ตอนที่ 66 คนที่ไม่น่าดูเหยียดหยามโดยง่าย

ต๭นที่ 66 คนที่ไม่น่าดูเหยียดหยามโดยง่าย คังเสว่มี่ชำเลืองตามองไปทางนางด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วตอบไปในทันทีว่า : “ได้！” เงื่อนไขเช่นนี้ ไม่ตอบตกลงก็โง่เขลาแล้ว แค่เพียงชนะเกมส์ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป คังวี่จิ่นจะไม่คิดมาที่ซ่องอีกแล้ว คังเสว่มี่นั่งลงตรงหน้าของพี่สาวแสนสวยอย่างตรงไปตรงมา เมื่อเผชิญหน้ากันเช่นนี้ จึงค้นพบว่ายิ่งมองใกล้พี่สาวแสนสวยผู้นี้ก็ยิ่งเห็นความงดงามที่สะท้อนออกมาจากจิตวิญญาณ ราวกับเสน่ห์ของฤดูใบไม้ร่วง สีสันฉูดฉาดไม่แตกต่าง เลิศล้ำเป็นสง่า เพียงแต่ว่า .......... นางมักจะรู้สึกแปลกๆอะไรบางอย่างจนพูดไม่ออก บัดนี้ก็ได้รู้แล้ว สาวงามผู้นี้ อีกทั้งยังสวมใส่กระโปรงปกคอสูงห่อหุ้มไปทั่วทั้งคอกลางฤดูร้อนเช่นนี้ อย่างไม่กลัวร้อน เมื่อเริ่มนึกถึงผ้าโปร่งที่ดูราวกับว่างเปล่าบนเรือนร่างของนางซ่องผู้นั้น เมื่อนำมาเปรียบเทียบกันแล้ว พี่สาวเถ้าแก่ผู้นี้ก็ยังดูอนุรักษ์นิยมกว่ามาก เมื่อพาตัวเองออกมาจากดินโคลน คังเสว่มี่ก็กล่าวขึ้นในทันใดว่า “ไม่ทราบว่าพี่สาวผู้นี้มีชื่อเสียงเรียงนามว่าอย่างไร?” มุมปากของพี่สาวแสนสวยได้กระตุกยิ้มออกมา ก่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงลึกซึ้งว่า : “เจ้าเรียกข้าว่าหั้นตั้นเถอะ” “หั้นตั้น—— มีเพียงดอกบัวหลวงสีแดงเขียว เกี่ยวเข้าแผ่ออกอย่างไร้เดียงสา พี่สาวช่างมีชื่อที่ไพเราะเสียจริง” คังเสว่มี่ชื่นชมออกออกมา เมื่อหั้นตั้นได้ยินคำพูดของคังเสว่มี่ สีหน้าก็หยุดกึกไป จากนั้นก็คลี่ยิ้มออกมาด้วยความเบิกบานใจ กวาดเอาความโกรธเคืองก่อนหน้ามลายหายไป วิจิตรตระการตายวดยิ่ง “เพียงดอกบัวหลวงสีแดงเขียว เกี่ยวเข้าแผ่ออกอย่างไร้เดียงสา ประโยคดี กลอนที่แม่นางแต่งออกมา ดูเหมือนจะเป็นบทกลอนที่แฝงไปด้วยความหมายที่ไม่เลวเลย ไม่รู้ว่าหากนำไปเปรียบเทียบกับคุณหนูไป๋ของจวนเฉิงเสี้ยง ใครจะเป็นฝ่ายชนะกัน?” “คุณหนูไป๋ย่อมชนะแน่นอน” คังเสว่มี่ตอบโดยไม่ต้องลังเล คุณหนูไป๋ที่ถูกคนชื่นชมถึงความสามารถอันปราดเปรื่อง มีชื่อเสียงเลื่องชื่อว่ากู้เมิ่งเสวียนหญิงสาวผู้มีความรู้คนแรกของประเทศฉีเทียน นางไม่ได้สนใจในชื่อเสียงนี้นัก กลอนนี้ก็ไม่ใช่ฝีมือของนาง จากนั้นก็เคลื่อนสายตาไป ก่อนจะไปหยุดลงบนกระดานหมากรุกสองกล่องบนโต๊ะ หมากตัวดำส่องแสงแพรวพราวราวกับหมึกดำ เมื่อเห็นแวบแรกก็รู้ในทันทีว่าใช้หินออบซีเดียนชั้นดีขัดเกลาออกมา ภายใต้สายตาการมองเห็นก็ยังเห็นใยสีทองเล็ก ๆเล็ดลอดออกมาอยู่ ส่วนหมากตัวขาวก็ใช้มุกดาที่เกลี้ยงเกลาขัดเกลาออกมา สีสันแต่ละเม็ด เหมือนกับดวงจันทร์ที่ตกลงมาในกล่องอย่างไรอย่างนั้น ลวดลายบนตัวหมากทุกเม็ดนั้นเหมือนกัน งดงามประณีตอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เห็นได้ว่ามีราคาสูงมากเช่นกัน ร้านอาหารจุ้ยเซียนช่างมีเงินเสียจริง เถ้าแก่ผู้เสนอเกมส์บันเทิงเช่นนี้ ตั้งตามสมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน แต่ละคนก็รวยร้นฟ้ากันทั้งนั้น ดูเหมือนหั้นตั้นจะกลัวว่าคังเสว่มี่จะไม่เข้าใจกติกาของหมากรุก จึงได้พูดกติกาขั้นพื้นฐานของหมากรุกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง จนกระทั่งนางพยักหน้าจึงได้วางใจ หมากรุกมีเส้นตัดกันทั้งหมด 19 เส้น หมากตัวดำมีจำนวน181 เม็ด หมากตัวขาวมี 181 เม็ด ผู้เล่นตัวดำเริ่มก่อน กติกาของหมากรุกโอบล้อมของสมัยโบราณนั้นเหมือนกัน คังเสว่มี่กระพริบตาเล็กน้อย ผิวกายที่ขาวดุจเครื่องปั้นเซรามิคไม่รู้ว่าแดงระเรื่อจางๆขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหน ผิวกายของหญิงสาว ปรากฏความน่ารักออกมาจากความอ่อนแรงนั้น “เจ้าต้องการหมากขาว หรือหมากตัวดำ?” สายตาของหั้นตั้นได้กวาดไปทางผิวกายอันละเอียดอ่อนของนาง ก่อนจะคลี่ริมฝีปากออกมา ถึงแม้ว่ายังไม่ได้ตื่นตกใจก็ตาม แต่กลับนำมาซึ่งความน่ารักของวัยละอ่อนผู้นี้ แม่นางตัวน้อยผู้น่าสนใจ มีแม่นางสักกี่คนกันที่อยากจะมีโอกาสเอาชนะกู้เมิ่งเสวียน ชื่อเสียงเลื่องลือใต้หล้า ใกล้เคียงกับสุนัจจิ้งจอกสีดำตัวนั้น นางกลับไม่ได้สนใจสักนิด บัดนี้ยังถามก่อนว่านางต้องการหมากขาวหรือหมากดำ ดูเหมือนจะมีความมั่นใจอยู่ไม่น้อย นางไม่อยากรังแกแม่นางตัวน้อย จึงได้ยื่นนิ้วอันราวยาวขาวดุจหยก เก็บหมากขาวมาวางตรงหน้า “เริ่มได้！” การเคลื่อนไหวที่ไม่กระตุ้งกระติ้ง ไม่เสแสร้งแกล้งทำ ธรรมชาติดั่งน้ำ ทำให้ก่อเกิดความสัมพันธ์ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว สาวงามหั้นตั้นผู้นี้เป็นคนที่ไม่สามารถดูถูกเหยียดหยามได้โดยง่าย