ตอนที่ 56 เหลือเชื่อ（1）

ต๭นที่ 56 เหลือเชื่อ（1） “จะเป็นไปได้ยังไงกัน?” เขาพูดพึมพำ ต่อมา ดวงตาพาดผ่านความเยือกเย็น “ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดตอนที่เขาอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช รวมทั้ง ทุกคนที่เขาเคยเกี่ยวข้องมาก่อน “นี่ถือว่าเป็นออเดอร์ต่อไป?” เขายิ้มเยาะ “วางใจได้ ฉันไม่จ่ายขาดให้นาย แม้แต่สตางค์เดียว” อีกฝ่ายก็ไม่ลังเล “รอข่าวจากฉัน” พูดจบ ตัดสายทันที ดูออกว่า ทุกครั้งที่ติดต่อกับลูกค้า เขาจะระมัดระวังมาก ธนเทพย่อมเดาเองได้ คนที่วีดีโอคอลกับตัวเองนั้น ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของคนนั้นแน่นอน ปิดคอมพิวเตอร์ เขาหันตัวกลับเข้าสู่ความมืดมิดที่เต็มห้องอีกครั้ง ดวงตาที่เย็นเฉียบขุ่นมัว ฉายประกายไอเยือกเย็นขึ้น นินัทธ์ นายยังจะทำให้ฉันประหลาดใจมากแค่ไหนนะ? ใครจะคิดได้ว่า คนประสาทเสียที่ถูกเยาะเย้ย ที่จริงแล้วเป็นถึงสมาชิกของพรรคสวรรค์ ช่างเป็นเรื่องที่ตลกที่สุดไม่ใช่หรือ? พรรคสวรรค์เป็นถึงพรรคฟ้าที่มีชื่อเสียงใหญ่โต ได้สืบทอดจากอดีตสู่ปัจจุบัน ขยายพรรคไปประเทศต่างๆทั่วโลก พัฒนาเป็นองค์กรธุรกิจที่อยู่ในการคุ้มครองของกฎหมาย สภาพรรคสวรรค์แห่งชาติ สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่โฮโนลูลูสหรัฐอเมริกา ในศตวรรษที่ผ่านมาก่อตั้งพรรคประชาชนขึ้น เป็นหนึ่งในพรรคการเมืองระดับชาติ พรรคขยายที่ได้ลงบันทึกของพรรคสวรรค์ทั้งหมด ก็ล้วนเป็นองค์กรธุรกิจที่มีชื่อเสียง แต่ความลึกลับของพรรคสวรรค์ก็เป็นที่รู้จักกันดี เล่ากันว่า พรรคสวรรค์นอกจากแปดหน่วยงานใหญ่แล้ว ยังมีอีกสี่หน่วยแยกลึกลับ ทำงานให้กับพรรคสวรรค์อย่างลับๆ สี่งที่ธนเทพสงสัยคือ เนื่องจากมีประวัติพื้นหลังที่เกี่ยวกับนินัทธ์น้อยยิ่งนัก นั้นเขาจะเป็นสมาชิกหนึ่งในสี่หน่วยแยกนี้หรือไม่...... ค่ำคืนที่ยาวนาน มีเพียงตัวเองที่ตื่น ใบหน้าหล่อคมของธนเทพเข้มขรึม นัยน์ตาลึกล้ำ เขาประเมินนินัทธ์ต่ำไปจริงๆสินะ ถ้าไม่ใช่งานเลี้ยงตระกูลวรวงศ์คุณากรในครั้งนั้น ได้เห็นกิริยาท่าทางของผู้ใหญ่ในตระกูลวรวงศ์คุณากรที่ปฏิบัติต่อเขา เขาไม่แม้แต่จะคิด ที่จะไปตรวจสอบบุคคลที่ออกจากโรงพยาบาลจิตเวชแน่นอน นินัทธ์ เพราะการแสดงของนายดีเกินไปใช่ไหม? ดวงตาในค่ำคืน ทอดสู่นอกหน้าต่าง ความเยือกเย็นได้ลอยขึ้นมุมปาก ใช่หรือไม่ใช่ เขาก็จะรู้ในไม่ช้า....... วันอังคาร ประชุมคณะกรรมการตระกูลวรวงศ์คุณากร ชนิดพเดิมต้องการเสนอธนเทพ รับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ แต่ไม่ทราบสาเหตุใด ไม่มีกรรมการผู้อาวุโสของตระกูลวรวงศ์คุณากร เข้าร่วมประชุมแม้แต่คนเดียว มีแต่ข้ออ้างสารพัด เพียงแค่ส่งคนแจ้งเรื่องให้ชนิดพ เรื่องของตระกูลวรวงศ์คุณากร พวกเขาจะไม่ขอเข้าร่วมอีก แค่อยากใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบ ชนิดพต้องการซื้อหุ้นของพวกเขา แต่ก็ไม่มีใครยอมขาย ทำให้เขาโกรธมากจนใส่อารมณ์พักใหญ่ในห้องทำงาน นี่มันจงใจหักหน้าเขาชัดๆ ก่อนหน้านี้คัดค้านนินัทธ์ ตอนนี้กลับไม่ขอยุ่งด้วยอย่างน่าประหลาด ดูจากภายนอกอาจเห็นว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่แท้จริงแล้ว พวกเขากำลังยับยั้งเขาไว้ ธนเทพเข้าใจดีว่า ไม่ว่าตาแก่เหล่านี้จะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม พวกเขาได้เลือกแล้วที่จะยืนอยู่ข้างนินัทธ์ เป็นถึงสมาชิกพรรคสวรรค์ นินัทธ์สามารถควบคุมคนเหล่านี้ได้ ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่แปลก เช่นนี้ ต่อหน้าของชนิดพ ธนเทพก็แสดงเจตนาอย่างชัดเจน เขาไม่ต้องการเข้าสำนักงานใหญ่ในเวลานี้ เนื่องจากสถานะที่พิเศษของเขา อาจจะตกเป็นที่นินทาของคนอื่นได้ เขายังต้องการที่จะอยู่ในสำนักงานสาขา รอทำผลงานสำเร็จออกมาก่อน แล้วค่อยไปช่วยงานชนิดพ ออกจากบริษัท ธนเทพกลับบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เปิดคอมพิวเตอร์ ก็ได้ได้รับอีเมลฉบับหนึ่ง ดูข้อมูลรายละเอียดข้างต้นของนินัทธ์ ตอนที่อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช เขาค่อยๆแสดงรอยยิ้มที่แน่วแน่ออกมา เกมหมากรุกนี้ ได้เวลาที่จะพลิกเกมแล้ว เศวยามือถือชานมไว้และเดินไปตามถนน สายตามองเหลียวหลังครู่หนึ่ง ถอนหายใจขึ้นมาทันที หันหลังกลับ บริวุต นายไม่มีเรื่องอื่นทำเลยใช่ไหม?ทำไมต้องตามฉันตลอดเวลา?” บริวุตขยับชิดเข้ามา พูดขึ้นอย่างมีเหตุผลหนักแน่น “เดินเล่นช็อปปิ้งกับพี่สาวฉัน ผิดตรงไหนหรือ?” เขามีสัจจะมากพอ ไม่หักหลังนินัทธ์แน่นอน! “นายไม่ไปเรียนเหรอ? ไม่ไปดูแลมิ้นหรือไง?” “สัปดาห์นี้ฝึกงาน ไม่มีเรียน มิ้นมีผู้ช่วยพยาบาลดูแลอยู่!” ระหว่างเขาพูด ก็พาดไหล่เธอไว้ “พี่ยังมีนัดไม่ใช่หรือ ไปเถอะๆ!” เศวยามองเขาอย่างงุนงง “ นายรู้ได้ยังไงว่าฉันนัดคนไว้?” “ ได้ยินเมื่อกี้ ที่เธอคุยโทรศัพท์อ่ะ!”บริวุตสายตาว่อกแว่ก ถามด้วยเสียงเบา “พี่ พี่นัดใครไว้อ่ะ?” “มันเกี่ยวอะไรกับนาย?” เศวยาตวัดตาค้อนใส่ ตบมือเขาออก ตรงไปที่ร้านกาแฟตรงหัวมุม บริวุตตื่นตัวเตรียมพร้อม เดินตามไปทันที ถ้าอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย เขาต้องรายงานนินัทธ์โดยเร็วที่สุด “จันทรชา” เศวยาทักทายคนที่อยู่ด้านในนั้น เดินเข้าไปและนั่งตรงข้าม เห็นว่าเป็นจันทรชา บริวุตก็โล่งอก จันทรชาตวัดสายตาไปที่เขา “เริ่มเป็นพี่เลี้ยงตั้งแต่เมื่อไหร่?” “ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหมอนี่กันแน่ ถึงต้องมาติดตามฉัน!” เศวยาจ้องเขม็งน้องชาย พูดอย่างเคืองๆ บริวุตได้แต่ยิ้มกว้างอย่างเดียว หัวข้อการสนทนาของจันทรชากับเศวยา วงเวียนพูดถึงแต่เรื่องของนินัทธ์อย่างควบคุมไม่ได้ บริวุตรีบตั้งหูขึ้นมาฟังทันที เตรียมพร้อมที่จะดูดซับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ จะได้กลับไปรายงานได้! ในจิตใต้สำนึก หลังจากที่พบว่านินัทธ์ได้นอนค้างคืนที่ห้องพี่สาว ก็ได้ยอมรับเขาโดยปริยายแล้ว อีกอย่าง ถ้าเขาไม่มีใจให้พี่สาว ก็คงไม่ใส่ใจมากขนาดนี้ ที่สำคัญที่สุดๆๆคือ......เขาจ่ายหนักมากๆๆๆๆ!