ตอนที่ 30 พูดอย่างสุภาพไม่เป็นหรือไง   1/    
已经是第一章了
ตอนที่ 30 พูดอย่างสุภาพไม่เป็นหรือไง
ต๭นที่ 30 พูดอย่างสุภาพไม่เป็นหรือไง เขามาที่นี่อีกทำไมกัน “องค์รัชทายาท นี่เป็นห้องของคุณหนู ท่านเข้าไปจะไม่ดีนัก” เสียงของชวนหลันทะลุประตูเข้ามาในหูของคังเสว่มี่ น้ำเสียงไม่พอใจนัก ไป๋หลี่รุ่ยพูดขู่เหมือนทุกครั้ง สามารถจินตนาการได้ถึงสีหน้าที่ไม่ดีนัก “ข้าพาหมอหลวงมาดูอาการของคุณหนูคัง หากการรักษาของคุณหนูล่าช้าไป เจ้ารับผิดชอบไม่ไหวหรอก” คังเสว่มี่ขมวดคิ้ว และยังคงนั่งพิงเก้าอี้ แล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อน ไป๋หลี่รุ่ยพูดไม่ให้เกียรติกันเลย แม้จะเป็นไท่จื่อ ก่อนจะเข้าห้องคนอื่น ก็ไม่สามารถพูดอะไรที่สุภาพหน่อยรึ อีกอย่าง หมอหลวงมาดูอาการนาง เกี่ยวอะไรกับไป๋หลี่รุ่ยล่ะ หรือเขายังรู้วิชาแพทย์ นางไม่รู้เลยว่าไป๋หลี่รุ่ยมีทักษะด้านนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แต่นางเองก็ไม่คิดจะออกไปตอนนี้ ต้องรอดูเสียหน่อยว่าความสามารถในการจัดการกับเรื่องต่างๆของชวนหลันเป็นอย่างไร เพราะอย่างไรเสียก็เป็นคนที่จะอยู่ข้างๆ จะได้รับมือได้ ชวนหลันเองก็ไม่ทำให้คังเสว่มี่ผิดหวัง พูดอย่างสุภาพกับไป๋หลี่รุ่ยที่อยู่ตรงหน้าว่า “องค์รัชทายาท หมอหลวงมาถึงแล้ว ให้ข้าน้อยเป็นคนพาเขาเข้าไปดูอาการคุณหนูเถอะ ท่านมีงานมากมาย จะมีเวลามาดูแลในส่วนนี้ได้อย่างไร ไม่รบกวนท่านแล้วจะดีกว่า” ไป๋หลี่รุ่ยคิดไม่ถึงว่าสาวใช้ของคังเสว่มี่จะกล้าถึงเพียงนี้ กล้ามาขวางองค์รัชทายาทอย่างเขาเชียว นี่ถือว่าบ่าวเหมือนนาย เขาขมวดคิ้ว ระงับความไม่พอใจทั้งหมดไว้ น้ำเสียงยังคงเยือกเย็น “ข้าเป็นผู้พิทักษ์ของอาณาจักร อยากพบคุณหนูใหญ่แห่งตำหนักอ๋องคังเสียหน่อย ใส่ใจคู่หมั้นในอนาคตเสียหน่อย ไม่ได้หรือไงกัน” คังเสว่มี่ขมวดคิ้วทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ แสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจ ใช้สถานะตนกดขี่สาวใช้คนหนึ่ง ช่างดูมีอำนาจเสียจริง ประโยคนี้ทำให้ชวนหลันไม่รู้จะตอบโต้เขาอย่างไร นางไม่ได้ตกใจกับสถานะองค์รัชทายาทแต่อย่างไร แต่เป็นประโยคหลังต่างหาก แม้องค์รัชทายาทจะไม่ดีกับคุณหนู แต่งานวิวาห์นี้เป็นสิ่งที่ปฐมกษัตริย์พูดไว้ก่อนแล้ว วันนี้นางสามารถพูดอะไรก็ได้ แต่หลังจากที่คุณหนูเข้าพิธีวิวาห์แล้ว องค์รัชทายาทเล็งเป้าไปที่คุณหนู และตั้งใจดูถูกคุณหนู จะทำอย่างไรล่ะ เพียงครู่เดียว ชวนหลันก็รู้สึกลังเลขึ้นมา แต่ในใจก็รู้ว่าองค์รัชทายาทไม่ดีกับคุณหนู จึงขวางตัวอยู่หน้าประตู แต่ไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน คังเสว่มี่เห็นว่าข้างนอกสงบลงแล้ว และรู้ว่าชวนหลันกำลังคิดอะไรอยู่ แม้ว่านางจะมีนิสัยตรงไปตรงมา แต่ชวนหลันก็เกิดในสมัยนี้ ค่านิยมเก่าๆฝังลึกเข้าไปในใจ ไม่สามารถเทียบกับความคิดอิสระของคนสมัยใหม่ได้ ชวนหลันสามารถขวางไป๋หลี่รุ่ยได้นานอย่างนี้ ถือว่าเก่งมากแล้วล่ะ นางไม่สามารถคาดหวังให้ชวนหลันมีความคิดเหมือนตนในพริบตาเดียว ค่อยมาเปลี่ยนความคิดนางวันหลังละกัน ต่อจากนี้ นางควรออกไปรับมือเอง แผลตรงหน้าผากนางไม่เบา ไม่อยากเพียงเพราะไป๋หลี่รุ่ย แล้วพลาดเวลารักษาที่ดีที่สุดไป มีรอยแผลเป็นเพราะผู้ชายอย่างนี้ ไม่คุ้มค่าเสียเลย คังเสว่มี่ลืมตา ดวงตาใสวาว นางลุกขึ้นอย่างช้าๆ ปัดสิ่งสกปรกบนเสื้อ แล้วจัดให้เรียบร้อย จากนั้นเดินผ่านฉากกั้น และเดินออกจากห้องไปถึงลานบ้าน เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ได้เห็นกับไป๋หลี่รุ่ยที่ยืนอยู่ตรงประตู อัพเดทครั้งหน้า วันที่14 ธ.ค. 2019 จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน 
已经是最新一章了
加载中