ตอนที่ 76 แน่จริงก็กัดฉันสิ（1）

ต๭นที่ 76 แน่จริงก็กัดฉันสิ（1） บริวุตขมวดคิ้วเล็กน้อย บนใบหน้าของเด็กหนุ่มแสดงความเศร้าและเจ็บปวดใจออกมา ถึงแม้จะไม่รู้ว่าพี่สาวตัวเองไปเจออะไรมาบ้าง แต่คนที่จะทำให้เธอเสียใจได้ขนาดนี้ก็มีแต่นินัทธ์คนเดียว!! จำไว้เลยนะ คนที่กล้าทิ้งพี่สาวของเขาให้เศร้าเสียใจ สักวันเขาจะต้องไปเอาคืนให้ได้!! เมื่อค้นหาในไร่ข้าวโพดหมดทุกซอกทุกมุมแล้วก็ยังไม่เจอตัวเศวยา สีหน้าของนินัทธ์ก็ดูน่ากลัวมากขึ้นกว่าเดิม ไฟโกรธที่กดเอาไว้ ตอนนี้มันได้มอดไหม้จนกดไม่อยู่แล้ว เขาอยากจะเผาไร่ตรงหน้านี้ให้ราบเป็นหน้ากลองตอนนี้เลย! "คุณนินัทธ์ เรายังติดต่อคุณเศวยาไม่ได้ โทรศัพท์ในบ้านก็ไม่มีคนรับ" เอฟ พูดพร้อมกับมองสังเกตสีหน้าของนินัทธ์ เขาในตอนนี้เหมือนปีศาจที่พร้อมจะกลายร่างทุกเมื่อ เอฟ ได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความตื่นเต้น นินัทธ์ยืนมองไร่ข้าวโพดที่ไม่มีแม้แต่เงาของเศวยา บรรยากาศรอบข้างของเขาดูน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ เขาหันหลังแล้วยิ้มอย่างเดียวชาเหมือนปีศาจจิ้งจอกที่แพร่กลิ่นอายปีศาจออกมาเรื่อยๆ เขาพูดออกมาทีละคำอย่างชัดเจนด้วยความโกรธ "ฉันจะฆ่ามัน!" ไม่สนว่ามันจะเป็นใครมาจากไหน ไม่สนว่าเบื้องหลังของมันจะเป็นใคร เขาจะฆ่ามันให้ตายให้ได้ ตอนนี้! เดี๋ยวนี้! เอฟเหมือนกำลังจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็เงียบแล้วตอบไปว่า "ครับ" กฎของแก๊งฟ้าคือ หัวหน้าแก๊งสั่งฆ่า ก็ต้องฆ่าโดยที่ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งนั้น "คุณนินัทธ์! ไอ่เอฟ!" ชนเทพยืนโบกมืออยู่ข้างถนน "วางใจได้แล้ว คุณเศวยาไม่เป็นไร เธอถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว!" ชนเทพเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากบริวุต เขาได้แต่ด่าทอสารพัดด้วยความโกรธผ่านโทรศัพท์ แถมยังบอกอีกด้วยว่าจะมาแก้แค้นแทนพี่สาว! พอได้ยินแบบนี้ชลเทพถึงได้รู้ว่าเศวยาถึงบ้านแล้ว นินัทธ์ชงัก สักพักเขาก็แสดงกิริยาโล่งอกออกมา กลิ่นอายปีศาจที่แพร่ออกมาก็ค่อยๆจางลง ดวงตาอันแดงก่ำก็ค่อยๆกลับมาเป็นปกติ ถึงเศวยาจะไม่เป็นไร แต่เอฟรู้ดีว่าครั้งนี้นินัทธ์ไม่คิดจะไว้ชีวิตธนเทพแน่ๆ บริวุตนั่งแช่เท้าให้พี่สาวบนพื้น เขาค่อยๆชำระล้างแผลให้กับพี่สาวอย่างเบามือ สายตาของเศวยาก็ไม่รู้ว่ามองไปทางไหน ทั้งๆที่เหนื่อยมาก แต่กลับนอนไม่หลับ แค่หลับตาเรื่องทั้งหมดในวันนี้ก็ไหลเข้ามาในสมองทันที ความเย็นชาของนินัทธ์ ความบ้าคลั่งของธนเทพ และ…..เธอทำอะไรไม่ถูก บริวุตทายาให้เธอแล้วพันแผลให้ พอพันแผลเสร็จเขาก็ยกเท้าของเศวยาขึ้นวางบนเตียง "พี่! พรุ่งนี้โทรไปลาป่วยนอนพักฟื้นที่บ้านสัก 2-3 วันนะ" เศวยาไม่ได้ตอบ สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอรีบหันกลับไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะทันที "ฮัลโหล?" "คุณเศวยาครับ" เอฟพูดเสียงต่ำแต่ฟังออกชัดเจน "คุณนินัทธ์จะฆ่าคุณธนเทพครับ ตอนนี้คนที่จะช่วยเขาได้มีแค่คุณคนเดียวเท่านั้น" สมองที่ว่างเปล่าของเธอค่อยๆกลับสู่โหมดปกติ เธอรีบเด้งขึ้นจากเตียงทันที "นายว่าไงนะ!" เอฟไม่มีเวลาอธิบาย เขาพูดไปแค่ว่า "ถ้าครั้งนี้คุณธนเทพเกิดเรื่อง ทางฝ่ายตรงข้ามก็จะหมายตาคุณนินัทธ์เป็นแน่ ถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นมันไม่ใช่ผลดีสำหรับเขาเลย" การที่เป็นหัวหน้าของ 1ใน 4 ของพรรคสวรรค์ ’แก๊งฟ้า’ ที่สมควรอยู่แต่ในด้านมืดและไม่ควรก้าวก่ายเรื่องอื่นโดยเด็ดขาด! เอฟที่เป็นรองหัวหน้าก็ต้องคอยคิดเผื่อคนในแก๊งเสมอ เพราะธนเทพทำร้ายเศวยา จึงทำให้นินัทธ์โกรธจนคิดจะฆ่าเขา การตัดสินใจของนินัทธ์ครั้งนี้มันวู่วามเกินไป แต่เอฟที่เป็นรองหัวหน้าจะขัดคำสั่งของหัวหน้าไม่ได้เด็ดขาด ดังนั้นเขาก็เลยต้องให้เศวยาเข้าไปช่วยแทน เศวยาที่ตั้งสติได้รีบกำโทรศัพท์แน่น "ตอนนี้เขาอยู่ไหน?" พอถามเสร็จเขาก็รีบตัดสาย "บริวุต ช่วยส่งพี่ไปหานินัทธ์ที" "พี่จะไปเอาคืนผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?" บริวุตมีแรงฮึดขึ้นมาทันที "ดีเลย! ผมจะไปช่วยพี่อีกแรง!" เศวยาไม่ได้อธิบายอะไรมาก เธอรีบเปลี่ยนเสื้อแล้วทนเจ็บสวมรองเท้าผ้าใบที่นินัทธ์เคยให้ไว้ บริวุตสงสารพี่สาวตัวเองจึงแบกเธอขึ้นหลังเราออกจากบ้าน ยังดีที่ในบ้านมีแต่ชามาคนเดียว ไม่งั้นบริวุตคงต้องอธิบายกับคนทั้งบ้านอีกยาว ดุสิดามีเรื่องต้องไปจัดการที่บ้านคุณยาย 2-3 วันจึงไม่อยู่บ้าน บริวุตจึงรีบหาข้ออ้างพูดกับชามาแล้วพาเศวยาออกจากบ้านไป ทั้งคู่นั่งรถมาถึงหน้าตึกแห่งหนึ่ง แสงไฟตลอดทางก็น้อยจนน่ากลัว รอบข้างก็ไม่มีบ้านคนอยู่เลย ในคืนมืดแบบนี้ตึกนี้จึงดูน่ากลัวเป็นพิเศษ บริวุตเก็บอาการกลัวแล้วเดินเข้าลิฟท์ไปพร้อมกับเศวยา บวกพูดเสียงเบา "พี่!......ทำไมพวกเขาต้องมาอยู่ในที่แบบนี้ด้วยล่ะ?ที่นี่ไม่มีแม้แต่เงาคนเลยสักคน" เศวยาไม่ตอบเพราะมัวแต่เหม่อลอย พอนึกถึงภาพที่มือของนินัทธ์เต็มไปด้วยเลือด ใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อไหลเต็มกำมือไปหมด ความรู้สึกของเธอวุ่นวายไปหมด เธอเกลียดธนเทพก็จริง แต่ไม่ถึงขั้นจะเอาชีวิต! ถึงแม้ชาติที่แล้วธนเทพจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวของเธอแตกแยก แต่เธอก็มีส่วนผิด เพราะความโลภของเธอที่ไม่ยอมแพ้ถึงทำร้ายทั้งพ่อและน้องชายของตัวเอง ข้อนี้เธอไม่ปฏิเสธ แต่ถึงแม้จะแก้แค้น เธอก็อยากใช้วิธีเดียวกับที่เขาทำกับเธอ ไม่ใช่ฆ่าเขาให้ตายง่ายๆแบบนี้ และที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอไม่อยากให้นินัทธ์เป็นคนลงมือ มือที่สวยขนาดนั้น มือที่อ่อนโยนคู่นั้น ไม่ควรเปื้อนไปด้วยเลือด พอขึ้นมาถึงชั้น 39 ประตูลิฟต์เปิดออก ชนเทพที่รออยู่หน้าลิฟท์ก็รีบพูดด้วยเสียงเบาว่า "เอฟให้ผมมารอคุณที่นี่" เศวยาถาม "แล้วนินัทธ์ล่ะ?" ชนเทพจู๋ปากชี้ไปทางประตูห้องห้องนึง "อยู่ในห้องรับแขก" เศวยาทนเจ็บแผลที่เท้าแล้วเดินเข้าไป "พี่รอผมด้วย --" บริวุตกลัวว่าเธอจะเสียเปรียบก็เลยตามไป แต่ชนเทพห้ามไว้ก่อน ชนเทพพูดด้วยท่าทางของผู้ใหญ่ว่า "ไอ้หนู เรื่องของผู้ใหญ่อย่าเข้าไปยุ่งเลย" บริวุตกระวนกระวายใจ "ถ้ามันรังแกพี่สาวฉันล่ะ?" "บริวุต รอพี่ที่นี่นะ เดี๋ยวพี่กลับมา" เศวยาพูด เธอยืนสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วผลักประตูเดินเข้าไป อัพเดทครั้งหน้า วันที่29 ม.ค. 2020