ตอนที่ 25 ถือซะว่าเป็นภารกิจ

ต๭นที่ 25 ถือซะว่าเป็นภารกิจ ชวนหลันทำหน้าโมโห มองแผลของเหยาเซิงด้วยความสงสารและความกริ้วโกรธ ตาแดงราวกับจะร้องไห้ยังไงอย่างงั้น “หากไม่ใช่ว่าวันนี้มีงานฉลองวันเกิดของท่านอ๋อง ชวนหลันไม่มีทางเลือก ถูกส่งไปช่วยงานครัว ไม่ยอมให้ใครมารังแกท่านได้หรอก ไอ้คนพวกนั้น พอมีโอกาสก็มารังแกคุณหนู......” สาวใช้คนนี้พูดไม่หยุด เหยาเซิงได้ยินแล้วพลันเหงื่อตก ดูเหมือนสาเหตุที่เจ้าของร่างเดิมไม่ถูกคนอื่นๆรังแกนั้น เพราะมีกับสาวใช้คนนี้ มิฉะนั้นคังเสว่มี่ที่ไม่รู้จักโต้กลับ และที่สำคัญคือไม่รู้จักฟ้องนี้ น่าจะตายไปแล้วล่ะ นางเดินตามชวนหลันเข้าไปในเรือน ข้างในไม่ต่างอะไรจากข้างนอก เป็นเรือนสาวที่มีความปราณีต เดินเข้าไปก็เจอกับฉากกั้นหญิงงาม มีสีฟ้าอ่อนเป็นโทนสีหลัก ไม่มีกลิ่นใด แต่รู้สึกได้ถึงความสดชื่น ในห้องเป็นสไตล์ย้อนยุคแบบเรียบง่าย มีเตียงที่แกะสลักด้วยดอกไม้ ข้างเตียงมีโต๊ะเครื่องแป้ง ข้างโต๊ะเครื่องแป้งเป็นตู้เสื้อผ้าไม้สีแดงขนาดใหญ่ และบนโต๊ะที่ติดผนังมีเครื่องประดับเครื่องเคลือบวางอยู่จำนวนหนึ่ง ดูแล้วถือว่าสบายตา ชวนหลันอาจคุ้นชินกับความเงียบของคังเสว่มี่แล้ว เหยาเซิงมองไปรอบๆ และไม่ได้พูดอะไร นางไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติไป เข้ามาแล้วก็เปิดลิ้นชักออกอย่างเคยชิน หยิบที่พันแผลและยาออกมา ชี้ไปทางเก้าอี้กลมแล้วพูดว่า “คุณหนู ท่านนั่งลงเถอะ ชวนหลันจะช่วยทายาบนหน้าผาก ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นแผลเป็น จะไม่สวยเอาได้” เหยาเซิงนั่งลงอย่างว่าง่าย บนโต๊ะเครื่องแป้งมีไม้สีแดง มีกระจกวางอยู่บนไม้ กระจกสะท้อนใบหน้าของนางออกมาพอดี กระจกทองเหลืองถูกขัดจนเรียบ มีใบหน้าที่ใหญ่ประมาณฝ่ามือปรากฏในนั้น ใบหน้าอายุสิบสี่ปีนี้เหมือนดอกที่ยังไม่ผลิบานเต็มที่ในสวน ช่างใสและบริสุทธิ์ โดยเฉพาะสายตาคู่นั้น เหมือนดอกที่อยู่สูงสุดบนต้นไม้ ดูอ่อนโยนและสวยงาม อดไม่ได้ที่จะยืนมือไปจับ แต่ยังไงก็จับไม่โดน สวยโดดเด่นตั้งแต่อายุยังน้อย หากโตกว่านี้อีกนิด ใบหน้าเข้าที่กว่านี้ รับประกันได้ว่าเป็นคนสวยที่หายากในหมู่คนอย่างแน่นอน นางมองไปเห็นรอยแผลตรงหน้าผากอีกครั้ง ไม่รู้ทำไม นางทะลุมาอยู่ในร่างนี้ แต่ไม่มีอาการต่อต้านใดๆ ราวกับว่าใจของนางและเจ้าของร่างเดิมได้เชื่อมหากัน แล้วปกป้องเจ้าของร่างเดิมด้วยสัญชาตญาณ นึกถึงตอนอยู่ราชวงศ์เทียน นางถูกเลือกให้เป็นสายลับตั้งแต่มหาลัย เริ่มทำภารกิจ ผลก็ออกมาดีทุกครั้ง และได้รับรางวัลไม่น้อย ภารกิจใหม่ครั้งนี้ คือไปแฝงตัวข้างๆคนที่ภายนอกดูเป็นนักการเงินที่ใจบุญ แต่ความจริงแล้วเป็นพ่อค้ายาระดับประเทศ ไปเก็บข้อมูลที่สามารถฟ้องเขาได้ พร้อมเก็บรูปและหลักฐานที่เป็นหลักฐานว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับยาเสพติด แต่ไม่คิดว่าทำภารกิจอยู่ดีๆ จะถูกรถบรรทุกพุ่งเข้าใส่ และจบชีวิตสายลับของนางลง อย่างไรเสีย ชีวิต ชีวิต ไปอยู่ที่ไหนก็ต้องใช้ชีวิต ตอนนี้รอดูที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยพยายามดูว่าจะมีวิธีกลับราชวงศ์เทียนอย่างไร นางในตอนนี้ ถือว่าตัวเองกำลังทำภารกิจสายลับใหม่ และบทบาทที่นางได้รับในครั้งนี้ เป็นคุณหนูใหญ่ในตำหนักอ๋องคัง คังเสว่มี่ (ตั้งแต่ส่วนนี้เป็นต้นไป นางเอกจะถูกเรียกว่าคังเสว่มี่) “คุณหนู ชวนหลันทายาให้อย่าขยับสิ” ในมือของชวนหลันถือยาไว้หนึ่งขวด นางพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง คังเสว่มี่หันไปมองยานั้น ที่ใหญ่เท่าฝ่ามือ แต่เหลือเพียงน้อยนิด ดูเหมือนว่าปกติเจ้าของร่างเดิมก็ถูกรังแกอยู่ไม่น้อย ดีที่มีชวนหลันคอยดูแล นางยิ้มเล็กน้อย ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องทาแล้วล่ะ” “ไม่ทาได้อย่างไรกัน คุณหนู แม้ยานี้จะสู้ครีมสร้างกล้ามเนื้อของชายารองติงพวกนางไม่ได้ แต่ก็ได้ผลนะ ทาเถอะ” ชวนหลันมองคุณหนูในวันนี้ รู้สึกถึงความผิดแปลกเล็กน้อย แต่นางสนใจที่แผลมากกว่า จึงไม่สังเกตเห็นอะไร อัพเดทครั้งหน้า วันที่9 ธ.ค. 2019 จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน