ตอนที่ 53 เมาเหล้า（2）

ต๭นที่ 53 เมาเหล้า（2） นินัทธ์ขมวดคิ้วครั้งหนึ่ง สายตาที่ต้องการฟ้องร้องชำเลืองมองไปที่เธอ “เธอไม่มีสมาธิเลย” ใจของเศวยายังคงห่วงหาจันทรชา เธอลูบผมสั้นของเขาเพื่อปลอบโยน และถามเขาอย่างร้อนใจว่า “นินัทธ์ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วจันทรชาล่ะ? ฉันจำได้ว่า เมื่อเช้าพวกเรายังดื่ม ... ดื่มกาแฟ!” นินัทธ์เอียงศีรษะชำเลืองมองเธอ และปิดตาลงครั้งหนึ่ง “ต่อไปถ้าฉันไม่อยู่ ไม่อนุญาตให้เธอไปดื่มกาแฟอีก” จากนั้นเขาก็จูบเธออย่างอ่อนโยน ความมืดทำให้เธอยากที่จะปฏิเสธความเผด็จการของเขา เศวยาส่งเสียงไอเบาๆ สองครั้งด้วยความเขิน เปิดผ้าห่มออกและลงจากเตียง พินิจพิเคราะห์ห้องที่ไม่คุ้นเคยนี้ และถามเขาด้วยความสงสัย “นี่คือที่ไหน?” ผู้ที่อยู่ด้านหลังเธอไม่ได้ตอบโดยทันที เธอหันหลังกลับไปด้วยความสงสัย และเห็นนินัทธ์กำลังจ้องมองเธออยู่ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เศวยาก้มศีรษะลงมองดูเสื้อขนสัตว์คอวีคว้านลึกที่ห้อยย้อยลงมาพาดบิดเบี้ยวอยู่บนร่างกาย เผยให้เห็นไหล่ที่ขาวนวล และหน้าอกกว่าครึ่งเต้า เธอไม่ได้รู้สึกว่าไม่เหมาะสมอะไร ช่วงกลางหน้าร้อนแบบนี้ ทุกหนทุกแห่งก็พบเห็นสาววัยรุ่นมากมายสวมใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเป็นเรื่องปกติ! เธอเงยหน้าขึ้นมา สบสายตาที่เหมือนอยู่ในภวังค์นินัทธ์ และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะก๊ากออกมา เธอยืนอยู่ที่เดิม กอดอกขึ้นไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ยิ่งทำให้ความอวบอิ่มของหน้าอกเธอยิ่งดูอวบอัดขึ้นไปอีก กระพริบดวงตาหงส์ของเธอเพื่อหยอกล้อ “สวยไหม?” ดวงตาของนินัทธ์เป็นประกาย ริมฝีปากที่งดงามของเขาเปิดออก พร้อมกับพยักหน้าเพื่อตอบรับเบาๆ “สวย” เศวยาเดินไปข้างหน้าอีกสองก้าว พร้อมกับก้มตัวต่ำลง ความอวบอิ่มนั้นยิ่งเบียดเสียดกันจนแทบจะทะลักออกมา ทำให้ดวงตาของเขาร้อนผ่าว “ไม่เคยเห็นหรอ?” นินัทธ์ไม่ได้เป็นเหมือนที่เศวยาคาดไว้ เขารีบปฏิเสธ หลังจากที่ลังเลอยู่พักหนึ่ง สีหน้าที่เดิมทีต้องการหยอกล้อของเศวยาค่อยๆ เปลี่ยนไป เธอหรี่ตา แสดงออกถึงความไม่พอใจเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น ก็แปลว่าเคยเห็นแล้วสินะ?” นินัทธ์มองไปที่เธอ พยักหน้าช้าๆ อย่างตรงไปตรงไป เศวยาเลิกคิ้วขึ้นมาหนึ่งที ยิ้มแบบไม่เต็มใจ พร้อมถามเขาด้วยเสียงหวานจนเลี่ยน “เห็นที่ไหนหรอ?” “รูปภาพที่ชนเทพส่งให้” ต่อหน้าเศวยา นินัทธ์พูดทุกอย่างที่รู้ออกมาจนหมดเปลือก เศวยาปิดตาลง “รูปภาพอะไร” “ผู้หญิงสองสามคน ไม่ใส่เสื้อผ้า” อ้อ? เศวยาหัวเราะออกมาอีก ปรากฏให้เห็นฟันสวยงามทั้งสองแถวที่บัดนี้กัดเอาไว้แน่น “แล้วสวยไหม?” เธอแอบด่าไอ้หมอนั่นเป็นร้อยเที่ยวอยู่ในใจ อยากชื่นชมก็ชื่นชมคนเดียวให้พอใจ ใครสนล่ะว่าจะชักมือซ้ายหรือชักมือขวา น้ำพุ่งจนตายไปเลยก็ไม่มีใครสนใจหรอก ทำไมต้องมาทำให้นินัทธ์เสียหายด้วย! เขาส่ายหัว “หึ่ยย ใครจะไปเชื่อล่ะ!” เศวยาทำหน้าบูด แบบที่มองแล้วก็ยังดูสวยและน่ารัก จนทำให้นินัทธ์ไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้ “รูปร่างของผู้หญิงพวกนั้นยั่วยวนซะขนาดนั้น หน้านู่นหลังเว้า ผู้ชายที่ไหนก็ต้องชอบ” โดยไม่รู้ตัว ความหึงก็ค่อยๆ แสดงออกมา นินัทธ์มองเธออยู่ไม่ละสายตา ไม่รู้ว่าตอนไหนที่เขาได้มาอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาละห้อยของเขาจ้องมองเธอ สายตาของเขาเลื่อนจากใบหน้าเนียนสวยประกายชมพูของเธอ ไปจนถึงแนวลำคอที่งดงาม และเลื่อนต่อลงไป สุดท้ายก็หยุดนิ่งตรงที่เนินอกขาวผ่องของเธอ สายตาของเขามองเธออย่างลึกซึ้ง ถูกสายตาทรงเสน่ห์คู่นั้นของเขาสแกน พร้อมกับมือที่กำลังลูบปลอบประโลมเธอดั่งคนรัก ผิวของเศวยาอยู่ดีๆ ก็ร้อนผ่าว เธอก้าวถอยหลังไปอย่างรู้สึกไม่เป็นด้วยเอง เธอจัดเสื้อให้เรียบร้อย เธอผิดแล้ว ต่อไปจะใส่เสื้อผ้าวาบหวิวต่อหน้านินัทธ์ไม่ได้อีกเป็นอันขาด แบบนั้นเหมือนจงใจให้เขาก่ออาชญากรรม! ด้านหลังคอเธอ คือลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่สุขุมและเยือกเย็น “ผมมีอารมณ์แค่กับคุณ” แก้มของเศวยาแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว เขินจนไอออกมาสองสามที “เอ่อ...คือ...ฉันต้องออกไปหาจันทรชา” พูดจบ เธอก็รีบออกไปจากห้อง นินัทธ์อมยิ้ม ลุกขึ้นยืน หยิบเสื้อคลุม และเดินตามเธอออกไป ยืนอยู่ในห้องรับแขก เศวยามองไปรอบๆ ในระดับความสูงเกือบ 100 เมตร ทุกอย่างจัดวางไว้อย่างเรียบง่าย สะอาด และยังคงไว้ซึ่งความมีรสนิยม ด้านข้างประกอบไปด้วยหน้าต่างใสยาวจรดพื้น เธอเดินด้วยเท้าเปลือยเปล่าบนพรมขนหนายาว เมื่อเดินไปจึงพบว่านี่คืออาคารสูง 30 กว่าชั้น ยืนอยู่หน้ากระจกสูงยาวจรดพื้น เธอมองเห็นท้องฟ้าอันกว้างไกล ก่อนที่จะได้สำรวจ เธอแทบจะตัวติดกับกระจก เศวยาเบิกตาโพลง ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเมืองที่ตนเองอาศัยอยู่จะงดงามถึงเพียงนี้! ด้านล่างเต็มไปด้วยแสงไฟ เหนือศีรษะคือดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับ เหมือนเข้าไปอยู่ในท้องทะเลและผืนฟ้าอันมืดมิด สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ผลักดันให้เธอก้าวไปข้างหน้า แม้กระทั่งลมหายใจก็ช้าลง อารมณ์ของเธอผ่อนคลายลงในโลกที่ส่องแสงสว่างระยิบระยับนี้ มองดูใบหน้ายิ้มแย้มด้วยความประหลาดใจของเธอ นินัทธ์ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เขานำเสื้อคลุมมาพาดไว้บนไหล่เธอ จากนั้นก็โอบเอวที่ผอมบางของเธอจากด้านหลัง เขาแนบตัวชิดติดกับเธอ ก่อนจะถามเธอเบาๆ ว่า “ชอบที่นี่ไหม?” เศวยาตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล “ชอบ” “งั้นก็มาอยู่ที่นี่สิ” เขาจับเธอเอาไว้ เศวยาตกใจ ตอบกลับแบบล้อเล่นทันทีว่า “ได้ยังไงล่ะ? คุณพ่อกับบริวุตจะได้ด่าเขาสิ!” หลังจากสัมผัสได้ถึงว่าเขาโอบเอวของเธอแน่นขึ้น หน้าของเศวยาก็แดงขึ้น ตอนนี้เองที่ประตูห้องนอนอีกห้องหนึ่งถูกผลักเปิดออกมา จันทรชาสวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัวใหญ่เดินออกมา มองเห็นคนสองคนกำลังคลอเคลียกันอยู่ที่ริมหน้าต่าง และเลิกคิ้วขึ้น แต่ผู้ที่เดินออกมาข้างหลังเธอ กลับจ้องมองเธอด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม “ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนจะกินเหล้าแล้วเมาเละขนาดนี้!” เศวยาหันกลับมามองอย่างเร็ว เมื่อเห็นจันทรชา รีบสลัดตัวออกจากนินัทธ์ และเดินเข้าไปเย้าแหย่จันทรชา “ดูสภาพเธอสิ อีกซักสองสามขวดก็คงไม่มีปัญหา” จันทรชาเหลือบมองชนเทพที่อยู่ข้างๆ “ถ้าไม่มีไอ้เต่าโง่พูดมากน่ารำคาญ สถานการณ์ก็คงจะดีกว่านี้”