักหน่อยนะครับ ยาสลบยังไม่หมดฤทธิ์” หมอเดินตรงไปที่ออฟฟิต ชนุดมจ้องไปที่ประตูห้องผู้ป่วย และหมุนตัวเดินตามหมอไป
เมื่อเข้าไปในออฟฟิต เขาสงบลงสักครู่ แพทย์เจ้าของเคสในการรักษาเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่เก่งมากของโรงพยาบาล เมื่อเขานั่งลงหมอก็ค่อยๆอธิบายผลให้เขาฟัง
“ตอนนี้สถานการณ์ของผู้ป่วยไม่สู้ดีนัก ผมเข้าใจความรู้สึกของครอบครัว ผมหวังว่าคุณจะพยายามเข้าใจฟังผมไปจนจบ” เมื่อหมอพูดขึ้นมาก็รีบให้วัคซีนกับชนุดม ความจริงแล้วอารมณ์ของชายคนนี้ค่อนข้างฉุนเฉียว ใบหน้าเขาดูเหมือนเจ้าชายที่มาจากนรก
เขาอายุห้าสิบกว่าปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ตกใจกลับพลังความของคนหนุ่มเช่นเขา
ชนุดมพยักหน้า “พูดเถอะครับ”
“ผู้ป่วยมีอาการกระดูกร้าวและการบาดเจ็บที่ผิวหนัง ซี่โครงด้านซ้ายซี่ที่สามหัก ซึ่งส่งผลกระทบต่อปอด อาจทำให้เกิดการอักเสบในภายหลัง เอ็นข้อมือขวาฉีกขาด จำเป็นต้องผ่าตัดหรือไม่ต้องติดตามดูการฟื้นตัวในภายหลัง สิ่งที่ร้ายแรงที่สุดก็คือ ตอนที่เธอตกจากหน้าผาด้านหลังศีรษะของเธอถูกกระแทกอย่างแรง การกระแทกทำให้กะโหลกด้านหลังแตกร้าวมีอาการสมองบวม เปลือกสมองได้รับความเสียหายรุนแรง ผู้ป่วยอยู่ในอาการโคม่า อาจสูญเสียประสาทสัมผัสการรับรู้ หากเกิดสถานการณ์ดังกล่าวขึ้น เปลือกนอกของสมองจะยังรักษาลมหายใจและระดับการเต้นของหัวใจเอาไว้ นี่คือที่เราเรียกว่า “เจ้าหญิงนิทรา”
หมออธิบายถึงผลให้เขาฟังอย่างภาษาชาวบ้าน นี่เป็นเรื่องที่ต้องแจ้งให้กับครอบครัวผู้ป่วยทราบ การตกลงมาจากหน้าผาสูงขนาดนั้น หากไม่ตายก็เหมือนหายไปครึ่งชีวิต บาดแผลที่เป็นอันตรายที่สุดของชีวภาอยู่ที่ด้านหลังศีรษะของเธอ วัตถุหนักที่ตกลงมา ร่างกายของมนุษย์นั้นหนักมาก ยากที่จะอยู่รอดปลอดภัย
เรื่องนี้ทำให้ชนุดมรู้สึกช็อคมาก เขามองดูเธอออกมาจากห้องผ่าตัด ลึกๆเขายังคงมีความหวังอยู่ในใจ ยังคิดเสมอว่าเธอจะไม่เป็นไร อย่างน้อยเธอก็ปลอดภัยแล้ว
แต่ตอนนี้เขามาพูดว่าอะไรนะ
สมองบวม เจ้าหญิงนิทรา
ซี่โครงหัก ข้อมือบาดเจ็บอย่างถาวร เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าร่างเล็กๆนี้จะทนทุกสิ่งทุกอย่างนี้ได้อย่างไร
ชนุดมเปิดปาก เขาต้องการที่จะแน่ใจอะไรบางอย่าง แต่ลำคอดูเหมือนจะไม่เป็นของตัวเอง ไม่ว่าเขาจะพยายามมากขนาดไหนก็ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้
ใบหน้าที่เย็นชามีสีแดงขึ้นเล็กน้อย เหมือนคอถูกผูกมัดไว้ ในที่สุดตาก็เริ่มจะเป็นสีแดงด้วย
หมอสังเกตเห็นว่าเขาอาการเริ่มไม่ค่อยจะดี หมอจึงยกมือขึ้นเพื่อช่วยพยุงเขาไว้ แต่ก็ยังไม่สามารถแบกร่างที่ไม่เบานี้เอาไว้ได้ จนในที่สุดร่างใหญ่นี้ก็ทรุดลงเกือบจะถึงพื้น
หมอผู้สูงวัยลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพยายามจับเขาไว้ หมอพบว่าชายหนุ่มได้หมดสติไปแล้ว
เขาช็อคอย่างรุนแรง ร่างกายไม่สามารถรับไหว
หมอรีบตะโกนเรียกพยาบาลที่ด้านนอกประตู “เข้ามาหน่อย ในนี้มีคนเป็นลม…”
---
เมื่อนัชชามาถึงโรงพยาบาลก็เป็นเวลาเย็นแล้ว ความจริงเธอต้องการตามเตชิตมาที่โรงพยาบาลตั้งแต่แรกแล้ว แต่ชายคนนั้นไม่ว่าจะพูดอะไรเขาก็ไม่เห็นด้วย จนในที่สุดธีมนต์กลับบ้านทานข้าวแล้ว เขาถึงอนุญาตให้คนขับรถมาส่งเธอ
ความจริงแล้วเธอกลับมาประเทศก็เพื่อจะเริ่มต้นรักษารอยแผลเป็น เนื่องจากเรื่องกะทันหันนี้จึงทำให้ล่าช้าออกไป ไม่มีเรื่องอะไรด่วนไปกว่าชีวิตของผู้คน ชีวภาเกิดเรื่องขึ้นก็เพราะว่าธีมนต์ เธอในฐานะที่เป็นแม่ ไม่ว่าเธอจะจำเรื่องราวในอดีตได้หรือไม่ มันก็เป็นสิ่งที่ขอบคุณออกมาจากใจ
เมื่อขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นผู้ป่วยแล้ว หลังจากที่ประตูลิฟต์เปิดนัชชาก็มองเห็นเตชิต เธอก้าวเท้าเดินออกไป “ทำไมคุณอยู่ข้างนอกล่ะคะ”
“ออกมารับคุณ” สีหน้าชายคนนั้นน่าเบื่อ น้ำเสียงไม่ค่อยดีเท่าไร
นัชชายื่นซุปไก่ในมือให้กับเขา น้ารินตุ๋นให้ค่ะ คุณยังไม่ได้ทานอะไรใช่ไหมคะ”
ณ เวลานี้ ไม่อายอีกแล้ว แต่แค่เป็นห่วง
เตชิตมองไปที่มือเล็กๆสีขาวของเธอ ความตึงเครียดในสองสามวันนี้ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เขาออกแรงโอบไปรอบตัวเธอ เอาลูบไปที่ขากรรไกรไหล่และต้นคอของเธอ
นัชชาบิดตัว เธอหน้าแดง “อยู่ข้างนอกนะคะ….”
ทางเดินในโรงพยาบาล ผู้คนเดินผ่านไปมา คนนี้มาพร้อมกับการทำให้ผู้คนสะดุดตา การกระทำเช่นนี้ทำให้ผู้อื่นเกิดความรำคาญ เธอหน้าบาง เธอไม่ชอบเป็นจุดสนใจ
โชคดีที่เตชิตไม่มีความกังวลใด อารมณ์ของเขาค่อยๆลดลง หลังจากฝังลมหายใจลงที่ต้นคอของเธอและปล่อยเธอในที่สุด “ไปเถอะค่ะ”
มือเล็กๆถูกกำอยู่ในฝ่ามือใหญ่ของเขา นัชชามองผู้ชายที่ยืนคืนบ่ากับตน เธอออกแรงดึงเขาเบาๆ เขากลับยืนนิ่งอยู่กับที่ “คุณเป็นอะไรไปคะ”
เตชิตนิ่งอยู่สักครู่ก็บอกความจริงกับเธอ “สมองด้านหลังของชีวภาได้รับความกระทบกระเทือน อาจทำให้เธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา”
“ว่าไงนะคะ!” แม้ว่าเธอจะเตรียมใจไว้บ้างแล้วเมื่อรู้ข่าวว่าเธอตกลงจากหน้าผา แต่เมื่อความจริงปรากฏตรงหน้า กลับทำให้คนตกตะลึงยิ่งนัก “เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร…”
“อาการบาดเจ็บรุนแรงมาก ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก็คือการเป็นเจ้าหญิงนิทรา” เตชิตไม่ได้พูดส่วนหลังของประโยค แต่นัชชาก็เข้าใจ
已经是最新一章了
加载中
