ตอนที่ 20 ชาติก่อนทำกรรม ชาตินี้ชดใช้กรรม

ต๭นที่ 20 ชาติก่อนทำกรรม ชาตินี้ชดใช้กรรม ทั้งสามคนหันไปมองนินัทธ์พร้อมกัน เขากำลังนอนกอดหมอนอิง หลังเอนพิงโซฟา ทันใดนั้นดวงตาก็แปรเปลี่ยนเป็นมีประกาย จ้องมองจอโทรทัศน์โดยไม่กระพริบตา มุมปากก็ยิ้มเผยอขึ้นมาเล็กน้อย เสียงหัวเราะนั้นเป็นเสียงของเขาเอง ไม่รู้ว่าเขาขำฮากในทอมแอนด์เจอร์รี่หรือว่าขำมุขแป้กของเศวยา ธนเทพเหลือบตามองต่ำ “น้าลิลลี่ พาคุณชายไปทานยาได้แล้วครับ” น้าลิลลี่รีบพยักหน้า “ค่ะๆ” แล้วเดินมาพูดข้างๆ หูของนินัทธ์ “คุณชายคะ ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ พวกเราขึ้นไปข้างบนกันดีมั้ยคะ” นินัทธ์หาวออกมาทีหนึ่ง ลุกขึ้นยืนและบิดขี้เกียจอย่างไม่รักษาภาพลักษณ์ของตัวเอง ในตอนที่เดินออกไปก็ทำเหมือนว่าไม่เห็นใครตรงนั้น แต่ก็แอบกวาดสายตามองเศวยาเบาๆ แต่เศวยากำลังขมวดคิ้วคิดบางอย่างอยู่ นินัทธ์ชำเลืองมองไปแวบหนึ่ง แล้วเดินผ่านเขาทั้งสามขึ้นไปชั้นบน ทันทีที่เศวยาได้ยินน้าลิลลี่พูดว่าต้องทานยา ก็นึกขึ้นมาได้ว่าพวกเขาให้ยาคลายเครียดกับนินัทธ์ คงจะสร้างความเสียหายรุนแรงกับสมองของเขา! เค้าจะต้องรู้ว่า ว่าจริงๆ แล้วนินัทธ์ไอคิวเกิน 200 แม้ว่าการสัมภาษณ์ในครั้งนี้จะไม่ได้เนื้อหาที่สำคัญมากนัก แต่ว่าจันทรชากลับเกิดความรู้สึกสนุกและสนใจในตัวของคุณชายนินัทธ์แห่งตระกูลวรวงศ์คุณากรคนนี้กับธนเทพ เธอมีลางสังหรณ์ว่าสองคนนี้จะต้องดังระเบิดระเบ้อแน่! ธนเทพขับรถพาพวกเธอออกจากบ้านตระกูลวรวงศ์คุณากรเศวยานั่งอยู่เบาะหลัง เธอเงยหน้าหันไปมองบ้านหลังใหญ่ที่เพิ่งจากมาแวบหนึ่ง เธอตัดสินใจแล้ว เธอจะต้องช่วยนินัทธ์! ชาติก่อนติดหนี้ไว้ ชาตินี้ก็ต้องใช้คืน ธนเทพส่งเศวยาที่บ้านตระกูลศิริวัชรภัทร เขามองเธอลงจากรถ เธอเดินตรงไปโดยไม่ได้หันกลับมามองคนในรถเลย ทันใดนั้นเขาก็รั้งเธอและดึงเธอมาแนบอกเขาแล้วดันให้เธอพิงด้านหน้าของตัวรถ ฝ่ามือทั้งสองก็ล้อกร่างของเธอไว้แน่น เศวยาเลิกหางคิ้วขึ้น “นี่หมายความว่ายังไง” จ้องสายตาเล็กๆ ที่เหมือนกับนกฟินิส์จองเธอ เขาก็ยิ้ม บนแก้มของใบหน้าอันหล่อเหลา มีเสน่ห์ของชายที่เติบโตแล้วที่ดึงดูดคนให้หลงใหล ริมฝีปากของเธออยู่ใกล้กับเขามาก สิ่งที่ขาว นุ่ม น่าเย้ายวนดึงดูดใจอยู่ในสายตาของเขา เขาหลับตาที่ดำสนิทลง ในสายตาของเขาเหมือนกำลังมีสิ่งที่ถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงอยู่ เขาอยากจะจูบเธอ เศวยามองเห็นความปรารถนาในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย เวลาผ่านไปไม่นานนัก ธนเทพก็รู้สึกว่าเห็นเงาของตัวเองในตอนกลางคืน ‘ตลกละ’ เธอกลอกตาไปมอง ทันใดนั้นก็เห็นว่ามีคนยืนอยู่ข้างหลังธนเทพ บนใบหน้าของเศวยาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่งดงามดังดอกไม้ เธอไม่ได้ต่อต้านขัดขืนอะไรต่อไปอีก แต่กลับค่อยๆ ยื่นขาออกมาแล้วใช้น่องขาไปถูไถกับข้างขาของเขา “แล้วคุณอยากจะให้ตอบแทนยังไงเหรอ” ลูกกระเดือกของธนเทพขยับขึ้นลง มองเธอด้วยดวงตาที่แดงอ่อนๆ เหมือนกับลูกนก มือของเขาโอบเอวเธอและดึงเธอมาชิดกับตัวเอง แล้วเปล่งเสียงที่คลุมเครือน่าดึงดูดออกมาเป็นลมร้อนข้างๆ หูของเธอ “คุณทำให้ผมรู้สึกอยากเองนะ” เศวยาหัวเราะหึๆ พร้อมกับหรี่ตาอย่างเจ้าเล่ห์นิดๆ และขยับริมฝีปากเบาๆ “อยากอะไรเหรอ” ธนเทพควบคุมตัวเองไม่ได้โดยสิ้นเชิง แววตาของเขาดูเงียบไป เขาอยากที่จะลงโทษผู้หญิงที่เย้ายวนคนนี้อย่างโหดๆ ที่ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมสติของตัวเองได้! ในขณะที่เขาจะก้มลงไปจูบเธอนั้น ข้างๆก็ มีเสียงอะไรบางอย่างกระทบลงบนถนนดังขึ้นมาจากด้านข้าง ความโรแมนติกถูกขัดจังหวะ ธนเทพขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ตอนที่หันไปเห็นคนข้างหลัง เขาตกใจจนแน่นิ่งไป “นี…” ชวนียืนอยู่หน้าประตูใหญ่ด้วยสีหน้าที่ซีดเซียว ไข่ไก่ที่ซื้อกลับมาจากในศูนย์การค้าในตัวเมืองก็หล่นแตกกระจายอยู่บนพื้น การที่เธอมองเห็นทั้งสองกำลังกระเซ้าเย้าแหย่กันด้วยตาของตัวเองทำให้เธอหมดความอดทน ผ่านไปไม่ถึงสามวินาที อยู่ๆ เธอก็ตอบสนองโดยการปัดตัวอย่างรีบร้อน พอเห็นสภาพของชวนีที่มือสั่นไปหมดธนเทพก็หลับตาลง จากนั้นก็ค่อยๆ เดินจากเศวยาไป ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นหงุดหงิดโมโหขึ้นมาทันที แต่ไม่ทันไรก็ถูกเขาจู่โจมอีกครั้ง เขาพูดกับเศวยาว่า “เข้าไปก่อนเถอะ” เศวยาเลิกคิ้วสูง เดินก้าวไปข้างหน้า เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าอันหล่อเหล่าของเขา แล้วลากมือยาวมาถึงหน้าอกของเขา “ทำไมล่ะ ไม่อยากได้รับการตอบแทนจากฉันแล้วเหรอ” ร่างกายของชวนีแข็งชะงักไปหมด ธนเทพเม้มริมฝีปากของตัวเองไว้แน่น หรี่ตาและกวาดสายตามองไปหาชวนี ระหว่างคิ้วมีรอยหย่นเล็กน้อย จากนั้นก็ย้ายสายตาไปหาเศวยา แล้วไปพูดเสียงเบาๆที่ได้ยินกันแค่สองคนข้างๆหูเธอ “สำหรับสิ่งที่ต้องตกมาเป็นของฉันในไม่ช้านั้น ฉันจะมีความอดทนต่อมันแน่นน” เศวยาเหลือบสายตาลง “แต่ฉันไม่สนใจสิ่งของที่ปนเปื้อนกับคนอื่น” แล้วยิ้มใส่เขาอย่างมั่นใจ ชวนีที่มองเขาปราดเดียวจากด้านหลังของเขา ก็หันตัวเดินจากไป ธนเทพถูกผู้หญิงที่ซับซ้อนคนนี้ทำให้หัวเสีย นี่เธอกำลังล้อเขาเล่นรึไงกันนะ เมื่อเห็นสายตาของธนเทพที่มองตามเศวยาไป ชวนีทนต่อไปไม่ไหว เธอก้มหน้าแล้วเดินมาตรงร่างของเขา “นี!” ธนเทพดึงรั้งเธอไว้ “ฟังผมอธิบายก่อน…” “ฉันไม่ฟัง!”ชวนีสะบัดมือออก ในแววตาเต็มไปด้วยน้ำตา “เทพ นายชอบเค้าเข้าแล้วใช่มั้ย”