ตอนที่ 72 นินัทธ์จะอยู่ทำโอที（1）

ต๭นที่ 72 นินัทธ์จะอยู่ทำโอที（1） เศวยาขมวดคิ้ว เธอไม่ชอบสายตาที่นาน่ามองนินัทธ์ เพราะสายตาของนาน่าเหมือนอยากจะถอดเสื้อประเคนตัวเองให้นินัทธ์เดี๋ยวนี้เลย เศวยาก้าวเท้าไปข้างหน้าแล้วกล่าวทักทายกับคุณครรชิต "สวัสดีค่ะคุณครรชิต ฉันชื่อเศวยาเป็นพนักงานฝ่ายประชาสัมพันธ์ค่ะ" ตำแหน่งที่เศวยายืนบดบังสายตาของนาน่าพอดี นาน่าขมวดคิ้วไม่พอใจเล็กน้อย การที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน แถมผู้หญิงตรงหน้ายังเป็นผู้หญิงที่สวยมากอีกด้วย นาน่าจึงมองเศวยาเป็นศัตรู คุณครรชิตมองตาค้าง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจและความโลภ ความโลภในที่นี้เกิดขึ้นจากความเจ้าชู้ของเขา โลภที่อยากครอบครอง ครรชิตรีบยื่นมือไปจับมือที่ขาวเนียนของเศวยา ความนุ่มของมือเธอทำให้เขาหลงเสน่ห์อย่างไม่ทันตั้งตัว เขาไม่คิดเลยว่าแค่เพียงจับมือทักทายก็จะทำให้เขาลุ่มหลงเธอไปได้ นินัทธ์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง หลี่สายตาลงไปมองมือที่จับกันของทั้งคู่ ครรชิตรีบปล่อยมือก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ไปกว่านี้ เขาหันไปยิ้มให้นินัทธ์อย่างเป็นมิตร "คุณนินัทธ์นี่โชคดีจังเลยนะครับที่มีลูกน้องสวยขนาดนี้" นาน่ามองเศวยาแล้วคิดในใจว่า : ทำมาเป็นวางมาดกุลสตรี ที่มาอยู่จุดนี้ได้ก็คงพึ่งทั้งหน้าตาและร่างกายเพื่อไต่เต้าขึ้นมาเหมือนกันแหละ! เศวยายิ้มแล้วตอบกลับอย่างมีมารยาท "คุณครรชิตชมเกินไปแล้วค่ะ" หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จทุกคนก็นั่งลง ครรชิตมองไปที่นินัทธ์แล้วพูดเปิดประเด็นทันที "คุณนินัทธ์คงได้ดูเนื้อหาในสัญญาแล้วใช่ไหมครับ ถ้าเกิดไม่มีปัญหาอะไร เราก็มาคุยรายละเอียดกันเลยดีกว่า" นินัทธ์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามราวกับภาพวาดอันงดงามภาพหนึ่ง ที่ดูลึกลับและน่าค้นหา ทำให้คนไม่สามารถทายออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เมื่ออยู่ต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้แล้ว ถึงเขาจะเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าเจ้าเก่า ก็ไม่อาจมองข้ามเขาไปได้ แล้วนับประสาอะไรกับนาน่าล่ะ เธอหลงใหลในตัวของนินัทธ์จนโงหัวไม่ขึ้น เพราะอีกฝ่ายยังหนุ่มยังแน่น เงินทองทรัพย์สมบัติก็เยอะ แถมยังหล่อมากอีกด้วย พอหันมาดูครรชิตที่นั่งอยู่ข้างๆแล้ว ทั้งคู่ต่างกันราวฟ้ากับเหว ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังต้องร่วมหลับนอนกับครรชิตที่ว่านั้นด้วย! นินัทธ์เงยหน้าพูดเพียงแค่ว่า "ผมต้องการ 70%ของกำไรสุทธิทั้งหมด" พนิตตกใจเล็กน้อย นี่มันต่างจากที่คาดการณ์ไว้นี่นา ที่ตกลงกันไว้คือ 50% ไม่ใช่หรอ? ทำไมคุณนินัทธ์เพิ่มอีก 20% กะทันหันแบบนี้ล่ะ? ถ้าเป็นแบบนี้อีกฝ่ายจะยอมได้ยังไงกัน? ถ้าเกิดเขาไม่ยอม คุณชนิดพก็จะมีข้ออ้างในการไล่คุณนินัทธ์ออกจากบริษัทได้ทันที?! พอครรชิตได้ยินแบบนั้นก็หัวร้อนทันที "คุณนินัทธ์ การค้าขายไม่มีกรณีแบบนี้มาก่อน คุณเล่นขอ 70% แบบนี้ แล้วทางผมจะได้อะไร?" ครรชิตทำหน้าตึงแล้วพูดขู่ออกไปว่า "ในเมื่อคุณนินัทธ์ไม่มีความจริงใจ ผมว่าผมไปคุยกับคุณชนิดพแทนดีกว่า! ผมขอตัว!" ครรชิตพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกหนี นินัทธ์ยิ้มมุมปากแล้วพูดเสียงแข็งอย่างมั่นใจ "กำไรเดือน10ของอาหารบ้านของท่านลดลง 11% มันน้อยลงจากเดือน 9 ไป 2% คุณคิดจะดึงบริษัทผมไปร่วมหุ้นเพื่อเช็ดก้นให้คุณงั้นหรอ? ทางเราเอากำไรแค่ 70% ก็ถือว่าให้เกียรติคุณแล้วนะ" พอได้ยินแบบนี้ เศวยาก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาคุยเรื่องธุรกิจ เธอไม่เคยนึกเลยว่าเขาจะชำนาญได้ขนาดนี้ ครรชิตเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เขายืนตัวแข็งอยู่กับที่ เรื่องพวกนี้นินัทธ์รู้ได้ยังไงกัน? เขาปกปิดจนมิดแล้วนี่นา…… ครรชิตหน้าซีดกะทันหัน เขาได้แต่ยืนมองไปที่นินัทธ์เงียบๆ นาน่าเห็นท่าไม่ดีจึงรีบพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "อย่าซีเรียสไปเลยค่ะคุณนินัทธ์ ฉันว่า……" ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ นินัทธ์ก็หมดความอดทนแล้วลุกขึ้นทันที เขาทำหน้านิ่งแล้วพูดเสียงแข็งไปว่า "ถ้าครั้งหน้าคิดจะมาคุยเรื่องนี้กันเอง ผมจะขอรับกำไรทั้งหมด" พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที พนิตและเศวยาก็รีบวิ่งตามหลังไป "คุณนินัทธ์…...คุณนินัทธ์รอเดี๋ยวค่ะ…." นาน่า ทำตัวไม่ถูกจึงรีบมองไปทางเจ้านายตัวเอง "คุณครรชิตคะ?" ใบหน้าของครรชิตโกรธจนแดงก่ำ ถ้าเกิดเรื่องนี้บานปลายขึ้นมา อย่าว่าแต่ 30%เลย ร้านอาหารบ้านของท่านคงจะไม่มีจุดยืนในแวดวงธุรกิจเลยด้วยซ้ำ! ครรชิตกัดฟันแล้วพูดขึ้นว่า "งั้นให้คุณ 70% ก็ได้" พนิตตกใจตาค้าง หันไปมองหน้าครรชิตและนินัทธ์ที่ทำหน้านิ่งสลับไปมา สายตาที่พนิตมองนินัทธ์เต็มไปด้วยความนับถือ กำไรสุทธิเพิ่มขึ้นอีก 20% นี่มันหมายความว่าอะไรก็คงไม่ต้องให้พูด ยังต้องคิดอะไรกันอีก?! เศวยาเองก็ตกใจ แค่คำพูด 2-3 คำก็ชนะการเจรจาครั้งนี้ไปได้โดยปริยาย…..เอ่อ…..ถ้านี่เรียกว่าการเจรจาอะนะ นินัทธ์เดินต่อไปอย่างช้าๆแล้วพูดทิ้งท้ายไว้ว่า "ยื่นสัญญาฉบับใหม่ที่ทำให้ผมพอใจแล้วคุยกับผู้ช่วยของผมได้เลย" ครรชิตโกรธจนกัดฟันแน่น คนตระกูลวรวงศ์คุณากรร้ายทุกคนจริงๆ กดขี่ข่มเหงตระกูลขันฑริกตั้งแต่รุ่นปู่ พอมาถึงรุ่นหลานก็ยิ่งใจร้ายใจดำเข้าไปอีก!! จบคำพูดของนินัทธ์ พนิตก็ยิ้มแล้วยื่นนามบัตรไปให้นาน่าพร้อมกับพูดว่า "ผมจะตั้งหน้าตั้งตารอฟังข่าวดีนะครับ" ครรชิตโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขานั่งโมโหอยู่บนเก้าอี้ นาน่ายืนอึ้งอยู่ที่เดิม สายตาของเธอมองจ้องไปที่นินัทธ์ที่กำลังเดินจากไปด้วยแววตาเพ้อฝัน วันนี้เธอได้เห็นคำว่า ’ชนะขาดลอย’ จริงๆสักที…… หลังออกจากห้อง เศวยาที่เดินตามหลังนินัทธ์ ก็เงยหน้าขึ้นมามองหลังของเขา เขาในตอนนี้เต็มไปด้วยเสน่ห์ ทุกการกระทำของเขา ทุกกิริยาท่าทางของเขา มันช่างดูแปลกตา ดูสบายตาและ...ห่างเหินเหลือเกิน ในขณะเดียวกัน ก็ได้มีคนเรียกชื่อเธอกะทันหัน "เศวยา?" เศวยาหันกลับไปเห็นชายคนนึงที่เดินออกมาจากห้องข้างๆ "ชัยกร?" พอชัยกรเห็นเศวยาก็ดีใจมาก "เศวยา คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" ชัยกรแสดงความกระตือรือร้นและสายตาดีใจจนออกนอกหน้า นินัทธ์ที่กำลังเดินอยู่ด้านหน้า ก็ค่อยๆลดฝีเท้าลง หันกลับไปมองแวบนึง แล้วเดินต่อไปด้วยฝีเท้าที่ก้าวยาวกว่าเดิม