ตอนที่ 59 ชายรูปงามอีกคน

ต๭นที่ 59 ชายรูปงามอีกคน นอกจากรูปลักษณ์ที่โน้มน้าวไปทางผอมเล็กน้อย ประสาทสัมผัสทั้งห้าคล้ายคลึงกับอ๋องคัง อัตลักษณ์ทั้ง 5 ของสองพี่น้องที่แตกต่างกัน สิ่งที่เหมือนกันเพียงอย่างเดียวก็คือผิวกายที่ขาวเหมือนกัน น่าจะเหมือนกับชายารองคนหนึ่ง แล้วก็เหมือนกับอ๋องคัวคนหนึ่ง นางข้ามเวลามาที่ไม่นาน หลังจากไป๋หลี่รุ่ยและจี้อี้ แล้วก็ยังมีชายรูปงามอีกคนหนึ่ง “เจ้าไม่ได้เป็นใบ้ งั้นทำไมก่อนหน้านั้นถึงไม่พูด?” คังวี่จิ่นมองไปทางฟันที่คล่องแคล่วและดวงตาที่มีชีวิตชีวาของน้องสาว ใบหน้าที่สวยสดงดงาม ที่แสดงออกถึงความโง่เขลาตลอดเวลา ดวงตาที่กระพริบอย่างสว่างสดใส น้องสาวในความทรงจำ นางมีขนคิ้วที่สวยสดงดงาม แต่ไม่เคยแสดงอารมณ์ความรู้สึกเช่นนี้ ไม่ชอบพูด และไม่ชอบเจอผู้คน เมื่อเห็นพี่ชายคนนี้ จึงได้แสดงท่าทางเมินเฉยออกมา หลังจากนั้นก็เคลิบเคลิ้มอยู่ในโลกที่ดูมีชีวิตชีวาของนางเอง เขาอยากจะพูดเพียงสองประโยคกับน้องสาว ใบหน้าที่ไม่แสดงออกถึงความรู้สึกใด ๆ และดวงตาที่ไม่ไหวติง เมื่อเห็นน้องสาวที่ดูเหมือนกับคนปกติ ในใจของเขาก็ดูเหมือนจะรู้สึกหวี่นไหวขึ้นมา “ไม่อยากพูดก็ไม่พูด ตอนนี้อยากพูดแล้ว ที่จะพูดก็คือ เจ้า วิ่งร่ามาที่นี่ อยู่ที่นี่เป็นเวลา 4 ปี มีอะไรที่น่าสนุกนั้นงั้นหรือ? ตั้งใจจะมอบทั้งชีวิตนี้ของเจ้าอยู่แต่บนเรือนร่างของแม่นางเหล่านี้เลยหรืออย่างไร?” เมื่อคังเสว่มี่พูดจบ ก็รู้สึกว่าคอแห้งขึ้นมา ก่อนจะส่งเสียงไอออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็ยืนขึ้น แล้วเดินอ้อมไปอยู่อีกด้านหนึ่งของฉากกั้น พลิกของที่วางอยู่บนโต๊ะไปมา “ในเมื่อพูดได้ ก็สนใจแต่เรื่องของตัวเองเถอะ ไม่ต้องมาสนอะไรข้า” คังวี่จิ่นเดินอ้อมมา ดวงตามาหยุดลงตรงริมฝีปากที่กำลังเปิดอ้าของนาง ด้วยความตื่นตกใจและศึกษาพิจารณาอย่างละเอียด ดูเหมือนคังเสว่มี่จะได้เห็นการกระทำของเขา ก็พลิกหาต่อ นางรู้ว่าคังวี่จิ่นกำลังมองอะไร ใครก็ตามที่เคยเห็นคนที่ไม่ค่อยชอบพูดมากว่า 10 ปี พูดปร๋อเช่นนี้ ย่อมต้องครุ่นคิดไตร่ตรองไปสักพักแหละ คังวี่จิ่นจ้องเขม็งสักครู่ แต่กลับมองไม่เห็นสิ่งผิดปกติใดๆ สายตาที่มองไปทางโจ๊กเย็นของนาง แล้วเบะปากเล็กน้อย: “อย่าเปิด ที่นี่ไม่มีชาหรอก หากคอแห้งก็ดื่มได้แค่เหล้า เจ้าต้องการดื่มชา ก็กลับไปซะ อย่ามาวุ่นวายที่นี่” คังเสว่มี่เอียงคอมองไปทางเขาแวบหนึ่ง นัยน์ตาปรากฏรอยยิ้มออกมา จากนั้นก็โก่งคิ้วแล้วพูดขึ้นว่า： “ทำไมเจ้ารู้ว่าข้ากำลังหาน้ำชา?” คังเสวี่ขยับปากเล็กน้อย เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงอย่างไรเมื่อเห็นคังเสว่มี่พลิกของไปมา เขาก็รู้ได้ในทันทีว่านางกำลังหาอะไร นี่น่าจะเป็นความรู้สึกทางด้านจิตวิญญาณของฝาแฝด หนึ่งคนในนี้คิดหรือเกิดเรื่องอะไรขึ้น อีกคนก็จะสัมผัสรับรู้ได้เสมอ คังเสว่มี่เงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ใสสะอาดมองไปทางคังวี่จิ่นด้วยสายตาตักเตือน พี่ชายฝาแฝดผู้นี้ น่าจะไม่ได้สัมผัสรับรู้ถึงในสมองของนางหรอก ไม่อย่างนั้น คงไม่พูดเช่นนี้ เช่นนี้ นางจึงได้วางใจ ในเมื่อไม่มีน้ำ ดื่มเหล้าสักหน่อย ให้คอโล่งลงหน่อยก็ได้ เหยือกเหล้าสองสามเหยือกที่อยู่บนโต๊ะ คังเสว่มี่เลือกแบบคอขวดสีเขียวใสขึ้นมาขวดหนึ่ง จากนั้นก็เทใส่แก้วใบหนึ่งตามอำเภอใจ เมื่อเหล้าออกจากขวด กลิ่นเหล้าก็ลอยขึ้นมาแตะจมูกทันที ภายในห้องก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมอย่างเข้มข้นตลบอบอวลไปทั่ว เหล้าที่อยู่ในขวดเหล้า ก็เข้มข้นมาก ไม่ต้องไปสนใจกลิ่นหรอก เสพสุขกับมันก็พอ “เหล้าชั้นดีจริงๆ！” เมื่อสรรเสริญไปคำหนึ่งแล้ว คังเสว่มี่อดใจที่จะยกซดอีกไม่ได้ รสหวานอันเข้มข้นเต็มปาก ไม่แสบจมูก แล้วก็ไม่ได้ชำละลำคอแต่อย่างใด หลังจากที่ดื่มลงคอแล้วก็ไม่รู้สึกกระหายอย่างน่าอัศจรรย์ใจ มันเป็นรสชาติเหมือนกับเหล้าข้าวเหนียวปะปนอยู่กับเหล้าอย่างไรอย่างนั้น ดวงตาภายในฉายแววยินดีปรีดาออกมา นึกไม่ถึงว่า ในซ่องยังมีเหล้ารสโอชะเช่นนี้อยู่ อยากจะดื่มอีกสักหน่อย