บทที่ 35 ได้มาไม่น้อย

บ๗ที่ 35 ได้มาไม่น้อย คังเสว่มี่พูดจบ พลันทำหน้าเบื่อ หันหน้ากลับ โดยไม่มองไป๋หลี่รุ่ย ไป๋หลี่รุ่ยเห็นนางขมวดคิ้ว ขยับจมูกเล็กน้อย ท่าทางดูมีชีวิตชีวา รู้สึกได้ว่า แค่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยนี้ นางดูมีจิตวิญญาณขึ้นมาในทันที หลังจากเงียบไปสักพัก เขาพูดขึ้นว่า “นอกจากตรามงกรทองและของส่วนตัวของข้าแล้ว เจ้าว่ามาได้เลย” คังเสว่มี่ที่แสดงสีหน้าน่าเบื่อเมื่อครู่เป็นเหมือนไฟที่สว่างขึ้น ดวงตาสดใสคู่นั้นจ้องไปที่ไป๋หลี่รุ่ย ในแววตามีอะไรบางอย่าง “ในเมื่อองค์รัชทายาทพูดอย่างนี้ ถ้าอย่างนั้นก็มอบตราหยกตรงอกให้ชวนหลันเถอะ” ตราหยกตรงอกงั้นรึ กาวหย่วนชะงัก และมองคังเสว่มี่อย่างตกใจ ตราหยกที่อยู่ตรงอกขององค์รัชทายาทนั้น คนอื่นๆล้วนไม่เคยเห็นมาก่อน คุณหนูคังเห็นได้อย่างไรกัน เขาจำได้ว่าตราหยกนี้องค์รัชทายาทเพิ่งได้รับเมื่อตอนบ่ายนี้ และกาวหย่วนเองก็ไม่เคยห่ายองค์รัชทายาทแม้แต่ก้าวเดียว องค์รัชทายาทไม่เคยนำมันออกมา และไม่เคยบอกคนอื่นๆ หรือเป็นเพราะว่าคุณหนูคังคนนี้ มีความสามารถที่คนอื่นไม่มี สามารถมองทะลุได้ ไป๋หลี่รุ่ยหน้าซีด รู้สึกสับสน มือทั้งสองจับกันแน่นอยู่ข้างหลัง มีความรู้สึกเกลียดในใจ และมีความรู้สึกอื่นที่อธิบายไม่ถูก เห็นเขาชะงัก คังเสว่มี่มองด้วยสายตาเหยียดหยาม และพูดขึ้นอย่างสงสัยว่า “ของชิ้นนี้องค์รัชทายาทก็สามารถให้ข้าน้อยได้รึ เมื่อพูดออกไปแล้ว ม้าเร็วเพียงใดก็ไม่สามารถเรียกคืนไปได้” ไป๋หลี่รุ่ยหยิบตราหยกออกมาจากอก ยื่นให้กาวหย่วนที่อยู่ข้างๆ “มอบให้คุณหนูคัง” กาวหย่วนสีหน้าตกใจ รับตราหยกมาอย่างระมัดระวัง เบื้องหลังของตราหยกนี้คืออะไร เขารู้จักมันดี องค์รัชทายาทให้คุณหนูคังไปง่ายๆอย่างนี้ เหมาะสมจริงรึ สายตาของไป๋หลี่รุ่ยหยุดอยู่ที่ปฏิกิริยาของคังเสว่มี่ ใบหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาเป็นประกาย ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ตัวเองติดกับคังเสว่มี่เข้าแล้ว ตั้งแต่เริ่มแรก สิ่งที่คังเสว่มี่ต้องการก็คือตราหยกชิ้นนี้ สิ่งก่อนหน้านั้น พูดเพื่อให้เขาลดความระมัดระวังลงแค่นั้น เขาคิดว่าไม่มีใครรู้เรื่องตราหยก แต่ก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดนี้ขึ้น ผู้หญิงคนนี้ ต่างจากที่เขาเคยเห็นก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก ไม่เพียงแต่การพูด ยิ่งไปกว่านั้นคือมีชีวิตชีวามาก น่าตาน่ารัก แถมฉลาดมากด้วย ตำหนักอ๋องคังมีอิทธิพลมากขึ้นเรื่อยๆ คังเสว่มีในตอนนี้ก็ไม่เหมือนเดิม สามารถได้รับการพิจารณาให้เป็นองค์รัชทายาทเฟยของเขาได้ เมื่อเทียบตราหยกชิ้นหนึ่งกับองค์รัชทายาทเฟยที่เหมาะสมที่สามารถช่วยเขาได้ มันไม่มีอะไร ชิ้นส่วนของหยกเทียบกับเจ้าหญิงที่เหมาะสมที่จะช่วยให้เขา เพียงชั่วขณะ สีหน้าของไป๋หลี่รุ่ยก็ได้เปลี่ยนไป แสดงให้เห็นถึงความเป็นกันเอง มองไปที่คังเสว่มี่ น้ำเสียงอ่อนโยน “คังเสว่มี่ ตราหยกชิ้นนี้หากเจ้าชอบก็เอาไปเถอะ เจ้าสามารถใช้ตราหยกนี้ถอนเงินตามจำนวนที่เจ้าต้องการได้” นี่เป็นของขวัญที่คนของเขาเพิ่งมอบให้เขาในวันนี้ แค่ตรานี้ตราเดียว สามารถถ่ายโอนเงินทั้งหมด คิดไม่ถึงว่าจะถูกคังเสว่มี่เอาไปดื้อๆอย่างนี้ คังเสว่มี่มองตราหยกในมือของตน ดวงตาเป็นประกาย แฝงด้วยความเจ้าเล่ห์ และยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เพียงได้ยินที่ไป๋หลี่รุ่ยพูด นางก็รู้แล้ว ว่ามันไม่ธรรมดาแน่นอน ตราหยกชิ้นนี้ เป็นเหมือนบัตรเครดิตธนาคารไม่จำกัดการถอนของสมัยปัจจุบัน สามารถถอนเงินได้ตามต้องการ ฮ่าๆ นี่มันไม่น้อยเลย หึ นี่ก็สมควรอยู่แล้ว ใครให้ไป๋หลี่รุ่ยเย็นชากับเจ้าของร่างเดิมล่ะ ทำให้นางถูกคนอื่นดูถูกมานานหลายปี นี่ถือเป็นการชดเชยเล็กๆละกัน สำหรับตรามังกรทองนั้น นางแค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นของจำพวกเดียวกับกี่เพ้าองค์รัชทายาทสีเหลืองสว่าง มีเพียงองค์รัชทายาทเท่านั้นที่สามารถใช้ได้ นางไม่ต้องการของที่สามารถใช้การได้ และไม่สามารถกินได้นั้นหรอก อัพเดทครั้งหน้า วันที่20 ธ.ค. 2019 จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน