ตอนที่ 16 ในใจของฉันมีแค่คุณ

ต๭นที่ 16 ในใจของฉันมีแค่คุณ เศวยามองเธอตรงๆ อย่างไม่แยแส แล้วพูดออกมาชัดๆ ทีละคำ “ครั้งนี้ ฉันไม่ได้แจ้งแค่คุณลุงญิบพันทราบหรอกนะ เขากับตระกูลศิริวัชรภัทรคบกันมานานหลายชั่วอายุคนแล้ว ไม่ถึงกับว่าจะทำให้เธออับอายหรอก! แต่ถ้าครั้งหน้า ฉันจะบอกพ่อให้เปลี่ยนเมียใหม่อย่างไม่ถือสาแล้วนะ” “แก” ดุสิดาโกรธจัดจนพูดอะไรออกมาไม่ได้ เศวยาหัวเราะ เธอสวยอย่างบอบบางน่าทะนุถนอมจนทำให้คนใจสั่น คำพูดที่พูดออกมาก็ทำให้คนขวัญเสียได้ “ภริยาของท่านนายกเทศมนตรีจะต้องมีคนอยากเป็นเยอะแยอะแน่ ทางที่ดีเธอตาสว่างสักทีเหอะ อย่าทำให้ตระกูลศิริวัชรภัทรเสียหายอีกเลย! ไม่ฉะนั้นละก็ อย่าหาว่าฉันเป็นลูกอกตัญญูล่ะ” ดุสิดาโกรธจนร้องไห้ออกมาและวิ่งกลับห้องตัวเองไป “บอกมาตลอดว่าตัวเองเป็นแม่เลี้ยงที่มีชีวิตยากลำบากมาตลอด แล้วไม่เอ่ยปากออกมา! แล้วคนอื่นจะรู้มั้ยล่ะ!” ชวนียืนพิงประตูฟังเสียงที่เกิดขึ้นอยู่ข้างนอก แล้วหยิบมือถือขึ้นมา “ฮัลโหล เทพ…” “ได้ยินว่าอยู่ดีๆ เศวยาก็โทรศัพท์แจ้งความจับแม่เลี้ยงตัวเอง” ธนเทพไม่ได้โกรธเลยแม้แต่สักนิดเดียวที่ทำให้แผนที่วางไว้พัง แต่ก็ให้สนุกขึ้นด้วย “ดูท่าแล้วดุสิดาก็ตกใจกลัวจนไม่เหลือความกล้าจะทำอะไร เทพ หรือว่าพวกเราจะลอง …” “ช่วงนี้อย่าทำอะไรก่อนเลย” ธนเทพพูดขึ้นมาขัดคอเธออย่างไม่รีบร้อน ชวนีนิ่งและงุนงง “ทำไมล่ะ” “ท่านนายกเทศมนตรีรู้แล้วว่าภรรยาของตัวเองเอาเงินไปถลุง เขาคงไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ มั้ง” ชวนีจำเป็นต้องยอมรับว่าที่เขาพูดนั้นไม่ผิดเลย แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะเอ่ยถามอย่างกังวลใจ “เทพ นี่เทพทำแบบนี้ ที่ทำแบบนี้เพราะยัยนั่น...ทำเพราะเศวยาเหรอ” “นี ที่ถามแบบนี้หมายความว่ายังไง” ธนเทพรู้สึกใจไม่สงบเล็กน้อย เขาไม่ชอบให้คนอื่นมาตั้งคำถามด้วยความสงสัย “เทพ นีไม่ได้มีความหมายอื่นเลย” ชวนีรีบพูดอธิบาย “นีก็แค่กลัว...กลัวว่าเทพจะรู้สึกอะไรกับเค้า เพราะว่าเค้าสวยมาก” เธอพูดประโยคที่แสดงออกมาถึงความหึงหวงออกมาเบาๆ ธนเทพถอนหายใจเบาๆ ออกมาทีหนึ่ง แล้วพูดออกมาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ แต่ยังมีความอบอุ่นนุ่มนวลอยู่ “นี ใจของเทพก็มีแค่นี เทพรู้ดีว่าใครในโลกนี้ที่รักเทพมากที่สุด” “เทพ…” ชวนีกำมือถือในมือแน่น เพราะประโยคสั้นๆ ที่เขาพูดออกมาทำให้หัวใจของเธออบอุ่น จนไม่รู้สึกสงสัยในตัวเขาอีก แม้ว่าครั้งก่อนเขาจะไปเจอกับเศวยาสองต่อสอง แต่เธอก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร ในที่สุดสองวันถัดมาธนเทพก็โทรมาหาเศวยา “เรื่องนั้นก็คุยกันเรียบร้อยดีแล้ว บ่ายโมงตรง ผมจะเอารถไปรับเพื่อนของคุณ” ตาของเศวยาเป็นประกาย เธอพยายามซ่อนความดีใจที่อยู่ส่วนลึกของหัวใจไว้ และพยายามรักษาน้ำเสียงให้เรียบ “ขอบคุณนะ” ธนเทพพูดออกมาอย่างเฉยเมย “อย่าเพิ่งรีบขอบคุณเลย เรื่องที่เราตกลงกันไว้ล่ะ” เธอรู้ว่าเขาพูดถึงเรื่องที่จะจีบเธอ เศวยาก็นวดคิ้ว “ฉันไม่กลืนคำพูดตัวเองหรอก จีบหรือไม่จีบก็แล้วแต่คุณ แต่จะตกลงหรือไม่ตกลงนั้น นั่นคือตัวเลือกของฉัน” พอวางสาย เธอก็ขำตัวเอง ในตอนที่เธอหาหนทางที่จะได้รับรักของเขา เขากลับไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย แต่ในตอนที่เธอสำนึกได้แล้ว ไม่อยากจะเข้าไปพัวพันกับเขาอีก เขาก็กลับยืนหยัดที่จะไม่ยอมปล่อยเธอไป น่าเสียดายที่แม้ว่าจะทำมากกว่าเดิมเท่าไร เขาก็ทำเพื่อเพียงแค่จะหลอกใช้เธอเป็นเครื่องมือ! คนที่เขารักมากที่สุด มีเพียงแค่ชวนี ในตอนบ่าย ธนเทพขับรถไปที่สำนักงานหนังสือพิมพ์ ในตอนที่เขามองเห็นเศวยา คิ้วเข้มของเขาก็ขมวดจนชนกัน แต่กลับไม่ได้พูดอะไร จันทรชาแนะนำตัวเองสั้นๆ “สวัสดี ฉันชื่อจันทรชา รับผิดชอบด้านการเงินและเศรษฐศาสตร์ค่ะ” เธอมองไปหาเศวยาที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง “เขาเป็นผู้ช่วยของฉัน ฉันคิดว่าฉันคงไม่ต้องแนะนำแล้ว” ธนเทพกวาดสายตาไปมองใบรับรองการฝึกงานเป็นนักข่าวที่เศวยากอดไว้ที่อก แล้วพูดเบาๆ “ขึ้นรถสิ” ทั้งสองขึ้นรถ เศวยาหันไปยิ้มอย่างสวยสดงดงามให้กับจันทรชา “คุณจันทรชา ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ!” จันทรชาคิ้วกระตุกอยู่สองสามที “ให้ฉันอยู่กับสาวสวยคงไร้ประโยชน์ อยู่กับตานินนัทธ์นั่นได้ก็เรียกว่าเก่งแล้ว ไม่แน่ว่า เธออาจจะได้แต่งงานเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ก็ได้นะ...!” ประโยคล้อเล่นที่ไม่ได้มีอะไรมาก กลับทำให้อารมณ์ของเศวยาเปลี่ยนไป จากนั้นเธอก็หันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง ธนเทพมองผ่านกระจกรถ ก็เห็นนัยแววตาที่ดูซับซ้อนของเธอ ซึ่งเป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย เทือกเขาตะนาวศรีแห่งเมือง A เป็นที่รวมตัวกันของเหล่าคนมีเงิน หลังจากที่ตระกูลวรวงศ์คุณากรก่อตั้งกิจการขึ้น ที่นี่ก็กลายเป็นจุดที่มีวิวทิวทัศน์ที่ล้ำค่าและแหล่งคนรวยที่มีชื่อเสียง ธนเทพกำลังขับรถไปตามถนนบนภูเขา สองข้างทางมีตึกไม่สูงมากที่เป็นบ้านเดี่ยวเล็กๆ ที่มีทางเข้าและสวนเป็นของตัวเอง ที่สนามหญ้าหน้าบ้านถูกตัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยสปริงเกอร์อัตโนมัติหมุนอย่างต่อเนื่องจนทำให้เห็นสายน้ำหมุนวนเป็นวงกลม เศวยาพิงกระจกหน้าต่างรถแล้วมองไปรอบๆ อย่างคุ้นเคย เธอเคยนั่งรถหรูป้ายทะเบียน99999ของตระกูลวรวงศ์คุณากรคันนั้นเข้าออกเส้นทางขึ้นเทือกเขานี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว... “ถึงแล้ว” ธนเทพจอดรถที่ด้านหน้าสนามหญ้าที่เหมือนกับเป็นสนามหญ้าธรรมดาๆ นอกจากว่าเป็นสวนที่มีขนาดใหญ่ ก็ไม่มีอะไรที่ดูพิเศษเลย แม้แต่การตกแต่งก็ไม่สามารถเทียบได้กับบางคนที่อยู่ใต้ภูเขาได้เลย