ตอนที่ 9 ผมบอกว่าผมต้องการจีบคุณ

ต๭นที่ 9 ผมบอกว่าผมต้องการจีบคุณ แม้ว่าเมื่อก่อนจะโดนเขาทำให้เสียใจ แต่เธอก็จำเป็นต้องยอมรับ ว่าธนเทพเป็นผู้ชายที่มีแรงดึงดูดเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าเขารู้สึกได้ถึงว่าเธอกำลังจ้องเขม็งเขาอยู่ ธนเทพหันไปมอง โยนก้นบุหรี่ลงบนพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบและบดขยี้จนเป็นผุยผง จากนั้นก็เปิดประตูรถ “ตื่นแล้วเหรอ” เศวยาสังเกตุเห็น ก็พบว่าใต้เท้าเขา มีก้านบุหรี่ถูกทิ้งไปสิบกว่ามวนแล้ว เธอยิ้มมุมปาก เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าเขาจะมีความอดทนมากขนาดนี้ เธอพูดอย่างไร้อารมณ์ “คุณป้าแม่บ้านจะด่าเอานะ” จากนั้นเธอก็เปิดประตูรถ แล้วเดินออกมา ธนเทพยิ้มอย่างไม่สนใจอะไร เขายืดตัวตรง แล้วใช้แขนค้ำพิงประตูรถไว้ “ถ้ามีใครฟ้อง คุณก็มาหาผมได้นะ ผมจะรับผิดชอบเอง” การวิ่งเต้นช่วยคนอื่นเป็นงานถนัดของเพื่อนบ้านเก่าเธอมากกว่านะ เธอลืมพูดประโยคนี้ไป จากนั้นเธอก็หันตัวเดินจากไป แม้แต่พูดขอบคุณเขาสักคำก็ไม่มี ธนเทพมีรอยยิ้มที่แผ่รังสีอันแปลกประหลาด เขาทิ้งความตั้งใจแต่แรกไปก่อน เธอผีเข้าผีออกจนทำให้เขามีความปรารถนาอยากจะเอาชนะเธออย่างที่ไม่เคยคิดว่าจะทำแบบนี้มาก่อน… วันต่อมา เศวยาตื่นสาย น้าลดาวัลย์นำมื้อเช้าที่อุ่นใหม่มาเสิร์ฟให้เธอ แล้วกำชับว่าหลังจากเมาค้างคืนแล้ว ก็ต้องทานอะไรสักหน่อย เศวยานิ่งไป “น้าลดาวัลย์ ทำไมถึงรู้ว่าเมื่อคืนหนูไปดื่มมาคะ” “นีเป็นคนบอกจ่ะ” เศวยามองต่ำ ก้มหน้าลง และตั้งหน้าตั้งตาทานมื้อเช้าต่อไป ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนในบ้านจะต้องรู้หมดแล้วว่าเศวยาดื่มเหล้ามาเมื่อคืน พ่อกลับมาตอนเย็นก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะตำหนิเธอ นี่ยังดีที่ชวนีไม่มีพลังเหลือพอที่จะประกาศให้ทั้งบ้านรู้แทนเธอ! น้าลดาวัลย์ต่อว่าอย่างเป็นห่วงเป็นใย “คุณยา คุณเป็นผู้หญิงนะ จะไปดื่มกับคนอื่นข้างนอกจนดึกดื่นมืดค่ำแบบนี้ไม่ได้นะ กระเพาะของคุณไม่ค่อยดี จากนี้ไปอย่าดื่มอีกนะคะ!” เศวยายิ้มออกมาเล็กน้อย “หนูรู้แล้วค่ะ” ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะคิดบัญชีกับชวนี เพราะวันนี้เธอยังมีเรื่องที่สำคัญมากกว่าที่จะต้องทำ! พอทานมื้อเช้าเสร็จ เธอก็กลับเข้าไปในห้อง จากนั้นก็เปิดประตูตู้เสื้อผ้า แล้วรื้อหากระโปรงสีฟ้าอ่อนที่อยู่ในซอกจนเจอ นี่เป็นชุดที่เธอสวมตอนเจอกับนินัทธ์เป็นครั้งแรก เธอมองชุดนั้นด้วยสายตาที่เคลืบเคลิ้มไปครู่หนึ่ง เธอเปลี่ยนเสื้อ และม้วนผมขึ้น หยิบต่างหูไข่มุกออกมาจากลิ้นชัก หลังจากส่องกระจก เธอก็เดินออกไปอย่างพึงพอใจ ทุกอย่างเหมือนกับเมื่อสองปีก่อน ที่ไม่เหมือนก็คือ ครั้งนี้เธอจะเสนอตัวไปพบนินัทธ์เอง! เศวยาเพิ่งจะเดินออกจากตึกใหญ่ก็เห็นรถออดี้จอดอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เธอขมวดคิ้วกวาดสายตาไปมองผู้ชายที่อยู่หน้ารถและก้าวเท้าเดินไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ธนเทพสวมชุดสูทลำลอง คอเสื้อเชิ้ตก็ปลดกระดุมออกสองเม็ด เผยให้เห็นผิวสีน้ำผึ้งของเขา พอเขาถอดแว่นดำก็เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเป็นอย่างยิ่ง เหมือนกับว่ายิ้มให้เธอแต่จริงๆ แล้วไม่ได้ยิ้ม วันนี้เศวยาแต่งหน้าได้ดูสวยมาก ชุดสูทสีขาวที่เข้าชุดกับกระโปรงสั้นสีฟ้าอ่อน พร้อมด้วยรองเท้าสีเงินที่ทำให้น่องขาของเธอดูเล็กบอบบางและเด่นชัดเป็นเส้นตรง ลมพัดมาเบาๆ กระโปรงเธอก็เปิดเล็กน้อย เผยให้เห็นขาอ่อนที่ขาวนวลอย่างรอมแรม ดวงตาของเขาค่อยๆ ร้อนผ่าวเหมือนถูกไฟแผดเผา ยิ่งกว่านั้นก็ค่อยๆ เกิดความรู้สึกที่ลุ่มลึกที่เปลี่ยนไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ ธนเทพรู้สึกไม่เชื่อ ไม่นึกเลยว่าเขาจะเกิดอารมณ์และรู้สึกหื่นกระหายกับการเห็นขาอ่อนของผู้หญิง เธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ยั่วยวนจริงๆ! “ถ้า ผมบอกว่าผมจะจีบคุณ คุณจะปฏิเสธมั้ย” คำสารภาพรักที่คลุมเครือหลุดออกมาจากปากของเขาและยังทำให้รู้สึกว่ามีความเผด็จการ คำพูดของเขาทำให้เศวยาช็อกจนนิ่งไป ให้ตายยังไงเธอก็ไม่ยอมกลับเข้าไปในชีวิตเขาเป็นครั้งที่สองแน่ๆ ก่อนจะตายเธอเจ็บปวดทรมานเพราะผิดหวังกับความรักมาแล้วทีหนึ่ง แต่ทำไมพอเธอตัดใจจากเขาได้อย่างสิ้นเชิงแล้ว เขาดันกลับมาซะงั้น หลังจากที่เศวยาตกตะลึงไป เธอก็ใจเย็นลง รู้ว่าเขาไม่ได้ชอบเธอจริงๆ เขาแค่เปลี่ยนกลวิธีเพื่อที่จะบรรลุจุดประสงค์ก็เท่านั้น เธอยิ้มหัวเราะอย่างสวยหยาดเยิ้มและยั่วยวน แล้วเดินไปหาเขา “นายจีบฉัน เพราะฉันคือเศวยา เป็นเพราะฉันมีพ่อเป็นนายกเทศมนตรีรึเปล่า” เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาแต่ธนเทพกลับมองเธอด้วยสายตาที่ไม่ได้รู้สึกทางลบกับคำพูดนั้น ‘ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นจะหยิ่งยโสเอาแต่ใจ ชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่ ใจคอโหดร้ายเหมือนกับที่ชวนีบอกเลยนี่’ ธนเทพส่งสายตาเชื้อเชิญเย้ายวนเธออย่างไม่หวาดหวั่นกังวลใดๆ ในแววตาเหมือนมีรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง “เธอไม่มั่นใจในตัวเองเหรอ” เศวยาเดินไปอยู่ข้างหน้าเขา ถึงเธอจะสวมรองเท้าส้นสูงที่ส้นสูงสิบเซนติเมตรก็ยังมีสูงไม่เท่าเขา เธอเงยหน้าเล็กน้อย อยู่ห่างกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแค่หนึ่งนิ้ว สายตาเขามองตามเธอ ดวงตาของเขาค่อยๆ ร้อนผ่าวมากขึ้น ส่วนที่อยู่ต่ำกว่าสะดือก็เริ่มตื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “คนที่อยากจีบฉันมีเยอะมากนะ แล้วคนอย่างนายมีคุณสมบัติอะไรบ้างล่ะ” เธอหยิ่งยโสมาก ริมฝีปากแดงของเธอค่อยๆเข้าไปใกล้ๆ กลิ่นหอมเย็นในช่องปากของเธอได้กวาดสัมผัสไปที่คางเงาวาวสะอาดหมดจดของเขา ดวงตาของธนเทพดำมืดเหมือนกับน้ำวน ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมาคว้าเอวอันนุ่มนวลของเธออย่างมีเลศนัย แล้วรวบเธอเข้ามาประชิดติดกับตัวเขา “เธอชอบเล่นเก่มล่าสัตว์เหรอ งั้นเธอก็หาผิดคนแล้วล่ะ”