ตอนที่ 55 ข้าจะเป็นตัวแทนของสวรรค์เอง

ต๭นที่ 55 ข้าจะเป็นตัวแทนของสวรรค์เอง ผู้คุมหลบสายตาของนาง ก่อนจะตะโกนอย่างวางมาดเล็กน้อยว่า : “แน่นอน ข้าเห็นองค์ชายคังออกไปแล้ว หากโกหกแม่นาง งั้นข้าก็ขอให้ฟ้าผ่าตาย！" คำสาบานนี้เป็นคำสาบานที่ดีที่สุด คนโบราณเป็นผู้ที่เชื่อในภูติผีเทวดา เมื่อสาบานเช่นนี้ออกมา คนทั่วไปย่อมเชื่ออย่างแน่นอน แต่คังเสว่มี่คือใครละ หนึ่ง นางไม่เชื่อเรื่องผีเทวดา สอง นางอยู่ในตำหนักอ๋องคัง คังวี่จิ่นไม่กลับบ้าน นางรู้ชัดเจนยิ่งกว่าใคร พูดโกหกต่อหน้านาง โดยที่ไม่กระพริบตาสักนิด คิดว่านางโง่เขลาหรืออย่างไร? แววตาของนางแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้น จากนั้นก็หมุนตัวไปทางผู้คุม ก่อนจะปล่อยหมัดข้างหนึ่งไปบนจมูกของเขาทันที “ข้าว่าคำพูดของเจ้าฟังดูคล้ายกับการผายลมนะ โกหกหน้าด้านๆ ! ฟ้าไม่ลงโทษเจ้าหรอก แต่ข้าจะลงโทษ! พูดดีๆกับเจ้าก็แล้ว แต่เจ้าไม่บอก ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง คังวี่จิ่นอยู่ห้องไหน? หากเจ้าไม่บอก ข้าจะเป็นตัวแทนของสวรรค์เอง!" ถึงแม้ว่าใบหน้าจะเผยรอยยิ้มออกมา แต่ความดุเดือดและความเร็วในคำพูดกลับมากพอทำให้คนรับรู้ได้ นางไม่ใช่ใครที่จะมาหลอกลวงได้ง่ายๆเหมือนกับภายนอก ผู้คุมไม่ใช่คนที่แข็งแรงอะไรมากมายนัก หมัดเดียวต่อยโดนจมูกกระดูกก็หัก ตะโกนร้องเสียงหลงออกมาแล้ว เมื่อเห็นสายตาเย็นชาที่ดูเฉียบคมราวกับใบมีดของคังเสว่มี่อีกครั้ง ที่ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง จึงอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วชี้ขึ้นไปบนชั้นสองก่อนพูดว่า : “คังซื่อจื่ออยู่ อยู่ อยู่ในห้องยิ่งเยว่!” คังเสว่มี่เงยหน้าขึ้นไปมองบนชั้นสองแวบหนึ่งด้วยสายตาสงสัยเล็กน้อย “คอยดูผู้คุมที่นอนตัวงอนี้ไว้ หากรังเกียจ ก็จับผู้คุมโยนไปด้านข้างซะ หลังจากที่ดึงผ้าโปร่งเบนเสาขึ้นมาเช็ดมือแล้ว หัวคิ้วโก่งขึ้นพร้อมกับยิ้มบางๆออกมา ก่อนจะพูดขึ้นอย่างช้าไป ว่า : “บอกเร็วกว่านี้ก็ได้ละ แถมยังทำให้มือของหญิงสาวเจ็บอีก เจ้ามันแย่มากจริงๆ” เมื่อผู้คุมเห็นรอยยิ้มของนาง และมีความอ่อนโยนปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอย่างชัดเจน กลับรู้สึกสั่นสะท้านขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เขาอยู่ในซ่องนานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นหญิงสาวผิดไป ดอกพุดซ้อนอ่อนโยนที่ไหนกัน นี่มันเป็นดอกไม้กินคนที่จ้องจะกินหนังกระต่ายต่างหากละถึงจะถูก！ คังเสว่มี่โยนผ้าโปร่งในมือออกไป แล้วตะโกนว่า : “ชวนหลัน ดูเขาไว้ อย่าให้เขาวิ่งวุ่นวายออกไปสร้างความยุ่งยากอีก ！” ตั้งแต่พวกนางเข้ามา ก็ยังไม่เห็นผู้อื่นแต่อย่างใด การปิดกั้นเสียงของร้านอาหารจุ้ยเซียนมีประสิทธิภาพดีมาก ลูกค้าไม่มีทางได้ยินเสียงภายนอกอย่างแน่นอน ผู้อุปถัมภ์เบื้องหลังก็แข็งแกร่ง คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าเข้ามาทำเรื่องวุ่นวายถึงในนี้ นางมาตามหาคน คนก็ยังหาไม่เจอ และต้องรับมือกับการก่อกวนอีก ชวนหลันรีบพยักหน้าอย่างฉับไว จากนั้นก็ดึงผ้าโปร่งที่คังเสว่มี่เพิ่งจะเช็ดมือเมื่อสักครู่ลงมา ก่อนจะเดินเข้าไปมัดผู้ตรวจตราไว้ แล้วก็ยัดเข้าไปในปากอีกชิ้นหนึ่งด้วย “คุณหนู ท่านวางใจเถอะเพคะ จะไม่ให้เขาก่อเรื่องมากไปวกว่านี้แล้วเพคะ” หึ ดูจากการกระทำแล้ว สาวใช้ที่ไม่ค่อยจะทะเลาะวิวาทกับใครในตำหนัก วิธีการนี้ ช่างคล่องแคล่วมาก คังเสว่มี่พยักหน้า หมุนตัวเดินขึ้นไปชั้นสอง การประดับตกแต่งและบล็อกพิเศษบนชั้นสองมีความสอดคล้องกันมาก ทุกห้องล้วนแล้วแต่มีป้ายชื่อที่อย่างสง่างดงาม ประตูส่วนใหญ่ก็ล้วนแล้วถูกปิดสนิท ช่างเป็นกิจการการค้าขายที่ดีมาก ทำเรื่องมั่วสุมโลกีย์ได้แม้แต่ในตอนกลางวัน ภายในซ่องจึงกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไป ห้องยิ่งเยว่ ห้องยิ่งเยว่ ทำไมถึงยังไม่เจอห้องยิ่งเยว่ละ! เจ้าของร่างผู้นี้ ให้นางทำเรื่องเช่นนี้ มันช่างยุ่งยากเสียจริง ในตอนที่อยู่ในความฝัน เจ้าของร่างได้เสนอเรื่องนี้กับนาง คังเสว่มี่เป็นมีพี่ชายฝาแฝดคนหนึ่ง ชื่อว่าคังวี่จิ่น จากในความทรงจำของคังเสว่มี่ พระชายาคังได้ประสูติพระราชบุตรทั้งสองพระองค์ได้ไม่นาน ก็ทรงจากไปด้วยโรคหลังคลอด เหลือทิ้งไว้แค่เพียงเด็กทารกที่ยังอยู่ในผ้าอ้อมทั้งสองคน เด็กน้อยไม่สามารถเป็นผู้นำได้ ในตอนนั้นทุกอย่างในตำหนักก็ตกเป็นของชายารองติงที่เสแสร้งแกล้งทำ เมื่อนางประสูติบุตรได้ไม่นาน ก็เมินเฉินต่อเด็กที่ไร้มารดาไป ช่างเจ็บปวดใจยิ่งนัก อัพเดทครั้งหน้า วันที่20 ม.ค. 2020