ตอนที่8 ฉันมาพบประธานอนุสิทธิ์

ตอนที่8 ฉันมาพบประธานอนุสิทธิ์ พอมาถึงห้องทำงาน ผู้จัดการอานนท์ก็ยิ้มดีใจราวับดอกไม้และแสดงความยินดีให้กับฉัน ฉันงุนงง“เกิดอะไรขึ้นหรอ หรือว่าออเตอร์นั้นสำเร็จแล้ว” “ขอแสดงความยินดีที่สามีของเธอเลื่อนขึ้นตำแหน่งไง”ผู้จัดการอานนท์ พูดไปและรอยยิ้มเต็มไบหน้า“เพิ่งมาทำงานหนึ่งปีกว่า ก็ได้เป็นรองหัวหน้าของแผนกบุคคล อนาคตข้างหน้าของสามีคุณต้องรุ่งเรื่องแน่ๆ ทิพย์สุดา เธอนี่แต่งได้สามีที่ดีจริงๆ ” ฉันตะลึง ในหูมีแต่เสียงหึ่งๆวนเวียนอยู่ คำพูดของผู้จัดการอานนท์ ฉันไม่ได้ยินเลยสักนิด ในสมองมีแต่เรื่องที่วินัยได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว ทำไมกระทั้นหันแบบนี้ ไม่รู้ทำไม ฉันนึกถึงคำพูดของอนุสิทธิ์ที่พูดในเมื่อวาน เขาบอกว่าฉันยั่วยวนเขาเพื่ออยากจะให้วินัยได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งเพิ่มเงินเดือน แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น “ทิพย์สุดา ทิพย์สุดา” ฉันสติกลับคืนมา มองเห็นผู้จัดการอานนท์ กำลังโบกมืออยู่หน้าฉัน“นี่ เธอดีใจจนอึ้งไปแล้วรึ ทำไมพูดกับเธอ เธอไม่ได้ยินเลยสักนิด” “โทษทีค่ะ..เมื่อกี้ฉัน....รู้สึกตกใจมาก.....”ฉันพูดติดอ้าง “เค อย่าอึ้งอยู่นั้นล่ะ คืนนี้เลิกงานค่อยไปฉลองกับสามีเธอดีๆ”ผู้จัดการอานนท์ พูดด้วยสีหน้าเขาใจ ฉันพยักหน้า“งั้นฉันไปทำงานก่อน” “โอ่ อย่าเพิ่งรีบ ท่านประธานอนุสิทธิ์บอกว่าเมื่อวานเธอไปแค่เซ็นชื่อเอกสารเท่านั้น ยังไม่ได้รายงาน ตอนนนี้ให้เธอไปหาเขาอีกรอบ” ผู้จัดการอานนท์ เรียกฉันไว้ “คุณพูดอะไรนะ”ฉันตะโกนอยากตกใจ ผู้จัดการอานนท์ มองฉันอยากแปลหประหลาด“เธอตื่นเต้นอะไร” “ไม่ ไม่ได้ตื่นเต้น”ฉันก้มหน้าอย่างลนลาน“ฉันแค่คิดว่า...เรื่องรายงานแบบนี้ ผู้จัดการคุณไปดีกว่า ฉันแค่พนักงานเล็กๆจะไปรายงานกับบอสได้ยังไง” “แม้จะจริงอย่างที่เธอพูด แต่ประธานอนุสิทธิ์เป็นคนที่เรียกให้เธอไปเอง ถ้าปฏิเสธก็คงไม่ดี ถ้าเธอกล้าปฏิเสธเธอก็ไปอธิบายกับประธานอนุสิทธิ์เอง ฉันไม่ไป ”ฟังน้ำเสียงของผู้จัดการอานนท์ รู้สึกเขาก้จำใจเหมือนกัน ฉันทำได้แต่ตอบรับอย่างจำใจแล้วหันตัวเดินออกไปห้องทำงาน ฉันเดินอยู่บนทางเดินอย่างเชื่องช้าตั้งใจถ่วงเวลาเพราะความไม่อยากไป เพิ่งเดินไปถึงหน้าลิฟต์ ก็โดนคนที่โผล่ออกมาจากข้างในกอดไปเต็มๆ “ทิพย์ ทิพย์ ฉันได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว ฉันได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว” ฉันตะลึงไป เพราะไม่เคยเห้นวินัยตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน แถมเขายังริเร่งกอดฉันไปด้วย แม้จะกอดแค่แป๊บเดียว “ตัวเอง.....” “ทิพย์ คุณมา”เหมือนวินัยก็ได้ปรากกว่าตนเองยั้งสติไม่อยู่ เลยลากฉันไปที่ปล่องบันได “ทิพย์ ฉันได้เลื่อนขึ้นตำแหน่งแล้ว เพิ่งประกาศไปเมื่อกี้ ตอนนี้ฉันเป็นรองหัวหน้าของแผนกบุคคลแล้ว”เขาพูดกับฉันด้วยความตื่นเต้นที่ปิดบังไม่ได่ ฉันมองเขาอย่างงุงง พูดยินดีกับเขาอย่างมืนเฉย“ใช่ ใช่สิ ฉันได้ยินมาแล้ว ขอแสดงความยินดีด้วยนะตัวเอง” “ทิพย์ เงินเดือนของรองหัวหน้ามากกว่าเมื่อก่อนตั้งเยอะ เราจะได้มีชีวิตที่ดีแล้ว”วินัยยังคงดีไจไม่อั้น แค่พริบตาเดียวเขาก้วาดภาพอนาคตที่สวยงามของเราสองคนออกมาแล้ว มองดูสภาพที่ภูมิใจของเขา ฟังเขารจนาอนาคต ฉันมีคำพูดเต็มทองแต่ก็กลืนลงไปอีก “ทิพย์ ทำไมคุณไม่พูดล่ะ คุณไม่ดีใจหรอ” เห็นฉันไม่พูด วินัยสงสัยไปนิด ฉันรีบส่ายหน้า ดวงตาชื้นไปนิดๆ“ไม่ ฉันดีใจมาก ตัวเอง ฉันรู้สึกภูมิใจต่อคุณ เมื่อกี้ผู้จัดการอานนท์ ยังบอกกับฉันว่า คุณเป็นรองหัวหน้าของแผนกบุคลที่อายุน้อยที่สุดตั้งแต่สร้างบริษัทมา” “ผู้จัดการอานนท์ ช่างพูดจริงๆ ฉันก็ไม่เด่นอย่างที่เขาว่าหลอก.......”วินัยหน้าแดงก่ำนิดๆ มีอายบ้างมีได้ใจบ้าง ฉันสูบลมหายใจเข้าลึกๆ ทันใดนั้นก็กอดเขาไป แค่วินาทีเดียว ไม่รอเขาดึงออก ฉันก็คลายมือ ยิ้วแล้วพูดว่า“ตัวเอง ผู้จัดการอานนท์ให้ฉันไปรายงานกับบอส ฉันต้องรีบไปแล้ว คุณอยู่ดีๆนะ คืนนี้ฉันจะทำอาหารอร่อยเพื่อฉลองให้คุณ” “ไม่ คืนนี้เราจะไปกินอาหารหรูที่ข้างนอก”เขาตัดสินไปอย่างวีรอาจหาญ ฉันพยักหน้าตอบรับไป เดินกลับไปนั่งลิฟต์กับเขาด้วยกัน เขาไปแผนกบุคคล ส่วนฉันจะขึ้นไปชั้นยี่สิบ “คุณเลขาพิมพ์ใจ ฉันมาพบประธานอนุสิทธิ์.....” ยืนอยู่นอกห้องออฟฟิศ ฉันพูดกับพิมพ์ใจอย่างหวาดกลัว เธอมองฉันอย่างแปลกหระหลาด “เป็นเธออีกหรึ” “ค่ะ ผู้จัดการอานนท์ให้ฉันมาพบประธานอนุสิทธิ์......” “เข้าไปเถอะ ประธานอนุสิทธิ์กำลังรออยู่”เธอพูดอย่างไม่ใส่ใจ ก้มหน้าทำงานตนเองต่อ ฉันเดินถึงหน้าประตูห้องออฟฟิศของอนุสิทธิ์ สูบหายใจเข้าลึกๆ แล้วเคาะประตูไป ประตูนั้น เปิดออกมาอย่างกระทันหัน พูดจริง ตอนฉันมาฉันมีอารมณ์โกรธอยุ่ แต่ในขณะที่ประตูเปิดออก ฉันกลับเกือบวิ่งหนีไป นึกถึงคนที่อยู่ข้างในคืออนุสิทธิ์ ฉันก็ไม่กล้าเข้าไปแล้ว “เอ๊ ทิพย์สุดา เธอไม่เข้าไปรึ”ข้างหลังมีเสียงของพิมพ์ใจดังมา เอาแต่ยืนตรงนี้ก็ดูโง่เกินไป ฉันหันหน้าแล้วฝืนยิ้มให้เธอ แล้วมองเห็นเธอใบหน้าเต็มไปด้วยความเห็นใจ เธอคงคิดว่าฉันมาโดนด่าอีกแล้วมั้ง “เหอะๆ....”ฉันยิ้มแห้งๆแล้วกัดฟัน ก้เข้าไปในห้องออฟฟิศของอนุสิทธิ์ ยังไม่รอให้ฉันมองชัดสภาพข้างใน ประตูที่อยู่ข้างหลังก้ปิดไปอย่างกระทันหัน ฉันตื่นเต้นขึ้นมา รีบโดนกลิ่นหญ้าที่จางๆล้อมรอบไว้